Πατριάρχης Βουλγαρίας
Ο Πατριάρχης Βουλγαρίας είναι προκαθήμενος της Βουλγαρικής Ορθόδοξης Εκκλησίας. Ο Πατριάρχης, επισήμως, προσφωνείται ως Πατριάρχης Βουλγαρίας και Μητροπολίτης Σόφιας.
| Πατριάρχης Βουλγαρίας | |
|---|---|
| Επισκοπή | |
| Ορθόδοξη | |
 Έμβλημα του Πατριαρχείου Βουλγαρίας | |
| Προσφώνηση | Μακαριώτατος |
| Πρώτος επίσκοπος | Λεόντιος (Μεσαιωνικός) Κύριλλος (Νεότερος) |
| Ίδρυση | 918/919 (Μεσαιωνικός) 1953 (Νεότερος) |
| Ιστότοπος | bg-patriarshia.bg |
Μετά τον θάνατο του Πατριάρχη Νεοφύτου, στις 13 Μαρτίου 2024, ο θρόνος διατελεί σε χηρεία. Τοποτηρητής, έκτοτε, είναι o Μητροπολίτης Βράτζης Γρηγόριος.
Ιστορία Επεξεργασία
Μεσαιωνική περίοδος Επεξεργασία
Έπειτα από δύο καθοριστικής σημασίας νίκες εναντίον των Βυζαντινών στον Αχελώο (πλησίον της σημερινής πόλεως του Μπουργκάς) και τους Κατασύρτες (πλησίον της Κωνσταντινούπολης), η αυτόνομη Βουλγαρική Αρχιεπισκοπή διακηρύχθηκε αυτοκέφαλη και αναβαθμίστηκε στον βαθμό του Πατριαρχείου στην διάρκεια εκκλησιαστικής και εθνικής συνόδου η οποία έλαβε χώρα το 918 ή το 919. Ως συνέπεια της Συνθήκης του 927, η οποία επικύρωνε τη νίκη των Βουλγάρων στον Βυζαντινό-Βουλγαρικό Πόλεμο του 913-927, το Οικουμενικό Πατριαρχείο Κωνσταντινουπόλεως αναγνώρισε την αυτοκεφαλία της Βουλγαρικής Ορθόδοξης Εκκλησίας, καθώς και το πατριαρχικό της αξίωμα.[1][2] Ως αποτέλεσμα, το Βουλγαρικό Πατριαρχείο κατέστη η πέμπτη αυτοκέφαλη Ανατολική Ορθόδοξη Εκκλησία μετά τα πατριαρχεία Κωνσταντινουπόλεως, Αλεξανδρείας, Αντιοχείας και Ιεροσολύμων. Έδρα του Πατριαρχείου ήταν η νέα βουλγαρική πρωτεύουσα, Πρέσλαβ, αν και θεωρείται πιθανό, ο Πατριάρχης να διέμενε στην πόλη Ντράσταρ (Σιλίστρα), παλαιοχριστιανικό κέντρο ιδιαιτέρως γνωστό για τους μάρτυρες και την χριστιανική του ιστορία.
Οθωμανική κατάκτηση Επεξεργασία
Μετά την άλωση της πρωτεύουσας της Β΄ Βουλγαρικής Αυτοκρατορίας, Τάρνοβο, από τους Οθωμανούς το 1393 και τον εξορισμό του Πατριάρχη Ευθυμίου, η αυτοκέφαλη Βουλγαρική Εκκλησία διαλύθηκε. Η Βουλγαρική εκκλησιαστική ιεραρχία βρέθηκε εκ νέου υπό τον έλεγχο του Πατριαρχείου Κωνσταντινουπόλεως.
Νεότερη περίοδος Επεξεργασία
Οι προϋποθέσεις για την παλινόρθωση του Βουλγαρικού Πατριαρχείου δημιουργήθηκαν μετά το τέλος του Β΄ Παγκοσμίου Πολέμου, όταν το 1945 το Οικουμενικό Πατριαρχείο Κωνσταντινουπόλεως αναγνώρισε την αυτοκεφαλία της Βουλγαρικής Εκκλησίας. Το 1950, η Ιερά Σύνοδος του Οικουμενικού Πατριαρχείου υιοθέτησε νέο Καταστατικό Χάρτη, με τον οποίο άνοιξε ο δρόμος για την παλινόρθωση του Πατριαρχείου Βουλγαρίας και το 1953 εξέλεξε τον Μητροπολίτη Φιλιππουπόλεως, Κύριλλο, ως Πατριάρχη.
Μετά τον θάνατο του Πατριάρχη Κυρίλλου το 1971, η Εκκλησία εξέλεξε στην θέση του τον Μητροπολίτη Λόβετς, Μάξιμο,[3] ο οποίος και διατήρησε το αξίωμα έως τον θάνατό του το 2012.
Στις 24 Φεβρουαρίου 2013, ο Νεόφυτος Βουλγαρίας εξελέγη ως νέος προκαθήμενος, ο οποίος διετέλεσε Πατριάρχης ως τον θάνατο του το 2024.
Δείτε επίσης Επεξεργασία
Παραπομπές Επεξεργασία
- ↑ [1] Kiminas, D. (2009). The Ecumenical Patriarchate. Wildside Press LLC. p. 15
- ↑ [2] GENOV, R., & KALKANDJIEVA, D. (2007). Religion and Irreligion in Bulgaria: How Religious Are the Bulgarians? Religion and power in Europe: conflict and convergence, 257.
- ↑ Daniela Kalkandjieva, 26. Balgarskata pravoslavna tsarkva i darzhavata, 1944-1953 [The Bulgarian Orthodox Church and the State], (Sofia: Albatros, 1997).