Ριχομήρης

Ο Φλάβιος Ριχομήρ, λατιν.: Flavius Richomeres ή Ricomer (απεβ. το 393) ήταν ένας Φράγκος, που έζησε στα τέλη του 4ου αι. Ανέλαβε υπηρεσία στον ρωμαϊκό στρατό και έκανε σταδιοδρομία ως κόμης, μάγιστρος του στρατού (magister militum) και ύπατος. Ήταν θείος του στρατηγού Αρβογάστ. Πιθανώς να ταυτίζεται με τον Ριχομήρ που νυμφεύτηκε την Ασκύλα, των οποίων ο γιος Θεοδέμηρ έγινε αργότερα βασιλιάς των Φράγκων.

Ριχομήρης
Γενικές πληροφορίες
Γέννηση	4ος αιώνας
Θάνατος	393 Κωνσταντινούπολη
Χώρα πολιτογράφησης	Αρχαία Ρώμη
Πληροφορίες ασχολίας
Ιδιότητα	πολιτικός στρατιωτικός
Οικογένεια
Τέκνα	Θεοδέμηρ (Φράγκος βασιλιάς)
Γονείς	Teutomer
Στρατιωτική σταδιοδρομία
Βαθμός/στρατός	Ρωμαϊκός στρατός
Αξιώματα και βραβεύσεις
Αξίωμα	Ρωμαίος συγκλητικός Στρατηγός Ύπατος στην αρχαία Ρώμη

Βιογραφία

Γύρω στα χρόνια 377/378, ο Ριχομήρ έγινε κόμης της φρουράς του παλατιού (comes domesticorum) του Αυτοκράτορα Γρατιανού και μεταφέρθηκε από τη Γαλατία στη Θράκη, όπου συμμετείχε στους Γοτθικούς πολέμους του Αυτοκράτορα Βάλη. Στην Αδριανούπολη, προσπάθησε να πείσει τον Βάλη να περιμένει τον Γρατιανό για υποστήριξη. Όταν ο Γότθος ηγέτης Φριτιγέρνης ζήτησε ομήρους για να εξασφαλίσει την ειρήνη από τους Ρωμαίους, προσφέρθηκε εθελοντικά και έφυγε από το ρωμαϊκό στρατόπεδο για να φέρει τους άλλους ομήρους με ασφάλεια στον Φριτιγέρνη, αλλά πριν φτάσει, ορισμένα στοιχεία των δύο στρατών ξέφυγαν από τον έλεγχο και ενεπλάκησαν, ξεκινώντας την περίφημη μάχη της Αδριανούπολης. Ο Ριχομήρ κατέληξε σε ένα πεδίο μάχης σε απόλυτο χάος, αλλά σώθηκε αποσυρόμενος και επέζησε. Ωστόσο, ο στρατός τού Βάλη καταστράφηκε σε μεγάλο βαθμό, και πολλοί αξιωματικοί έπεσαν, μεταξύ των οποίων και ο ίδιος ο Βάλης.

Γύρω στο 383, ήταν μάγιστρος του στρατού στην ανατολή (magister militum per orientem) και έγινε ύπατος το 384.

Το 388, ο Θεοδόσιος Α' τον έστειλε μαζί με τον ανιψιό εκείνου Αρβογάστη και τον Προμότο και τον Τιμάσιο εναντίον τού σφετεριστή Μάγνου Μάξιμου, ο οποίος ηττήθηκε.

Από το έτος 388, υπηρέτησε ως ανώτατος διοικητής στο ανατολικό τμήμα της Αυτοκρατορίας (comes et magister utriusque militiae) μέχρι το τέλος του το 393. Ο Ριχομήρ ενδιαφερόταν για τη λογοτεχνία, και ήταν εξοικειωμένος με ρήτορες, όπως ο Λιβάνιος και ο Αυγουστίνος. Παρουσίασε τον ρήτορα Ευγένιο στον ανιψιό του Αρβογάσ. Λίγα χρόνια αργότερα, ο Αρβογάστ κατέλαβε την εξουσία στο Δυτικό τμήμα της Αυτοκρατορίας. Μετά το τέλος τού Βαλεντινιανού Β', ο Αρβογάστ ανέδειξε τον Ευγένιο σε αυτοκράτορά του, ενώ ο ίδιος παρέμεινε αρχηγός και στρατηγός. Το 393 ο Θεοδόσιος Α' οργάνωσε εκστρατεία κατά του Αρβογάστ, και ζητήθηκε από τον Ριχομήρ να ηγηθεί του ιππικού εναντίον του ανιψιού του. Στον δρόμο από την Ανατολή προς τη Δύση, απεβίωσε πριν γίνει η μάχη. Ο Αρβογάστ έχασε τη μάχη, και αυτοκτόνησε με το δικό του σπαθί.

Βιβλιογραφικές αναφορές

• Ammianus Marcellinus, History, Loeb Classical Library, μετάφραση John C. Rolfe.
• Jones, Martindale και Morris. Προσωπογραφία της Ύστερης Ρωμαϊκής Αυτοκρατορίας . (PLRE I)