Κόμμα Εθνικού Συνασπισμού
Το Κόμμα Εθνικού Συνασπισμού (φινλανδικά: Kansallinen Kokoomus[α]) είναι ένα φιλελεύθερο συντηρητικό[4] πολιτικό κόμμα στη Φινλανδία που ιδρύθηκε το 1918.
Κόμμα Εθνικού Συνασπισμού Kansallinen Kokoomus Samlingspartiet | |
|---|---|
_logo.svg){kind=logo} | |
| Πρόεδρος | Πέτερι Όρπο |
| Ίδρυση | 1918 |
| Έδρα | Kansakoulukuja 3 A FI-00100 Ελσίνκι |
| Ιδεολογία | Συντηρητισμός[1] Φιλελεύθερος συντηρητισμός[2] Φιλοευρωπαϊσμός[3] |
| Ευρωπαϊκή προσχώρηση | Ευρωπαϊκό Λαϊκό Κόμμα |
| Ομάδα Ευρωπαϊκού Κοινοβουλίου | Ευρωπαϊκό Λαϊκό Κόμμα |
| Διεθνής προσχώρηση | Διεθνής Δημοκρατική Ένωση |
| Κοινοβούλιο | 48 / 200 |
| Ευρωπαϊκό Κοινοβούλιο | 3 / 14 |
| Τοπικές έδρες | 1.492 / 8.999 |
| Ιστότοπος | |
| kokoomus.fi | |
| Πολιτικό σύστημα στη Φινλανδία Πολιτικά κόμματα Εκλογές | |
Το Κόμμα Εθνικού Συνασπισμού είναι ένα από τα τέσσερα μεγαλύτερα κόμματα στη Φινλανδία, μαζί με το Σοσιαλδημοκρατικό Κόμμα, το Κόμμα Κέντρου, και το Κόμμα των Φινλανδών. Το κόμμα στηρίζει την πολιτική του στην «ατομική ελευθερία και ευθύνη, την ισότητα, τη Δυτική δημοκρατία, στο οικονομικό σύστημα, στις ανθρωπιστικές αρχές και τη φροντίδα».[5] Το κόμμα είναι έντονα φιλο-ευρωπαϊκό και είναι μέλος του Ευρωπαϊκού Λαϊκού Κόμματος (ΕΛΚ).
Οι ψήφοι ήταν περίπου 20% στις βουλευτικές εκλογές του 1990 και του 2000. Στις βουλευτικές εκλογές του 2011, κέρδισε 44 από τις 200 έδρες και έγινε το μεγαλύτερο κόμμα στο Φινλανδικό κοινοβούλιο για πρώτη φορά στην ιστορία του.[6] Σε επίπεδο κοινοτήτων είχε ήδη γίνει το πιο δημοφιλές κόμμα το 2008.
Εκλογικά αποτελέσματαΕπεξεργασία
ΚοινοβούλιοΕπεξεργασία
Βουλευτικές εκλογές
|
| ||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||
Ευρωπαϊκό κοινοβούλιοΕπεξεργασία
| Έτος | Ευρωβου λευτές |
Ψήφοι | |
|---|---|---|---|
| 1996 | 4 / 16
|
453 729 | 20,17 % |
| 1999 | 4 / 16
|
313 960 | 25,27 % |
| 2004 | 4 / 14
|
392 771 | 23,71 % |
| 2009 | 3 / 13
|
386 416 | 23,21 % |
ΔημοτικέςΕπεξεργασία
| Έτος | Σύμβουλοι | Ψήφοι | |
|---|---|---|---|
| 1950 | 88 159 | 5,85 % | |
| 1953 | 133 626 | 7,59 % | |
| 1956 | 105 220 | 6,29 % | |
| 1960 | 275 560 | 14,04 % | |
| 1964 | 213 378 | 10,0 % | |
| 1968 | 1 388 | 364 428 | 16,09 % |
| 1972 | 1 503 | 451 484 | 18,06 % |
| 1976 | 2 047 | 561 121 | 20,92 % |
| 1980 | 2 373 | 628 950 | 22,94 % |
| 1984 | 2 423 | 619 264 | 22,96 % |
| 1988 | 2 392 | 601 468 | 22,87 % |
| 1992 | 2 009 | 507 574 | 19,05 % |
| 1996 | 2 167 | 514 313 | 21,64 % |
| 2000 | 2 028 | 463 493 | 20,84 % |
| 2004 | 2 078 | 521 412 | 21,83 % |
| 2008 | 2 020 | 597 727 | 23,45 % |
ΠροεδρικέςΕπεξεργασία
| έμμεσος | ||||
|---|---|---|---|---|
| Έτος | Υποψήφιος | Electors | Ψήφοι | |
| 1925 | Ούγκο Σουολάχτι | 68 | 141 240 | 22,71 % |
| 1931 | Περ Έβιντ Σβίνχουφβουντ | 64 | 180 378 | 21,56 % |
| 1937 | Περ Έβιντ Σβίνχουφβουντ | 86 | 330 980 | 29,75 % |
| 1950 | Γιούχο Κούστι Παασικίβι | 68 | 360 789 | 22,88 % |
| 1956 | Σάκαρι Τουομιόγια | 54 | 340 311 | 17,94 % |
| 1968 | Μάτι Βίρκουνεν | 58 | 432 014 | 21,19 % |
| 1978 | Ούρχο Κέκονεν | 45 | 360 310 | 14,72 % |
| 1982 | Χάρι Χόλκερι | 58 | 593 271 | 18,7 % |
| 1988 | Χάρι Χόλκερι | 63 | 603 180 | 20,2 % |
| άμεσος | |||
|---|---|---|---|
| Έτος | Υποψήφιος | Ψήφοι | |
| 1988 | Χάρι Χόλκερι | 570 340 | 18,4 % |
| 1994 | Ράιμο Ιλασκίβι | 1k 485 035 | 1k 15,2 % |
| 2000 | Ρίιτα Ουοσουκάινεν | 1k 392 305 | 1k 12,8 % |
| 2006 | Σάουλι Νιινίστο | 1k 725 866 2k 1 518 333 |
1k 24,06 % 2k 48,21 % |
| 2012 | Σάουλι Νιινίστο | 1k 1 131 254 2k 1 802 400 |
1k 37 % 2k 62,6 % |
ΠαραπομπέςΕπεξεργασία
- ↑
- Ezrow, Lawrence (2011). «Electoral Systems and Party Responsiveness». Στο: Norman Schofield· Gonzalo Caballero. Political Economy of Institutions, Democracy and Voting. Springer. σελ. 319. ISBN 978-3-642-19519-8.
- «Finland's coalition loses ground to opposition in local elections». euronews (στα Αγγλικά). 14 Ιουνίου 2021. Αρχειοθετήθηκε από το πρωτότυπο στις 21 Δεκεμβρίου 2021. Ανακτήθηκε στις 21 Δεκεμβρίου 2021.
- Bale, Tim (2021). Riding the populist wave: Europe's mainstream right in crisis. Cristóbal Rovira Kaltwasser. Cambridge, United Kingdom: Cambridge University Press. σελ. 34. ISBN 978-1-009-00686-6. OCLC 1256593260. Αρχειοθετήθηκε από το πρωτότυπο στις 3 Απριλίου 2023. Ανακτήθηκε στις 27 Δεκεμβρίου 2022.
- ↑
- Outinen, Sami (2017-08-08). «From Steering Capitalism to Seeking Market Acceptance: Social Democrats and employment in Finland, 1975–1998» (στα αγγλικά). Scandinavian Journal of History 42 (4): 389–413. doi:. ISSN 0346-8755.
- Mads Dagnis Jensen (2015). «The Nordic countries and the European Parliament». Στο: Caroline Howard Grøn· Peter Nedergaard· Anders Wivel. The Nordic Countries and the European Union: Still the Other European Community?. Routledge. σελ. 89. ISBN 978-1-317-53661-1. Αρχειοθετήθηκε από το πρωτότυπο στις 3 Απριλίου 2023. Ανακτήθηκε στις 8 Νοεμβρίου 2017.
- «Finland is the world's happiest nation – and I want to keep it that way, says prime minister». the Guardian (στα Αγγλικά). 5 Δεκεμβρίου 2021. Αρχειοθετήθηκε από το πρωτότυπο στις 21 Δεκεμβρίου 2021. Ανακτήθηκε στις 21 Δεκεμβρίου 2021.
- Vanttinen, Pekka (3 Δεκεμβρίου 2021). «Finland's opposition gain popularity as Greens suffer major slump». www.euractiv.com (στα Αγγλικά). Αρχειοθετήθηκε από το πρωτότυπο στις 21 Δεκεμβρίου 2021. Ανακτήθηκε στις 21 Δεκεμβρίου 2021.
- ↑ «National Coalition Party (KOK) – The Democratic Society». web.archive.org. 19 Νοεμβρίου 2017. Ανακτήθηκε στις 8 Μαΐου 2023.
- ↑ Wolfram Nordsieck. «Parties and Elections in Europe». Parties-and-elections.de. Ανακτήθηκε στις 9 Φεβρουαρίου 2011.
- ↑ Official website (2007): Tätä on Kokoomus.
- ↑ National coalition party « Svenskfinland in English
Εξωτερικοί σύνδεσμοιΕπεξεργασία
- Κόμμα Εθνικού Συνασπισμού – Επίσημη Ιστοσελίδα (Φινλανδικά)