Τζούρατζ Μπράνκοβιτς (δεσπότης)

Ο Τζούρατζ ή Τζόρτζε (Γεώργιος) Μπράνκοβιτς (σερβικά : Ђорђе Бранковић) από τον Οίκο Μπράνκοβιτς, ήταν Σέρβος ηγέτης του δεσποτάτου της Σερβίας, άγιος τη Σερβικής ορθόδοξης εκκλησίας, μητροπολίτης Ουγγροβλαχίας, αρχιεπίσκοπος και μοναχός με όνομα Μάξιμος.

Τζούρατζ Μπράνκοβιτς
Γενικές πληροφορίες
Γέννηση	1462
Θάνατος	1516 Krušedol monastery
Τόπος ταφής	Krušedol monastery (45°7′9″ s. š., 19°56′24″ v. d.)
Θρησκεία	Ανατολικός Ορθόδοξος Χριστιανισμός
Eορτασμός αγίου	18 Ιανουαρίου
Πληροφορίες ασχολίας
Ιδιότητα	συγγραφέας
Οικογένεια
Σύζυγος	Isabella del Balzo
Γονείς	Στέφαν Μπράνκοβιτς και Αγγελίνα Αριανίτι Κομνηνή
Αδέλφια	Γιοβάν Μπράνκοβιτς Μαρία της Σερβίας, μαρκησία του Μομφερράτου
Οικογένεια	Οίκος Μπράνκοβιτς
Σχετικά πολυμέσα

Καταγωγή

Οι πρόγονοι του Μάξιμου ανάγονται στην εποχή του Ιωάννη ΣΤ΄ Καντακουζηνού (1347-1354) και του σεβαστοκράτορα Μπράνκο Μλαντένοβιτς, διοικητή της Αχρίδος, από τον οποίο καταγόνταν. Παππούς του ήταν ο Γεώργιος Μπράνκοβιτς (1375-1456), το όνομα του οποίου έλαβε ο Μάξιμος, και γονείς του ο Στέφαν Μπράνκοβιτς, πρίγκιπας και δεσπότης, και η Αλβανή πριγκίπισσα Αγγελίνα Αριανίτι Κομνηνή. Μετά την πτώση του Βελιγραδίου στους Τούρκους το 1459, ο πατέρας του κατέφυγε στην Ουγγαρία, όπου πολέμησε μαζί με τα Ουγγρικά στρατεύματα κατά των Τούρκων.

Βίος

Ο Γεώργιος γεννήθηκε στο Βελιγράδι το 1461 και είχε άλλες τρεις αδελφές και έναν αδελφό.

Ο βασιλιάς των Ούγγρων θέλησε να παντρέψει τον Γεώργιο με την κόρη του, αλλά εκείνος αρνήθηκε με το επιχείρημα πως ήταν Καθολική στο θρήσκευμα. Το 1485 του πρότεινε ο Ούγγρος ηγεμόνας να γίνει διάδοχος του πατέρα του Στέφανου μα εκείνος αρνήθηκε. Το 1486 ο Ούγγρος βασιλιάς του έδωσε τον τίτλο του δεσπότη (κατ΄όνομα) της Σερβίας, μαζί με πολλά φέουδα, όπως το Σίρμιο και πολλές πόλεις στα εδάφη της Ουγγαρίας. Την ίδια χρονιά, αποσύρθηκε ως δόκιμος μοναχός στη μονή Κουπίνκ.

Από το 1492 ο Τζούρατζ μοιραζόταν το τίτλο του δεσπότη της Σερβίας με τον αδελφό του Ιωάννη. Το 1494 οι δύο δεσπότες της Σερβίας πολέμησαν εναντίον του Δούκα του Λόβρε, ο οποίος είχε κτήσεις το Σίρμιο και την Σλαβονία. Το 1495 ή στις αρχές του 1496 ο Τζούρατζ εκάρη μοναχός και έλαβε το όνομα Μάξιμος, παραιτούμενος από τον τίτλο του δεσπότη. Το 1496 χειροτονήθηκε διάκονος και πρεσβύτερος από τον μητροπολίτη Σόφιας Calevit.

Μετά τον θάνατο του αδελφού του Ιωάννη ήταν πλέον ο μοναδικός κληρονόμος του ηγεμονικού θρόνου των Μπράνκοβιτς. Ο βασιλιάς της Ουγγαρίας αλλά και οι Σέρβοι άρχοντες θέλησαν να τον πείσουν να αναλάβει τη διαδοχή, αλλά εκείνος αρνήθηκε και όταν οι Τούρκοι εισέβαλαν στο κατέφυγε με τη μητέρα του στην αυλή του Ρουμάνου ηγεμόνα Ράντου σελ Μάρε το 1504. Την ίδια περίοδο βρισκόταν εκεί και ο πρώην πατριάρχης Κωνσταντινουπόλεως Νήφωνας, ο οποίος κατόπιν υπόδειξης του Ρουμάνου ηγεμόνα χειροτόνησε τον Μάξιμο επίσκοπο Ramnic στο Curtea de Arges ή στο Tirgoviste το 1505.

Μητροπολίτης Ουγγροβλαχίας

Μετά τη χειροτονία του συνεργάστηκε με τον Νήφωνα για την αναδιοργάνωση της τοπικής εκκλησίας. Καίρια ήταν η παρέμβασή του στη διαμάχη μεταξύ Ράντου σελ Μάρε και του ηγεμόνα της Μολδαβίας Bogdan και στην τελική μεταξύ τους συμφιλίωση. Με την ιδιότητά του μητροπολίτη, ανέλαβε επίσης και διπλωματικές αποστολές για λογαριασμό του Ρουμάνου ηγεμόνα, όπως αυτή προς τους Σάσες ή Σάξονες, γερμανικό φύλο που είχε εγκατασταθεί στην περιοχή, και τον Ούγγρο βασιλιά Βλαδισλάβο τον Β΄, και πέτυχε να συνάψει συνθήκη ειρήνης.

Και επί των ημερών του διαδόχου του Ράντου, Mihnea cel Rau, το 1508, μετέβη στην Ουγγαρία για να αναγγείλει την άνοδο του τελευταίου στο θρόνο. Δεν θα επιστρέψει όμως επειδή ο Ρουμάνος ηγεμόνας ήλθε σε ρήξη με τους βογιάρους και είχε προσεταιριστεί τους Σέρβους φεουδάρχες της περιοχής και Σερβικής καταγωγής ήταν κι ίδιος ο Μάξιμος. Παρέμεινε για τέσσερα χρόνια στο Σερβικό χωριό Crusdol και ίδρυσε ένα μοναστήρι. Τελικά επί ηγεμόνα Neagoe Besarab, το 1512 στις 25 Ιουνίου επέστρεψε στη μητρόπολή του. Σύντομα ξαναέφυγε για το Σίρμιο και τη μονή του Krušedol, όπου και πέθανε στις 18 Ιανουαρίου του 1516.

Η Σερβική Εκκλησία το 1523 τον ανακήρυξε άγιο και η μνήμη του εορτάζεται στις 18 Ιανουαρίου.

Πηγές

• Др Алекса Ивић, Историја Срба у Војводини, Нови Сад, 1929.
• Βλαντιμίρ Κόροβιτς, Историја српског народа, 1997
• Γεώργιος Στυλιάρας, «Μάξιμος Brankovic (1462-1516). Σέρβος Δεσπότης, Μητροπολίτης Ουγγροβλαχίας, Άγιος», Θεολογία, τομ.80, τ/χ.3ο (Ιούλιος-Σεπτέμβριος 2009), σελ.217-232