Μάρκος Άννιος Βήρος (πάππος του Μάρκου Αυρηλίου)

πάππος του Μάρκου Αυρηλίου

Ο Μάρκος Άννιος Βήρος ο Πρεσβύτερος, λατιν.: Marcus Annius Verus II (π. 50 - 138 μ.Χ.) ήταν ο πάππος και θετός πατέρας του Ρωμαίου Αυτοκράτορα Mάρκου Αυρηλίου και πεθερός του Αυτοκράτορα Aντωνίνου Πίου. Έγινε δύο φορές ύπατος.

Μάρκος Άννιος Βήρος
Γενικές πληροφορίες
Γέννηση57 (περίπου)[1]
Ucubi[1]
Χώρα πολιτογράφησηςΑρχαία Ρώμη
Πληροφορίες ασχολίας
Ιδιότηταπολιτικός
Οικογένεια
ΣύζυγοςΡουπιλία[2]
ΤέκναΦαυστίνα η Μεγάλη[2]
Μάρκος Άννιος Βήρος (πατέρας του Μάρκου Αυρηλίου)[2]
Marcus Annius Libo[2]
Annia Rupilia Faustina
ΟικογένειαΔυναστεία των Αντωνίνων
Αξιώματα και βραβεύσεις
ΑξίωμαΡωμαίος συγκλητικός
πολίαρχος (121–125)[1]
consul suffectus (Μάρτιος 97 – Δεκέμβριος 97)[1]
Ύπατος στην αρχαία Ρώμη (121)[1]
Ύπατος στην αρχαία Ρώμη (126)[1]

Βιογραφία

Επεξεργασία

Ο Βήρος ήταν γιος του Μάρκου Αννίου Βήρου Ι, που εισήλθε στην τάξη των συγκλητικών και έγινε πραίτωρ. Η οικογένειά του καταγόταν από το Uccibi (σημερινό Espejo), κοντά στην Κορδύβη (σημερινή Κόρδοβα) στη Ρωμαϊκή επαρχία της Βαιτικής Ισπανίας. Η οικογένεια έγινε εξέχουσα, όταν πλούτισε από την παραγωγή ελαιολάδου στην Ισπανία. Ήταν στενός φίλος του Αδριανού.

Έγινε έπαρχος της Ρώμης και εγγράφτηκε ως πατρίκιος, όταν ο Βεσπασιανός και ο Τίτος ήταν τιμητές (censores). Ο Βήρος έγινε ύπατος: την πρώτη φορά ως αναπληρωτής ύπατος το 97, [3] μετά ως ύπατος το 121 και το 126. Υπάρχει μία πολύ περίεργη επιγραφή, που βρέθηκε χαραγμένη σε μία μεγάλη μαρμάρινη πλάκα, που ανασκάφηκε τον 16ο αι. στη Βασιλική του Αγ. Πέτρου στη Ρώμη, η οποία αναφέρεται στην ανάληψη του αξιώματός του και στο ότι "ήταν επιτήδειος στο να παίζει με μία υάλινη μπάλα". Ο Έντουαρντ Τσάμπλιν σημειώνει ότι ίσως είναι δημιουργία ενός φιλικού αντιπάλου του, του Λεύκιου Ιουλίου Ούρσου Σερβιανού, επίσης τρεις φορές υπάτου, την τελευταία μετά από τον Βήρο:[4]

Μία εξήγηση είναι ότι το όλο θέμα είναι ένα αστείο, βασισμένο στο πάθος του Βήρου να παίζει μπάλα και στην έννοια της μπάλας ως πολιτικό παιχνίδι: ένα κομψό αστείο, αλληγορικό για το εύθραστο της εξουσίας. Μάλλον ο ηλικιωμένος Λ. Ιούλιος Ού. Σερβιανός να έγραψε το κείμενο, να ζήτησε να χαραχτεί στη μαρμάρινη πλάκα, ίσως με ένα άγαλμα αρκούδας με τήβεννο να παίζει μπάλα, και να το έστειλε στον Βήρο στις καλένδες του Ιανουαρίου το 126. Όταν την άλλη ημέρα θα συναντήθηκαν, θα γέλασαν με την καρδιά τους. Μία -φανταστική ίσως- εξήγηση γι' αυτή τη περίεργη επιγραφή.

Όταν ο γιος του Βήρος ο Νεότερος απεβίωσε το 124, ο Βήρος ο Πρεσβύτερος υιοθέτησε και ανέθρεψε, μαζί με τη μητέρα τους Δομιτία, τα δύο παιδιά της (που ήταν εγγόνια του). [5]

Απεβίωσε το 138, σχεδόν σε ηλικία 90 ετών. Ο Μάρκος Αυρήλιος λέει στους «Διαλογισμούς» του: «Από τον πάππο μου, τον Βήρο, [έμαθα] την ευγενική διάθεση και τη γλυκύτητα της ιδιοσυγκρασίας». [6] Στα παλαιότερά του χρόνια, ο Βήρος είχε μία ερωμένη· ο Αδριανός εκφράζει την ευγνωμοσύνη του ότι «ευτυχώς δεν ανατράφηκα από την ερωμένη του πάππου μου». [7]

Οικογένεια

Επεξεργασία

Ο Μ. Ά. Βέρος νυμφεύτηκε την Ρουπιλία Φαυστίνα, κόρη του Λίβωνα Ρουπίλιου Φρούγι αναπληρωτή υπάτου και της Σαλονίας Ματιδίας, ανιψιάς του Tραϊανού, και είχε τουλάχιστον τρία παιδιά: [8]

Ο Ρόουναλντ Σάυμε προτείνει, με βάση ονομαστικά στοιχεία, ότι απέκτησαν και ένα τέταρτο παιδί, την Αννία, που παντρεύτηκε τον Γάιο Ουμίδιο Κουαδράτο Σερτόριο Σεβήρο συγκλητικό, αναπληρωτή ύπατο. [9]

Βιβλιογραφικές αναφορές

Επεξεργασία
  1. 1,0 1,1 1,2 1,3 1,4 1,5 1,6 «Diccionario biográfico español» (Ισπανικά) Royal Academy of History. 2011.
  2. 2,0 2,1 2,2 2,3 Paul von Rohden: «Annius 93» (Γερμανικά) 1894. Ανακτήθηκε στις 26  Μαρτίου 2024.
  3. Fausto Zevi "I consoli del 97 d. Cr. in due framenti gia' editi dei Fasti Ostienses", Listy filologické / Folia philologica, 96 (1973), pp. 125-137
  4. Champlin, "The Glass Ball Game", Zeitschrift für Papyrologie und Epigraphik, 60 (1985), pp. 159-163
  5. Birley, Marcus Aurelius, p. 31
  6. Marcus Aurelius, Meditations, i.1
  7. Marcus Aurelius, Meditations, i.17
  8. Birley, Marcus Aurelius, pp. 28f
  9. Syme, "Ummidius Quadratus, Capax Imperii", Harvard Studies in Classical Philology, 83 (1979), p. 308

Περαιτέρω ανάγνωση

Επεξεργασία