Καβάγια
Η Καβάγια (αλβανικά: Kavajë, Καβάι) είναι πόλη της κεντρικής Αλβανίας, κοντά στις ακτές της Αδριατικής και περίπου 20 χιλιόμετρα[2] νοτιοανατολικά του Δυρραχίου. Ο πληθυσμός της ανέρχεται στους 20.192 κατοίκους (απογραφή 2011).[3] Η Καβάγια είναι έδρα δήμου, ο οποίος, εκτός της πόλης, περιλαμβάνει και τα περίχωρα.
| Καβάγια | |||
|---|---|---|---|
 Το τέμενος της πόλης | |||
| |||
  Καβάγια | |||
| Χώρα | Αλβανία | ||
| Διοικητική υπαγωγή | δήμος Καβάγια | ||
| Έκταση | 414 km² | ||
| Υψόμετρο | 8 μέτρα | ||
| Πληθυσμός | 20.192 (1 Οκτωβρίου 2011)[1] | ||
| Ταχ. κωδ. | 2501–2502 | ||
| Ζώνη ώρας | UTC+01:00 (επίσημη ώρα) UTC+02:00 (θερινή ώρα) | ||
| Ιστότοπος | Επίσημος ιστότοπος | ||
 Σχετικά πολυμέσα | |||
Γεωγραφία
ΕπεξεργασίαΗ Καβάγια βρίσκεται σε υψόμετρο 8 μέτρων από το επίπεδο της θάλασσας σε απόσταση 5 χιλιομέτρων από τις ακτές τις Αδριατικής. Ανατολικά της πόλης βρίσκονται λοφώδεις εκτάσεις οι οποίες εκτείνονται μέχρι τα Τίρανα. Στα δυτικά μερικοί λόφοι διαχωρίζουν την πόλη από τη θάλασσα. Μεταξύ αυτών των λόφων, υπάρχει μια πεδιάδα πλάτους 6 χιλιομέτρων η οποία εκτείνεται από τον κόλπο του Δυρραχίου στα βορειοδυτικά έως τον ποταμό Σκούμπιν στα νοτιοανατολικά, και ενώνεται με τις πεδιάδες της περιοχής Μυζέκε στα νότια.
Το κλίμα στην Καβάγια είναι μεσογειακό. Τα καλοκαίρια είναι συνήθως ζεστά και ξηρά, ενώ οι χειμώνες ήπιοι με αρκετές βροχοπτώσεις. Η μέση ετήσια θερμοκρασία κυμαίνεται μεταξύ 15,5 and 16°C.[4]
Ο δήμος της Καβάγια καλύπτει το βόρειο τμήμα της πρώην ομώνυμης επαρχίας. Μέχρι το 2015, η έκταση του δήμου περιοριζόταν στην πόλη. Τότε ο δήμος της Καβάγια συγχωνεύθηκε με τους δήμους Γκόλεμ (6.994 κάτοικοι), Χελμές (3.139 κάτοικοι), Λουζ ι βογκέλ (4.735 κάτοικοι) και Σινέι (5.034 κάτοικοι).
Ιστορία
ΕπεξεργασίαΤο 1081 καταγράφηκαν οι πρώτοι οικισμοί βορειοδυτικά του παρόντος αστικού ιστού. Μεταξύ 1430 και 1431 καταγράφηκε σε έναν οθωμανικό κατάλογο οικισμός με όνομα Καβάλυε ο οποίος είχε 16 οικίες. Λόγω της στρατηγικής σημασίας θέσης του επί της αρχαίας Εγνατίας Οδού το χωριό αναπτύχθηκε και το 1583 αριθμούσε 150 οικίες. Σταδιακά στον οικισμό δημιουργήθηκε ένα εμπορικό κέντρο όπου πραγματοποιούνταν αγοραπωλησίες των περιφερειακών αγροτικών προϊόντων. Υπήρχαν ξενώνες, πανδοχεία και φούρνοι για τους ταξιδιώτες καθώς και διάφοροι τεχνίτες και μεταλλουργοί. Στις αρχές του 17ου αιώνα το Καβάλυε είχε μετατραπεί σε κωμόπολη, κάτι που έγινε κυρίως λόγω του Δυρραχίου το οποίο έχανε εμπορική σημασία. Σε σύντομο διάστημα είχε τις διπλάσιες οικίες από το Δυρράχιο: ο γνωστός Οθωμανός περιηγητής Εβλιγιά Τσελεμπή ανέφερε πως το 1670 ο οικισμός είχε 400 οικίες, 200 καταστήματα και εργαστήρια στην αγορά καθώς και τέσσερα τεμένη τα οποία χρονολογούνταν από το 1561, το 1589, το 1625 και το 1652. Και τα τέσσερα καταστράφηκαν κατά τον 20ό αιώνα, όταν πολλά ιστορικά κτίρια κατεδαφίστηκαν εν μέρει λόγω των πολέμων αλλά και λόγω μέτρων πολεοδομικού σχεδιασμού. Έχουν διατηρηθεί μόνο τμήματα του τεμένους Κουμπελιέ από μεταγενέστερη εποχή (1735-1736) αλλά και ο πύργος του ρολογιού από το 1817.[5][6][7] Η Καβάγια ήταν γνωστή για τα κεραμικά και τα κιλίμια της.[8]
Κατά τη διάρκεια του κομμουνιστικής περιόδου, η Καβάγια έγινε βιομηχανική πόλη καθώς και περιφερειακό αγροτικό κέντρο. Οι κάτοικοι της πόλης ήταν από τους πρώτους που διαμαρτυρήθηκαν για τη μη ικανοποίηση τους από το καθεστώς αλλά και την κακή κατάσταση της χώρας το 1990.[9] Τον Μάρτιο, κάτοικοι της πόλης διαμαρτυρήθηκαν για την έλλειψη ελευθερίας και δημοκρατίας. Σε συγκρούσεις με την αστυνομία, ένας νέος άνδρας σκοτώθηκε.[10][11][5]
Αξιοθέατα
ΕπεξεργασίαΣτην Καβάγια διατηρούνται ακόμη μερικά κτίρια από την οθωμανική περίοδο. Γύρω από την πλατεία στο κέντρο της πόλης βρίσκονται ο πύργος του ρολογιού (αλβ: Kulla e Sahatit) από το 1817 και ένα απλοποιημένο αντίγραφο του τεμένους Κουμπέλιε, το οποίο κατασκευάστηκε μεταξύ 1735 και 1736. Στην πλευρά του τεμένους επί της κεντρικής οδού υπάρχουν επίσης τα ερείπια μιας στοάς ενός παλαιότερου τεμένους. Το οθωμανικό τμήμα της παλαιάς πόλης έχει διατηρηθεί ελάχιστα μιας και πάνω του έχουν κτιστεί νέα κτίρια. Ένα παράδειγμα τέτοιας αρχιτεκτονικής βρίσκεται στο Εθνογραφικό Μουσείο, το οποίο στεγάζεται σε κτίσμα του 18ου αιώνα. Η πέτρινη γέφυρα του Μπουκάκι χτίστηκε επίσης την οθωμανική περίοδο, κατά τον 17ο αιώνα.
Υπάρχουν επίσης κι άλλα αξιοθέατα στην περιοχή, όπως η Εκκλησία της Αγίας Παρασκευής του 1280 στο χωριό Κέτα αλλά και το οχυρό Μπαστόβα το οποίο κατασκευάστηκε μεταξύ 6ου και 15ου αιώνα πλησίον του ποταμού Σκούμπιν.
Πολιτιστικά στοιχεία
ΕπεξεργασίαΕκτός από το Εθνογραφικό Μουσείο, το Ιστορικό Μουσείο ιδρύθηκε το 1976, ενώ το Πολιτιστικό Μέγαρο μαζί με τη βιβλιοθήκη (που έχει συλλογή 35.000 τίτλων[12]) είναι περαιτέρω πολιτιστικά στοιχεία.
Αθλητισμός
ΕπεξεργασίαΗ ομάδα της πόλης ΚΣ Μπέσα Καβάγια αγωνίζεται στην Α΄ κατηγορία του Αλβανικού Πρωταθλήματος Ποδοσφαίρου.
Μεταφορές
ΕπεξεργασίαΟι οδοί, στις οποίες η Καβάγια χρωστά τον σχηματισμό της, χαρακτηρίζουν ακόμη την πόλη. Η Καβάγια βρίσκεται στο σταυροδρόμι των οδών που συνδέουν τα Τίρανα και το Δυρράχιο με τη νότια Αλβανία καθώς και το λιμάνι του Δυρραχίου με τη Βόρεια Μακεδονία. Από το 2000 υπάρχει περιφερειακή οδός γύρω από την πόλη. Όπως και οι κύριες οδοί, η πόλη εκτείνεται σε κατεύθυνση βορειοδυτικά προς νοτιοανατολικά.
Στην πόλη υπάρχει επίσης σιδηροδρομικός σταθμός.
Προσωπικότητηες
Επεξεργασία- Μπάμπα Φάγια Μαρτανέσι (1910–1947), αλεβίτης κληρικός και επαναστάτης
- Αντρέα Στέφι (1911–1963), συγγραφέας
- Κριστίνα Κολγιάκα (1916–2003), γλύπτρια
- Μουχαμέτ Καπλάνι (γεν. 1943), διπλωμάτης και πολιτικός
- Νεζάτ Πασά (γεν. 1952), σεναριογράφος
- Παρασκευή Σιμάκου (γεν. 1966), τραγουδίστρια
- Αγκίμ Χούσι (γεν. 1967), τενόρος
- Αλτίν Ρακλί (γεν. 1970), ποδοσφαιριστής
- Σκερντιλάρντ Κούρι (γεν. 1975), ποδοσφαιριστής
- Άντι Λίλα (γεν. 1986), ποδοσφαιριστής
Παραπομπές
Επεξεργασία- ↑ Thomas Brinkhoff: «Albania: Prefectures and Major Cities - Population Statistics, Maps, Charts, Weather and Web Information». Citypopulation.de. Αρχειοθετήθηκε από το πρωτότυπο στις 20 Νοεμβρίου 2022. Ανακτήθηκε στις 20 Ιουλίου 2024.
- ↑ Συλλογικό, Αλβανία. Τουριστικό Λεύκωμα. Φύση και Πολιτιστική Κληρονομιά, εκδόσεις Έλλα, Αθήνα 2004, σελ. 94.
- ↑ Nurja, Ines (2013). Censusi i popullsisë dhe banesave / Population and Housing Census – Tiranë 2011 (PDF). Tirana: INSTAT. Αρχειοθετήθηκε από το πρωτότυπο (PDF) στις 9 Οκτωβρίου 2020. Ανακτήθηκε στις 22 Μαΐου 2019.
- ↑ «Κλίμα». bashkiakavaje.gov.al. Bashkia Kavaje. Αρχειοθετήθηκε από το πρωτότυπο στις 31 Οκτωβρίου 2013. Ανακτήθηκε στις 22 Μαΐου 2019.
- ↑ 5,0 5,1 Pettifer, James (2001). Albania & Kosovo – Blue Guide. London: A & C Black. ISBN 0-7136-5016-8.
- ↑ «Η άνοδος της πόλης Καβάγια». bashkiakavaje.gov.al. Bashkia Kavaje. Αρχειοθετήθηκε από το πρωτότυπο στις 4 Νοεμβρίου 2013. Ανακτήθηκε στις 22 Μαΐου 2019.
- ↑ «Πολιτιστικά μνημεία». bashkiakavaje.gov.al. Bashkia Kavaje. Αρχειοθετήθηκε από το πρωτότυπο στις 4 Νοεμβρίου 2013. Ανακτήθηκε στις 22 Μαΐου 2019.
- ↑ Gstrein, Heinz (1989). Walter-Reiseführer Albanien. Olten: Walter-Verlag. ISBN 3-530-29602-3.
- ↑ Pettifer, James· Vickers, Miranda (1997). Albania – From Anarchy to a Balkan Identity. New York: New York University Press. ISBN 0-8147-8794-0.
- ↑ «Albanian Telegraphic Agency (ATA), 98-03-26». www.hri.org. 26 Μαρτίου 1998. Ανακτήθηκε στις 22 Μαΐου 2019.
- ↑ Sula, Ylli (2008). Durrësi çelësi turistik. Tirana: Çelësi. ISBN 978-99943-964-9-8.
- ↑ «Τέχνη και Πολιτισμός». bashkiakavaje.gov.al. Bashkia Kavaje. Αρχειοθετήθηκε από το πρωτότυπο στις 4 Νοεμβρίου 2013. Ανακτήθηκε στις 22 Μαΐου 2019.
Εξωτερικοί σύνδεσμοι
Επεξεργασία