Οντολάνουφ

Το Οντολάνουφ (πολωνικά: Odolanów, γερμανικά: Adelnau‎‎) είναι πόλη του Πόβιατ Όστρουφ, στο Βοεβοδάτο της Μεγάλης Πολωνίας της Πολωνίας. Βρίσκεται περίπου 10 χιλιόμετρα νοτιοδυτικά του Όστρουφ Βιελκοπόλσκι. Ο πληθυσμός του είναι 5.114 κάτοικοι (2020).

Οντολάνουφ
Σημαία Έμβλημα
Οντολάνουφ 51°34′27″N 17°40′28″E
Χώρα	Πολωνία
Διοικητική υπαγωγή	Γκμίνα Οντολάνουφ
Έκταση	4,76 km²
Πληθυσμός	5.011 (31  Μαρτίου 2021)
Ταχ. κωδ.	63-430
Ζώνη ώρας	UTC+01:00 (επίσημη ώρα) UTC+02:00 (θερινή ώρα)
Ιστότοπος	Επίσημος ιστότοπος
Σχετικά πολυμέσα

Ιστορία

Το πρώτο γραπτό έγγραφο που αναφέρει το Οντολάνουφ χρονολογείται από το 1301, όταν αποτελούσε μέρος του κατακερματισμένου Βασιλείου της Πολωνίας που κυβερνούσε ο Οίκος των Πιαστ και η τοποθεσία φιλοξενούσε ένα κάστρο στα σύνορα μεταξύ της Μείζονος Πολωνίας και της Σιλεσίας. Δίπλα στο κάστρο δημιουργήθηκε ένας οικισμός, ο οποίος απέκτησε προνόμια πόλης το 1403 από τον Βασιλιά Βλαδίσλαο Β΄ Γιαγκέλο. Ήταν μια βασιλική πόλη του Πολωνικού Στέμματος, που βρισκόταν διοικητικά στο Πόβιατ Κάλις, στο Βοεβοδάτο Κάλις (1314-1793) της Επαρχίας Μείζονος Πολωνίας του Πολωνικού Στέμματος.

Το 1629, στην ανατολική πλευρά της πόλης, ο Βασιλιάς Σιγισμούνδος Γ΄ της Πολωνίας ίδρυσε τη Νέα Πόλη που ονομάζεται επίσης Konstancja (από τη δεύτερη γυναίκα του βασιλιά). Σήμερα είναι ένα τμήμα του Οντολάνουφ που ονομάζεται Górka (Γκούρκα). Στα τέλη του 17ου αιώνα υπήρχαν στην πόλη 18 τσαγκάρηδες, 8 ράφτες, 3 μυλωνάδες, 3 έμποροι και 9 άλλοι τεχνίτες. Η πλειονότητα του πληθυσμού ασχολούνταν με την καλλιέργεια και την εκτροφή βοοειδών.

Μέχρι το 1793, η πόλη και τα γύρω χωριά ανήκαν σε πρίγκιπες, βασιλιάδες ή ευγενείς. Οι μονάρχες παραχωρούσαν γη σε διάφορους πλούσιους φεουδάρχες ως φέουδο ή μίσθωση γης. Κατά τη διάρκεια αυτής της περιόδου, το Οντολάνουφ ήταν υπό τη διοικητική επιρροή του Κάλις.

Το 1793, το Οντολάνουφ προσαρτήθηκε από το Βασίλειο της Πρωσίας κατά το δεύτερο διαμελισμό της Πολωνίας. Το 1807, ανακτήθηκε από τους Πολωνούς και έγινε μέρος του βραχύβιου Δουκάτου της Βαρσοβίας, και στη συνέχεια το 1815, επαναπροσαρτήθηκε από την Πρωσία.

Οι πολίτες συμμετείχαν στην Εξέγερση της Μείζονος Πολωνίας (1848) κατά τη διάρκεια της Άνοιξης των Εθνών, πολεμώντας ενάντια στους καλύτερα οπλισμένους Πρώσους στη Μάχη του Οντολάνουφ στις 21 Απριλίου 1848. Υποστήριξαν επίσης την πολωνική Ιανουαριανή Εξέγερση του 1863, παραδίδοντας όπλα και ρουχισμό στους εξεγερμένους.

Εκκλησία του Αγίου Μαρτίνου στις αρχές του 20ου αιώνα

Από το 1871 ήταν μέρος της Γερμανίας, ωστόσο, παρά τη γερμανοποίηση υπό την ηγεσία της Γερμανικής Αυτοκρατορίας, το Οντολάνουφ διατήρησε τον πολωνικό του χαρακτήρα - το 1910 τουλάχιστον το 72,5% των κατοίκων μιλούσαν πολωνικά. Εκτός από Πολωνούς, ζούσαν και Εβραίοι και Γερμανοί. Η προτεσταντική εκκλησία που χτίστηκε το 1780 και η συναγωγή του 1835 είναι μνημεία της κάποτε πολυπολιτισμικής κοινωνίας του Οντολάνουφ.

Το 1909 άνοιξε η σιδηροδρομική σύνδεση μεταξύ Οντολάνουφ και Όστρουφ Βιελκοπόλσκι.

Τα γεγονότα λίγο μετά τον Α΄ Παγκόσμιο Πόλεμο (Δημοκρατία του Όστρουφ και η Εξέγερση της Μείζονος Πολωνίας (1918-1919)) αποτελούν σημαντικό μέρος της ιστορίας της πόλης. Στις 12 Νοεμβρίου 1918, μια μέρα μετά την κήρυξη της ανεξαρτησίας της Πολωνίας, ιδρύθηκε στην πόλη το Συμβούλιο Εργατών και Στρατιωτών. Μερικές μέρες αργότερα, οι πολίτες εξέλεξαν βουλευτές στο πολωνικό κοινοβούλιο στον Πρωσικό Διαμελισμό (Polski Sejm Dzielnicowy). Στις 31 Δεκεμβρίου 1918, οι Πολωνοί πήραν την εξουσία στο Οντολάνουφ από τους Γερμανούς ως μέρος της Εξέγερσης της Μείζονος Πολωνίας. Οι αντάρτες από το Οντολάνουφ πολέμησαν στη μάχη του Γκρανόβιετς κατά τη διάρκεια της νύχτας 14–15 Ιανουαρίου 1918. Το 1919, η πόλη επιβεβαιώθηκε ότι ενσωματώθηκε εκ νέου στη Δεύτερη Πολωνική Δημοκρατία. 74 αντάρτες από το πρώην Πόβιατ Οντολάνουφ σκοτώθηκαν στην εξέγερση και ένα μνημείο αφιερωμένο σε αυτούς αποκαλύφθηκε στο πάρκο το 1923.

Την 1η Σεπτεμβρίου 1939, την πρώτη ημέρα της γερμανικής εισβολής στην Πολωνία, που ξεκίνησε το Β΄ Παγκόσμιο Πόλεμο, το Οντολάνουφ κατελήφθη γρήγορα από τη Βέρμαχτ. Η γερμανική διοίκηση χρησιμοποιούσε τον τρόμο, πολλοί Πολωνοί απαλλοτριώθηκαν από τη γη τους, εκδιώχθηκαν, δολοφονήθηκαν ή στάλθηκαν σε στρατόπεδα συγκέντρωσης. Ο τοπικός δήμαρχος, Γιαν Κρακ, συνελήφθη και φυλακίστηκε στο κοντινό Κάλις και στη συνέχεια δολοφονήθηκε σε μια μεγάλη σφαγή 70 Πολωνών από την περιοχή, που πραγματοποιήθηκε στο Βινιάρι (σημερινή συνοικία του Κάλις) στις 14 Δεκεμβρίου 1939. Οι Γερμανοί κατέστρεψαν το προπολεμικό μνημείο των πεσόντων ανταρτών της Εξέγερσης της Μείζονος Πολωνίας και ίδρυσαν και λειτούργησαν μια ναζιστική φυλακή και ένα στρατόπεδο καταναγκαστικής εργασίας για Εβραίους στην πόλη. Η γερμανική κατοχή στο Οντολάνουφ τελείωσε στις 22 Ιανουαρίου 1945, όταν σοβιετικά τανκς μπήκαν στην πόλη. Μερικοί στρατιώτες του πολωνικού υπόγειου κινήματος συνέχισαν την αντίστασή τους, τώρα ενάντια στη σοβιετική κυριαρχία και την σταλινική κυβέρνηση-μαριονέτα (οι λεγόμενοι καταραμένοι στρατιώτες). Στις 22 Οκτωβρίου 1945, ο στρατός του Γιαν Κεμπίνσκι, nom de guerre Błysk, που δρούσε στην περιοχή Οντολάνουφ, συνετρίβη από τις δυνάμεις του Τμήματος Ασφαλείας.

Εξωτερικοί σύνδεσμοι

• Επίσημος ιστότοπος του Οντολάνουφ (πολωνικά)