Κώστας Κουλουφάκος
Ο Κώστας Κουλουφάκος (1924–1994) ήταν Έλληνας λογοτέχνης και κριτικός.
| Κώστας Κουλουφάκος | |
|---|---|
| Γενικές πληροφορίες | |
| Όνομα στη μητρική γλώσσα | Κώστας Κουλουφάκος (Ελληνικά) |
| Γέννηση | 1924 Αθήνα |
| Θάνατος | 1 Ιανουαρίου 1994 Αθήνα |
| Χώρα πολιτογράφησης | Ελλάδα |
| Εκπαίδευση και γλώσσες | |
| Ομιλούμενες γλώσσες | Ελληνικά |
| Σπουδές | Εθνικό και Καποδιστριακό Πανεπιστήμιο Αθηνών |
| Πληροφορίες ασχολίας | |
| Ιδιότητα | ποιητής μεταφραστής κριτικός λογοτεχνίας |
| Πολιτική τοποθέτηση | |
| Πολιτικό κόμμα/Κίνημα | Ενιαία Πανελλαδική Οργάνωση Νέων και Ενιαία Δημοκρατική Αριστερά |
| Στρατιωτική σταδιοδρομία | |
| Πόλεμοι/μάχες | Β΄ Παγκόσμιος Πόλεμος και Ελληνικός Εμφύλιος Πόλεμος 1946-1949 |
Βιογραφικά στοιχεία Επεξεργασία
Γεννήθηκε το 1924 στην Αθήνα, ενώ η καταγωγή του ήταν από το χωριό Κουτίφαρη Μεσσηνίας. Ήταν ο μεγαλύτερος γιος της οικογένειας, ενώ όσο ήταν ακόμη μαθητής κατά τη διάρκεια της Κατοχής της Ελλάδας οργάνωσε και διηύθυνε την αντιστασιακή ομάδα «Ελεύθεροι Έλληνες» με αποτέλεσμα το 1941 να συλληφθεί από τους Ιταλούς και να φυλακιστεί στο Σπολέτο της Ιταλίας. Το 1943 κατάφερε να διαφύγει και να μεταβεί στην Αίγυπτο όπου εντάχθηκε στο Ελληνικό Πολεμικό Ναυτικό, λαμβάνοντας μέρος στο κίνημα της Μέσης Ανατολής. Επέστρεψε στην Ελλάδα μετά την απελευθέρωση το 1944. Το 1945 γράφηκε στο Τμήμα Χημείας του Πανεπιστημίου Αθηνών, αποχωρώντας ωστόσο το 1953, πριν τη λήψη πτυχίου. Έκτοτε άρχισε να ασχολείται με τη λογοτεχνία.[1][2]
Στον Εμφύλιο Πόλεμο εντάχθηκε στην ΕΠΟΝ και εξορίστηκε σε Άγιο Ευστράτιο και Μακρόνησο. Κατά τη διάρκεια της Χούντας των Συνταγματαρχών αντιμετώπισε νέες διώξεις ως μέλος του ΚΚΕ. Με τη Μεταπολίτευση συστρατεύθηκε και είχε ενεργό συμμετοχή με τα κόμματα της αριστεράς. Παντρεύτηκε δύο φορές και απέκτησε ένα τέκνο από κάθε γάμο. Πέθανε την 1η Ιανουαρίου 1994 στην Αθήνα.[1][3]
Εργογραφία Επεξεργασία
Έκανε την εμφάνισή του στη λογοτεχνία το 1950, δημοσιεύοντας αποσπάσματα της ποιητικής του συλλογής Στις έξη του Μάη στο περιοδικό Ελεύθερα Γράμματα, μετά από πρωτοβουλία του Γιάννη Ρίτσου. Ήταν μεταξύ των ιδρυτικών μελών του περιοδικού Επιθεώρηση Τέχνης, ιδρυτής και διευθυντής του εκδοτικού οίκου Διογένης και συνεργάτης του περιοδικού Ηριδανός. Στα χρόνια της λογοτεχνικής σταδιοδρομίας του, δημοσίευσε ποιήματα, κριτικές βιβλίων, μεταφράσεις και διάφορες μελέτες, ενώ ήταν ιδρυτικό μέλος της Εταιρείας Ελλήνων Συγγραφέων. Είχε και μικρή ενασχόληση με το θέατρο, ιδρύοντας τον θεατρικό οργανισμό Δεσμοί από κοινού με τη Βάσω Κατράκη, την Ασπασία Παπαθανασίου και τον Αλέξανδρο Αργυρίου. Τέλος υπήρξε καθηγητής λογοτεχνίας σε δραματική σχολή και σε ιδιωτικό σχολείο.[1]
Στα έργα του περιλαμβάνονται τα εξής:
- Ποίηση
- Η ορθή γενιά, 1964
- Εποχή συνθημάτων, 1978
- Μελέτες
- Η διαθήκη του παπά: Σύντομη παρουσίαση του Ζαν Μελιέ (1664-1729) και του έργου του, εκδ. Γκόνης, 1963
- Κείμενα και αναλύσεις: Ερμηνείες νεοελληνικών κειμένων, 2 τομ., εκδ. Πρίσμα, 1966
- Μεταφράσεις
- Χέντρικ Βίλεμ φαν Λόον, Ο άνθρωπος κερδίζει τον εαυτό του, εκδ. Εταιρεία Λογοτεχνικών Εκδόσεων, 1955
- Περλ Μπακ, Η υπόσχεση, εκδ. Εταιρεία Λογοτεχνικών Εκδόσεων, 195;
- Γκαλίνα Ουλάνοβα, Η τέχνη μου και η ζωή μου, εκδ. Ο κόσμος της τέχνης, 1956
- Μώρις Κόνφορθ, Οι κλασικοί του μαρξισμού: Οδηγός για μελέτη, εκδ. Τάλως, 1956
- Μπέρτολτ Μπρεχτ, Η εξαίρεση κι ο κανόνας, 1961 (περιοδικό Επιθεώρηση Τέχνης, τεύχος 83)
- Μιγκέλ ντε Θερβάντες, Δον Κιχότης (μόνο το β' μέρος), εκδ. Αφοί Συρόπουλοι & Κ. Κουμουνδουρέας, 1961
- Νικολάι Γκόγκολ, Ταράς Μπούλμπα, εκδ. Αφοί Συρόπουλοι & Κ. Κουμουνδουρέας, 1962
- Γκυστάβ Φλωμπέρ, Μαντάμ Μποβαρύ, εκδ. Αφοί Συρόπουλοι & Κ. Κουμουνδουρέας, 1962
- Αντρέ Μωρουά, Παράλληλη ιστορία: Ιστορία των Ηνωμένων Πολιτειών της Αμερικής, 1917-1961, 2 τόμ., εκδ. Φυτράκης, 1963
- Ουόλτ Ντίσνεϊ, Τα θαύματα της ζούγκλας, εκδ. Φυτράκης, 1966
- Ιούλιος Βερν, Μπροστά στη σημαία, εκδ. Χάρης Πάτσης, 1967
- Χέρμπερτ Μαρκούζε, Για την απελευθέρωση (Δοκίμιο), εκδ. Διογένης, 1971
- Γκέοργκ Λούκατς, Σολτζενίτσιν / Χάινε / Πρωτοποριακοί. Αισθητικά δοκίμια, εκδ. Διογένης, 1971 (από τον Κουλουφάκο μεταφράστηκαν οι μελέτες για τον Χάινε και τους πρωτοποριακούς)
- Χέντρικ Βίλεμ φαν Λόον, Η πορεία του ανθρωπισμού: Η πάλη για το δικαίωμα να σκέφτεσαι, εκδ. Διογένης, 1971
- Ζαν-Πιέρ Βιγκέρ, Η θεωρία των αναβαθμών και η διαλεκτική της φύσης, εκδ. Διογένης, 1977
- Μπέρτολτ Μπρεχτ, Φως στα σκοτάδια (για την παράσταση του Λαϊκού Πειραματικού Θεάτρου του Λεωνίδα Τριβιζά, θεατρική σεζόν 1981 - 1982)
- Λουί Αραγκόν, Ο Αραγκόν για τον Ρίτσο, εκδ. Κέδρος, 1983
- Ναζίμ Χικμέτ, Ο Ιβάν Ιβάνοβιτς (Σατιρική κωμωδία), εκδ. Διογένης, 1990
Παραπομπές Επεξεργασία
- ↑ 1,0 1,1 1,2 «Αρχείο Ελλήνων Λογοτεχνών - Κώστας Κουλουφάκος». www.ekebi.gr. Αρχειοθετήθηκε από το πρωτότυπο στις 5 Φεβρουαρίου 2021. Ανακτήθηκε στις 1 Μαΐου 2020.
- ↑ Αργυρίου, Αλέξανδρος (1986). «Κουλουφάκος, Κώστας (Αθήνα, 1924 - 1994)». Παγκόσμιο Βιογραφικό Λεξικό. 5. Αθήνα. https://www.greekencyclopedia.com/koyloyfakos-kwstas-athina-1924-1994-p3313.html. Ανακτήθηκε στις 2020-05-02.
- ↑ Κοιλάκος, Σταμάτης (27 Ιανουαρίου 2019). «Στρατευμένος αλλά ελεύθερος». Εποχή. Αρχειοθετήθηκε από το πρωτότυπο στις 30 Ιουλίου 2019. Ανακτήθηκε στις 2 Μαΐου 2020.