Μάρκος Αιμίλιος Λέπιδος (ύπατος το 6)

Ο Μάρκος Αιμίλιος Λέπιδος (π. 30 π.Χ. - 33 μ.Χ.) ήταν πατρίκιος Ρωμαίος συγκλητικός, πολιτικός και στρατηγός, που επαίνεσε ο ιστορικός Κ. Τάκιτος.

Μάρκος Αιμίλιος Λέπιδος (ύπατος το 6)
Γενικές πληροφορίες
Γέννηση29 π.Χ.
Θάνατος33
Χώρα πολιτογράφησηςΑρχαία Ρώμη
Πληροφορίες ασχολίας
Ιδιότηταπολιτικός
στρατιωτικός
Οικογένεια
ΣύζυγοςΒιψανία (σύζυγος του Λέπιδου)
ΤέκναΑιμιλία Λεπίδα
Aemilius Lepidus
ΓονείςΛεύκιος Αιμίλιος Λέπιδος και Κορνηλία
ΑδέλφιαPaulla Aemilia
Λεύκιος Αιμίλιος Παύλος (ύπατος το 1)
Παύλος Αιμίλιος Ρέγιλλος (ετεροθαλής αδελφός από πατέρα)
Στρατιωτική σταδιοδρομία
Βαθμός/στρατόςΛεγάτος
Αξιώματα και βραβεύσεις
ΑξίωμαΡωμαίος συγκλητικός
Ρωμαίος έπαρχος
Ύπατος στην αρχαία Ρώμη

Βιογραφία Επεξεργασία

Καταγωγή και πρώιμη σταδιοδρομία Επεξεργασία

Ο Λέπιδος ήταν γιος της Κορνηλίας και τού Παύλου Αιμίλιου Λέπιδου (που χρησίμευε ως τιμητής, censor) και κουνιάδος της εγγονής τού Αυγούστου, Ιουλίας της Νεότερης, η οποία παντρεύτηκε τον αδελφό του Λεύκιο Αιμίλιο, ύπατο το 1 μ.Χ. Έτσι, ήταν μέλος ενός από τα παλαιότερα γένη πατρικίων, τού γένους των Aιμιλίων.

Έγινε ύπατος το 6 μ.Χ. Στη συνέχεια διακρίθηκε ως απεσταλμένος (legatus) επικεφαλής στρατού κατά τον Ιλλυρικό πόλεμο (6 – 9 μ.Χ.) υπό τη διοίκηση τού Τιβέριου, του μετέπειτα Αυτοκράτορα. Μετά το τέλος τού πολέμου υπηρέτησε ως κυβερνήτης είτε της Δαλματίας (σημερινή Κροατία και Βοσνία) είτε της Παννονίας (σημερινή Ουγγαρία).

Την εποχή τού τέλους τού Αυγούστου, το 14 μ.Χ., ήταν κυβερνήτης της Βόρειας Ιβηρικής, επικεφαλής ενός στρατού τριών λεγεώνων. Ενώ υπήρξαν σοβαρές ταραχές στους στρατούς στη Γερμανία και την Παννονία μετά το τέλος τού Αυγούστου, ο στρατός τού Λέπιδου δεν εμφάνισε κανένα πρόβλημα.

Δραστηριότητες επί Τιβερίου Επεξεργασία

Ο Λέπιδος υπερασπίστηκε τον Γναίο Καλπούρνιο Πίσωνα (φίλο τού Τιβέριου, αλλά και συγγενή τού Λέπιδου) στη δίκη του για την υποτιθέμενη δηλητηρίαση τού Γερμανικού.

Το 21 μ.Χ. ο Τιβέριος του πρόσφερε τη θέση τού κυβερνήτη της επαρχίας της Αφρικής. Απέρριψε την προσφορά, ισχυριζόμενος την κακή υγεία και τις απαιτήσεις των παιδιών του, αλλά πιθανότατα αναγνώρισε τη σοφία να αφήσει τη θέση στον Κόιντο Ιούνιο Βλαίσο, θείο τού Λεύκιου Αιλίου Σηιανού, τού ισχυρού πραιτοριανού έπαρχου. Αν και αυτό μπορεί να έκανε τον Λέπιδο να φαίνεται αδικαιολόγητα υποταγμένος στον Αυτοκράτορα Τιβέριο και τους ισχυρούς συμμάχους του, οι δραστηριότητες τού Λέπιδου στη Σύγκλητο δείχνουν ανεξάρτητο μυαλό. Το 21 μ.Χ. έκανε έναν ισχυρό λόγο κατά της θανατικής ποινής για έναν ασεβή ποιητή. Παρόλα αυτά, ο ποιητής εκτελέστηκε με εντολή της Συγκλήτου. Αυτό επέτρεψε στον Τιβέριο να επαινέσει τη μετριοπάθεια τού Λέπιδου (καθώς και τον ζήλο της Συγκλήτου να διώξει κάθε προσβολή εναντίον τού Αυτοκράτορα).

Οι σύγχρονοι μελετητές έχουν προτείνει, ότι ο Λέπιδος αποκατέστησε επίσης την Αιμιλία Βασιλική στη Ρωμαϊκή Αγορά το 22 μ.Χ., και υπηρέτησε ως κυβερνήτης της Ασίας το 26 μ.Χ. Προφανώς ο Λέπιδος ήταν ένας από τους λίγους αριστοκράτες, που απέκτησαν υψηλές θέσεις (συμπεριλαμβανομένης της διοίκησης μεγάλων στρατών) σε αυτή την ταραγμένη εποχή, χωρίς ποτέ να κατηγορηθεί ότι συνωμοτούσε εναντίον τού Αυτοκράτορα. Αν και το 32 μ.Χ. ένας σημαντικός συγκλητικός, ο Κόττα Μεσσαλίνος, τού επιτέθηκε ανοιχτά λόγω της υπερβολικής επιρροής του στη Σύγκλητο, αυτή η κατηγορία δεν είχε συνέπειες. Ο Λέπιδος απεβίωσε το 33 μ.Χ. Ο Τάκιτος τον περιέγραψε ως «σοφό και ευγενή» για τις πράξεις του ως συγκλητικό. Σύμφωνα με τον Τάκιτο, οι ενέργειές του θα μπορούσαν να ληφθούν ως παράδειγμα για ανεξάρτητους αριστοκράτες, που ζούσαν υπό τυραννία.

Οικογένεια Επεξεργασία

Είναι πιθανό ο Λέπιδος να νυμφεύτηκε τη Βιψανία Μαρκελλίνα, κόρη του Μάρκου Βιψάνιου Αγρίππα και της δεύτερης συζύγου του Κλαυδίας Μαρκέλλας της Πρεσβύτερης (ανιψιάς τού Αυτοκράτορα Αυγούστου). [1] Αν ναι, τότε ένας:

Μετά τη Βιψανία νυμφεύτηκε δεύτερη φορά με μία άγνωστη γυναίκα, δεν είναι σίγουρο αν αυτή ή η Βιψανία ήταν η μητέρα των άλλων παιδιών του. Η κόρη του:

Σημειώσεις Επεξεργασία

  1. 1,0 1,1 Syme, Ronald (1989). The Augustan Aristocracy. Clarendon Press. σελ. 125. ISBN 9780198147312. 
  2. Barrett, Anthony, Caligula: the Corruption of Power, Transaction, 1989, see pp. 81-83.
  3. Barrett, pp. 106-107.

Βιβλιογραφικές αναφορές Επεξεργασία

  • Tάκιτος: Χρονικά
  • Syme Ronald: Η αριστοκρατία του Αυγούστου. Oxford University Press 1986

Εξωτερικοί σύνδεσμοι Επεξεργασία