Ντράγκο Μάρουσιτς
| Το λήμμα παραθέτει τις πηγές του αόριστα, χωρίς παραπομπές. |
Ο Ντράγκο Μάρουσιτς (σλοβενικά : Drago Marušič) (Οπάλιε Σέλο 10 Δεκεμβρίου 1884 - Γκόριtσα 1964), ήταν Σλοβένος δικηγόρος και πολιτικός της Γιουγκοσλαβίας.
| Ντράγκο Μάρουσιτς | |
|---|---|
 | |
| Γενικές πληροφορίες | |
| Γέννηση | 10 Δεκεμβρίου 1884 Opatje Selo |
| Θάνατος | 30 Σεπτεμβρίου 1964[1] Λιουμπλιάνα[1] |
| Χώρα πολιτογράφησης | Σοσιαλιστική Ομοσπονδιακή Δημοκρατία της Γιουγκοσλαβίας Βασίλειο της Γιουγκοσλαβίας Βασίλειο των Σέρβων, Κροατών και Σλοβένων Κισλεϊθανία |
| Εκπαίδευση και γλώσσες | |
| Ομιλούμενες γλώσσες | Σλοβενικά[2] |
| Πληροφορίες ασχολίας | |
| Ιδιότητα | πολιτικός κομισάριος δικηγόρος πολιτικός νομικός διπλωμάτης αντάρτης |
| Στρατιωτική σταδιοδρομία | |
| Βαθμός/στρατός | Ταγματάρχης |
| Πόλεμοι/μάχες | Β΄ Παγκόσμιος Πόλεμος |
| Αξιώματα και βραβεύσεις | |
| Αξίωμα | Πρωθυπουργός της Γιουγκοσλαβίας |
| Βραβεύσεις | Αντάρτικη Μνήμη 1941 Order of Brotherhood and Unity Order "For Merit to the People" |
 Σχετικά πολυμέσα | |
Σπούδασε νομικά στο Γκρατς και την Πράγα όπου το 1911 πήρε το πτυχίο του, έπειτα στην Λιουμπλιάνα άνοιξε δικηγορικό γραφείο. Κατά τη διάρκεια του πρώτου παγκοσμίου πολέμου κατέφυγε στη ρωσική πλευρά και συμμετείχε σε μια εθελοντική λεγεώνα Σέρβων. Στη συνέχεια ως μέλος της Γιουγκοσλαβικής επιτροπής πήγε στην Ρώμη, στις ΗΠΑ και τέλος στο Παρίσι ως εμπειρογνώμονας στο συνέδριο της ειρήνης. Ήταν μέλος των Ανεξάρτητων γεωργικών πελατών και αργότερα μέλος της JNS . Μετά την επιβολή της δικτατορίας από τον βασιλιά Αλέξανδρο Καραγιώργερβιτς διορίσθηκε στο Ανώτατο νομοθετικό συμβούλιο τον Δεκέμβριο του 1930. Τον Δεκέμβριο του 1934 διορίσθηκε υπουργός Τηλεπικοινωνιών (Τηλεγράφου και τηλεφωνίας). Στην εκλογή του 1935 εξελέγη γερουσιαστής και στη συνέχεια στα Εθνικά μέλη. Συμμετείχε επίσης στις εργασίες των μεταναστευτικών οργανώσεων των Σλοβένων.
Στον Β΄παγκόσμιο πόλεμο βρέθηκε στην Ιταλία το 1941. Μετά τη συνθηκολόγηση της Ιταλίας πήγε στο Πριρμόσκο και έγινε μέλος του επαρχιακού συμβουλίου της περιοχής. Κατά τα έτη 1944 - 1945 και ως το 1948 διετέλεσε πρωθυπουργός στην εξόριστη κυβέρνηση, υπουργός μεταφορών, δικαιοσύνης και παιδείας της Γιουγκοσλαβίας.
Μετά το Δεύτερο Παγκόσμιο Πόλεμο ήταν επίσης ο πρόεδρος του σλοβενικού Ερυθρού Σταυρού.
Παραπομπές Επεξεργασία
Πηγές Επεξεργασία
- Nenad Bjeloš: Odlikovani Slovenci 1944-1950. v Vojnozgodovinski zbornik št. 9, str. 90-97. Logatec, 2002
- Primorski slovenski biografski leksikon, Goriška Mohorjeva družba, Gorica, 1982-1985.
- Enciklopedija Slovenije, Mladinska knjiga, Ljubljana, 1993.
- Maksimiljan Fras, Mariborski župan dr. Alojzij Juvan in njegov čas, Maribor, 2013.