Τζούρατζ Μπράνκοβιτς (δεσπότης)

Ο Τζούρατζ ή Τζόρτζε (Γεώργιος) Στεφάνοβιτς Μπράνκοβιτς, σερβικά: Ђорђе Бранковић από τον Οίκο των Μπράνκοβιτς, ήταν Σέρβος ηγέτης του δεσποτάτου της Σερβίας, άγιος τη Σερβικής ορθόδοξης εκκλησίας, μητροπολίτης Ουγγροβλαχίας, αρχιεπίσκοπος και μοναχός με το όνομα Μάξιμος.

Τζούρατζ Μπράνκοβιτς (δεσπότης)
Γενικές πληροφορίες
Γέννηση	1462
Θάνατος	1516 Krušedol monastery
Τόπος ταφής	Krušedol monastery (45°7′9″ s. š., 19°56′24″ v. d.)
Θρησκεία	Ανατολικός Ορθόδοξος Χριστιανισμός
Eορτασμός αγίου	18 Ιανουαρίου
Πληροφορίες ασχολίας
Ιδιότητα	συγγραφέας
Οικογένεια
Σύζυγος	Isabella del Balzo
Γονείς	Στέφαν Μπράνκοβιτς και Αγγελίνα Αριανίτι Κομνηνή
Αδέλφια	Γιόβαν Μπράνκοβιτς Μαρία της Σερβίας, μαρκησία του Μομφερράτου
Οικογένεια	Οίκος Μπράνκοβιτς
Σχετικά πολυμέσα

Καταγωγή

Οι πρόγονοι του Μάξιμου ανάγονται στην εποχή του Ιωάννη ΣΤ΄ Καντακουζηνού (1347-1354) και του σεβαστοκράτορα Μπράνκο Μλαντένοβιτς, διοικητή της Αχρίδος, από τον οποίο καταγόνταν. Παππούς του ήταν ο Τζούρατζ/Γεώργιος Βούκοβιτς Μπράνκοβιτς (1375-1456), το όνομα του οποίου έλαβε ο Τζούρατζ Στεφάνοβιτς, και γονείς του ο Στέφαν Μπράνκοβιτς πρίγκιπας και δεσπότης και η Αλβανή πριγκίπισσα Αγγελίνα Αριανίτι Κομνηνή. Μετά την πτώση του Βελιγραδίου στους Τούρκους το 1459, ο πατέρας του κατέφυγε στην Ουγγαρία, όπου πολέμησε μαζί με τα Ουγγρικά στρατεύματα κατά των Τούρκων.

Βίος

Ο Τζούρατζ Στεφάνοβιτς γεννήθηκε στο Βελιγράδι το 1461, και είχε άλλες τρεις αδελφές και έναν αδελφό.

Ο βασιλιάς των Ούγγρων θέλησε να νυμφεύσει τον Γεώργιο με την κόρη του, αλλά εκείνος αρνήθηκε, με το επιχείρημα πως ήταν Καθολική στο θρήσκευμα. Το 1485 ο Ούγγρος ηγεμόνας τού πρότεινε να γίνει διάδοχος τού πατέρα του Στέφανου, αλλά εκείνος αρνήθηκε. Το 1486 ο Ούγγρος βασιλιάς τού έδωσε τον τίτλο τού (κατ' όνομα) δεσπότη της Σερβίας, μαζί με πολλά φέουδα, όπως το Σίρμιο και πολλές πόλεις στα εδάφη της Ουγγαρίας. Την ίδια χρονιά, αποσύρθηκε ως δόκιμος μοναχός στη μονή Κουπίνκ.

Από το 1492 ο Τζούρατζ μοιραζόταν το τίτλο του δεσπότη της Σερβίας με τον αδελφό του Γιόβαν/Ιωάννη. Το 1494 οι δύο δεσπότες της Σερβίας πολέμησαν εναντίον του Δούκα του Λόβρε, ο οποίος είχε κτήσεις το Σίρμιο και την Σλαβονία. Το 1495 ή στις αρχές του 1496 ο Τζούρατζ εκάρη μοναχός και έλαβε το όνομα Μάξιμος, παραιτούμενος από τον τίτλο του δεσπότη. Το 1496 χειροτονήθηκε διάκονος και πρεσβύτερος από τον μητροπολίτη Σόφιας Καλέβιτ.

Μετά το τέλος τού αδελφού του Γιόβαν/Ιωάννη, ήταν πλέον ο μοναδικός κληρονόμος του ηγεμονικού θρόνου των Μπράνκοβιτς. Ο βασιλιάς της Ουγγαρίας, αλλά και οι Σέρβοι άρχοντες, θέλησαν να τον πείσουν να αναλάβει τη διαδοχή, αλλά εκείνος αρνήθηκε, και όταν οι Τούρκοι εισέβαλαν, κατέφυγε με τη μητέρα του στην αυλή τού ηγεμόνα Ράντου Δ΄ του Μεγάλου της Βλαχίας το 1504. Την ίδια περίοδο βρισκόταν εκεί και ο πρώην πατριάρχης Κωνσταντινουπόλεως Νήφων Β΄, ο οποίος, κατόπιν υπόδειξης του ηγεμόνα της Βλαχίας, χειροτόνησε τον Μάξιμο ως επίσκοπο Ράμνιτς στο Κούρτεα ντε Άργκες ή στο Tιργκοβίστε το 1505.

Μητροπολίτης Ουγγροβλαχίας

Μετά τη χειροτονία του συνεργάστηκε με τον Νήφωνα Β΄ για την αναδιοργάνωση της τοπικής εκκλησίας. Καίρια ήταν η παρέμβασή του στη διαμάχη μεταξύ του Ράντου Δ΄ του Μεγάλου και του ηγεμόνα της Μολδαβίας Μπογκντάν, και στην τελική μεταξύ τους συμφιλίωση. Με την ιδιότητα τού μητροπολίτη, ανέλαβε επίσης και διπλωματικές αποστολές για λογαριασμό του ηγεμόνα της Βλαχίας, όπως αυτή προς τους Σάσες ή Σάξονες, γερμανικό φύλο που είχε εγκατασταθεί στην περιοχή, και τον βασιλιά Βλαδίσλαο Β΄ της Ουγγαρίας, και επέτυχε να συνάψει συνθήκη ειρήνης.

Και επί των ημερών τού διαδόχου τού Ράντου, Μίχνεα Α΄ του Κακού, το 1508, μετέβη στην Ουγγαρία για να αναγγείλει την άνοδο τού τελευταίου στον θρόνο. Δεν επέστρεψε όμως, επειδή ο ηγεμόνας της Βλαχίας ήλθε σε ρήξη με τους βογιάρους και είχε προσεταιριστεί τους Σέρβους φεουδάρχες της περιοχής, και ο ίδιος ο Μάξιμος ήταν Σερβικής καταγωγής. Παρέμεινε για τέσσερα χρόνια στο Σερβικό χωριό Κρουσντόλ και ίδρυσε ένα μοναστήρι. Τελικά επί ηγεμόνα Ναγκόε Μπασαράμπ Ε΄ της Βλαχίας, στις 25 Ιουνίου 1512 επέστρεψε στη μητρόπολή του. Σύντομα ξαναέφυγε για το Σίρμιο και τη μονή του Κρουσεντόλ, όπου και απεβίωσε στις 18 Ιανουαρίου 1516.

Η Σερβική Εκκλησία το 1523 τον ανακήρυξε άγιο, και η μνήμη του εορτάζεται στις 18 Ιανουαρίου.

Πηγές

• Др Алекса Ивић, Историја Срба у Војводини, Нови Сад, 1929.
• Βλαντιμίρ Κόροβιτς, Историја српског народа, 1997
• Γεώργιος Στυλιάρας, «Μάξιμος Brankovic (1462-1516). Σέρβος Δεσπότης, Μητροπολίτης Ουγγροβλαχίας, Άγιος», Θεολογία, τομ.80, τ/χ.3ο (Ιούλιος-Σεπτέμβριος 2009), σελ.217-232