Πλάγια Κιλκίς

οικισμός της Ελλάδας

Συντεταγμένες: 41°04′49.64″N 22°29′48.71″E / 41.0804556°N 22.4968639°E / 41.0804556; 22.4968639 Για συνώνυμο οικισμό στην Ελλάδα δείτε το λήμμα: Πλάγια Καρδίτσας

Πλάγια
Πλάγια is located in Greece
Πλάγια
Πλάγια
Διοίκηση
ΧώραΕλλάδα[1]
ΠεριφέρειαΚεντρική Μακεδονία
ΔήμοςΠαιονίας
Δημοτική ΕνότηταΑξιούπολης
Γεωγραφία και Στατιστική
Γεωγραφικό διαμέρισμαΜακεδονία
ΝομόςΝομός Κιλκίς
Υψόμετρο280
Πληθυσμός224 (2011)
Πληροφορίες
Παλαιά ονομασίαΚαρασινάν
Ταχ. κώδικας61005
Τηλ. κωδικός+30 23430

Τα Πλάγια είναι ημιορεινό χωριό της Παιονίας του Κιλκίς στην Κεντρική Μακεδονία με υψόμετρο 280 μέτρα[2].

Γεωγραφία - Ιστορία Επεξεργασία

Τα Πλάγια (Καρασινάν) - [Πληροφορίες από το βιβλίο του Θεόδωρου Π. Μποράκη "Κοινότης Πλαγίων - Εν Παιονία Κιλκίς", Πλάγια - 2022].

Το χωριό Πλάγια βρίσκεται στο βόρειο τμήμα του Δήμου Παιονίας, στον Νομό Κιλκίς, στην πλαγιά του υψώματος με τοπωνύμιο «412», σε απόσταση 5 χιλιομέτρων νοτίως των ελληνοσκοπιανών συνόρων.

Μέχρι το 1928 είχε το τοπωνύμιο Καρασινάν και κατοικήθηκε πρώτη φορά κατά τον 19ο αιώνα, από τουρκικό πληθυσμό που μεταφέρθηκε στην περιοχή από το Ικόνιο της Μικράς Ασίας.

Το Καρασινάν ήταν φημισμένο για την ποιότητα του νερού και για τη βρύση Χαμίτ Σογιού που κατά την παράδοση έπινε νερό ο σουλτάνος Χαμίτ Β΄ όταν επισκεπτόταν την Θεσσαλονίκη. Αποτελούσε προορισμό που οι γιατροί πρότειναν σε ασθενείς με αναπνευστικά προβλήματα, λόγων της ξηρότητας και της καταλληλόλητας του κλίματος για τέτοιου είδους παθήσεις.

Το 1917, κατά τον Α΄ Παγκόσμιο Πόλεμο, στις μάχες Ραβινέ και Σεμέν ντε φερ, το χωριό υπήρξε στο επίκεντρο των επιχειρήσεων του ελληνικού στρατού, που κατέλαβε τα παραπάνω υψώματα και τα απέσπασε από τους Βούλγαρους μετά από σκληρές μάχες. Σε μικρή απόσταση από το χωριό είχε στρατοπεδεύσει, πριν τις μάχες, η στρατιωτική δύναμη που διοικούσε ο λοχαγός Γεώργιος Κονδύλης, ο μετέπειτα στρατηγός και πρωθυπουργός.

Την περίοδο 1922 - 1924 (μικρασιατική καταστροφή και ανταλλαγή των πληθυσμών) εγκαταστάθηκαν στο Καρασινάν 779 Έλληνες πρόσφυγες ενώ οι Τούρκοι κάτοικοί του είχαν μετακινηθεί στην Τουρκία. Οι κάτοικοι των Πλαγίων έλκουν την καταγωγή τους από τα περίχωρα της Κωνσταντινουπόλεως, από περιοχές της Ανατολικής Θράκης αλλά και περιοχές των παραλίων της Μικράς Ασίας στα παράλια της Προποντίδας.

Στο κέντρο του χωριού βρίσκεται ο Ιερός Ναός Αγίας Παρασκευής που υπάγεται διοικητικά στην Ιερά Μητρόπολη Γουμενίσσης, Αξιουπόλεως και Πολυκάστρου. Ο ναoς είναι αφιερωμένος στην προστάτιδα του χωριού Μπογάζκιοϊ της Ανατολικής Θράκης, την Αγία Παρασκευή, το εικόνισμα της οποίας μετέφεραν κατα τον ξεριζωμό, από την αλησμόνητη πατρίδα, οι κάτοικοι του χωριού. Η εκκλησία χρησιμοποιήθηκε ως διδακτήριο την περίοδο της Κατοχής, όταν το χωριό πυρπολήθηκε από τον βουλγαρικό στρατό (17 Ιανουαρίου 1944) όπου κατέκαψε 66 σπίτια και το σχολείο του χωριού. Ο ναός ανακαινίσθηκε και αγιογραφήθηκε τη δεκαετία του 1990 μετά από τις ζημιές που είχε υποστεί λόγω του ισχυρού σεισμού της 21ης Δεκεμβρίου 1990.

Το μεγαλύτερο μέρος των Πλαγιωτών, από τα πρώτα χρόνια της εγκατάστασής τους, ήταν γεωργοί και κτηνοτρόφοι κι ασχολήθηκαν με την παραγωγή ξυλοκάρβουνου, την καπνοκαλλιέργεια, τη σηροτροφία, την αμπελουργία και την κτηνοτροφία.

Απόσταση από άλλες περιοχές:

Τα Πλάγια βρίσκονται προς τα σύνορα της Ελλάδας με τη Βόρεια Μακεδονία και δυτικά του Αξιού ποταμού. Απέχουν 52 χλμ. Δ.-ΒΔ. του Κιλκίς (μέσω Νέας Καβάλας), 20 χλμ. ΒΔ. από το Πολύκαστρο (μέσω Αξιούπολης) και 88 χλμ. ΒΔ. της Θεσσαλονίκης.

Διοικητικές μεταβολές

Η παλιά ονομασία του είναι Καρασινάν και έτσι αναφέρεται, μετά την απελευθέρωση, το 1919 στο ΦΕΚ 80Α - 14/04/1919 να προσαρτάται στην τότε κοινότητα Μαγιαδάγ που ανήκε στο νομό Θεσσαλονίκης. Το 1928 με το ΦΕΚ 156Α - 08/08/1928 μετονομάστηκε σε Πλάγια[3]. Σύμφωνα με το πρόγραμμα Καλλικράτης αποτελεί την τοπική κοινότητα Πλαγιών που ανήκει στη δημοτική ενότητα Αξιούπολης του δήμου Παιονίας και σύμφωνα με την απογραφή 2011 έχει πληθυσμό 224 κατοίκους[4].

Εξωτερικοί σύνδεσμοι Επεξεργασία

Παραπομπές Επεξεργασία

  1. GEOnet Names Server. 11  Ιουνίου 2018. -826675.
  2. Εγκυκλοπαίδεια Νέα Δομή. Αθήνα: Τεγόπουλος - Μανιατέας. 1996. σελ. 148, τομ.28. 
  3. «Διοικητικές Μεταβολές Οικισμών». ΕΕΤΑΑ. Ανακτήθηκε στις 24 Δεκεμβρίου 2019. 
  4. «ΦΕΚ αποτελεσμάτων ΜΟΝΙΜΟΥ πληθυσμού απογραφής 2011», σελ. 10507 (σελ. 43 του pdf)