Κυβέρνηση Παναγιώτη Πιπινέλη 1963
Η Κυβέρνηση Παναγιώτη Πιπινέλη 1963 (Ιούνιος - Σεπτέμβριος 1963) αντικατέστησε -κατόπιν διορισμού της από τον Βασιλιά Παύλο - την κυβέρνηση Κ. Καραμανλή.
Η σύγκρουση του βασιλιά Παύλου και του Κ. Καραμανλή για το επικείμενο βασιλικό ταξίδι στο Λονδίνο (βλέπε:Κυβέρνηση Κωνσταντίνου Γ. Καραμανλή 1961), έληξε τελικά στις 17 Ιουνίου με την ανατροπή της Κυβέρνησης από τον Βασιλιά.
Βασιλευομένη Δημοκρατία | |
Ημερομηνία σχηματισμού | 19 Ιουνίου 1963 |
---|---|
Ημερομηνία διάλυσης | 28 Σεπτεμβρίου 1963 |
Πρόσωπα και δομές | |
Αρχηγός Κράτους | Παύλος Α΄ της Ελλάδας |
Πρόεδρος Κυβέρνησης | Παναγιώτης Πιπινέλης |
Συνολικός αριθμός Μελών | 27 |
Κατάσταση στο νομοθετικό σώμα | Διορισμένη από τον Βασιλιά (κατ΄αρχήν) Κυβέρνηση πλειοψηφίας με εξωκοινοβουλευτικό Πρωθυπουργό (κατόπιν) 176 / 300 (59%) |
Αξιωματική Αντιπολίτευση | Ένωσις Κέντρου |
Αρχηγός Αξιωματικής Αντιπολίτευσης | Γεώργιος Παπανδρέου |
Ιστορία | |
Θητεία νομοθετικού σώματος | 4 Δεκεμβρίου 1961 - 26 Σεπτεμβρίου 1963 (ΣΤ΄ κοινοβουλευτική περίοδος) |
Προηγούμενη | Κυβέρνηση Κωνσταντίνου Γ. Καραμανλή 1961 |
Διάδοχη | Υπηρεσιακή κυβέρνηση Στυλιανού Μαυρομιχάλη 1963 |
Ο Κωνσταντίνος Καραμανλής έφυγε για την Ελβετία, αναθέτοντας την προεδρεία της ΕΡΕ σε τριμελή διοικητική επιτροπή, υπό τους Π. Κανελλόπουλου - Κ. Ροδόπουλου και Π. Παπαληγούρα, ενώ ο Βασιλιάς ξεκίνησε σειρά συσκέψεων προκειμένου να ορίσει το διάδοχο σχήμα. Τελικά, κατέληξε στη λύση του εξωκοινοβουλευτικού Υπουργού Εμπορίου της προηγούμενης κυβέρνησης και μέλους του βασιλικού περιβάλλοντος Παναγιώτη Πιπινέλη, δημιουργώντας μια νόθα «πολιτικο-υπηρεσιακή» ή «ημι-πολιτική κυβέρνηση», [1] που στην ουσία δεν ικανοποίησε κανέναν. Ο αρχηγός του Κόμματος των Προοδευτικών Σπυρίδων Μαρκεζίνης, τόνισε ότι «η δημιουργηθείσα βαθεία πολιτική κρίσις εχρειάζετο κατ' εξοχήν πολιτικήν κυβέρνησιν». Ευθεία αντίθεση για την ανάθεση εντολής στον Πιπινέλη εξέφρασε η ΕΔΑ, η οποία χαρακτήρισε την δοθείσα λύση ως «ερχόμενη σε τέλεια αντίθεση με το νόημα του λαϊκού αγώνα για εξασφάλιση της πολιτικής ομαλότητας», ενώ και η Ενωση Κέντρου διαμαρτυρήθηκε για την σύνθεσή της,την οποία χαρακτήρισε «εξαμβλωματική». [2]
Οι εκλογές ορίζονται τελικά για τις 3 Νοεμβρίου 1963 με το σύστημα της «ενισχυμένης αναλογικής» ενώ κατόπιν συνεχόμενων πιέσεων από τον Γεώργιο Παπανδρέου αλλά και την κοινή γνώμη, ο Βασιλιάς στις 27 Σεπτεμβρίου παύει την κυβέρνηση Πιπινέλη, και διορίζει την αμιγώς υπηρεσιακή κυβέρνηση του Στυλιανού Μαυρομιχάλη.
Σύνθεση υπουργικού συμβουλίου
Επεξεργασία- «Πρωθυπουργός» - («Πρόεδρος του υπουργικού συμβουλίου»): Παναγιώτης Πιπινέλης - (Εξωκοινοβουλευτικός)
- «Υπουργός Συντονισμού» : Κάρολος Αρλιώτης - (Διοικητής της Κτηματικής Τράπεζας)
- «Υπουργός Εθνικής Αμύνης» : Φίλιππος Δραγούμης - (εξωκοινοβουλευτικός παλαιός πολιτικός)
- «Υφυπουργός Εθνικής Αμύνης» :Δημήτριος Παπανικολόπουλος - (Αντιστράτηγος ε.α., τέως Υπαρχηγός Γ.Ε.Ε.Θ.Α)
- «Υπουργός Εξωτερικών» : Παναγιώτης Πιπινέλης
- «Υπουργός Δικαιοσύνης» : Χαράλαμπος Παγουλάτος - (Γενικός Γραμματέας του Υπουργείου Δικαιοσύνης)
- - αντικαταστάθηκε στις 25 Ιουνίου από τον Βασίλειο Σακελλαρίου - (Αντιεισαγγελέας Αρείου Πάγου)
- «Υπουργός Εσωτερικών» : Χαράλαμπος Παναγιωτόπουλος (από 22 Ιουνίου) - (Σύμβουλος Επικρατείας)
- «Υφυπουργός Εσωτερικών επί της Δημόσιας Τάξεως και Ασφαλείας» : Ιωάννης Δασκαλόπουλος - (Αντιστράτηγος, τέως Υπαρχηγός Γ.Ε.Σ)
- «Υπουργός Εθνικής Παιδείας και Θρησκευμάτων» : Χριστόφορος Στράτος - (Βιομήχανος)
- «Υπουργός Οικονομικών» : Γεώργιος Σωφρονόπουλος - (πρόεδρος του Ανωτάτου Συμβουλίου Δημοσίων Υπαλλήλων)
- «Υπουργός Εμπορίου» : Παναγιώτης Μαυρίκης - (Γενικός Γραμματέας Υπουργείου Εμπορίου)
- - παραιτήθηκε στις 22 Ιουνίου
- - αντικαταστάθηκε στις 25 Ιουνίου από τον Αθανάσιο Τριανταφύλλη - (τέως Γενικός Διευθυντής Υπουργείου Εμπορίου)
- «Υφυπουργός Εμπορίου» : Αθανάσιος Κανελλόπουλος - (Δημοσιογράφος)
- - αντικαταστάθηκε στις 30 Ιουλίου από τον Γεώργιο Παπαδημητρακόπουλο
- «Υπουργός Βιομηχανίας» : Γεώργιος Δροσόπουλος - (Υπάλληλος του Οργανισμού Χρηματοδοτήσεως Οικονομικής Ανάπτυξης)
- «Υπουργός Συγκοινωνιών» : Αναστάσιος Ποταμιάνος - (Εφοπλιστής)
- «Υπουργός Δημοσίων Έργων»: Γεώργιος Μαρκάκης - (Γενικός Διευθυντής Υπουργείου Δημοσίων Έργων)
- «Υπουργός Γεωργίας» : Δημήτριος Ταλλέλης - (πρύτανις της Γεωπονικής σχολής - Γενικός Γραμματέας Υπουργείου Γεωργίας)
- - αντικαταστάθηκε στις 22 Ιουνίου από τον Αντώνιο Μπερνάρη - (Πρόεδρος Ο.Γ.Α)
- «Υφυπουργός Γεωργίας» : Ανδρέας Γκότσης - (Αξιωματικός Χωροφυλακής ε.α)
- «Υπουργός Κοινωνικής Προνοίας»: Ιωάννης Κυριακός - (στρατιωτικός γιατρός - Πρόεδρος Ν.Ι.Μ.Τ.Σ)
- «Υπουργός Εμπορικής Ναυτιλίας : Ευάγγελος Στρατήγης - (Δικηγόρος)
- «Υπουργός Εργασίας» : Κωνσταντίνος Ρόκας - (Πανεπιστημιακός καθηγητής Εμπορικού Δικαίου)
- - αντικαταστάθηκε στις 3 Σεπτεμβρίου από τον Χρήστο Σταμπέλο - (Γενικός Διευθυντής Υπουργείου Εργασίας)
- «Υπουργός Προεδρείας της Κυβερνήσεως» : Γρηγόριος Παπαφλέσσας (πολιτικός) - (Δικηγόρος)
- «Υφυπουργός της Προεδρείας της Κυβερνήσεως» : Άγγελος Βλάχος - (Γενικός Πρόξενος σε Γενεύη και Κύπρο)
- «Υπουργός Βορείου Ελλάδος» : Χαράλαμπος Φραγκίστας - (Πανεπιστημιακός καθηγητής Πολιτικής Δικονομίας στο Α.Π.Θ)
Δείτε
Επεξεργασία- «Ελληνικά Επίκαιρα» : τηλεοπτικές ειδήσεις της 19ης Ιουνίου 1963 [1]
Αναφορές
Επεξεργασία- ↑ Ανδρέας Γ. Δημητρόπουλος: «Οι Ελληνικές Κυβερνήσεις 843-2004»,http://www.greeklaws.com/pubs/results.php?id=842
- ↑ Η κυβέρνηση τελικά υπερψηφίστηκε από τους 172 παρόντες βουλευτές της ΕΡΕ. https://anemourion.blogspot.com/2017/10/blog-post_201.html
- ↑ «Γενική Γραμματεία της Κυβέρνησης», http://www.ggk.gov.gr/?p=1227