Πουέρτο Μαλντονάδο
Το Πουέρτο Μαλντονάδο (Puerto Maldonado) είναι η μεγαλύτερη πόλη και πρωτεύουσα της Περιφέρειας Μάδρε δε Δίος, στο ανατολικό-νοτιοανατολικό Περού. Με πληθυσμό 74.500 κατοίκους (εκτίμηση του 2015), είναι κτισμένη μέσα στη ζούγκλα του Αμαζονίου, 55 χιλιόμετρα δυτικά των συνόρων με τη Βολιβία, στη συμβολή των ποταμών Ταμποπάτα και Μάδρε δε Δίος. Το κυριότερο μέρος της πόλεως βρίσκεται σε μια ελαφρώς υπερυψωμένη περιοχή, που δεν πλημμυρίζει κατά την εποχή των βροχών, παρά σε σπάνιες περιπτώσεις.
| Πουέρτο Μαλντονάντο | |
|---|---|
 | |
  Πουέρτο Μαλντονάντο | |
| Χώρα | Περού |
| Διοικητική υπαγωγή | Επαρχία Ταμποπάτα |
| Ίδρυση | 1902 |
| Υψόμετρο | 183 μέτρα |
| Πληθυσμός | 85.024 (2017)[1] |
 Σχετικά πολυμέσα | |
Κοντά στην πόλη βρίσκονται τα εθνικά πάρκα και καταφύγια άγριας ζωής Μανού, Ταμποπάτα και Μπαουάχα-Σονένε, που περιλαμβάνουν τροπικά δάση από τα πιο παρθένα του πλανήτη και αρκετές μαιανδρικές λίμνες.
Ιστορία Επεξεργασία
Η περιοχή εξερευνήθηκε μόλις στα τέλη του 19ου αιώνα, με τον «πυρετό» για το ελαστικό κόμμι.[2] Οι εργάτες της συλλογής του έφεραν μαζί τους ευρωπαϊκές μεταδοτικές νόσους που εξολόθρευσαν μεγάλο μέρος του πληθυσμού των ιθαγενών κατά μήκος του ποταμού Μανού[2] από το 1889 μέχρι το 1892, με μία ακόμα επιδημία το 1896.
Ο Περουβιανός «βαρόνος του καουτσούκ» Κάρλος Φιτσκάραλντ ανακάλυψε στις εξερευνήσεις του ένα πέρασμα μεταξύ των ποταμών Μισάγκουα και Μανού. Η μεταφορά του προϊόντος από αυτό το πέρασμα, που ονομάσθηκε «Ισθμός του Φιτσκάραλντ», κατέστησε δυνατή τη μεταφόρτωσή του σε πλοία στον ποταμό Μάδρε δε Δίος και, δια του Αμαζονίου, στις αγορές του εξωτερικού. Επεσήμανε επίσης τη στρατηγική τοποθεσία του μελλοντικού Πουέρτο Μαλντονάδο. Απεβίωσε όμως πρόωρα σε ναυάγιο στον ποταμό το 1897, ακριβώς στη θέση αυτή της πόλεως που διαφορετικά πιθανότατα θα είχε ιδρύσει ο ίδιος.[3]
Το 1901 η περουβιανή κυβέρνηση συνέστησε μια επιτροπή για την εξερεύνηση των τροπικών δασών της χώρας. Ο Δον Χουάν Βιλάλτα τέθηκε επικεφαλής μιας εξερευνητικής ομάδας που κατέβηκε τον ποταμό Ταμποράτα, αναχωρώντας από την Σάντια.[4] Ο Βιλάλτα ίδρυσε επισήμως το Πουέρτο Μαλντονάδο στις 10 Ιουλίου 1902, ως εμπορικό σταθμό στη συμβολή του Ταμποράτα με τον (μεγαλύτερο από τους δύο) ποταμό Μάδρε δε Δίος. Ονόμασε το ποτάμιο αυτό λιμάνι προς τιμή του Φαουστίνο Μαλντονάδο, που είχε εξερευνήσει τον Μάδρε δε Δίος το 1861 και πνίγηκε στον Μαμορέ.
Η Περιφέρεια Μάδρε δε Δίος δημιουργήθηκε με νόμο στις 26 Δεκεμβρίου 1912, με το Πουέρτο Μαλντονάδο ως πρωτεύουσά της.[5]
Κλίμα Επεξεργασία
Η πόλη, ευρισκόμενη σε υψόμετρο μόλις 183 μέτρα πάνω από την επιφάνεια της θάλασσας, έχει τροπικό κλίμα, θερμό και υγρό όλο το έτος. Η μέση ετήσια θερμοκρασία ανέρχεται σε 26 °C, με τους μήνες Αύγουστο και Σεπτέμβριο να είναι οι θερμότεροι. Η μέση ετήσια βροχόπτωση ανέρχεται σε 2.167 χιλιοστά, με την εποχή των βροχών να εκτείνεται από τον Οκτώβριο ως τον Απρίλιο, οπότε και η πόλη αποκόπτεται συχνά οδικώς από τον υπόλοιπο κόσμο.
Το τοπικό φαινόμενο surazo ή friaje συμβαίνει όταν ψυχροί άνεμοι από τις Άνδεις φυσούν από τον νότο. Τότε η θερμοκρασία μπορεί να πέσει και στους 8 °C επί αρκετές ημέρες. Το απόλυτο ρεκόρ χαμηλής θερμοκρασίας (την περίοδο 1958-1995) είναι έτσι μόλις 4,5 °C, απίστευτο για τροπική περιοχή.
Οικονομία Επεξεργασία
Οι βασικές ασχολίες των κατοίκων του Πουέρτο Μαλντονάδο είναι η υλοτομία, η μικρής κλίμακας εξόρυξη χρυσού[6], η συλλογή καρύων Βραζιλίας από το δάσος, η ναυπηγική ποταμόπλοιων και πιο πρόσφατα ο οικοτουρισμός. Η περιοχή έχει εξαντληθεί υλοτομικώς και μόνο ένα πριονιστήριο μένει ανοικτό. Η πόλη πλούτιζε από την εξαγωγή ελαστικού κόμμεως (καουτσούκ) μέχρι τα μέσα του 20ού αιώνα, αλλά από τότε η νοτιοαμερικανική παραγωγή μειώθηκε εξαιτίας της παραγωγής της νοτιοανατολικής Ασίας. Σήμερα η πόλη δεν εξάγει πλέον κόμμι. Τουλάχιστον 30.000 χρυσωρύχοι είναι ενεργοί στην ευρύτερη περιοχή[6].
Μεταφορές Επεξεργασία
Υπάρχει πορθμείο για τη διάσχιση του Μάδρε δε Δίος στην πόλη, ενώ από τον Μάρτιο του 2012 λειτουργεί και η νέα «Ηπειρωτική Γέφυρα» (Puente Continental, γνωστή αρχικώς ως «Γέφυρα Προέδρου Μπίλινγκχερστ»), μήκους 722 μέτρων, στα πλαίσια του νέου «Διωκεάνειου Αυτοκινητόδρομου» (Rodovia do Pacifico), που συνδέει τους ποτάμιους λιμένες της Λεκάνης του Αμαζονίου με τα λιμάνια του Περού στον Ειρηνικό Ωκεανό. Το Διεθνές Αεροδρόμιο Πάδρε Αλδαμίς εξυπηρετεί την πόλη.
Παραπομπές Επεξεργασία
- ↑ 2017 Peru Census. www
.inei .gob .pe /media /MenuRecursivo /publicaciones _digitales /Est /Lib1539 /libro .pdf. Ανακτήθηκε στις 23 Νοεμβρίου 2018. - ↑ 2,0 2,1 Beatriz Huertas Castillo, Indigenous Peoples in Isolation in the Peruvian Amazon: Their Struggle for Survival and Freedom, IWGIA, 2004, σελ. 92
- ↑ Sevillano, Alfonso Cueva (2004). Carlos Fermin Fitzcarrald. Diccionario histórico biográfico: peruanos ilustres (στα Ισπανικά). A.F.A. Editores Importadores. σελ. 222.
- ↑ Sir Clements Markham: «Exploration of Fluvial Highways in Peru», The Geographical Journal (σελ. 672), Royal Geographical Society, 1903.
- ↑ El departamento de Madre de Dios.
- ↑ 6,0 6,1 Yard, E.E.; Horton, J.; Schier, J.G.; Caldwell, K.; Sanchez, C.; Lewis, L.; Gastaňaga, C.. «Mercury exposure among artisanal gold miners in Madre de Dios, Peru: a cross-sectional study». J Med Toxicol 8: 441-8. doi:. PMID 22926732.
Εξωτερικοί σύνδεσμοι Επεξεργασία
- Η Ηπειρωτική Γέφυρα («Γέφυρα Προέδρου Μπίλινγκχερστ»)
- Πληροφορίες για ταξιδιώτες
- Tambopata Reserve Society (TReeS)
- Πανοραμική φωτογραφία της πόλης (4,49 Gigapixels)