Ράντου Ε΄ του Αφουμάτσι
Ο Ράντου του Αφουμάτσι, ρουμαν.: Radu of Afumați ( ; – 2 Ιανουαρίου 1529) ήταν πρίγκιπας (βοεβόδας) της Βλαχίας μεταξύ Ιανουαρίου 1522 και Ιανουαρίου 1529 (με διακοπές τον πρώτο χρόνο, επειδή έχασε τον θρόνο μεταξύ Απριλίου-Ιουνίου και Αυγούστου-Οκτωβρίου 1522). Άρχισε τη βασιλεία του με μια νίκη εναντίον του Μεχμέτ-Μπέη, ενός υποψηφίου του θρόνου της Βλαχίας. Από το 1522 έως το 1525 πολέμησε τους Τούρκους, οι οποίοι υποστήριξαν τον Βλάντισλαβ Γ' και τον Ράντου ΣΤ΄ Μπαντίκα, και οι δύο διεκδικητές του θρόνου. Η επιγραφή στην ταφόπλακά του αναφέρει 20 μάχες. Σκοτώθηκε με αποκεφαλισμό στις 2 Ιανουαρίου 1529 κοντά στο Ράμνικου Βάλτσα, στην εκκλησία Κετατούια. Αργότερα τάφηκε στον καθεδρικό ναό Κούρτεα ντε Άρτζες.
| Ράντου Ε΄ του Αφουμάτσι | |
|---|---|
| Γενικές πληροφορίες | |
| Θάνατος | 2 Ιανουαρίου 1529[1] Cioroiași |
| Τόπος ταφής | Curtea de Argeș Monastery |
| Χώρα πολιτογράφησης | Βλαχία |
| Πληροφορίες ασχολίας | |
| Ιδιότητα | μονάρχης |
| Οικογένεια | |
| Σύζυγος | Ruxandra of Wallachia |
| Τέκνα | Ράντου Η΄ της Βλαχίας Anna of Wallachia[2] |
| Γονείς | Ράντου Δ΄ ο Μέγας[2] και Catalina Crnojević of Zeta[2] |
| Αδέλφια | Ράντου Ζ΄ της Βλαχίας Ράντου ΣΤ΄ Μπαντίκα (ετεροθαλής αδελφός από πατέρα) Βλαντ Η΄ της Βλαχίας (ετεροθαλής αδελφός από πατέρα) Μίρτσα Ε΄ της Βλαχίας |
| Οικογένεια | House of Drăculești |
| Αξιώματα και βραβεύσεις | |
| Αξίωμα | Κατάλογος ηγεμόνων της Βλαχίας (1522–1523) Κατάλογος ηγεμόνων της Βλαχίας (Ιανουάριος 1524 – Ιουνίου 1524) Κατάλογος ηγεμόνων της Βλαχίας (1524–1525) Κατάλογος ηγεμόνων της Βλαχίας (1525–1529) |
 Σχετικά πολυμέσα | |
Το όνομα
ΕπεξεργασίαΠήρε το παρωνύμιο "του Aφουμάτσι", επειδή είχε μια ιδιοκτησία στο Aφουμάτσι της κομητείας Ίλφοβ, που κληρονόμησε από τον παππού του Βλάντ Δ΄ Μοναχό (1482–1495). Για να τον ξεχωρίσει από άλλους ηγεμόνες της Βλαχίας που ονομάζονταν Ράντου (ιδιαίτερα ο πατέρας και τα αδέλφια του), ο πρίγκιπας έλαβε και άλλα παρωνύμια. Κατά τη διάρκεια της ζωής του αναφερόταν ως Ράντου Βόντα ο Νεότερος, και μετά το τέλος του ονομάστηκε επίσης Radu ο Γενναίος (σε ένα έγγραφο της 4ης Ιουνίου 1588) ως αναγνώριση των αρετών του στο να σταματήσει την οθωμανική προέλαση και να αποτρέψει τη μεταμόρφωση της Βλαχίας. σε τουρκικό πασαλίκι (εγιαλέτι). Μετά το μέρος όπου σκοτώθηκε, έμεινε στη μνήμη και ως Πρίγκιπας Ραντού του Ράμνικ [3].
Οικογενειακό υπόβαθρο
ΕπεξεργασίαΟ Ράντου του Αφουμάτσι ανήκε στον κλάδο Ντρακουλέστι του Οίκου των Βασαράβα, ως γιος του Βλάχου πρίγκιπα Ράντου Δ΄ του Μεγάλου και της πριγκίπισσας Καταλίνας (Κατερίνας). Είχε δύο αλερφές, τη Χριστίνα και την Μπόμπα.
Η πρώτη του σύζυγος, Βόιτσα, ήταν κόρη του βόρνικ Βλάιτσου από το Μπουτσάνι. Απεβίωσε το 1525. Από αυτόν τον γάμο ο πρίγκιπας απέκτησε τρία παιδιά: τον Βλαντ (σκοτώθηκε μαζί με τον πατέρα του το 1529), την Άνκα (παντρεύτηκε με τον βογιάρ Ουντρίστε από το Μαργκινένι) και τη Νεάτσα.[3]
Στις 21 Ιανουαρίου 1526, ο Ράντου νυμφεύτηκε την πριγκίπισσα Ρουξάντρα (Αλεξάνδρα) των Κραϊοβέστι, κόρη του Nεάγκοε Μπασαράμπ. Δεν έκαναν μαζί παιδιά. Μετά το τέλος του ΡάντουΕ΄ του Αφουμάτσι, η Ρουξάντρα έγινε σύζυγος ενός άλλου πρίγκιπα της Βλαχίας, του Ράντου Ζ΄ Παΐσιε. [4]
Μεταξύ των ετεροθαλών αδελφών του, ανέβηκαν στο θρόνο τρεις: ο Ράντου ΣΤ΄ Μπαντίκα (1523–1524), ο Ράντου Ζ΄ Παΐσιε (1535–1545, με διακοπές) και ο Mίρτσεα Ε΄ ο Ποιμήν (1545–1552, 1553–1554, 1558–1559).
Η βασιλεία του
ΕπεξεργασίαΟ Ράντου Ε΄ του Αφουμάτσι έγινε βοεβόδας της Βλαχίας, παρά το γεγονός ότι ο Οθωμανός σουλτάνος είχε υποστηρίξει τον Μεχμέτ-Μπέη, τον πασά της Νικόπολης, έναν Ρουμάνο αρνησίθρησκο που ασπάστηκε το Ισλάμ, για το στέμμα.
Ο Ράντου Ε΄ νίκησε τον στρατό του Μεχμέτ-Μπέη στο Γκλουμπάβι τον Ιανουάριο του 1522. Πήρε τον θρόνο και το πρώτο του καταστατικό εκδόθηκε τον Φεβρουάριο του 1522 στο Tαργκοβίστε στο ήταν η επιβεβαίωση της ιδιοκτησίας της ρουμανικής ορθόδοξης εκκλησίας στο κτήμα Ντραγκοτέστι. Ονόμαζε τον εαυτό του Άρχοντα ολόκληρης της χώρας της Ουγγρο-Βλαχίας.
Ο αγώνας για την υπεράσπιση της ανεξαρτησίας της χώρας του συνεχίστηκε τους επόμενους μήνες, όταν σημειώθηκαν νέες νίκες στο Στεφένι στον ποταμό Nεάζλοβ (στον δρόμο Βουκουρεστίου – Τζιούρτζιου), στο Κλεχάνι (και τα δύο τον Φεβρουάριο) και επίσης στο Τσιοκανέστι και στο Σνάγκοβ (τον Μάρτιο του 1522)
Τον Απρίλιο του 1522, ο Ράντου αναγκάστηκε να καταφύγει στην Τρανσυλβανία, όπου είχε λάβει τα κτήματα Βούρπαρ και Βίντσου ντε Ζος από τον βασιλιά Λουδοβίκο Β΄ της Ουγγαρίας. ως ανταμοιβή για τη μάχη κατά των Οθωμανών.
Διέσχισε τα Καρπάθια τον Ιούνιο, και με ένοπλη υποστήριξη από τον Τρανσυλβανό βοεβόδα Ιωάννη Ζαπόλυα, κατέκτησε εκ νέου τον θρόνο της Βλαχίας. Αποκατέστησε τη ρουμανική διοίκηση και, μετά τη μάχη του Γκρουμάζι, έδιωξε τους Τούρκους από τη χώρα. [3]
Ο Μεχμέτ Μπέης επιτέθηκε ξανά το καλοκαίρι του 1522 με νέες δυνάμεις. Παρά τις νίκες στη Γκέργκιτσα, το Βουκουρέστι και τη Σλάτινα, ο στρατός του Ράντου ήταν αποδυναμωμένος. Αφού οι Τούρκοι έλαβαν ενισχύσεις, χρειάστηκε να διαφύγει για δεύτερη φορά. Έτσι, στις 15 Αυγούστου 1522, όταν ο Ράντου του Αφουμάτσι εισήλθε στην Τρανσυλβανία, ο Mεχμέτ-Μπέης πήρε την εξουσία. Προσπαθώντας να εδραιώσει την εξουσία του, εισήγαγε ένα καθεστώς απόλυτου τρόμου, που κράτησε μέχρι το φθινόπωρο του 1522. Τον Οκτώβριο οι δύο στρατοί συγκρούστηκαν στο Ρούτσαρ και ο Ράντου επέτυχε μια νέα νίκη λόγω καλύτερης οργάνωσης και τακτικής. [4]
Μια νέα σύγκρουση ξεκίνησε την άνοιξη του 1524, όταν ο Βλάντισλαβ Γ΄, από τον κλάδο των Ντανέστι διεκδίκησε τον θρόνο.
Το καλοκαίρι του 1526 συνέβη η καταστροφή του Μόχατς: το βασίλειο της Ουγγαρίας κατέρρευσε, και το κεντρικό τμήμα του καταλήφθηκε από την Οθωμανική αυτοκρατορία. Τα ρουμανικά πριγκιπάτα (Βλαχία και Μολδαβία) ήταν πλέον ουσιαστικά περικυκλωμένα από τους Τούρκους.
Το τέλος
Επεξεργασία
Στα τέλη του 1528 μια ομάδα ευγενών με επικεφαλής τον Nαγκόε και τον Ντραγκάν ξεσηκώθηκε εναντίον του Ράντου, ο οποίος κατέφυγε δυτικά, αναζητώντας καταφύγιο υπό την προστασία της οικογένειας Κραϊοβέστι. Πιάστηκε κοντά στο Ράμνικου Βάλτσα και σκοτώθηκε στην εκκλησία της Τσετατσούια, μαζί με τον γιο του Βλαντ στις 2 Ιανουαρίου 1529. [5] Τα δύο κεφάλια στάλθηκαν στην Αυλή του Οθωμανού σουλτάνου στην Κωνσταντινούπολη, ενώ το σώμα του πρίγκιπα ετάφη στις 4 Ιανουαρίου στον Καθεδρικό Ναό Κούρτεα ντε Άρτζες. Ήταν περίπου 35-36 ετών και είχε βασιλεύσει επτά χρόνια.
Παραπομπές
Επεξεργασία- ↑ genealogy
.euweb .cz /balkan /basarab .html #RA. - ↑ 2,0 2,1 2,2 2,3 2,4 Leo van de Pas: (Αγγλικά) Genealogics. 2003.
- ↑ 3,0 3,1 3,2 Popescu, Petru Demetru (1969). Radu de la Afumați. Domn al Țării Românești. Editura Enciclopedică Română, București.
- ↑ 4,0 4,1 Stoicescu, Nicolae (1983). Radu de la Afumați. Editura Militară, București.
- ↑ Popescu, Magda (10 Σεπτεμβρίου 2014). «Radu de la Afumaţi, Asasinat în Râmnicu Vâlcea, în biserica de pe Dealul Cetățuia» (στα Romanian). Ανακτήθηκε στις 22 Μαρτίου 2018.
Εξωτερικοί σύνδεσμοι
Επεξεργασία
Πολυμέσα σχετικά με το θέμα Radu V of Afumati στο Wikimedia Commons