Πίνδος
Συντεταγμένες: 40°0′N 20°45′E / 40.000°N 20.750°E
Η Πίνδος είναι η μεγαλύτερη οροσειρά της Ελλάδας. Κυριαρχεί σχεδόν σ' ολόκληρη τη δυτική Ελλάδα και ουσιαστικά αποτελεί συνέχεια των Ιλλυρικών και Δαλματικών οροσειρών. Ως βόρειο άκρο της μπορεί να οριστεί το οροπέδιο της Κορυτσάς, στη νοτιοανατολική Αλβανία και ως νοτιότερο σημείο της ο Κορινθιακός κόλπος. Όλο αυτό το ατελείωτο σύμπλεγμα βουνών, κορυφών, υψιπέδων, κοιλάδων και φαραγγιών που διασχίζει την ηπειρωτική Ελλάδα με κατεύθυνση Β.Δ.-Ν.Α. έχει μήκος που αγγίζει τα 230 χιλιόμετρα και ανώτερο πλάτος 70 χιλιόμετρα. Η οροσειρά της Πίνδου χωρίζεται σε μικρότερες οροσειρές και βουνά, τα οποία χωρίζονται μεταξύ τους από χαράδρες ή κοιλάδες ποταμών. Τα σημαντικότερα βουνά που αποτελούν την οροσειρά της Πίνδου είναι ο Σμόλικας, τα Αθαμανικά Όρη (Τζουμέρκα), ο Γράμμος, η Τύμφη (Γκαμήλα), τα Άγραφα, ο Λάκμος (Περιστέρι) και άλλα. Μέρος της ευρύτερης οροσειράς της Πίνδου θεωρούνται και τα βουνά της νοτιότερης Ελλάδας, όπως τα Βαρδούσια, η Γκιώνα, ο Παρνασσός και η Οίτη. Η ψηλότερη κορυφή της ανήκει στον Σμόλικα και έχει υψόμετρο 2.637 μέτρα. Συχνά ως Πίνδος αναφέρεται η ορεινή περιοχή των νομών Γρεβενών, Ιωαννίνων και Τρικάλων. Αυτή η περιοχή αποτελεί την κυρίως Πίνδο και χωρίζεται στη Βόρεια και τη Νότια Πίνδο.
| Πίνδος | |
|---|---|
|
| |
| Ύψος | 2.637 μέτρα |
| Κορυφή | Σμόλικας |
| Γεωγραφικά στοιχεία | |
| Χώρες |  Ελλάδα
|
| Γεωγραφικό Διαμέρισμα | Ήπειρος, Θεσσαλία, Μακεδονία |
Ονομασία
ΕπεξεργασίαΙστορικά, η ονομασία Πίνδος, αναφέρεται κυρίως στην ορεινή ζώνη που διαχωρίζει την ευρύτερη περιοχή της Ηπείρου από τις αντίστοιχες περιοχές της Μακεδονίας και της Θεσσαλίας.
Βόρεια Πίνδος
ΕπεξεργασίαΩς βόρεια Πίνδος αναφέρεται το τμήμα της οροσειράς που καταλαμβάνει τον νομό Γρεβενών και ένα μέρος του νομού Ιωαννίνων. Αποτελείται από τους ορεινούς όγκους βόρεια του αυχένα της Κατάρας. Οι ψηλότερες κορυφές της βόρειας Πίνδου βρίσκονται στα όρη: Σμόλικας,το δεύτερο σε ύψος βουνό της Ελλάδας (2.637 μέτρα), Τύμφη (2.497 μέτρα), Βασιλίτσα (2.249 μέτρα) και Λύγκος (2.177 μέτρα). Στη βόρεια Πίνδο βρίσκεται ο εθνικός δρυμός Πίνδου, στην περιοχή της Βάλια Κάλντα. Από τη βόρεια Πίνδο πηγάζουν οι ποταμοί Άραχθος και Αώος. Το μεγαλύτερο τμήμα της συμπεριλαμβάνεται στο Εθνικό Πάρκο Βόρειας Πίνδου[1]
Νότια Πίνδος
ΕπεξεργασίαΩς νότια Πίνδος αναφέρεται το τμήμα της οροσειράς που καταλαμβάνει τον νομό Τρικάλων και ένα μέρος του νομού Ιωαννίνων. Αποτελείται από τους ορεινούς όγκους νότια του αυχένα της Κατάρας. Ανατολικά καταλήγει στον Θεσσαλικό κάμπο ενώ νότια συναντάει την οροσειρά των Αγράφων. Οι ψηλότερες κορυφές της νότιας Πίνδου είναι: η Κακαρδίτσα (2.429 μέτρα) η Τριγγία (2.204 μέτρα), το Αυγό (2.146 μέτρα), η Παχτουρνιάσκα ή Μύτικας (1.976 μέτρα), το Σελιό ή Μουρτζιά (2.064 μέτρα), ο Κριάκουρας (2.150 μέτρα), ο Κάτω Κριάκουρας (1.436 μέτρα), η Περδικόβρυση (1.534 μέτρα), το Καταφύδι (2.393 μέτρα), το Αγκάθι (2.350 μέτρα), η Σκλάβα Βουργαρελίου (2.050 μέτρα), ο Σκοπός (2.024 μέτρα).
Οικολογία
ΕπεξεργασίαΤα δάση του βιοτόπου έχουν αντιμετωπίσει πολλά προβλήματα κατά τη διάρκεια της ανθρώπινης ιστορίας, λόγω κυρίως της γεωργίας και της αποδάσωσης. Σήμερα, οι μέγιστες απειλές προέρχονται από την ανάπτυξη του τουρισμού και των θερέτρων σκι. Λόγω της αστάθειας του χώματος στα απότομα βουνά, όπως είναι η Πίνδος, τα έργα οδοποιίας και οι σαφείς-τέμνουσες διαδικασίες έχουν οδηγήσει σε επικίνδυνες καθιζήσεις εδάφους και κατάρρευση των βουνοπλαγιών. Η Πίνδος αποτελεί σήμερα βιότοπο σπάνιων ειδών στον ελλαδικό και Ευρωπαϊκό χώρο όπως η καφέ αρκούδα, ο λύκος και η βίδρα.[2] Περιλαμβάνει δύο εθνικούς δρυμούς. Τον εθνικό δρυμό Πίνδου (Βάλια Κάλντα) και τον εθνικό δρυμό Βίκου-Αώου.[3][4]
Αξιοθέατα
ΕπεξεργασίαΕκτός από το εντυπωσιακό ορεινό ανάγλυφο του εδάφους, στην περιοχή βρίσκονται δύο από τα πιο εντυπωσιακά φαράγγια στην Ευρώπη, του Βίκου και του Αώου, καθώς και η ορεινή κοιλάδα της Βάλια-Κάλντα, περιοχές που έχουν ανακηρυχτεί εθνικοί δρυμοί και συναποτελούν το εθνικό πάρκο της Βόρειας Πίνδου. Επίσης σε όλο το μήκος της απαντώνται πολλοί ορεινοί οικισμοί με μακρόχρονη ιστορία και ιδιαίτερη αρχιτεκτονική.
Δείτε επίσης
ΕπεξεργασίαΠηγές
Επεξεργασία- Φ. Δασούλας, «Πίνδος, οι γεωγραφικές και ιστορικές διαστάσεις ενός ονόματος», Ηπειρωτικό Ημερολόγιο, 31 (2012), σελ. 189-254.
- N. Hammond, Ήπειρος, τόμ. A΄, μτφ. Αθανασίου Γιάγκα, εκδ. Ηπειρωτική Βιβλιοθήκη, Αθήναι 1971, σελ. 12-13.
- Ν. Κοσμάς, «Οι δίοδοι της Πίνδου», Ηπειρωτική Εστία, 4 (1955), σελ. 14-20.
- Β. Νιτσιάκος, Οι ορεινές κοινότητες της βόρειας Πίνδου. Στον απόηχο της μακράς διάρκειας, Αθήνα, εκδ. Πλέθρον, Αθήνα 1995.
- Ν. Πίχτος, Η αισθητική της Πίνδου, έκδ. Δήμου Μετσόβου, Ιωάννινα 1988.
- Κ. Τσίπηρας, Ορεινή Ελλάδα, εκδ, Κέδρος, Α. Ε, 2003, σελ. 14-61.
Παραπομπές
Επεξεργασία- ↑ «Εθνικό πάρκο βόρειας Πίνδου». Αρχειοθετήθηκε από το πρωτότυπο στις 15 Ιανουαρίου 2012. Ανακτήθηκε στις 27 Φεβρουαρίου 2012.
- ↑ «Αρκτούρος, ορεινές περιοχές». Αρχειοθετήθηκε από το πρωτότυπο στις 11 Αυγούστου 2011. Ανακτήθηκε στις 8 Αυγούστου 2010.
- ↑ «Εθνικός δρυμός Πίνδου». Αρχειοθετήθηκε από το πρωτότυπο στις 3 Δεκεμβρίου 2010. Ανακτήθηκε στις 8 Αυγούστου 2010.
- ↑ «Ο εθνικός δρυμός Βίκου-Αώου». Αρχειοθετήθηκε από το πρωτότυπο στις 1 Μαΐου 2008. Ανακτήθηκε στις 8 Αυγούστου 2010.
Εξωτερικοί σύνδεσμοι
Επεξεργασία- Για τη βιώσιμη ανάπτυξη του ορεινού χώρου - Το παράδειγμα του Εθνικού Πάρκου Βόρειας Πίνδου
Η οροσειρά της Πίνδου (Αρχείο ντοκιμαντέρ της ΕΡΤ)
 |
Αυτό το λήμμα σχετικά με τη γεωγραφία της Ελλάδας χρειάζεται επέκταση. Μπορείτε να βοηθήσετε την Βικιπαίδεια επεκτείνοντάς το. |