Μικρές Αφροδίτες
Οι Μικρές Αφροδίτες είναι δραματική ταινία του 1963 σε σκηνοθεσία του Νίκου Κούνδουρου.[1] Το σενάριο, βασισμένο στο Δάφνις και Χλόη του αρχαίου συγγραφέα Λόγγου και στα Ειδύλλια του Θεοκρίτου, υπογράφουν οι Βασίλης Βασιλικός και Κώστας Σφήκας. Η μουσική της ταινίας είναι του συνθέτη Γιάννη Μαρκόπουλου.
Μικρές Αφροδίτες | |
---|---|
Ξενόγλωσση κινηματογραφική αφίσα της ταινίας. | |
Σκηνοθεσία | Νίκος Κούνδουρος |
Σενάριο | Βασίλης Βασιλικός και Κώστας Σφήκας |
Πρωταγωνιστές | Ελένη Προκοπίου, Ανέστης Βλάχος, Ζαννίνο, Βασίλης Καΐλας, Στάθης Γιαλελής, Κλεοπάτρα Ρώτα, Τάκης Εμμανουήλ, Βαγγέλης Ιωαννίδης και Κώστας Παπακωνσταντίνου |
Μουσική | Γιάννης Μαρκόπουλος |
Πρώτη προβολή | 1963 |
Διάρκεια | 88 λεπτά |
Προέλευση | Ελλάδα |
Γλώσσα | Ελληνικά |
δεδομένα ( ) |
Ξενόγλωσσοι τίτλοι: The Sign of Aphrodite, Young Aphrodites.
Με διεθνή και ελληνικά βραβεία, οι Μικρές Αφροδίτες «επιδίωκαν να ενηλικιώσουν ερωτικά τον ελληνικό κινηματογράφο», σύμφωνα με δήλωση του σκηνοθέτη.[2]
Η ταινία γυρίστηκε κυριολεκτικά με το τίποτε. Κανένας δεν είχε πληρωθεί, ο δε Κούνδουρος έκανε και τον οπερατέρ, ενώ η μητέρα του είχε ράψει τα κοστούμια.[3] Προβλήθηκε τη σεζόν 1963–1964 και έκοψε 114.047 εισιτήρια, ενώ έφτασε στην 44η θέση ανάμεσα σε 92 ταινίες.[4]
Οι Μικρές Αφροδίτες είναι η ταινία που ανέβασε το Νίκο Κούνδουρο επαγγελματικά και οικονομικά.[5] Η εταιρεία που τον εκπροσωπούσε και διαπραγματευόταν τα δικαιώματά του ήταν η Ανζερβός και το 1963 τα πούλησε στο εξωτερικό για 200.000 δολάρια.[3]
Αρχικά, στην ταινία επρόκειτο να παίξει η Χλόη Λιάσκου στον ρόλο της 12χρονης Χλόης, αλλά μέχρι να ξεκινήσουν τα γυρίσματα είχε ήδη μεγαλώσει αρκετά και τελικά δεν επιλέχθηκε.[6]
Πλοκή
ΕπεξεργασίαΤο 200 π.Χ. (ελληνιστικά χρόνια), μια ομάδα νομάδων βοσκών, κατεβαίνοντας από τα ορεινά σε αναζήτηση νέων βοσκοτόπων, χάνει τον προσανατολισμό της και φτάνει στη θάλασσα. Οι βοσκοί βρίσκουν καταφύγιο σε μια παραλία και κατασκηνώνουν δίπλα σ' ένα οικισμό ψαράδων, στον οποίο ζει μια ομάδα γυναικών, των οποίων οι άντρες λείπουν στο ψάρεμα.
Στη θέα των βοσκών, οι γυναίκες του οικισμού κρύβονται, ενώ οι μόνες που κυκλοφορούν ελεύθερα είναι η Άρτα (γυναίκα ενός ψαρά), και η 12χρονη Χλόη. Ο Σκύμνος, ένας προέφηβος βοσκός, προσεγγίζει τη Χλόη που περιφέρεται ανέμελα ημίγυμνη στα βράχια και στις ακρογιαλιές. Ανάμεσά τους ξεκινά ένα παιχνίδι μικροπροκλήσεων που δεν μετουσιώνεται ανοιχτά σε ερωτική πράξη, σε αντίθεση με την Άρτα, η οποία στην αρχή αρνείται το ερωτικό κάλεσμα ενός βοσκού, του Τσάκαλου, για να υποκύψει τελικά σε μια σπηλιά, κάτω από το βλέμμα του Σκύμνου και της Χλόης, οι οποίοι τους παρακολουθούν από μια σχισμάδα.
Έρχεται η στιγμή που οι βοσκοί πρέπει να φύγουν, κι ο Σκύμνος αρνείται επίμονα. Ο Λύκας, ένας μουγκός έφηβος βοσκός, βρίσκει τη Χλόη και την κάνει με τη βία δική του. Μπροστά στη θέα της αγαπημένης του να υποκύπτει στην ορμή ενός άλλου, ο Σκύμνος αφήνεται να παρασυρθεί από τα κύματα της θάλασσας, αγκαλιά μ' έναν νεκρό πελεκάνο.
Διανομή
Επεξεργασία- Κλεοπάτρα Ρώτα – Χλόη
- Βαγγέλης Ιωαννίδης – Σκύμνος
- Τάκης Εμμανουήλ – Τσάκαλος
- Ελένη Προκοπίου – Άρτα
- Κώστας Παπακωνσταντίνου – Λύκας
- Ζαννίνο (Γιάννης Παπαδόπουλος) – Μολοσσός
- Ανέστης Βλάχος
- Βασίλης Καΐλας
- Βασίλης Τσάγκλος
Βραβεία, Διακρίσεις/Φεστιβάλ
Επεξεργασία13ο ΔΙΕΘΝΕΣ ΦΕΣΤΙΒΑΛ ΚΙΝΗΜΑΤΟΓΡΑΦΟΥ ΒΕΡΟΛΙΝΟΥ | ||
1963
Ιούλιος |
1. | Αργυρή Άρκτος Καλύτερης Σκηνοθεσίας |
2. | Βραβείο Διεθνούς Ένωσης Κριτικών (Fipresci) | |
4ο ΦΕΣΤΙΒΑΛ ΚΙΝΗΜΑΤΟΓΡΑΦΟΥ ΘΕΣΣΑΛΟΝΙΚΗΣ | ||
1963
Σεπτέμβριος |
1. | Καλύτερης Ταινίας Μεγάλου Μήκους |
2. | Σκηνοθεσίας | |
3. | Μουσικής (στον Γιάννη Μαρκόπουλο) | |
4. | Κριτικών Σκηνοθεσίας | |
5. | Κριτικών Σεναρίου | |
6. | Τιμητική Διάκριση Ερμηνείας (στον Βαγγέλη Ιωαννίδη) |
Πρεμιέρες ανά Χώρα
ΕπεξεργασίαΣε κινηματογραφικές αίθουσες, χρονολογικά:
- 1963 Δυτική Γερμανία
- 1963 Ελλάδα
- 1964 Ιαπωνία
- 1966 ΗΠΑ
- 1967 Ηνωμένο Βασίλειο
- 1967 Δανία
- 1968 Ιταλία
- 1968 Βέλγιο
- 1969 Μεξικό
- 1990 Ουγγαρία
Η ταινία στη Νέα Υόρκη
ΕπεξεργασίαΣτις ΗΠΑ έκανε πρεμιέρα τον Δεκέμβριο του 1966.
Τρία χρόνια μετά την προβολή της ταινίας στο Φεστιβάλ του Βερολίνου, ένας Ιάπωνας πήρε τα δικαιώματά της και την έβγαλε διανομή σε μεταμεσονύκτιες προβολές σε αντεργκράουντ νεοϋορκέζικες αίθουσες. Η ταινία λατρεύτηκε από το κίνημα των χίπις, αφού τους εξέφραζε με όλη αυτή την «επιστροφή στη φύση» που πρέσβευε.[7]
Περαιτέρω Συμμετοχές σε Φεστιβάλ
Επεξεργασία- Στο Βέλγιο έκανε πρεμιέρα στο "Brussels International Film Festival" στις 20 Ιανουαρίου 1968
- Στην Ελλάδα προβλήθηκε ξανά στο "39ο Φεστιβάλ Κινηματογράφου Θεσσαλονίκης", στις 13 Νοεμβρίου 1998
- Στην Ελλάδα προβλήθηκε για άλλη μια φορά στο "26ο Πανόραμα Ευρωπαϊκού Κινηματογράφου", στις 17 Νοεμβρίου 2013.
Παραπομπές
Επεξεργασία- ↑ Ταινιοθήκη Της Ελλάδος. «Μικρές Αφροδίτες–Φιλμογραφία». tainiothiki.gr. Αρχειοθετήθηκε από το πρωτότυπο στις 11 Ιουνίου 2020.
- ↑ Ιστορικό Λεύκωμα 1963, σελ. 153-154, Καθημερινή (1997)
- ↑ 3,0 3,1 Τράπαλη, Βικτώρια (1 Ιουνίου 2013). «Backstage με το Νίκο Κούνδουρο». Aegina Light.
- ↑ Retrodb. «Μικρές Αφροδίτες». retrodb.gr.
- ↑ Ζουμπουλάκης, Γιάννης (24 Φεβρουαρίου 2017). «Νίκος Κούνδουρος (1926-2017): Είμαστε ερασιτέχνες της ζωής». Το Βήμα.
- ↑ «Αντώνης Μποσκοΐτης: 10 συνεντεύξεις με 10 ηθοποιούς του ελληνικού κινηματογράφου». LiFO. 19 Αυγούστου 2022. Ανακτήθηκε στις 4 Απριλίου 2023.
- ↑ Μποσκοΐτης, Αντώνης (17 Φεβρουαρίου 2018). «Νίκος Κούνδουρος: Ακούγεται κοινοτοπία, αλλά, ναι, ο άνθρωπος της ζωής μου ήταν ο Χατζιδάκις». Lifo.
Εξωτερικοί σύνδεσμοι
Επεξεργασία- Μικρές Αφροδίτες Αρχειοθετήθηκε 2019-09-09 στο Wayback Machine. - περιγραφή της ταινίας από τον επίσημο δικτυακό τόπο του Ελληνικού Κέντρου Κινηματογράφου
- Μικρές Αφροδίτες, Μέρος Α΄, Γιάννης Μαρκόπουλος - η μουσική της ταινίας
- Μικρές Αφροδίτες στην IMDb