Βικιπαίδεια

Λόις Μάξγουελ

Η Λόις Ρουθ Μάξγουελ (αγγλικά: Lois Ruth Maxwell, πραγματικό όνομα Λόις Ρουθ Χούκερ, 14 Φεβρουαρίου 1927 – 29 Σεπτεμβρίου 2007) ήταν Καναδή ηθοποιός, περισσότερο γνωστή για την ερμηνεία της ως δεσποινίς Μανιπένι στις πρώτες δεκατέσσερις ταινίες Τζέιμς Μποντ παραγωγής της εταιρείας Eon (1962–1985). [9] Ήταν η πρώτη ηθοποιός που έπαιξε τον ρόλο. Οι ταινίες στις οποίες έπαιξε τη Μανιπένι ήταν οι Τζέιμς Μποντ, πράκτωρ 007, εναντίον Δόκτορος Νο (1962), Τζέιμς Μποντ, πράκτωρ 007: Από τη Ρωσία με αγάπη (1963), Τζέιμς Μποντ, Πράκτωρ 007 εναντίον Χρυσοδάκτυλου (1964), Τζέιμς Μποντ, πράκτωρ 007: επίχειρηση κεραυνός (1965), Τζέιμς Μποντ, πράκτωρ 007: Ζεις μονάχα δυο φορές (1967), Τζέιμς Μποντ, πράκτωρ 007: Στην υπηρεσία της Αυτής Μεγαλειότητος (1969), Τα διαμάντια είναι παντοτινά (1971), Ζήσε και άσε τους άλλους να πεθάνουν (1973), Ο άνθρωπος με το χρυσό πιστόλι (1974), Η κατάσκοπος που με αγάπησε (1977), Επιχείρηση Moonraker (1979), Τζέιμς Μποντ, πράκτωρ 007: Για τα μάτια σου μόνο (1981), Επιχείρηση Octopussy (1983) και Επιχείρηση "Κινούμενος στόχος" (1985).

Λόις Μάξγουελ
Γενικές πληροφορίες
Όνομα στη
μητρική γλώσσα		Lois Maxwell (Αγγλικά)
Γέννηση14  Φεβρουαρίου 1927[1][2][3]
Κίτσενερ
Θάνατος29  Σεπτεμβρίου 2007[4][1][2]
Fremantle
Αιτία θανάτουκαρκίνος εντέρου
Συνθήκες θανάτουφυσικά αίτια
Χώρα πολιτογράφησηςΚαναδάς
Εκπαίδευση και γλώσσες
Ομιλούμενες γλώσσεςΑγγλικά[5][6]
ΣπουδέςΒασιλική Ακαδημία Δραματικής Τέχνης του Λονδίνου (έως 1945)[7]
Πληροφορίες ασχολίας
Ιδιότηταηθοποιός[8]
συγγραφέας
Περίοδος ακμής1946 - 2001
Commons page Σχετικά πολυμέσα
δεδομένα
Η Μάξγουελ σε στιγμιότυπο της ταινίας Φαρμακερά βέλη (1950)

Ξεκίνησε την κινηματογραφική της καριέρα στα τέλη της δεκαετίας του 1940 και κέρδισε Χρυσή Σφαίρα Πιο Υποσχόμενο Πρωτοεμφανιζόμενο Ηθοποιό για την ερμηνεία της στην ταινία Ανυπόληπτα κορίτσια (1947). Μετά από αρκετούς μικρούς κινηματογραφικούς ρόλους, πήγε στην Ιταλία, όπου εργάστηκε στον κινηματογράφο από το 1951 έως το 1955. Μετά τον γάμο της, μετακόμισε στο Ηνωμένο Βασίλειο, όπου εμφανίστηκε σε πολλές τηλεοπτικές παραγωγές.

Τα επόμενα χρόνια Μάξγουελ έζησε στον Καναδά, την Ελβετία και το Ηνωμένο Βασίλειο. Το 2001, διαγνώστηκε με καρκίνο του εντέρου και μετακόμισε στη Δυτική Αυστραλία, όπου έζησε με τον γιο της μέχρι τον θάνατό της, σε ηλικία 80 ετών, το 2007.

Ζωή και καριέρα Επεξεργασία

Τα πρώτα χρόνια Επεξεργασία

Η Μάξγουελ γεννήθηκε στο Κίτσενερ του Οντάριο από τη Ρουθ Αδελαΐδα Γουέλς, νοσοκόμα, και τον Γουίλιαμ Βίκτορ Χούκερ, δάσκαλο. Η Μάξγουελ μεγάλωσε στο Τορόντο και φοίτησε στο Lawrence Park Collegiate Institute. Απέκτησε την πρώτη της δουλειά ως σερβιτόρα στο μεγαλύτερο και πολυτελέστερο θερινό θέρετρο του Καναδά, το Bigwin Inn, στο νησί Μπίγκγουιν.

Κατά τη διάρκεια του Β' Παγκοσμίου Πολέμου έφυγε από το σπίτι, σε ηλικία 15 ετών, για να ενταχθεί στο Σώμα Στρατού Καναδών Γυναικών. Το προσωπικό της μονάδας ήταν γραμματείς, οδηγοί οχημάτων και μηχανικοί, οι οποίες εκτελούσαν κάθε πιθανό μη μαχητικό καθήκον. Η Μάξγουελ αποσπάστηκε αργότερα στο Ηνωμένο Βασίλειο, όπου ερμήνευε μουσικά και χορευτικά νούμερα για να διασκεδάσει τα στρατεύματα, εμφανιζόμενη συχνά δίπλα σε Καναδούς κωμικούς.

Η πραγματική ηλικία της ανακαλύφθηκε όταν η μονάδα έφτασε στο Λονδίνο. Για να αποφευχθεί ο επαναπατρισμός της στον Καναδά, απολύθηκε από τον στρατό. Στη συνέχεια γράφτηκε στη Βασιλική Ακαδημία Δραματικής Τέχνης, όπου έγινε φίλη με τον συμφοιτητή της, Ρότζερ Μουρ. Ο Μουρ έγινε αργότερα συνάδελφός της στην οθόνη, στη σειρά ταινιών Τζέιμς Μποντ, από το Ζήσε και άσε τους άλλους να πεθάνουν (1973) έως το Επιχείρηση "Κινούμενος στόχος" (1985).

Καριέρα Επεξεργασία

Μετακομίζοντας στο Χόλιγουντ σε ηλικία 20 ετών, η Μάξγουελ κέρδισε Χρυσή Σφαίρα για τον πιο πολλά υποσχόμενο νεοφερμένο ηθοποιό για τον ρόλο της στο δράμα της Σίρλεϊ Τεμπλ Ανυπόληπτα κορίτσια (1947). [10] Το 1949, συμμετείχε σε μια σειρά φωτογραφιών του περιοδικού Life, στην οποία πόζαρε με άλλες ανερχόμενες ηθοποιούς, τη Μέριλιν Μονρό, την Κάθι Ντάουνς, τη Σούζαν Ντάλμπερτ και άλλες. Εκείνη την εποχή άλλαξε το επώνυμό της από Χούκερ σε Μάξγουελ, όνομα που δανείστηκε από μια φίλη της μπαλαρίνα. [11] Αυτό το όνομα πήρε και η υπόλοιπη οικογένειά της. [12]

Το μεγαλύτερο μέρος του έργου της Μάξγουελ αποτελούνταν από δευτερεύοντες ρόλουςσε υποδεέστερες ταινίες. [10] Κουρασμένη από το Χόλιγουντ, επέστρεψε στην Ευρώπη, ζώντας στη Ρώμη πέντε χρόνια (1950–1955). [13] Εκεί γύρισε μια σειρά από ταινίες και κάποια στιγμή έγινε ερασιτέχνης οδηγός αγώνων. [11] Μία από τις ιταλικές ταινίες της ήταν μια προσαρμογή της όπερας Αΐντα (1953), στην οποία η Μάξγουελ έπαιξε πρωταγωνιστικό ρόλο, με φωνητικά μιας άλλης γυναίκας και εμφανιζόταν σε πολλές σκηνές με την άγνωστη τότε Σοφία Λόρεν.

Κατά την επίσκεψή της στο Παρίσι, γνώρισε τον μελλοντικό της σύζυγο, τηλεοπτικό στέλεχος Πίτερ Μάριοτ. Παντρεύτηκαν το 1957 και μετακόμισαν στο Λονδίνο, όπου γεννήθηκαν η κόρη τους Μελίντα και ο γιος τους Κρίστιαν (το 1958 και το 1959).

Κατά τη δεκαετία του 1960, η Μάξγουελ εμφανίστηκε σε πολλές τηλεοπτικές σειρές και σε ταινίες εκτός της σειράς Μποντ, τόσο στο Ηνωμένο Βασίλειο όσο και στον Καναδά. Έπαιξε ως γκεστ σταρ σε δύο επεισόδια της σειράς Ο άγιος [11] και αργότερα σε ένα επεισόδιο των Αντίζηλων. [13] Και στα δύο εμφανιζόταν δίπλα στον Ρότζερ Μουρ.

Η Μάξγουελ ερμήνευσε έναν δευτερεύοντα ρόλο ως νοσοκόμα στην ταινία Λολίτα του Στάνλεϊ Κιούμπρικ (1962). [14]

Δεσποινίς Μανιπένι Επεξεργασία

Η Μάξγουελ άσκησε πίεση για να πάρει έναν ρόλο στην ταινία Τζέιμς Μποντ, πράκτωρ 007, εναντίον Δόκτορος Νο (1962), γιατί ο σύζυγός της είχε υποστεί καρδιακή προσβολή και χρειάζονταν τα χρήματα. Ο σκηνοθέτης Τέρενς Γιανγκ, ο οποίος την είχε απορρίψει κάποτε με την αιτιολογία ότι «έμοιαζε να μυρίζει σαπούνι», της πρότεινε να παίξει είτε τη Μανιπένι είτε τη φίλη του Μποντ, Σίλβια Τρεντς, αλλά εκείνη ένιωθε άβολα στην ιδέα μιας αποκαλυπτικής σκηνής όπως περιγραγόταν στο σενάριο. Ο ρόλος της γραμματέως του Μ της εγγυώνταν μόνο δύο ημέρες εργασίας με αμοιβή 100 λίρες την ημέρα. Η Μάξγουελ φορούσε τα δικά της ρούχα στα γυρίσματα. [15]

Η Μάξγουελ εμφανίστηκε στην ιταλική κατασκοπευτική ταινία Στα ίχνη του αδελφού του το 1967, με τον Μπέρναρντ Λι (που έπαιζε τον Μ) και τον αδερφό του Σον Κόνερι, Νιλ. [15] Την ίδια χρονιά υποδύθηκε τη Μανιπένι σε ένα αφιέρωμα για την τηλεόραση με τίτλο Welcome to Japan, Mr. Bond.

Ο ρόλος της Μανιπένι παραλίγο να δοθεί σε άλλη ηθοποιό όταν η Μάξγουελ ζήτησε αύξηση μισθού για την ταινία Τζέιμς Μποντ, πράκτωρ 007: Τα διαμάντια είναι παντοτινά (1971). Ωστόσο, οι παραγωγοί θεώρησαν σημαντικό να ενσωματώσουν τον κανονικό χαρακτήρα και τελικά αποφασίστηκε κατά τη διάρκεια της παραγωγής να προστεθεί η σκηνή όπου, μεταμφιεσμένη σε τελωνειακό, δίνει στον Μποντ τα ταξιδιωτικά του έγγραφα στο λιμάνι του Ντόβερ. Η Μάξγουελ και ο Σον Κόνερι γύρισαν τις ατάκες τους χωριστά και δεν ήταν μαζί στη σύντομη σκηνή. [16] Το καπέλο της μυστικής αστυνομικού Μανιπένι κρύβει τα μαλλιά που είχε ήδη βάψει η Μάξγουελ προετοιμάζοντας έναν άλλο ρόλο. [15]

Η Μάξγουελ παρέμεινε ως Μανιπένι όταν ο πρώην συμμαθητής της Ρότζερ Μουρ ανέλαβε το ρόλο του 007 στο Ζήσε και άσε τους άλλους να πεθάνουν (1973). Επανέλαβε τον ρόλο της, κλαίγοντας για τον θάνατο του Μποντ, σε μια σύντομη σκηνή με τον Μπέρναρντ Λι στη γαλλική κωμωδία Οι 4 Σαρλό στο Χονγκ Κονγκ (1975).

Κατά τη διάρκεια των γυρισμάτων της ταινίας Επιχείρηση "Κινούμενος στόχος" (1985), την τελευταία της εμφάνιση ως Μανιπένι, ο παραγωγός Άλμπερτ Ρ. Μπρόκολι της τόνισε ότι ήταν το μόνο μέλος του καστ και του συνεργείου που δεν είχαν φύγει ακόμη από τη σειρά από την ταινία Τζέιμς Μποντ, πράκτωρ 007, εναντίον Δόκτορος Νο. Η Μάξγουελ ζήτησε να σκοτωθεί η Μανιπένι, αλλά ο Μπρόκολι έδωσε τον ρόλο σε άλλη ηθοποιό. [15]

Τα τελευταία χρόνια Επεξεργασία

Ο σύζυγος της Μάξγουελ πέθανε το 1973, χωρίς να έχει αναρρώσει ποτέ πλήρως από την καρδιακή προσβολή που υπέστη τη δεκαετία του 1960. Στη συνέχεια η Μάξγουελ επέστρεψε στον Καναδά, [13] όπου έζησε στο Όουκς Ντράιβ. Έγραφε μια εβδομαδιαία στήλη στην εφημερίδα Toronto Sun με το ψευδώνυμο "Δεσποινίς Μανιπένι" από το 1979 έως το 1994, [13] και έγινε επιχειρηματίας στη βιομηχανία κλωστοϋφαντουργίας. Το 1994, επέστρεψε στο Ηνωμένο Βασίλειο άλλη μια φορά για να είναι κοντά στην κόρη της Μελίντα.

Θάνατος Επεξεργασία

Μετά από χειρουργική επέμβαση για καρκίνο του εντέρου το 2001, η Μάξγουελ μετακόμισε στο Περθ της Δυτικής Αυστραλίας για να ζήσει με την οικογένεια του γιου της Κρίστιαν. Παρέμεινε εκεί, δουλεύοντας την αυτοβιογραφία της, μέχρι τον θάνατό της στο νοσοκομείο Fremantle στις 29 Σεπτεμβρίου 2007.

Σχετικά με το θάνατο της φίλης του, ο σερ Ρότζερ Μουρ είπε στο BBC Radio 5 Live: «Είναι ένα σοκ. Ήταν πάντα διασκεδαστική και ήταν υπέροχο να είμαι μαζί της [. . . ] Ήταν πολύ κρίμα που, αφού έφυγα από τον Μποντ, δεν την πήραν για να συνεχίσει στις ταινίες του Τίμοθι Ντάλτον. Νομίζω ότι ήταν μεγάλη απογοήτευση για εκείνη που δεν είχε προαχθεί για να παίξει τον Μ. Θα ήταν υπέροχη Μ». [9]

Παραπομπές Επεξεργασία

  1. ↑ 1,0 1,1 1,2 Εθνική Βιβλιοθήκη της Γερμανίας: (Γερμανικά) Gemeinsame Normdatei. Ανακτήθηκε στις 27  Απριλίου 2014.
  2. ↑ 2,0 2,1 2,2 (Αγγλικά) Find A Grave. 21838302. Ανακτήθηκε στις 9  Οκτωβρίου 2017.
  3. ↑ 3,0 3,1 filmportal.de. 574daeb0296c4e2bbaa4373b8b3040eb. Ανακτήθηκε στις 9  Οκτωβρίου 2017.
  4. ↑ news.bbc.co.uk/1/hi/entertainment/7020553.stm.
  5. ↑ plus.si.cobiss.net/opac7/conor/242159971.
  6. ↑ CONOR.SI. 242159971.
  7. ↑ «Student & graduate profiles». RADA Student & graduate profiles. Βασιλική Ακαδημία Δραματικής Τέχνης του Λονδίνου.
  8. ↑ (Γερμανικά) Deutsche Synchronkartei. 4402. Ανακτήθηκε στις 4  Απριλίου 2022.
  9. ↑ 9,0 9,1 «Bond star Lois Maxwell dies at 80». BBC News. 30 September 2007. http://news.bbc.co.uk/1/hi/entertainment/7020553.stm. Ανακτήθηκε στις 30 September 2007. 
  10. ↑ 10,0 10,1 Tom Lisanti (2002). Film Fatales: Women in Espionage Films and Television, 1962–1973. Louis Paul. McFarland & Company. ISBN 0-7864-1194-5. 
  11. ↑ 11,0 11,1 11,2 «Lois Maxwell». 30 Σεπτεμβρίου 2007. Ανακτήθηκε στις 3 Φεβρουαρίου 2018. 
  12. ↑ Obituary, The Daily Telegraph, reprinted in The Age, 3 October 2007, Businessday, p. 13.
  13. ↑ 13,0 13,1 13,2 13,3 «Canada's Lois Maxwell, who played Moneypenny, dies». www.cbc.ca. Ανακτήθηκε στις 3 Φεβρουαρίου 2018. 
  14. ↑ Pulleine, Tim (30 Σεπτεμβρίου 2007). «Obituary: Lois Maxwell». The Guardian. Ανακτήθηκε στις 3 Φεβρουαρίου 2018. 
  15. ↑ 15,0 15,1 15,2 15,3 Alan Barnes (2000). Kiss Kiss Bang! Bang!: The Unofficial James Bond 007 Film Companion. Marcus Hearne. Sterling Publishing Company. ISBN 0-7134-8645-7. 
  16. ↑ Chapman, James, Licence to Thrill: A Cultural History of the James Bond Films (Cinema and Society). I. B. Taurus Books, 2008. pp. 101–102 (ISBN 978-1845115159)

Εξωτερικοί σύνδεσμοι Επεξεργασία


Ανακτήθηκε από "https://el.wikipedia.org/w/index.php?title=Λόις_Μάξγουελ&oldid=10153269"