Βικιπαίδεια

Μάρκο Μιλόσεβιτς

Σέρβος πολιτικός

Ο Μάρκο Μιλόσεβιτς (σερβικά κυριλλικά: Марко Милошевић‎‎; γεννημένος στις 3 Ιουλίου 1974) είναι γιος του Σλόμπονταν Μιλόσεβιτς, πρώην προέδρου της Σερβίας και προέδρου της Ομοσπονδιακής Δημοκρατίας της Γιουγκοσλαβίας. Υποτίθεται ότι συμμετείχε στο οργανωμένο έγκλημα στη Σερβία κατά τη διάρκεια των Γιουγκοσλαβικών Πολέμων μέχρι που έφυγε από τη χώρα μετά την απομάκρυνση του πατέρα του από την εξουσία στις 5 Οκτωβρίου 2000. [1] [2] Ο Μιλόσεβιτς έλαβε αργότερα το καθεστώς του πρόσφυγα από τη Ρωσία [3] και πιθανότατα ζει στη Μόσχα με τη σύζυγό του Μίλιτσα Γκάγιτς και τον γιο του Μάρκο. [4] [5]

Μάρκο Μιλόσεβιτς
Γενικές πληροφορίες
Γέννηση3  Ιουλίου 1974
Βελιγράδι
ΚατοικίαΜόσχα
ΕθνικότηταΣέρβοι
Χώρα πολιτογράφησηςΣερβία
Ρωσία
Εκπαίδευση και γλώσσες
Ομιλούμενες γλώσσεςΣερβικά
Ρωσικά
Πληροφορίες ασχολίας
Ιδιότηταεπιχειρηματίας
εγκληματίας
Οικογένεια
ΤέκναMarko M. Milošević
ΓονείςΣλόμπονταν Μιλόσεβιτς και Μιριάνα Μάρκοβιτς
Commons page Σχετικά πολυμέσα
δεδομένα

Νεανικά χρόνια

Επεξεργασία

Ο Μάρκο Μιλόσεβιτς γεννήθηκε το 1974 [6] [7] στο Βελιγράδι. Εκείνη την εποχή, η μητέρα του, Μιριάνα Μάρκοβιτς, ήταν καθηγήτρια κοινωνιολογίας στο Πανεπιστήμιο του Βελιγραδίου και ο πατέρας του Σλόμπονταν Μιλόσεβιτς άρχιζε να αποκτά θέση στην πολιτική σκηνή της χώρας. [8] Ο Μάρκο πήρε το όνομά του από έναν θρυλικό οικογενειακό πρόγονο της οικογένειας Μιλόσεβιτς, έναν Σέρβο οπλαρχηγό, που πολέμησε εναντίον των Τούρκων τον 18ο αιώνα και ο οποίος αναφέρεται σε σερβικά δημοτικά ποιήματα. [9] [10] Στα νεανικά του χρόνια ο Μιλόσεβιτς είχε γνωρίσει πολλούς πολιτικούς υψηλού επιπέδου. [11] Ο νεαρός τότε Μιλόσεβιτς είχε προφανώς οικογενειακή, πατρική σχέση με τον Σέρβο Πρόεδρο Ιβάν Στάμπολιτς. [12]

Ο Μιλόσεβιτς ανατράφηκε ως άθεος, αν και ο πατέρας του προώθησε τις κοινωνικοπολιτικές και εθνικιστικές σχέσεις της οικογένειας με τη Σερβική Ορθόδοξη Εκκλησία. [13] Η μητέρα του Μιλόσεβιτς δίδαξε αστρολογία στον Μάρκο και τη δέκα χρόνια μεγαλύτερη αδελφή του Μαρία. [6] Ο Μιλόσεβιτς αναφέρθηκε ευρέως ως κακομαθημένος έφηβος, πατροναριστικός και αδιάφορος για το σχολείο. [14]

Σε ένα ιδιωτικό σχολείο στο Βελιγράδι, ζούσε με την ευρύτερη οικογένεια της μητέρας του στο Ποζάρεβατς, έχοντας μεγαλύτερη προσωπική έκθεση στους σωματοφύλακες παρά στους γονείς του. [14] Άρχισε επίσης να συλλέγει όπλα και αυτοκίνητα και παράτησε το γυμνάσιο. [15] [16]

Οργανωμένο έγκλημα

Επεξεργασία

Ενδιαφερόμενος για τους αγώνες αυτοκινήτων, η πρώτη έκθεση του Μιλόσεβιτς με το οργανωμένο έγκλημα προήλθε από αλληλεπιδράσεις με το μέλος της αγωνιστικής ομάδας Βλάντα Κοβάσεβιτς, ο οποίος πούλησε οχήματα σε Σέρβους παραστρατιωτικούς διοικητές, που δρούσαν στην Κροατία και τη Βοσνία-Ερζεγοβίνη. [15] Αφού απέφυγε το στρατιωτικό στρατό επειδή κρίθηκε «ακατάλληλος» για υπηρεσία, [17] [18] ο Μιλόσεβιτς στράφηκε στην πρόσβαση του πατέρα του στα κρατικά έσοδα, για να χρηματοδοτήσει έναν πλούσιο τρόπο ζωής και να δημιουργήσει ένα εγκληματικό δίκτυο στο Ποζάρεβατς. [19] Γύρω στο 1994, στον Μιλόσεβιτς δόθηκε δουλειά στη διεύθυνση ενός πρόσφατα ανακαινισμένου νυχτερινού κέντρου στο Ποζάρεβατς, που ονομαζόταν Μαντόνα, το οποίο εξυπηρετούσε τις ελίτ της νοτιοανατολικής Ευρώπης, συμπεριλαμβανομένων καταζητούμενων μελών σερβικών οργανωμένων εγκληματικών οργανώσεων. [6] Ο Μιλόσεβιτς κατηγορείται για συμμετοχή σε λαθρεμπόριο πολλών προϊόντων μέσω της Σερβίας, συμπεριλαμβανομένων τσιγάρων, [14] [18] πετρελαίου, κλεμμένων αυτοκινήτων και ναρκωτικών όπως η κοκαΐνη, τα οποία υποτίθεται ότι τα είχε για δική του χρήση. [20] [21] Ο Μιλόσεβιτς απέκτησε επίσης την ιδιοκτησία ενός ραδιοφωνικού σταθμού, ενός αρτοποιείου, ενός καταστήματος ηλεκτρονικών υπολογιστών, ενός καταστήματος πολυτελών αρωμάτων με το όνομα Scandal, και διορίστηκε αναπληρωτής πρόεδρος ενός σόου αλόγων στο Λιουμπίτσεβο. [18] [21] [20] [22] Άλλες πηγές εσόδων περιελάμβαναν την κερδοσκοπία συναλλάγματος και το εμπόριο μεταξύ δηναρίων και γερμανικών μάρκων [20] και τη διαχείριση της κατασκευής ενός σερβικού εθνικιστικού θεματικού πάρκου αξίας $380.000 που ονομάζεται Bambipark. Ο Μιλόσεβιτς φορούσε στρατιωτική στολή ενώ διαχειριζόταν το Bambipark, για να δείξει τον πατριωτισμό του κατά τους βομβαρδισμούς του ΝΑΤΟ στη Γιουγκοσλαβία. [23] Μέχρι το 1998, είχε αγοράσει μια μεγάλη νέα βίλα στο Ποζάρεβατς, [24] είχε στην κατοχή του πάνω από 17 πολυτελή αυτοκίνητα, [19] και αγόρασε ένα γιοτ για 500.000 γερμανικά μάρκα. [25] Το 2000, τα συνολικά περιουσιακά στοιχεία από τη μαύρη αγορά, που κατείχε ο Μιλόσεβιτς υπολογίστηκαν σε 500 εκατομμύρια £. [20] Ο Μιλόσεβιτς χρησιμοποίησε βία και εκφοβισμό, για να επεκτείνει και να ελέγξει την αυτοκρατορία του στη μαύρη αγορά, καταστέλλοντας αντίπαλες συμμορίες και τα σερβικά μέσα ενημέρωσης. [26] [18] [20] Αυτή η χρήση βίας περιλάμβανε υποτιθέμενες διασυνδέσεις με τη δολοφονία του παραστρατιωτικού ηγέτη και επιχειρηματία Ζέλικο Ραζνάτοβιτς, στις 15 Ιανουαρίου 2000, στο Βελιγράδι. [21]

Πτώση του Σλόμπονταν Μιλόσεβιτς

Επεξεργασία

Στις 5 Οκτωβρίου 2000, η κυβέρνηση του Σλόμπονταν Μιλόσεβιτς αντικαταστάθηκε από τη Δημοκρατική Αντιπολίτευση της Σερβίας. Αυτό στέρησε τον Μάρκο από την πρόσβαση στα κρατικά έσοδα, την εξουσία και την προστασία. Το Scandal και η Madona βανδαλίστηκαν και καταστράφηκαν από διαδηλωτές κατά του Μιλόσεβιτς. [27] Ο Μάρκο έφυγε από τη Σερβία για τη Μόσχα με την αδελφή του Μαρία, τη μητέρα του Μίρα και τον θείο του Μπόρισλαβ. Στη συνέχεια προσπάθησε να συνεχίσει για το Πεκίνο, αλλά απελάθηκε πίσω στη Ρωσία στις 9 Οκτωβρίου 2000 για κατοχή πλαστού διαβατηρίου. [27] [28]

Ο Μιλόσεβιτς μπορεί να προσπάθησε να ταξιδέψει στην Κίνα λόγω των 100 εκατομμυρίων λιρών, που φέρεται να ξεπλύθηκαν σε κινεζικές τράπεζες από την οικογένεια Μιλόσεβιτς. [20] Μετά τη φυγή από τη Σερβία, ξέσπασε μια σύγκρουση φατριών μεταξύ της σερβικής μαφίας, για να καταλάβει την τοπική εξουσία και τα περιουσιακά στοιχεία, που κατείχε προηγουμένως ο Μάρκο. [20] Το οργανωμένο έγκλημα παραμένει μείζον ζήτημα ασφάλειας στη Σερβία. [29] Η τοποθεσία διαμονής του Μάρκο Μιλόσεβιτς δεν είναι γνωστή, αλλά υποτίθεται ότι ζει στη Ρωσία με τη σύζυγό του Μίλιτσα Γκάγιτς και τον γιο του Μάρκο. [4] [20] Η Ρωσία έχει χορηγήσει στον Μάρκο και την οικογένειά του το καθεστώς του πρόσφυγα, αν και καταζητείται από τη σερβική κυβέρνηση για πολλά αδικήματα, [3] και έχει εκδοθεί ταξιδιωτική απαγόρευση από την Ευρωπαϊκή Ένωση. [30]

Παράπονα για τον θάνατο του πατέρα

Επεξεργασία

Ο Μάρκο Μιλόσεβιτς έστειλε επιστολή στον Πρόεδρο του ICTY, τον Πρόεδρο του Συμβουλίου Ασφαλείας του OUN, τον Γενικό Γραμματέα του OUN και τον δικαστή Πάρκερ, που ηγήθηκε της έρευνας για τον θάνατο του Σλόμπονταν Μιλόσεβιτς [31] κατηγορώντας το Δικαστήριο της Χάγης για αμέλεια και για τον θάνατο του πατέρα του.

Παραπομπές

Επεξεργασία
  1. ↑ Stevanovic, Vidosav. Milosevic: The People's Tyrant. I.B. Tauris: London. 2004. p.195.
  2. ↑ LeBor, Adam. Milosevic: A Biography. Yale University Press. 2002. p.314.
  3. ↑ 3,0 3,1 BBC 2006.
  4. ↑ 4,0 4,1 Stevanovic 2004, σελ. 208.
  5. ↑ Edwardes, Charlotte & Julius Strauss. "Gangland Bosses Vie for Marko's Crime Empire," The Telegraph: U.K. 15 October 2000.
  6. ↑ 6,0 6,1 6,2 Stevanovic 2004.
  7. ↑ LeBor 2002, σελ. 45.
  8. ↑ Doder, Dusko & Louise Branson. Milosevic: Portrait of a Tyrant. The Free Press: New York. 1999. p.25.
  9. ↑ Doder 1999, σελ. 12.
  10. ↑ Stevanovic 2004, σελ. 12.
  11. ↑ Stevanovic 2004, σελ. 32.
  12. ↑ Doder 1999, σελ. 34.
  13. ↑ Stevanovic 2004, σελ. 55.
  14. ↑ 14,0 14,1 14,2 LeBor 2002.
  15. ↑ 15,0 15,1 LeBor 2002, σελ. 215.
  16. ↑ Harden, Blaine. "A Milosevic Field of Dreams: Bambipark", New York Times, Section A, Page 6, Column 1, dated 6 July 1999.
  17. ↑ Stevanovic 2004, σελ. 71.
  18. ↑ 18,0 18,1 18,2 18,3 Harden 1999.
  19. ↑ 19,0 19,1 Stevanovic 2004, σελ. 92.
  20. ↑ 20,0 20,1 20,2 20,3 20,4 20,5 20,6 20,7 Edwardes 2000.
  21. ↑ 21,0 21,1 21,2 BBC 2000.
  22. ↑ LeBor 2002, σελ. 271.
  23. ↑ LeBor 2002, σελ. 305.
  24. ↑ LeBor 2002, σελ. 270.
  25. ↑ Stevanovic 2004, σελ. 173.
  26. ↑ Stevanovic 2004, σελ. 306.
  27. ↑ 27,0 27,1 LeBor 2002, σελ. 314.
  28. ↑ Stevanovic 2004, σελ. 195.
  29. ↑ OSCE. "Report on OSCE Activities in the Fight Against Organized Crime in 2011," OSCE Secretariat: Vienna, Austria. 2012.
  30. ↑ LeBor 2002, σελ. 326.
  31. ↑ «MARKO MILOSEVIC'S LETTER TO THE ORGANS OF THE ICTY AND THE UNITED NATIONS REGARDING JUDGE PARKER'S INVESTIGATION INTO THE DEATH OF SLOBODAN MILOSEVIC». Slobodan Milosevic. 17 Ιουλίου 2006. Ανακτήθηκε στις 9 Φεβρουαρίου 2012. 

Βιβλιογραφία

Επεξεργασία
News Reports
Other Sources


Ανακτήθηκε από "https://el.wikipedia.org/w/index.php?title=Μάρκο_Μιλόσεβιτς&oldid=9994394"