Βικιπαίδεια

Νίκος Παππάς (πολιτικός)

Έλληνας πολιτικός
Για άλλα πρόσωπα με το όνομα Νίκος Παππάς, δείτε: Νίκος Παππάς.

Ο Νίκος Παππάς (Αθήνα, 16 Ιουλίου 1976) είναι Έλληνας πολιτικός, βουλευτής του ΣΥΡΙΖΑ - Προοδευτική Συμμαχία, από το 2015 στη Β' Αθηνών και από το 2019 στη Β3' Νότιου Τομέα Αθηνών. Διετέλεσε υπουργός Επικρατείας και στη συνέχεια υπουργός Ψηφιακής Πολιτικής, Τηλεπικοινωνιών και Ενημέρωσης. Ήταν υποψήφιος Πρόεδρος του ΣΥΡΙΖΑ - Προοδευτική Συμμαχία στις Εσωκομματικές εκλογές του 2023.

Νίκος Παππάς
Ο Νίκος Παππάς το 2023
Υπουργός Ψηφιακής Πολιτικής, Τηλεπικοινωνιών και Ενημέρωσης
Περίοδος
5 Νοεμβρίου 2016 – 9 Ιουλίου 2019
ΠρωθυπουργόςΑλέξης Τσίπρας
ΠροκάτοχοςΘέση που δημιουργήθηκε
ΔιάδοχοςΚυριάκος Πιερρακάκης (ως υπουργός Ψηφιακής Διακυβέρνησης)
Υπουργός Επικρατείας
Περίοδος
23 Σεπτεμβρίου 2015 – 5 Νοεμβρίου 2016
Μαζί μεΑλέκος Φλαμπουράρης
ΠρωθυπουργόςΑλέξης Τσίπρας
ΠροκάτοχοςΕλευθέριος Παπαγεωργόπουλος
ΔιάδοχοςΧριστόφορος Βερναρδάκης
Περίοδος
27 Ιανουαρίου 2015 – 27 Αυγούστου 2015
ΠρωθυπουργόςΑλέξης Τσίπρας
ΠροκάτοχοςΔημήτρης Ι. Σταμάτης
ΔιάδοχοςΕλευθέριος Παπαγεωργόπουλος
Βουλευτής του Ελληνικού Κοινοβουλίου
Εν ενεργεία
Ανέλαβε καθήκοντα
25 Ιανουαρίου 2015
Προσωπικά στοιχεία
Γέννηση16 Ιουλίου 1976 (1976-07-16) (47 ετών), Αθήνα
ΕθνότηταΕλληνική
ΥπηκοότηταΕλληνική
Πολιτικό κόμμαΣΥΡΙΖΑ
Παιδιά2
ΣπουδέςΠανεπιστήμιο Στράθκλαϊντ
ΕπάγγελμαΟικονομολόγος
Ιστοσελίδαnpappas.gr
Commons page Σχετικά πολυμέσα
δεδομένα

Κατά τη διάρκεια της θητείας του στο υπουργείο Ψηφιακής Πολιτικής οργάνωσε το 2016 διαγωνισμό για τη χορήγηση αδειών σε ιδιωτικούς τηλεοπτικούς σταθμούς πανελλαδικής εμβέλειας.[1] Για τον διαγωνισμό και τους χειρισμούς του σε αυτόν παραπέμφθηκε από τη Βουλή το 2021 και από το Δικαστικό Συμβούλιο του Άρειου Πάγου το 2022 στο Ειδικό Δικαστήριο, το οποίο ομόφωνα τον καταδίκασε για το πλημμέλημα της παράβασης καθήκοντος.[2][3]

Βιογραφικά στοιχεία Επεξεργασία

Γεννήθηκε στην Αθήνα και μεγάλωσε στην Καισαριανή. Είναι γιος του Στέλιου Παππά, ο οποίος είχε ενεργό ρόλο στον αντιδικτατορικό αγώνα και υπήρξε στέλεχος του ΚΚΕ Εσωτερικού. Από τα 19 του χρόνια οργανώθηκε στη Νεολαία Συνασπισμού. Σπούδασε οικονομικά στη Σκωτία και εργαζόταν ως ερευνητής στο Ινστιτούτο Fraser of Allander του Πανεπιστημίου Στράθκλαϊντ. Έζησε στη Γλασκώβη και στο Εδιμβούργο (όπου είχε κάνει το master του) επί 11 χρόνια μέχρι που ήρθε στην Ελλάδα για να αναλάβει τη διεύθυνση του πολιτικού γραφείου του Αλέξη Τσίπρα.[4]

Πολιτική δράση Επεξεργασία

Ο Νίκος Παππάς είναι μέλος της Κεντρικής Επιτροπής[5] και της Πολιτικής Γραμματείας[6] του ΣΥΡΙΖΑ.

Τον Ιανουάριο του 2013 ήρθε σε έντονη αντιπαράθεση με τον τότε πρόεδρο του ΠΑΣΟΚ Ευάγγελο Βενιζέλο σχετικά με τη λίστα Λαγκάρντ, καθώς εκείνος τον κατηγόρησε ότι την είχε στην κατοχή του και την μοίραζε σε μέσα ενημέρωσης.[7]

Στις εκλογές του Ιανουαρίου και του Σεπτεμβρίου του 2015 εξελέγη βουλευτής Β΄ Αθηνών με τον ΣΥΡΙΖΑ. Ως υπουργός Επικρατείας κατέθεσε νομοσχέδιο για την επανίδρυση της ΕΡΤ, ενώ ανέδειξε ως σημαντικότερο θέμα της υπουργίας του την αδειοδότηση των ιδιωτικών τηλεοπτικών σταθμών πανελλήνιας εμβέλειας, τα οποία λειτουργούσαν υπό ασαφές νομικό καθεστώς.[8] Από τις 5 Νοεμβρίου του 2016 έως τις 9 Ιουλίου του 2019 ήταν υπουργός Ψηφιακής Πολιτικής, Τηλεπικοινωνιών και Ενημέρωσης.[9]

Στις βουλευτικές εκλογές του 2019 επανεξελέγη βουλευτής στην περιφέρεια Β3' Νότιου Τομέα Αθηνών με τον ΣΥΡΙΖΑ.[10] Στις 18 Ιουλίου του 2019 ορίστηκε τομεάρχης Οικονομίας της κοινοβουλευτικής ομάδας του κόμματος,[11] και στις 20 Σεπτεμβρίου του 2020 ορίστηκε τομεάρχης Υποδομών και Μεταφορών της κοινοβουλευτικής ομάδας του κόμματος.[12]

Ανανέωσε τη βουλευτική του θητεία στις εκλογές του Μαΐου και του Ιουνίου 2023[13] και τον Ιούλιο ορίστηκε κοινοβουλευτικός εκπρόσωπος του κόμματος.[14] Ήταν υποψήφιος στις εσωκομματικές εκλογές του ΣΥΡΙΖΑ[15] και στον πρώτο γύρο κατετάγη τέταρτος, με το 8,68% των ψήφων.[16] Στον δεύτερο γύρο στήριξε τον Στέφανο Κασσελάκη.[17]

Αδειοδότηση τηλεοπτικών σταθμών Επεξεργασία

Με νόμο που έφερε στη Βουλή και ψηφίστηκε τον Φεβρουάριο του 2016, για την αδειοδότηση των ιδιωτικών τηλεοπτικών σταθμών πανελλήνιας εμβέλειας παρακάμπτονταν το Εθνικό Συμβούλιο Ραδιοτηλεόρασης,[18] αρμόδιος οριζόταν ο ίδιος ως Υπουργός Επικρατείας και ο αριθμός των καναλιών εθνικής εμβέλειας περιοριζόταν σε 4. Ο σχετικός διαγωνισμός διεξήχθη τον Αύγουστο του 2016,[19] αναδείχθηκαν από αυτόν 4 υπερθεματιστές.

Σύμφωνα με την κυβερνητική επιχειρηματολογία,[20] η διαδικασία αδειοδότησης των ιδιωτικών τηλεοπτικών καναλιών έδινε τέλος σε μια μακρά περίοδο 27 ετών, κατά την οποία αυτά λειτουργούσαν υπό ασαφές νομικό καθεστώς, δηλαδή με προσωρινές άδειες. Ο περιορισμός των αδειών σε τέσσερις αποδόθηκε στην ανάγκη βιωσιμότητας των καναλιών,[20][21] ενώ τέθηκαν ελάχιστα όρια εργαζομένων πλήρους απασχόλησης. Κατά την κυβέρνηση, ο διαγωνισμός ήταν διαφανής και αξιόπιστος και σχεδιάστηκε με κριτήριο το μέγιστο τίμημα για το Δημόσιο.[20]

Η διαδικασία αυτή όμως έγινε και στόχος κριτικής από νομικής, οικονομικής και ηλεκτροτεχνικής άποψης. Ειδικοί ηλεκτρολόγοι μηχανικοί επισημαίνουν ότι δεν υπήρχε τεχνικός λόγος να περιοριστούν οι άδειες σε τέσσερις,[22] ενώ νομικοί επικέντρωσαν την κριτική τους στην παράκαμψη του κατά το Σύνταγμα αρμόδιου ΕΣΡ και στον αντισυνταγματικό περιορισμό του αριθμού των αδειών σε τέσσερις, που αντιστοιχεί σε περιορισμό του δικαιώματος ελευθερίας του λόγου, το οποίο δεν αντισταθμίζεται από κανένα ταμειακό όφελος.[23][24] Τέλος, οι οικονομολόγοι Θεόδωρος Αλυσανδράτος και Σωτήρης Γεωργανάς έχουν κριτικάρει τη δημοπρασία που ακολουθήθηκε, διότι δεν μεγιστοποιεί τα έσοδα του Δημοσίου.[25] Βάσει των κατηγοριών αυτών, η αντιπολίτευση του άσκησε σφοδρή κριτική, αποδίδοντάς του τον χαρακτηρισμό «υπουργός-καναλάρχης».[26]

Τα τηλεοπτικά κανάλια αντέδρασαν και κατέθεσαν προσφυγή ενώπιον του Συμβουλίου της Επικρατείας. Μετά από συνεδρίαση της Ολομέλειας του ΣτΕ, ανακοινώθηκε στις 13 Ιανουαρίου 2017 ότι ο νόμος για τους τηλεοπτικούς διαγωνισμούς κρίθηκε κατά πλειοψηφία αντισυνταγματικός και έτσι οι άδειες που δόθηκαν έχασαν την ισχύ τους και κρίθηκε επίσης ότι οι τηλεοπτικοί σταθμοί που είτε δεν συμμετείχαν στον διαγωνισμό, είτε δεν ανακηρύχθηκαν υπερθεματιστές θα συνεχίσουν τη λειτουργία τους. Επίσης ανακοινώθηκε ότι τα χρηματικά ποσά που κατατέθηκαν για την απόκτηση αδειών δεν μπορούσαν να επιστραφούν και ότι το ΕΣΡ είναι το μόνο –και αποκλειστικά αρμόδιο– για τη ρύθμιση του ραδιοτηλεοπτικού τοπίου.[27]

Τον Ιούλιο 2020 ο επιχειρηματίας Χρήστος Καλογρίτσας κατέθεσε μήνυση εναντίον της CCC – CONSOLIDATED CONTRACTORS GROUP SAL, στην οποία ανέφερε ότι η λιβανέζικη εταιρεία CCC προχώρησε σε εικονική συμφωνία ύψους 3 εκατομμυρίων ευρώ με τον ίδιο, ώστε να συμμετάσχει ο ίδιος στον διαγωνισμό για τις τηλεοπτικές άδειες.[28] Ο ίδιος υποστήριξε επίσης ότι η κυβέρνηση, και ιδίως ο αρμόδιος υπουργός Νίκος Παππάς, επόπτευαν την εικονική συναλλαγή[28] και ότι ο Νίκος Παππάς τον έπεισε να λάβει τα χρήματα για τη συμμετοχή στον διαγωνισμό, ώστε να δημιουργηθεί κανάλι φιλικά προσκείμενο στην κυβέρνηση ΣΥΡΙΖΑ.[29] Ο εισαγγελέας Κωνσταντίνος Σιμιτζόγλου σχημάτισε με βάση τη μήνυση δικογραφία εναντίον του Νίκου Παππά, την οποία απέστειλε στη Βουλή, καθώς «προκύπτουν στοιχεία τυχόν τέλεσης αξιόποινων πράξεων φερομένων ως τελεσθέντων κατά την περίοδο που ο συγκεκριμένος είχε την ιδιότητα του υπουργού».[29]

Στις 30 Μαρτίου 2021 εγκρίθηκε η σύσταση προανακριτικής επιτροπής σχετικά με την υπόθεση του διαγωνισμού των τηλεοπτικών αδειών,[30] και ο Νίκος Παππάς ήταν κατηγορούμενος για παράβαση καθήκοντος και δωροληψία. Η προανακριτική επιτροπή ολοκλήρωσε το έργο της στις 30 Ιουνίου 2021. Οι βουλευτές της Νέας Δημοκρατίας και του ΚΙΝΑΛ διέκριναν παράβαση καθήκοντος, ο ΣΥΡΙΖΑ υποστήριξε ότι δεν υπάρχουν ενδείξεις τέλεσης οποιασδήποτε εγκληματικής πράξης, ενώ το ΚΚΕ αν και διέκρινε πολιτικές ευθύνες, δεν έκρινε ότι ήταν επαρκείς για να τεκμηριωθεί παραβίαση καθήκοντος. Το ΜέΡΑ 25 και η Ελληνική Λύση απείχαν. Δεν προέκυψαν σαφείς ενδείξεις δωροληψίας από την προανακριτική επιτροπή.[31] Η Βουλή υπερψήφισε στις 14 Ιουλίου 2021 την παραπομπή του Νίκου Παππά σε ειδικό δικαστήριο για το αδίκημα της παράβασης καθήκοντος με 178 ναι, 86 όχι και 12 παρών.[32] Την παραπομπή στο ειδικό δικαστήριο πρότεινε και η εισαγγελέας του δικαστικού συμβουλίου του Αρείου Πάγου για ηθική αυτουργία στην παράβαση καθήκοντος.[33] Τελικά την παραπομπή σε ειδικό δικαστήριο αποφάσισε και το Ανώτατο Δικαστικό Συμβούλιο.[34] Το Ειδικό Δικαστήριο τον έκρινε ομόφωνα ένοχο για το πλημμέλημα της παράβασης καθήκοντος και του επέβαλε την ανώτατη προβλεπόμενη ποινή, φυλάκιση δύο ετών με τριετή αναστολή.[35]

Παραπομπές Επεξεργασία

  1. ↑ Κανελλόπουλος, Δημήτρης. «Το χρονολόγιο με τις τηλεοπτικές άδειες». efsyn.gr. Ανακτήθηκε στις 22 Ιανουαρίου 2023. 
  2. ↑ https://www.protothema.gr/politics/article/1343555/omofona-enohoi-oi-nikos-pappas-kai-hristos-kalogritsas/
  3. ↑ Ζαφειρόπουλος, Κώστας. «Η απόφαση που ήθελε η Ν.Δ.: Ένοχοι οι Ν. Παππάς και Χρ. Καλογρίτσας». efsyn.gr. Ανακτήθηκε στις 24 Φεβρουαρίου 2023. 
  4. ↑ «Νίκος Παππάς - Βιογραφικό». Αρχειοθετήθηκε από το πρωτότυπο στις 31 Μαρτίου 2015. Ανακτήθηκε στις 5 Απριλίου 2015. 
  5. ↑ «ΣΥΡΙΖΑ Συνασπισμός Ριζοσπαστικής Αριστεράς». www.syriza.gr. Ανακτήθηκε στις 24 Ιουλίου 2019. 
  6. ↑ «ΣΥΡΙΖΑ Συνασπισμός Ριζοσπαστικής Αριστεράς». www.syriza.gr. Αρχειοθετήθηκε από το πρωτότυπο στις 29 Αυγούστου 2019. Ανακτήθηκε στις 24 Ιουλίου 2019. 
  7. ↑ «Ποιός είναι ο Νίκος Παππάς του ΣΥΡΙΖΑ που ο Βενιζέλος κατηγόρησε ότι μοίραζε αντίγραφα της λίστας Λαγκάρντ». iefimerida.gr. 18 Ιανουαρίου 2013. Ανακτήθηκε στις 24 Οκτωβρίου 2016. 
  8. ↑ «Η αμαρτωλή ιστορία των τηλεοπτικών αδειών». tvxs.gr. 29 Απριλίου 2015. Ανακτήθηκε στις 9 Ιουνίου 2015. 
  9. ↑ «Γενική Γραμματεία της Κυβέρνησης | ΤΣΙΠΡΑ Π. ΑΛΕΞΙΟΥ». www.ggk.gov.gr. Ανακτήθηκε στις 7 Νοεμβρίου 2016. 
  10. ↑ Αποτελέσματα εθνικών εκλογών 2019 - ΣΥΡΙΖΑ, Υπουργείο Εσωτερικών. Ανακτήθηκε στις 08/07/2019.
  11. ↑ «Οι τομεάρχες της ΚΟ του ΣΥΡΙΖΑ για την παρακολούθηση του κυβερνητικού έργου». www.syriza.gr. Αρχειοθετήθηκε από το πρωτότυπο στις 10 Αυγούστου 2019. Ανακτήθηκε στις 13 Σεπτεμβρίου 2019. 
  12. ↑ «Οι νέοι τομεάρχες του ΣΥΡΙΖΑ». Αυγή. 20 Σεπτεμβρίου 2020. Ανακτήθηκε στις 20 Σεπτεμβρίου 2020. 
  13. ↑ «Ποιοι βουλευτές εκλέγονται ανά κόμμα». ΤΑ ΝΕΑ. 25 Ιουνίου 2023. Ανακτήθηκε στις 27 Ιουνίου 2023. 
  14. ↑ «Boυλή: Οι κοινοβουλευτικοί εκπρόσωποι ΣΥΡΙΖΑ, ΠΑΣΟΚ, Πλεύσης Ελευθερίας | ΣΚΑΪ». www.skai.gr. 8 Ιουλίου 2023. Ανακτήθηκε στις 13 Ιουλίου 2023. 
  15. ↑ «Υποψήφιος αρχηγός ΣΥΡΙΖΑ και ο Νίκος Παππάς». Capital.gr. 15 Ιουλίου 2023. Ανακτήθηκε στις 25 Σεπτεμβρίου 2023. 
  16. ↑ «Εκλογές ΣΥΡΙΖΑ: Τα τελικά αποτελέσματα του πρώτου γύρου για την ανάδειξη προέδρου». CNN.gr. 18 Σεπτεμβρίου 2023. Ανακτήθηκε στις 25 Σεπτεμβρίου 2023. 
  17. ↑ «ΣΥΡΙΖΑ: Ο Ν. Παππάς στηρίζει τον Στέφανο Κασσελάκη». Η ΚΑΘΗΜΕΡΙΝΗ (στα greek). 19 Σεπτεμβρίου 2023. Ανακτήθηκε στις 25 Σεπτεμβρίου 2023. 
  18. ↑ «Η κυβέρνηση καταργεί de facto το ΕΣΡ για τις άδειες:θύελλα αντιδράσεων». thetoc.gr. 25 Ιανουαρίου 2016. Ανακτήθηκε στις 24 Οκτωβρίου 2016. 
  19. ↑ «Ευχαριστήρια δήλωση του Υπουργού Επικρατείας, Νίκου Παππά, για την ολοκλήρωση της δημοπρασίας των τηλεοπτικών αδειών». Ιστοσελίδα Υπουργού Επικρατείας. 2 Σεπτεμβρίου 2016. Ανακτήθηκε στις 24 Οκτωβρίου 2016. [νεκρός σύνδεσμος]
  20. ↑ 20,0 20,1 20,2 «16 αλήθειες για τις τηλεοπτικές άδειες - Τι θα γίνει από εδώ και πέρα». periodista.gr. 24 Αυγούστου 2016. Ανακτήθηκε στις 25 Οκτωβρίου 2016. [νεκρός σύνδεσμος]
  21. ↑ «Μια από τα ίδια από Νίκο Παππά σε συνέντευξη - παρωδία στην ΕΡΤ». capital.gr. 28 Ιουλίου 2016. Ανακτήθηκε στις 24 Οκτωβρίου 2016. 
  22. ↑ «Έλληνας καθηγητής του ΜΙΤ αποδομεί την απόφαση της κυβέρνησης για 4 κανάλια». iefimerida.gr. 19 Φεβρουαρίου 2016. Ανακτήθηκε στις 24 Οκτωβρίου 2016. 
  23. ↑ «Η ολισθηρή πλαγιά». tovima.gr. 1 Οκτωβρίου 2016. Ανακτήθηκε στις 24 Οκτωβρίου 2016. 
  24. ↑ «Η τηλεόραση, οι άδειες και το Σύνταγμα». amagi.gr. 16 Φεβρουαρίου 2016. Ανακτήθηκε στις 24 Οκτωβρίου 2016. 
  25. ↑ «Δημοπρασίες καναλιών: σωστά ή τηλεοπτικά;». booksjournal.gr. 4 Σεπτεμβρίου 2016. Ανακτήθηκε στις 24 Οκτωβρίου 2016. [νεκρός σύνδεσμος]
  26. ↑ «ΝΔ: Υπουργός καναλάρχης ο Παππάς - Υπουργός: Βγάλτε την περούκα της διαπλοκής». ethnos.gr. 20 Σεπτεμβρίου 2016. Ανακτήθηκε στις 24 Οκτωβρίου 2016. 
  27. ↑ Μάνδρου, Ιωάννα (13 Ιανουαρίου 2017). «ΣΤΕ: Και τυπικά αντισυνταγματικός ο νόμος για τις άδειες – Το σκεπτικό της απόφασης». www.kathimerini.gr. Ανακτήθηκε στις 18 Αυγούστου 2021. 
  28. ↑ 28,0 28,1 «Ολη η μήνυση Καλογρίτσα για τα 3 εκατ. ευρώ που τινάζει στον αέρα ΣΥΡΙΖΑ – ΑΝΕΛ». Τα Νέα. 6 Ιουλίου 2020. Ανακτήθηκε στις 18 Αυγούστου 2021. 
  29. ↑ 29,0 29,1 Στάθης, Παναγιώτης (2 Φεβρουαρίου 2021). «Υπόθεση Καλογρίτσα – Παππά: Ή εξεταστική ή παραγραφή». Capital.gr. Ανακτήθηκε στις 18 Αυγούστου 2021. 
  30. ↑ «Βουλή: Με 187 'ναι' εγκρίθηκε η Προανακριτική για τον Ν.Παππά». www.news247.gr. 30 Μαρτίου 2021. Ανακτήθηκε στις 18 Αυγούστου 2021. 
  31. ↑ Μπουρδάρας, Γιώργος Σ (30 Ιουνίου 2021). «Το πόρισμα Προανακριτικής για τον Νίκο Παππά». www.kathimerini.gr. Ανακτήθηκε στις 18 Αυγούστου 2021. 
  32. ↑ «Νίκος Παππάς: Παραπέμπεται σε ειδικό δικαστήριο για τις τηλεοπτικές άδειες». www.kathimerini.gr. 14 Ιουλίου 2021. Ανακτήθηκε στις 18 Αυγούστου 2021. 
  33. ↑ «Νικος Παππάς: Παραπομπή στο ειδικό δικαστήριο προτείνει η εισαγγελέας». www.kathimerini.gr. 29 Απριλίου 2022. Ανακτήθηκε στις 3 Μαΐου 2022. 
  34. ↑ «Στο Ειδικό Δικαστήριο παραπέμπεται ο Νίκος Παππάς». Capital.gr. 14 Ιουνίου 2022. Ανακτήθηκε στις 14 Ιουνίου 2022. 
  35. ↑ Μάνδρου, Ιωάννα. «Ειδικό Δικαστήριο: Δύο χρόνια φυλάκιση στον Νίκο Παππά – Χρηματική ποινή στον Χρήστο Καλογρίτσα». www.kathimerini.gr. Ανακτήθηκε στις 24 Φεβρουαρίου 2023. 
Ανακτήθηκε από "https://el.wikipedia.org/w/index.php?title=Νίκος_Παππάς_(πολιτικός)&oldid=10400885"