Βικιπαίδεια

Οίκος του Μπρους

Ο Οίκος του Μπρους ήταν Σκωτσέζικη οικογένεια που ανέβηκε στον θρόνο της Σκωτίας τον 14ο αιώνα με δυο βασιλείς.

Καταγωγή της δυναστείας Επεξεργασία

Το όνομα της δυναστείας προέρχεται από τον τόπο καταγωγής της οικογένειας το χωριό Μπρι στην Νορμανδία ανάμεσα στο Σερμπούρ-Οκτβίλ και στην Βαλόνι.[1] Πολλοί ιστορικοί ισχυρίζονται ότι μέλη της Οικογένειας Μπρους βοήθησαν τον Γουλιέλμο τον Κατακτητή την εποχή της Νορμανδικής Κατάκτησης (1066) αλλά δεν υπάρχουν ιστορικές αποδείξεις.[2] Η πρόταση στηρίχτηκε σε ανεπιβεβαίωτους καταλόγους του μεσαίωνα με ευγενείς που πολέμησαν στην Μάχη του Χέιστινγκς.[3] Όλα τα μέλη της οικογένειας θεωρούν γενάρχη τους τον Ρόμπερτ ντε Μπρους, 1ο λόρδο του Άναντεϊλ που ήρθε στην Αγγλία το 1106.[4][5] Ο Ρόμπερτ ντε Μπρους βρισκόταν στην συνοδεία του μελλοντικού Δαυίδ Α΄ της Σκωτίας και τον βοήθησε να διεκδικήσει το στέμμα της χώρας.[6]

Μετά τον θάνατο του Ερρίκου Α΄ της Αγγλίας ξέσπασε εμφύλιος πόλεμος ανάμεσα στην Αυτοκράτειρα Ματθίλδη και στον βασιλιά Στέφανο που έμεινε γνωστός σαν "Αναρχία", ο Δαυίδ Α΄ έστειλε στρατιωτική δύναμη εναντίον των Άγγλων.[7] Ο Ρόμπερτ ντε Μπρους στην συνέχεια συγκρούστηκε με τον Δαυίδ Α΄ και πολέμησε στην μάχη του Στάνταρντ στον πλευρό των Άγγλων, σύμφωνα με την παράδοση συνέλαβε τον γιο του Ρόμπερτ ντε Μπρους, 2ο λόρδο του Άναντεϊλ που είχε μείνει πιστός στον Δαυίδ Α΄ και τον παρέδωσε στον Στέφανο.[8] Ο Ρόμπερτ ντε Μπρους, 1ος λόρδος του Άναντεϊλ πέθανε στις 11 Μαΐου 1141 και τάφηκε στο Γκίσμπουρν.[9]

Ίδρυση του βασιλικού Οίκου Επεξεργασία

Η ίδρυση του βασιλικού Οίκου του Μπρους τοποθετείται το 1219 με τον γάμο του Ρόμπερτ ντε Μπρους, 4ου λόρδου του Άναντεϊλ με την Ισομπέλ του Χάντινγκτον κόρη του Δαβίδ του Χάντιγκτον και ανιψιά του Γουλιέλμου του Λέοντα.[10] Ο γάμος έφερε μεγάλα πλούτη στην οικογένεια και της έδωσε πολλά εδάφη στην Αγγλία και στην Σκωτία.[11] Ο γιος τους Ρόμπερτ ντε Μπρους, 5ος λόρδος του Άναντεϊλ ήταν διεκδικητής του θρόνου της Σκωτίας μετά τον θάνατο του Αλεξάνδρου Γ΄ της Σκωτίας, μετά τον θάνατο της Μαργαρίτας της Νορβηγίας βρέθηκε σε εμφύλιο πόλεμο με τον Τζων Μπάλλιολ για την διεκδίκηση του θρόνου. Ο Εδουάρδος Α΄ της Αγγλίας κλήθηκε διαιτητής και βρήκε την μεγάλη ευκαιρία να αποκτήσει τον έλεγχο του στην Σκωτία. Οι εκλέκτορες του Εδουάρδου Α΄ εξέλεξαν νέο βασιλιά τον Τζων Μπάλλιολ (1292) αλλά σύντομα ο Μπάλλιολ εξεγέρθηκε εναντίον των Άγγλων λόγω της μεγάλης καταπίεσης του Εδουάρδου, ηττήθηκε στην μάχη του Ντανμπάρ και αναγκάστηκε να παραιτηθεί (1296).[12]

Άνοδος στον θρόνο Επεξεργασία

Μετά την παραίτηση του Τζων Μπάλλιολ ο θρόνος της Σκωτίας έμεινε κενός, ο Ροβέρτος Α΄ της Σκωτίας ορκίστηκε πίστη στον Εδουάρδο Α΄ στο Μπέργουικ-απόν-Τουίντ αλλά την επόμενη χρονιά έσπασε τον όρκο του και ενώθηκε με την επανάσταση των Σκωτσέζων. Το καλοκαίρι του 1297 με την Συνθηκολόγηση του Ιρβάιν ορκίστηκε ξανά πίστη στον Εδουάρδο αλλά φαίνεται ότι πολέμησε μαζί με τους Σκωτσέζους στην μάχη του Στέρλινγκ Μπρίτζ. Ο Εδουάρδος Α΄ ήταν νικητής στην μάχη του Φόλκερκ αλλά όπως φαίνεται τα εδάφη του Ροβέρτου και του πατέρα του εξαιρέθηκαν από την κατάσχεση και δεν χαρίστηκαν στους οπαδούς του Άγγλου βασιλιά κάτι που οδήγησε τους ιστορικούς στο συμπέρασμα ότι πολέμησε μαζί με τον Εδουάρδο.

Ο Ροβέρτος Μπρους και ο Τζων Κόμυν διαδέχθηκαν τον Γουίλιαμ Γουάλας σαν Κηδεμόνες της Σκωτίας αλλά σύντομα ήρθαν σε σύγκρουση που έφερε αστάθεια στην χώρα. Μια συνάντηση μεταξύ τους έγινε στην Γκρεϊφράιαρς εκκλησία του Ντάμφρις, εκεί ο Μπρους σκότωσε τον Κόμυν με ένα χτύπημα στην καρδιά, για την πράξη του αυτή αφορίστηκε από τον πάπα Κλήμη Ε΄.[13] Ο Ροβέρτος Μπρους στέφτηκε βασιλιάς της Σκωτίας στην Σκον του Πέρθσαϊρ (1306) και οδήγησε τους Σκωτσέζους σε μεγάλη νίκη επί των Άγγλων στην μάχη του Μπάνοκμπερν (1314).[14] Το 1334 ο Τόμας Μπρους, 1ος βαρόνος του Κλακμάνασιρ διεκδίκησε καταγωγή από τους Μπρους όταν εξεγέρθηκε με τον Ροβέρτο Στιούαρτ στο Κάιλ εναντίον των Άγγλων.[15]

Μετά τον Ροβέρτο Μπρους Επεξεργασία

Ο γιος του Ροβέρτου Μπρους Δαυίδ Β΄ της Σκωτίας έγινε βασιλιάς σε μικρή ηλικία μετά τον θάνατο του πατέρα του (1329). Το 1346 συμμάχησε με τους Γάλλους και βάδισε νότια αλλά ηττήθηκε από τις Αγγλικές δυνάμεις του κουνιάδου του Εδουάρδου Γ΄ της Αγγλίας στην μάχη του Νέβιλς Κρος στις 17 Οκτωβρίου και έμεινε αιχμάλωτος των Άγγλων 11 χρόνια. Ο Δαυίδ Β΄ επέστρεψε στην Σκωτία μετά από συνθήκη με τον Εδουάρδο Γ΄ αλλά πέθανε αιφνίδια στο κάστρο του Εδιμβούργου (1371) χωρίς απογόνους, με τον θάνατο του έληξε ο Οίκος των Μπρους και ο θρόνος της Σκωτίας πέρασε στον Οίκο των Στιούαρτ.[16]

Ο Σερ Έντουαρντ Μπρους διορίστηκε δικαστής και συγγραφέας του αβαείου του Κίνλος (1597) και λόρδος του Κοινοβουλίου με τον τίτλο του λόρδου του Κίνλος (1597).[7] Ο Έντουαρντ Μπρους βρέθηκε στην συνοδεία του Ιακώβου ΣΤ΄ της Σκωτίας και τον βοήθησε να διεκδικήσει τον θρόνο της Αγγλίας (1603), στην συνέχεια πήρε τον κορυφαίο δικαστικό τίτλο του Μάστερ οφ δι Ρολς και του παραχωρήθηκε η βαρονεία του Κίλος (1608).[17] Ο γιος του Τόμας έγινε πρώτος κόμης του Έλγιν, όταν ο τέταρτος κόμης του Έλγιν πέθανε χωρίς απογόνους τον διαδέχτηκε ο Σερ Τζώρτζ Μπρους του Κάρνοκ πρώτος κόμης του Κινκαρντίν που ένωσε τις δυο κομητείες.[18] Ο Τόμας Μπρους, 7ος κόμης του Έλγιν ήταν διπλωμάτης και απεσταλμένος της Οθωμανικής Αυτοκρατορίας την περίοδο 1799 - 1843, ξόδεψε μεγάλο μέρος της περιουσίας του για να σώσει γλυπτά του Παρθενώνα που είχαν καταστραφεί και συνδέθηκε με τα Μάρμαρα του Παρθενώνα.[19] Ο γιος του Ιάκωβος έγινε Γενικός Διοικητής της επαρχίας του Καναδά και αντιβασιλιάς της Ινδίας.[20]

Γενεαλογικό δέντρο του Οίκου του Μπρους Επεξεργασία

 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
Ρόμπερτ
1ος λόρδος του Άναντεϊλ
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
Άνταμ Α΄
 
Ρόμπερτ
2ος λόρδος του Άναντεϊλ
 
Ερρίκος
κόμης του Χάντινγκτον
ΟΙΚΟΣ ΝΤΑΝΚΕΛΝΤ
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
Ρόμπερτ Γ΄
 
Γουίλιαμ
3ος λόρδος του Άναντεϊλ
 
Δαβίδ
κόμης του Χάντιγκτον
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
Ρόμπερτ
4ος λόρδος του Άναντεϊλ
 
Ισαμπέλ
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
Ρόμπερτ
5ος λόρδος του Άναντεϊλ
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
Μάγκνους ΣΤ΄
βασιλιάς της Νορβηγίας
1257 - 1280
ΟΙΚΟΣ ΣΒΕΡΕ
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
Ρόμπερτ
6ος λόρδος του Άναντεϊλ
 
Μάρτζορι
κόμισσα του Κάρικ
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
Έρικ Β΄
βασιλιάς της Νορβηγίας
1273 - 1299
 
Ισαβέλλα
 
Χριστίνα
 
Ισαβέλλα ντε Μαρ
 
Ροβέρτος Α΄
βασιλιάς της Σκωτίας
1306 - 1329
 
Ελισάβετ του Μπουργκ
 
Νηλ
 
Εδουάρδος
 
Μαρία
 
Τόμας
 
Αλέξανδρος
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
Ίνγκεμποργκ
 
 
 
 
 
 
 
Γουόλτερ Στιούαρτ
6ος Υψηλός Στιούαρτ της Αγγλίας
 
Μάρτζορι
 
Δαυίδ Β΄
βασιλιάς της Σκωτίας
1329 - 1371
 
Ιωάννα της Αγγλίας
ΟΙΚΟΣ ΑΝΖΟΥ
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
Ροβέρτος Β΄
βασιλιάς της Σκωτίας
1371 - 1390
ΟΙΚΟΣ ΣΤΙΟΥΑΡΤ
 
 
 
 
 
 

Παραπομπές Επεξεργασία

  1. ↑ A. A. M. Duncan (2004). de Brus, Robert (I), Lord of Annandale (d. 1142). Oxford Dictionary of National Biography. Oxford University Press.
  2. ↑ Emma Cownie (2004). Brus , Robert de (supp. d. 1094). Oxford Dictionary of National Biography. Oxford University Press.
  3. ↑ Emma Cownie (2004). Brus , Robert de (supp. d. 1094). Oxford Dictionary of National Biography. Oxford University Press.
  4. ↑ Grant, James (1886). The Scottish Clans and Their Tartans. Edinburgh, Scotland: W. & A. K. Johnston Limited. p. 2.
  5. ↑ Blakely, Ruth Margaret (2005). "Robert de Brus I:Founder of the Family". The Brus family in England and Scotland, 1100–1295. Woodbridge, UK: Boydell Press. pp. 8–27.
  6. ↑ Way, George; Squire, Romily (1994). Collins Scottish Clan Encyclopedia. (Foreword by The Rt Hon. The Earl of Elgin KT, Convenor, The Standing Council of Scottish Chiefs). Collins. pp. 82–83.
  7. ↑ Way, George; Squire, Romily (1994). Collins Scottish Clan Encyclopedia. (Foreword by The Rt Hon. The Earl of Elgin KT, Convenor, The Standing Council of Scottish Chiefs). Collins. pp. 82–83.
  8. ↑ Way, George; Squire, Romily (1994). Collins Scottish Clan Encyclopedia. (Foreword by The Rt Hon. The Earl of Elgin KT, Convenor, The Standing Council of Scottish Chiefs). Collins. pp. 82–83.
  9. ↑ Grant, James (1886). The Scottish Clans and Their Tartans. Edinburgh, Scotland: W. & A. K. Johnston Limited. p. 2.
  10. ↑ Way, George; Squire, Romily (1994). Collins Scottish Clan Encyclopedia. (Foreword by The Rt Hon. The Earl of Elgin KT, Convenor, The Standing Council of Scottish Chiefs). Collins. pp. 82–83.
  11. ↑ Way, George; Squire, Romily (1994). Collins Scottish Clan Encyclopedia. (Foreword by The Rt Hon. The Earl of Elgin KT, Convenor, The Standing Council of Scottish Chiefs). Collins. pp. 82–83.
  12. ↑ Grant, James (1886). The Scottish Clans and Their Tartans. Edinburgh, Scotland: W. & A. K. Johnston Limited. p. 2.
  13. ↑ Way, George; Squire, Romily (1994). Collins Scottish Clan Encyclopedia. (Foreword by The Rt Hon. The Earl of Elgin KT, Convenor, The Standing Council of Scottish Chiefs). Collins. pp. 82–83.
  14. ↑ Grant, James (1886). The Scottish Clans and Their Tartans. Edinburgh, Scotland: W. & A. K. Johnston Limited. p. 2.
  15. ↑ Way, George; Squire, Romily (1994). Collins Scottish Clan Encyclopedia. (Foreword by The Rt Hon. The Earl of Elgin KT, Convenor, The Standing Council of Scottish Chiefs). Collins. pp. 82–83.
  16. ↑ Grant, James (1886). The Scottish Clans and Their Tartans. Edinburgh, Scotland: W. & A. K. Johnston Limited. p. 2.
  17. ↑ Way, George; Squire, Romily (1994). Collins Scottish Clan Encyclopedia. (Foreword by The Rt Hon. The Earl of Elgin KT, Convenor, The Standing Council of Scottish Chiefs). Collins. pp. 82–83.
  18. ↑ Way, George; Squire, Romily (1994). Collins Scottish Clan Encyclopedia. (Foreword by The Rt Hon. The Earl of Elgin KT, Convenor, The Standing Council of Scottish Chiefs). Collins. pp. 82–83.
  19. ↑ Way, George; Squire, Romily (1994). Collins Scottish Clan Encyclopedia. (Foreword by The Rt Hon. The Earl of Elgin KT, Convenor, The Standing Council of Scottish Chiefs). Collins. pp. 82–83.
  20. ↑ Way, George; Squire, Romily (1994). Collins Scottish Clan Encyclopedia. (Foreword by The Rt Hon. The Earl of Elgin KT, Convenor, The Standing Council of Scottish Chiefs). Collins. pp. 82–83.

Πηγές Επεξεργασία

  • A. A. M. Duncan (2004). de Brus, Robert (I), Lord of Annandale (d. 1142). Oxford Dictionary of National Biography. Oxford University Press.
  • Blakely, Ruth Margaret (2005). The Brus family in England and Scotland, 1100–1295
  • Emma Cownie (2004). Brus , Robert de (supp. d. 1094). Oxford Dictionary of National Biography. Oxford University Press.
  • Grant, James (1886). The Scottish Clans and Their Tartans. Edinburgh, Scotland: W. & A. K. Johnston Limited.
  • Peter, David MacGregor (1856). The Baronage of Angus and Mearns: Comprising the Genealogy of Three Hundred and Sixty Families, Curious Anecdotes, Descriptions of Clan Tartans, Badges, Slogans, Armory, and Seats, Ancient Sculptures, etc. Being a Guide to the Tourist and Heraldic Artist. Edinburgh, Scotland: Oliver & Boyd, Tweedale Court.
Ανακτήθηκε από "https://el.wikipedia.org/w/index.php?title=Οίκος_του_Μπρους&oldid=9189345"