Ο Καρλ Χέρμαν Φρανκ (γερμανικά: Karl Hermann Frank, 24 Ιανουαρίου 1898 - 22 Μαΐου 1946) ήταν Γερμανός Ναζί αξιωματούχος στο Προτεκτοράτο της Βοημία και Μοραβίας πριν και κατά τη διάρκεια του Β΄ Παγκοσμίου Πολέμου. Φτάνοντας στον βαθμό του Obergruppenführer, ήταν επικεφαλής της ναζιστικής αστυνομίας στο προτεκτοράτο, συμπεριλαμβανομένης της Γκεστάπο, της SD και της Kripo. Μετά τον πόλεμο, ο Φρανκ δικάστηκε, καταδικάστηκε και εκτελέστηκε για το ρόλο του στην οργάνωση των σφαγών στα τσεχικα χωριά Λίντιτσε και Λεζάκυ.

Καρλ Χέρμαν Φρανκ
Γενικές πληροφορίες
Όνομα στη
μητρική γλώσσα
Karl Hermann Frank (Γερμανικά)
Γέννηση24  Ιανουαρίου 1898[1][2][3]
Κάρλοβι Βάρι[4][5][6]
Θάνατος22 Μαΐου 1946 (48 ετών)
Πράγα[6][7]
Αιτία θανάτουαπαγχονισμός
Συνθήκες θανάτουθανατική ποινή
Τόπος ταφήςĎáblice cemetery
Χώρα πολιτογράφησηςΓερμανία
Εκπαίδευση και γλώσσες
Ομιλούμενες γλώσσεςΓερμανικά[8]
ΣπουδέςΠανεπιστήμιο του Καρόλου
Πληροφορίες ασχολίας
Ιδιότηταπολιτικός[9][6]
Περίοδος ακμής1918
Πολιτική τοποθέτηση
Πολιτικό κόμμα/ΚίνημαΕθνικοσοσιαλιστικό Γερμανικό Εργατικό Κόμμα και Sudeten German Party
Ποινική κατάσταση
Κατηγορίες εγκλήματοςέγκλημα κατά της ανθρωπότητας
Οικογένεια
ΣύζυγοςKarola Franková
Στρατιωτική σταδιοδρομία
Βαθμός/στρατόςΌμπεργκρουπενφυρερ/Σούτσσταφφελ
Πόλεμοι/μάχεςΒ΄ Παγκόσμιος Πόλεμος
Αξιώματα και βραβεύσεις
ΑξίωμαΒουλευτής του Γερμανικού Ράιχ
ΒραβεύσειςΧρυσή καρφίτσα του Ναζιστικού Κόμματος
Γαλόνι τιμής της παλιάς φρουράς
Sudetenland Medal
Σταυρός Πολεμικής Ανδραγαθίας
NSDAP Long Service Award
SS-Ehrenring
War Victory Cross
Commons page Σχετικά πολυμέσα

Πρώτα χρόνια Επεξεργασία

Γεννημένος στο Κάρλσμπαντ της Βοημίας, στην Αυστροουγγαρία (σημερινό Κάρλοβι Βάρι, Τσεχία), ο Φρανκ διδάχθηκε από τον πατέρα του σχετικά με την εθνικιστική ταραχή στη περιοχή. Ο Φρανκ προσπάθησε να στρατολογηθεί στον Αυστροουγγρικό Στρατό στη διάρκεια του Α΄ Παγκοσμίου Πολέμου, αλλά απορρίφθηκε λόγω τύφλωσης στο δεξί του μάτι.[10] Φοίτησε ένα χρόνο στη νομική σχολή του γερμανικού Πανεπιστημίου Τσαρλς στην Πράγα και εργάστηκε ως δάσκαλος για να κερδίσει χρήματα. [11]

Ακραίος υποστηρικτής της ενσωμάτωσης της Σουδητίας στη Γερμανία, ο Φρανκ εντάχθηκε στο Γερμανικό Εθνικό Σοσιαλιστικό Εργατικό Κόμμα (DNSAP) το 1923 και συμμετείχε στη δημιουργία αρκετών κεφαλαίων της DNSAP στη βόρεια Βοημία και τη Σιλεσία. [12] Το 1925, ο Φρανκ άνοιξε ένα κατάστημα βιβλίων που ειδικευόταν στην εθνικοσοσιαλιστική λογοτεχνία. Ο Φρανκ προσχώρησε και βοήθησε να οργανωθεί το μέτωπο των Γερμανών της Σουδητίας (SdH) το 1933, το οποίο έγινε επίσημα το γερμανικό κόμμα της Σουδητίας (SdP) το 1935. Στη συνέχεια εργάστηκε στο τμήμα δημοσίων σχέσεων και προπαγάνδας αυτού του κόμματος.[13]

Το 1935, ο Φρανκ έγινε αναπληρωτής ηγέτης του SdP και εξελέγη μέλος του Τσεχοσλοβακικού Κοινοβουλίου. Ερχόμενος για να εκπροσωπήσει τους πιο ριζοσπαστικούς Εθνικούς Σοσιαλιστές στο SdP, ο Φρανκ έγινε αναπληρωτής Γκαουλάιτερ στη Σουδητία, όταν έγινε μέρος της Γερμανίας τον Οκτώβριο του 1938.[14] Ο Φρανκ εντάχθηκε επίσημα στο Ναζιστικό Κόμμα και τα SS την 1η Νοεμβρίου 1938.[15]

Β΄ Παγκόσμιος Πόλεμος Επεξεργασία

Το 1939, ο Φρανκ προήχθη σε SS-Gruppenführer(Υποστράτηγος) και διορίστηκε υπουργός Εξωτερικών του Ράιχ στο Προτεκτοράτο της Βοημίας και της Μοραβίας υπό τον προστάτη του Ράιχ, Κόνσταντιν φον Νόιρατ.[16] Ο Χίμλερ τον τοποθέτησε Αρχηγό SS και Αστυνομίας, καθιστώντας τον ανώτερο αξιωματικό των SS. Αν και θεωρητικά υπαγόταν στον Νόιρατ, ο Φρανκ είχε μεγάλη εξουσία στο προτεκτοράτο.[17] Έλεγχε τη ναζιστική αστυνομική δύναμη στο προτεκτοράτο, συμπεριλαμβανομένης της Γκεστάπο, της SD και της Kripo. [18]

Ως υφυπουργός και αρχηγός της αστυνομίας, ο Φρανκ ακολούθησε πολιτική σκληρής καταστολής Τσέχων αντιφρονούντων και πίεσε για τη σύλληψη του πρωθυπουργού της Βοημίας και Μοραβίας, Αλόις Ελίας. Αυτές οι ενέργειες του Φρανκ αντισταθμίστηκαν από τη «μαλακή προσέγγιση» του Νόιρατ προς τους Τσέχους, ενθαρρύνοντας έτσι την αντι-γερμανική αντίσταση με απεργίες και σαμποτάζ. Αυτό απογοήτευσε τον Φρανκ και τον οδήγησε κρυφά να δυσφημίσει τον Νόιρατ. [19]

Η απόφαση του Χίτλερ να υιοθετήσει μια πιο ριζοσπαστική προσέγγιση στη Βοημία και τη Μοραβία θα έπρεπε να είχε λειτουργήσει υπέρ του Φρανκ. Ο Χίτλερ απάλλαξε τον Νόιρατ από καθήκοντά του στις 23 Σεπτεμβρίου 1941, παρόλο που παρέμεινε, στα χαρτιά, ακόμα στο Προτεκτοράτο του Ράιχ. Ο Φρανκ ήλπιζε να διοριστεί αναπληρωτής Προστάτης του Ράιχ και κάποια στιγμή επικεφαλής του προτεκτοράτου. Αντ' αυτού, ο Χίτλερ επέλεξε τον Ράινχαρντ Χάιντριχ και του έδωσε εντολή να επιβάλει σκληρή πολιτική, να πολεμήσει την αντίσταση ενάντια στο ναζιστικό καθεστώς και να διατηρήσει τις ποσοστώσεις παραγωγής τσεχικών κινητήρων και όπλων που ήταν «εξαιρετικά σημαντικές για τη γερμανική πολεμική προσπάθεια». [20] Η εργασιακή σχέση μεταξύ του Φρανκ και του Χάιντριχ ήταν καλή ,καθώς και οι δύο ήταν φιλόδοξοι και βάναυσοι. [21] Ξεκίνησαν μια βασιλεία του τρόμου στο προτεκτοράτο, συλλαμβάνοντας και σκοτώνοντας αντιπάλους και επιτάχυναν τις απελάσεις των Εβραίων σε στρατόπεδα συγκέντρωσης. Σύμφωνα με τον Χάιντριχ, μεταξύ 4.000 και 5.000 ατόμων συνελήφθησαν και μεταξύ 400 και 500 εκτελέστηκαν μέχρι τον Φεβρουάριο του 1942. [22]

 
Ο Εμίλ Χάχα(πίσω) ,πρόεδρος της Βοημίας και Μοραβίας,ο Νταλουέγκε και Φρανκ ,Σεπτέμβριος 1942

Σφαγή του Λίντιτσε Επεξεργασία

Κύριο λήμμα: Σφαγή του Λίντιτσε

Όταν ο Χάιντριχ δολοφονήθηκε το 1942, ο Φρανκ ήταν και πάλι υποψήφιος για προαγωγή σε αναπληρωτή προστάτη του Ράιχ. Επιλέχθηκε αντ' αυτού ο Κουρτ Νταλουέγκε. Ο Νταλουέγκε και ο Φρανκ έπαιξαν καθοριστικό ρόλο στην έναρξη της καταστροφής των τσεχικών χωριών Λίντιτσε και Λεζάκυ, προκειμένου να εκδικηθούν τον Τσεχικό λαό για τον θάνατο του Χάιντριχ. Όσον αφορά τον πληθυσμό του Λίντιτσε, ο Φρανκ διέταξε τον Χορστ Μπέμε, επικεφαλής της SiPo και της SD στην Πράγα, να πυροβολήσει όλους τους άντρες, να στείλει όλες τις γυναίκες σε στρατόπεδα συγκέντρωσης και να τοποθετήσει αυτά τα λίγα παιδιά που θεωρούνταν άξια της «γερμανικοποίησης» στη φροντίδα οικογενειών των SS στη Γερμανία, ενώ τα υπόλοιπα να δολοφονηθούν.[23]

Υπό τον Νταλουέγκε, ο Φρανκ συνέχισε να εδραιώνει την εξουσία του και όταν ο Βίλχελμ Φρικ διορίστηκε προστάτης του Ράιχ το 1943, ο Φρανκ ήταν ο πιο ισχυρός αξιωματούχος στη Βοημία και τη Μοραβία.[24] Τον Αύγουστο του 1942, έγινε Υπουργός Επικράτειας ως Υπουργός του Ράιχ για τη Βοημία και Μοραβία. Τον Ιούνιο του 1943, προήχθη σε SS-Obergruppenführer ( Αντιστράτηγος) και στρατηγός της αστυνομίας στην Πράγα. Ο Φρανκ έγινε επίσης στρατηγός στα Waffen-SS.[25]

Καταστολή της αντίστασης Επεξεργασία

Το 1944, διεξήγαγε προσωπικά πόλεμο ενάντια σε παρτιζάνους στη Μοραβία με στόχο την καταστροφή της κομματικής ταξιαρχίας Γιαν Ζίζκα. Παρά την ανάπτυξη 13.000 στρατιωτών και τις συνοπτικές εκτελέσεις πολιτών που ήταν ύποπτοι ότι υποστηρίζουν τους αντιστασιακούς, οι Γερμανοί δεν μπόρεσαν να καταστρέψουν την κομματική ταξιαρχία και κατέληξαν ψευδώς στο συμπέρασμα ότι η απειλή είχε εξαλειφθεί.[26]

Δίκη και εκτέλεση Επεξεργασία

Ο Φρανκ συνελήφθη από τα αμερικανικά στρατεύματα στην περιοχή Rokycany στις 9 Μαΐου 1945. Εκδόθηκε στο Λαϊκό Δικαστήριο στην Πράγα και δικάστηκε το 1946. Μετά την καταδίκη του για εγκλήματα πολέμου και την καταστροφή του Λίντιτσε και του Λεζάκυ, ο Φρανκ καταδικάστηκε σε θάνατο. Απαγχονίστηκε με την παραδοσιακή αυστροουγρική μέθοδο στις 22 Μαΐου 1946 στην αυλή της φυλακής Pankrác στην Πράγα, ενώπιον 5.000 θεατών.[27] Η εκτέλεση του βιντεοσκοπήθηκε .[28] Τάφηκε σε ένα ανώνυμο λάκκο στο νεκροταφείο Práblice της Πράγας.

Προσωπική ζωή Επεξεργασία

Ο Φρανκ παντρεύτηκε δύο φορές. Στις 21 Ιανουαρίου 1925 παντρεύτηκε την Άννα Μίλερ (γεννήθηκε στις 5 Ιανουαρίου 1899 στο Καρλσμπάντ). Το ζευγάρι είχε δύο γιους, τον Χάραλντ, που γεννήθηκε στις 20 Ιανουαρίου 1926 και τον Γκέρχαρντ, που γεννήθηκε στις 22 Απριλίου 1931. Χώρισαν στις 17 Φεβρουαρίου 1940 και αργότερα εκείνο το έτος, η Μίλερ παντρεύτηκε τον διάδοχο του Φρανκ ως αναπληρωτή Γκαουλάιτερ της Σουδητίας, τον δόκτορα Φριτς Κέλλνερ. Στις 14 Απριλίου 1940 ο Φρανκ παντρεύτηκε μία γιατρό, την Κάρολα Μπλάσεκ (γεννήθηκε στις 13 Αυγούστου 1913 ).Το ζευγάρι απέκτησε τρία παιδιά, δύο κόρες, την Έντα (γεννήθηκε στις 16 Αυγούστου 1941) και την Χόλλε Ζίγκριντ(γεννήθηκε στις 8 Μαρτίου 1944) και έναν γιο, τον Βολφ Ντίτριχ (γεννήθηκε στις 20 Αυγούστου 1942).[29]

Παραπομπές Επεξεργασία

  1. 1,0 1,1 Εθνική Βιβλιοθήκη της Γαλλίας: (Γαλλικά) καθιερωμένοι όροι της Εθνικής Βιβλιοθήκης της Γαλλίας. data.bnf.fr/ark:/12148/cb13749514v. Ανακτήθηκε στις 10  Οκτωβρίου 2015.
  2. 2,0 2,1 «Encyclopædia Britannica» (Αγγλικά) biography/Karl-Hermann-Frank. Ανακτήθηκε στις 9  Οκτωβρίου 2017.
  3. 3,0 3,1 (Αγγλικά) SNAC. w6nw1wb9. Ανακτήθηκε στις 9  Οκτωβρίου 2017.
  4. www.britannica.com/EBchecked/topic/217187/Karl-Hermann-Frank.
  5. Τσεχική Εθνική Βάση Δεδομένων Καθιερωμένων Όρων. jn19990002386. Ανακτήθηκε στις 23  Νοεμβρίου 2019.
  6. 6,0 6,1 6,2 The Fine Art Archive. cs.isabart.org/person/78278. Ανακτήθηκε στις 1  Απριλίου 2021.
  7. (Γερμανικά) The Hitler Book. 2005.
  8. Εθνική Βιβλιοθήκη της Γαλλίας: (Γαλλικά) καθιερωμένοι όροι της Εθνικής Βιβλιοθήκης της Γαλλίας. data.bnf.fr/ark:/12148/cb13749514v. Ανακτήθηκε στις 10  Οκτωβρίου 2015.
  9. Εθνική Βιβλιοθήκη της Γερμανίας: (Γερμανικά, Αγγλικά) Gemeinsame Normdatei. Ανακτήθηκε στις 25  Ιουνίου 2015.
  10. Miller, Michael (2006). Leaders of the SS and German Police, Vol. 1. R. James Bender Publishing.p. 356.
  11. Miller, Michael (2006). Leaders of the SS and German Police, Vol. 1. R. James Bender Publishing.p. 356.
  12. Miller 2006, p. 356.
  13. Miller 2006, pp. 356, 357.
  14. Zentner & Bedürftig 1991, p. 290.
  15. Miller 2006, p. 355.
  16. Zentner & Bedürftig 1991, p. 290.
  17. Miller 2006, p. 358.
  18. Suchánková, Kateřina (2013). "Protipartyzánská operace Tetřev v roce 1944"p. 11
  19. Williams, Max (2003). Reinhard Heydrich: The Biography, Volume 2—Enigma. Church Stretton: Ulric Publishing. p. 82.
  20. Williams 2003, p. 82.
  21. Miller 2006, pp. 359, 364.
  22. Bryant, Chad Carl (2007). Prague in Black: Nazi Rule and Czech Nationalism. Cambridge, MA: Harvard University Press pp. 140–143.
  23. Miller 2006, pp. 359–360.
  24. Zentner & Bedürftig 1991, pp. 290, 291.
  25. Miller 2006, pp. 355, 359–360.
  26. Hrošová, Marie (2012), Na každém kroku boj (1st ed.), Nové Město u Chlumce nad Cidlinou: Český svaz bojovníků za svobodu pp. 93–105.
  27. Miller 2006, p. 362.
  28. «March of Time -- outtakes -- Karl H. Frank: trial; execution by hanging - Collections Search - United States Holocaust Memorial Museum». collections.ushmm.org. Ανακτήθηκε στις 14 Νοεμβρίου 2020. 
  29. Miller 2006, p. 364.