Πολωνικός-Οθωμανικός Πόλεμος (1683-1699)

Ο Πολωνικός-Οθωμανικός Πόλεμος (1683-1699) ή ο Πόλεμος του Ιερού Συνασπισμού αναφέρεται στην πολωνική πλευρά της σύγκρουσης, γνωστή και ως ο Μεγάλος Τουρκικός Πόλεμος. Η σύγκρουση ξεκίνησε με μια μεγάλη πολωνική νίκη στη Μάχη της Βιέννης (δεύτερη πολιορκία της Βιέννης) το 1683 και τελείωσε με τη Συνθήκη του Κάρλοβιτς, επαναφέροντας τα εδάφη της Πολωνικής-Λιθουανικής Κοινοπολιτείας που είχαν χαθεί στον προηγούμενο Πολωνικό-Οθωμανικό Πόλεμο (Πολωνικός-Οθωμανικός Πόλεμος (1672-1676)). Ήταν η τελευταία σύγκρουση μεταξύ της Πολωνικής-Λιθουανικής Κοινοπολιτείας και της Οθωμανικής Αυτοκρατορίας και παρά την πολωνική νίκη, σηματοδότησε την πτώση της εξουσίας όχι μόνο της Οθωμανικής Αυτοκρατορίας, αλλά και της Κοινοπολιτείας, η οποία δεν θα επέμβαινε ποτέ ξανά σε υποθέσεις εκτός των συνεχώς μειωμένων συνόρων της.

Πολωνικός-Οθωμανικός Πόλεμος (1683-1699)
Πολωνικοί-Οθωμανικοί Πόλεμοι και Μεγάλος Τουρκικός Πόλεμος.
Χρονολογία1683-1699
(16 έτη)
ΤόποςΑυστρία, Κριμαία, Ουγγαρία, Πριγκηπάτο της Μολδαβίας, Σερβία και Ουκρανία
ΈκβασηΝίκη του Ιερού Συνασπισμού[1]
Συνθήκη του Κάρλοβιτς[1]
Εδαφικές
μεταβολές
Η Πολωνική-Λιθουανική Κοινοπολιτεία κερδίζει τον έλεγχο σε τμήματα της Ουκρανίας και άλλα κέρδη από την πλευρά του Ιερού Συνασπισμού
Αντιμαχόμενοι

Πόλεμος Επεξεργασία

Μετά από μερικά χρόνια ειρήνης, η Οθωμανική Αυτοκρατορία επιτέθηκε ξανά στην Αυτοκρατορία των Αψβούργων. Οι Οθωμανοί σχεδόν κατέλαβαν τη Βιέννη, αλλά ο βασιλιάς της Πολωνίας Γιαν Γ΄ Σομπιέσκι ηγήθηκε μιας χριστιανικής συμμαχίας που τους νίκησε στη Μάχη της Βιέννης, η οποία συγκλόνισε την ηγεμονία της Οθωμανικής Αυτοκρατορίας στη νοτιοανατολική Ευρώπη.[2]

Ένας νέος Ιερός Συνασπισμός ξεκίνησε από τον Πάπα Ιννοκέντιο ΙΑ΄ και περιελάμβανε την Αγία Ρωμαϊκή Αυτοκρατορία (με επικεφαλής τη Μοναρχία των Αψβούργων), τη Βενετική Δημοκρατία και την Πολωνία το 1684, στον οποίο εντάχθηκε και η Τσαρική Ρωσία το 1686. Οι Οθωμανοί υπέστησαν δύο αποφασιστικές ήττες εναντίον της Αγίας Ρωμαϊκής Αυτοκρατορίας: η δεύτερη Μάχη του Μόχατς το 1687 και μια δεκαετία αργότερα, το 1697, η Μάχη της Ζέντα.

Στο μικρότερο μέτωπο της Πολωνίας, μετά τις μάχες του 1683 (Βιέννη και Παρκάνι), ο Γιαν Γ΄ Σομπιέσκι, μετά από την πρότασή του στον Συνασπισμό για τη διεξαγωγή μιας μεγάλης συντονισμένης επίθεσης, έκανε μια ανεπιτυχή επίθεση στη Μολδαβία το 1686, με τους Οθωμανούς να αρνούνται μια σημαντική συμπλοκή και παρενοχλώντας τον στρατό. Για τα επόμενα τέσσερα χρόνια η Πολωνία θα αποκλείσει το βασικό φρούριο στο Καμένετς και οι Οθωμανοί Τάταροι θα επιτεθούν στα σύνορα. Το 1691, ο Γιαν Γ΄ Σομπιέσκι ανέλαβε μια άλλη αποστολή στη Μολδαβία, με ελαφρώς καλύτερα αποτελέσματα, αλλά ακόμα χωρίς αποφασιστικές νίκες.[3]

Η τελευταία μάχη της εκστρατείας ήταν η Μάχη του Ποντχάιτσε το 1698, όπου ο Πολωνός χετμάνος Φέλιξ Καζίμιες Ποτότσκι νίκησε την οθωμανική εισβολή στην Κοινοπολιτεία. Ο Συνασπισμός κέρδισε τον πόλεμο το 1699 και ανάγκασε την Οθωμανική Αυτοκρατορία να υπογράψει τη Συνθήκη του Κάρλοβιτς. Οι Οθωμανοί έχασαν μεγάλο μέρος των ευρωπαϊκών κατακτήσεων τους, με την Ποδολία (συμπεριλαμβανομένου του Καμένετς) να επιστρέφει στην Πολωνία με επιβολή της Αυστρίας.[2]

Μάχες Επεξεργασία

Λάβετε υπόψη ότι αυτές οι μάχες αντιπροσωπεύουν μόνο το πολωνικό-οθωμανικό μέτωπο και δεν περιλαμβάνουν μάχες του Μεγάλου Τουρκικού Πολέμου που πραγματοποιήθηκαν χωρίς σημαντική συμμετοχή των πολωνικών στρατευμάτων.

Παραπομπές Επεξεργασία

Πηγές Επεξεργασία

  • Νόλαν, Κάθαλ Τ. (2008). Wars of the Age of Louis XIV, 1650–1715: An Encyclopedia of Global Warfare. Greenwood Publishing. 
  • Κοουοντζιέιτσικ, Ντάριους (2000). Ottoman-Polish Diplomatic Relations (15th – 18th Century): An Annotated Edition of 'Ahdnames and Other Documents. Λέιντεν-Βοστώνη-Κολωνία: Brill. 

Εξωτερικοί σύνδεσμοι Επεξεργασία