Κουνγκ Φου

Οι κινεζικές πολεμικές τέχνες, γνωστές και γενικά με τους όρους Κουνγκ Φου (κινέζικα: 功夫) και Γου Σου (武術), είναι μορφές πάλης που έχουν αναπτυχθεί στο πέρασμα των αιώνων στην Κίνα. Αυτές οι μορφές πάλης συχνά ταξινομούνται ανάλογα με κοινά χαρακτηριστικά, που προσδιορίζονται ως «οικογένειες», «αιρέσεις» ή «σχολές» πολεμικών τεχνών. Χαρακτηριστικά παραδείγματα περιλαμβάνουν σωματικές ασκήσεις που αφορούν μίμηση ζώων ή μεθόδους εξάσκησης εμπνευσμένες από κινέζικες φιλοσοφίες, θρησκείες και θρύλους. Τα είδη που εστιάζονται στο τσι (ζωτική ενέργεια) χαρακτηρίζονται ως εσωτερικά (内家拳), ενώ άλλα επικεντρώνονται στη βελτίωση των μυών και την καρδιαγγειακή υγεία και χαρακτηρίζονται ως εξωτερικά (外家拳). Γεωγραφικά είδη, όπως βόρεια (北拳) και νότια (南拳), είναι μια άλλη δημοφιλής μέθοδος κατηγοριοποίησης.

Ορολογία

Κουνγκ-Φου και Γου Σου είναι όροι που έχουμε δανειστεί όταν αναφερόμαστε σε κινέζικες πολεμικές τέχνες. Ωστόσο, οι κινεζικοί όροι Κουνγκ Φου και Γου Σου έχουν διαφορετικές σημασίες.

Γου Σου σημαίνει κυριολεκτικά πολεμική τέχνη. Σχηματίζεται από τις δύο λέξεις 武术 : 武 (Γου), που σημαίνει "πολεμικός" ή "στρατιωτικός" και 术 (Σου), το οποίο μεταφράζεται σε πειθαρχία, ικανότητα ή μέθοδος. Ο όρος Γου Σου έχει δώσει το όνομά του στο σύγχρονο άθλημα του Γουσού, είτε ως επίδειξη, είτε ως μάχη με γυμνά χέρια, είτε ως μάχη με όπλα (套路), και προσαρμόστηκε σε ένα σύνολο αισθητικών κριτηρίων σε αγώνες από το 1949 ως σήμερα στη Λαϊκή Δημοκρατία της Κίνας.

Αντίθετα, στην κινεζική γλώσσα, το Κουνγκ-Φου (功夫, κυριολεκτικά "εργασία" και "άνθρωπος"), μπορεί επίσης να χρησιμοποιηθεί σε περιβάλλοντα εντελώς άσχετα με τις πολεμικές τέχνες, και αναφέρεται σε κάθε φυσικό επίτευγμα ή ικανότητα που καλλιεργείται μέσα από την πολύχρονη προσπάθεια και σκληρή δουλειά. Στα τέλη του εικοστού αιώνα, ο όρος αυτός άρχισε να χρησιμοποιείται σε σχέση με τις πολεμικές τέχνες από την κινεζική κοινότητα. Το Γου Σου είναι πιο ακριβής όρος για πολεμικές δραστηριότητες.

Ιστορία

Η γένεση των κινεζικών πολεμικών τεχνών έχει αποδοθεί στην ανάγκη για αυτοάμυνα, για κυνήγι και για στρατιωτική εκπαίδευση στην αρχαία Κίνα. Η μάχη σώμα με σώμα και η εκμάθηση όπλων ήταν σημαντικά στην εκπαίδευση των Κινέζων στρατιωτών.

Η λεπτομερής γνώση για την κατάσταση και την ανάπτυξη των κινεζικών πολεμικών τεχνών είναι διαθέσιμη από τη δεκαετία Ναντζίνγκ (1928-1937), καθώς το Κεντρικό Ινστιτούτο Guoshu ιδρύθηκε από το καθεστώς Κουομιντάνγκ το οποίο κατέβαλε προσπάθεια εγκυκλοπαιδικής έρευνας για τις σχολές πολεμικών τεχνών. Από το 1950, η Λαϊκή Δημοκρατία της Κίνας έχει οργανώσει τις κινεζικές πολεμικές τέχνες υπό τον τίτλο του Γου Σου.

Η προέλευση βάση των θρύλων

Σύμφωνα με τον μύθο, οι κινεζικές πολεμικές τέχνες ξεκίνησαν κατά τη διάρκεια της ημιμυθικής δυναστείας Ζια (夏朝) περισσότερα από 4.000 χρόνια πριν. Λέγεται ότι ο κίτρινος αυτοκράτορας Huangdi (θρυλική ημερομηνία της ανόδου του 2698 π.Χ.) παρουσίασε τα πρώτα αγωνιστικά συστήματα της Κίνας. Ο κίτρινος αυτοκράτορας περιγράφεται ως διάσημος στρατηγός ο οποίος, πριν γίνει ηγέτης της Κίνας, έγραψε πραγματείες για την ιατρική την αστρολογία και τις πολεμικές τέχνες. Ένας από τους κύριους αντιπάλους του ήταν ο Τσι Γιου (蚩尤), ο οποίος πιστώνεται ως ο δημιουργός της τζιάο ντι, προδρόμου της μοντέρνας τέχνης της κινέζικης πάλης.

Ο ναός Σαολίν και οι πολεμικές τέχνες

Το στυλ Γουσού Σαολίν θεωρείται ένα από τα πρώτα θεσμοθετημένα στις κινέζικες πολεμικές τέχνες. Η αρχαιότερη απόδειξη της συμμετοχής των Σαολίν είναι μια στήλη από το 728 μ.Χ., που πιστοποιείται σε δύο περιπτώσεις: υπεράσπισης της μονής Σαολίν από ληστές περίπου 610 μ.Χ. και στη συνέχεια τον ρόλο τους στην ήττα του Wang Shichong στη Μάχη της Hulao στο 621 μ.Χ.. Από τον 8ο έως τον 15ο αιώνα, δεν υπάρχουν σωζόμενα έγγραφα που να παρέχουν αποδείξεις για τη συμμετοχή των Σαολίν σε μάχες.

Μεταξύ του 16ου και 17ου αιώνα, υπάρχουν όχι λιγότερες από σαράντα πηγές, με αποδείξεις ότι οι μοναχοί Σαολίν ασκούνται σε πολεμικές τέχνες, και ότι η πολεμική πρακτική έγινε αναπόσπαστο στοιχείο της ζωής των μοναχών Σαολίν. Για να δικαιολογήσουν οι μοναχοί τη δημιουργία νέων συστημάτων γνώσης ως βουδιστές, αναφέρεται συχνά μύθος που αφορά την υποτιθέμενη πρώτη εμφάνιση που Σαολίν Κουνγκ Φου από τον βουδιστή μοναχό Bodhidharma που χρονολογείται την περίοδο αυτή. Η προέλευση αυτού του μύθου έχει αποδοθεί στην περίοδο Μινγκ του Yijin Jing, ενός κειμένου γραμμένου το 1624 που αποδίδεται στον Bodhidharma.

Αναφορές των πολεμικών τεχνών στην πρακτική των Σαολίν εμφανίζονται σε διάφορα λογοτεχνικά είδη από τα τέλη της περιόδου Μινγκ: σε επιτάφιους των μοναχών πολεμιστών Σαολίν, εγχειρίδια πολεμικών τεχνών, στρατιωτικές εγκυκλοπαίδειες, ιστορικά συγγράμματα, ταξιδιωτικά μυθιστορήματα και στην ποίηση. Ωστόσο, οι πηγές αυτές δεν επισημαίνουν σε κάθε συγκεκριμένο στυλ που προέρχεται από τους Σαολίν. Αυτές οι πηγές, σε αντίθεση με εκείνες από την περίοδο Τανγκ, αναφέρονται σε πρακτικές ένοπλης μάχης των Σαολίν. Αυτές περιλαμβάνουν μια δεξιότητα για την οποία οι μοναχοί Σαολίν είχαν γίνει διάσημοι: το όπλο-κοντάρι. Ο στρατηγός των Μινγκ Qi Jiguang περιλαμβάνει περιγραφή των Σαολίν Quan Fa και τεχνικές με το κοντάρι στο βιβλίο του, Ji Xiao Xin Shu (纪效新书). Όταν το βιβλίο αυτό εξαπλώθηκε στην ανατολική Ασία, είχε μεγάλη επίδραση στην ανάπτυξη των πολεμικών τεχνών σε περιοχές όπως η Οκινάουα και η Κορέα.

Είδη

Τα κυριότερα είδη των κινέζικων πολεμικών τεχνών είναι: