Κατάλογος βασιλέων της Λυδίας
Ακολουθεί ο κατάλογος των μυθικών και των ιστορικών βασιλέων της Λυδίας, η Λυδία ήταν ιστορικό βασίλειο της Ανατολής την 1η χιλιετία π.χ. Το Λυδικό βασίλειο δημιουργήθηκε την 2η χιλιετία π.χ., ο Ηρόδοτος αναφέρει ότι το βασίλειο λεγόταν την προηγούμενη χιλιετία Μαιονία και οι κάτοικοι Μαίονες πριν γίνουν γνωστοί σαν Λυδοί. Ο Ηρόδοτος και οι υπόλοιποι συγγραφείς αναφέρουν τρεις βασιλικές δυναστείες που κυβέρνησαν την Λυδία : Μαίονες, Ηρακλείδες και Μερμνάδες. Οι δύο πρώτες δυναστείες είναι μυθικές αν και οι τελευταίοι βασιλείς των Ηρακλειδών είναι ημι-μυθικοί, οι Μερμνάδες είναι ιστορική δυναστεία.
Ο παλιότερος Μαίονας ή Λυδός βασιλιάς σύμφωνα με τον Ηρόδοτο ήταν ο Μάνης της Λυδίας, γιος του ήταν ο Άττυς. Την εποχή του Άττυος ρήμαξε το βασίλειο μεγάλη πείνα, οι μισοί κάτοικοι μετανάστευσαν στην Ιταλία με αρχηγό τον γιο του Άττυος Τυρρηνό, έγιναν γνωστοί σαν Τυρρηνοί.[1] Άλλες πηγές όπως ο Στράβων καταγράφουν τον Τμώλο και τον γιο του Τάνταλο σαν βασιλείς της Λυδίας την ίδια εποχή, πιθανότατα κυβερνούσαν μία περιοχή γύρω από το όρος Σίπυλος.[2] Μέλος της πρώτης δυναστείας ήταν ο Ιάρδανος, η κόρη του Ομφάλη που υπηρέτησε ο Ηρακλής ήταν η τελευταία βασίλισσα της πρώτης δυναστείας.[3]
Οι γνωστοί μυθικοί βασιλείς της πρώτης δυναστείας ήταν οι παρακάτω :
- Μάνης της Λυδίας[4]
- Άτυς της Λυδίας, γιος του Μάνη[5]
- Λυδός, γιος του Άττυ[6]
- Ιάρδανος
Ο Ηρόδοτος γράφει ότι ο Λυδός έδωσε το όνομα του στην χώρα και στον λαό της.[7] Το γενεαλογικό δέντρο του Λυδού βασίλευσε στην χώρα σε απροσδιόριστο αριθμό γενεών σύμφωνα με τον Ηρόδοτο μέχρι την εποχή που "ανατράπηκε από τους Ηρακλειδείς".[8] Ο Ηρόδοτος γράφει τέλος ότι γενάρχης των Ηρακλειδών ήταν ο γιος του ήρωα Ηρακλή με μία σκλάβα του βασιλιά Ιάρδανου ο Αλκαίος, ο δισέγγονος του Αλκαίου Άγρων ο Νίνου ήταν ο πρώτος Ηρακλείδης βασιλιάς της Λυδίας.[9] Ο Ηρόδοτος γράφει ότι οι Ηρακλειδείς βασίλευσαν στην Λυδία 505 χρόνια και 22 γενεές, τελευταίος βασιλιάς ήταν ο Κανδαύλης.[10] Ο Κάνδαυλης κυβερνούσε στην Σάρδεις αλλά ο Ηρόδοτος αναφέρει ότι και ο Άγρων ήταν βασιλιάς των Σάρδεων, αυτό υποδηλώνει ότι ήταν πανάρχαια πρωτεύουσα του βασιλείου.[11] Ο Κάνδαυλης πέθανε το 505 π.χ., αν προσθέσουμε τα 505 χρόνια παραπέμπεται η άνοδος του Άγρων στο 1192 π.χ.[12]
Οι γνωστοί βασιλείς της δεύτερης δυναστείας των Ηρακλειδών ήταν οι παρακάτω :
- Άγρων ο Νίνου, γιος του Νίνου, εγγονός του Βήλου και δισέγγονος του Αλκαίου.[13]
- 19 μυθικοί βασιλείς, όλοι από πατέρα σε γιο.[14]
- Μήλης της Λυδίας, 8ος αιώνας π.χ. και ημιμυθικός πατέρας του Κάνδαυλη.[15]
- Κανδαύλης, ιστορικός βασιλιάς γιος του Μήλη, δολοφονήθηκε από τον Γύγη (687 π.χ.)[16][17]
Η τρίτη δυναστεία των Μερμνάδων είναι ιστορική αλλά οι ημερομηνίες και η διάρκεια της βασιλείας του κάθε μέλους είναι υπό αμφισβήτηση. Η μοναδική πηγή βρίσκεται στον Ηρόδοτο αλλά οι σύγχρονοι ιστορικοί τον αμφισβητούν επειδή δεν ταιριάζουν οι ημερομηνίες με την ιστορία της Ασσυρίας.[18][19] Δεν είναι γνωστή η προέλευση του ονόματος, το Καρικό "μνο" που μεταφράζεται σαν "γιος" ίσως να υποδηλώνει καταγωγή από την Καρία.[20]
Οι πέντε γνωστοί βασιλείς από την οικογένεια των Μερμνάδων ήταν οι παρακάτω :
- Γύγης (687 π.χ. - 652 π.χ.), σύζυγος της χήρας του Κάνδαυλη.[21][22]
- Άρδυς Α΄ της Λυδίας (652 π.χ. - 603 π.χ.), γιος του Γύγη.[23]
- Σαδυάττης (603 π.χ. - 591 π.χ.), γιος του Άρδυος.[24]
- Αλυάττης Β΄ (591 π.χ. - 560 π.χ.), γιος του Σαδυάττη.[25]
- Κροίσος (560 π.χ. - 546 π.χ.), γιος του Αλυάττη.[26][27][28]
Ο Γύγης έπεσε σε μάχη (652 π.χ.) εναντίον των Κιμμερίων, τον διαδέχθηκε ο γιος του Άρδυς Α΄.[29] Ο κορυφαίος βασιλιάς ήταν ο Αλυάττης Β΄, με αυτόν η Λυδία έφτασε στο μέγιστο της έκτασης και της ισχύος της.[30] Ο βαθύπλουτος Κροίσος ηττήθηκε από τον βασιλιά της Περσίας Κύρο τον Μέγα στις μάχες της Πτερίας και της Θύμβρας. Μετά την πολιορκία των Σάρδεων από τον Κύρο το βασίλειο της Λυδίας καταλύθηκε οριστικά και προσαρτήθηκε στην Περσική αυτοκρατορία, η τύχη του Κροίσου από τότε είναι αβέβαιη.[31]
Παραπομπές Επεξεργασία
- ↑ Herodotus & de Selincourt 1954, σ. 80
- ↑ https://web.archive.org/web/20070106135250/http://homepage.mac.com/cparada/GML/Tantalus1.html
- ↑ https://www.theoi.com/Nymphe/NymphePlouto.html
- ↑ Herodotus & de Selincourt 1954, σ. 80
- ↑ Herodotus & de Selincourt 1954, σσ. 43, 80
- ↑ Herodotus & de Selincourt 1954, σ. 43
- ↑ Herodotus & de Selincourt 1954, σ. 43
- ↑ Herodotus & de Selincourt 1954, σ. 43
- ↑ Herodotus & de Selincourt 1954, σ. 43
- ↑ Herodotus & de Selincourt 1954, σσ. 43–44
- ↑ Herodotus & de Selincourt 1954, σ. 43
- ↑ Bury & Meiggs 1975, σ. 82
- ↑ Herodotus & de Selincourt 1954, σ. 43
- ↑ Herodotus & de Selincourt 1954, σ. 43
- ↑ Herodotus & de Selincourt 1954, σ. 43
- ↑ Bury & Meiggs 1975, σ. 82
- ↑ Herodotus & de Selincourt 1954, σσ. 43–46
- ↑ http://cgca.net/coglinks/wcglit/hoehcompendium/hhc1ch17.htm
- ↑ «Αρχειοθετημένο αντίγραφο». Αρχειοθετήθηκε από το πρωτότυπο στις 9 Νοεμβρίου 2019. Ανακτήθηκε στις 12 Αυγούστου 2019.
- ↑ Ivo Hajnal apud Yakubovich, op. cit. σ. 289
- ↑ Bury & Meiggs 1975, σσ. 82–83
- ↑ Herodotus & de Selincourt 1954, σ. 45
- ↑ Herodotus & de Selincourt 1954, σ. 46
- ↑ Herodotus & de Selincourt 1954, σσ. 46-47
- ↑ Herodotus & de Selincourt 1954, σσ. 43–48
- ↑ Bury & Meiggs 1975, σ. 82
- ↑ Herodotus & de Selincourt 1954, σσ. 43–79
- ↑ http://www.maicar.com/GML/Croesus.html
- ↑ Bury & Meiggs 1975, σ. 82
- ↑ Herodotus & de Selincourt 1954, σσ. 43–48
- ↑ Bury & Meiggs 1975, σ. 144
Πηγές Επεξεργασία
- Bury, J. B.; Meiggs, Russell (1975) [first published 1900]. A History of Greece (Fourth Edition). London: MacMillan Press.
- Herodotus (1975) [first published 1954]. Burn, A. R.; de Sélincourt, Aubrey (eds.). The Histories. London: Penguin Books.