Ρωμαϊκά επαρχιακά νομίσματα

Τα Ρωμαϊκά νομίσματα των επαρχιών ήταν νομίσματα που κόπηκαν μέσα στη Ρωμαϊκή Αυτοκρατορία από τοπικούς πολίτες, και όχι από αυτοκρατορικές αρχές. Αυτά τα νομίσματα ήταν συχνά συνέχιση των αρχικών νομισμάτων, που υπήρχαν πριν από την άφιξη των Ρωμαίων. Επειδή τόσα πολλά από αυτά είχαν κοπεί στις ελληνικές περιοχές της Αυτοκρατορίας, συνήθως αναφέρονταν μέχρι και αρκετά πρόσφατα ως ελληνικά αυτοκρατορικά νομίσματα, και κατατάσσονταν στο τέλος των καταλόγων των νομισμάτων που είχαν κοπεί από τις Ελληνικές πόλεις.

Αργυρό τετράδραχμο του Βολουσιανού με ακτινωτό στέμμα, επιγρ. AΥTOK K[ΑΙCΑΡ] Γ AΦIN ΓAΛ OΥENΔ OΥOΛOΥCCIANOC CEB. Πίσω όψη: αετός με Α, επιγρ.: ΔΗΜΑΡΧ. ΕΞΟΥCΙΑC ΥΠΑΤΟ Β (2ο έτος βασιλείας του = 252) S C.
Χάλκινο 253-254. Εμπρός όψη: Ο Ουράνιος Αντωνίνος, επιγρ.: AYTOK. COYΛΠ. ANTΩNINOC CEΒ. Πίσω: Ναός έξι κιόνων με τον κωνικό βαίτυλο του Ελαγάβαλ, με ανάγλυφο αετό, δύο σκιάδια επάνω του, ημισέλινο στο αέτωμα, σελευκιδικό έτος ΦΞΕ' = 565, επιγρ.: EMICΩΝ ΚΟΛΟΝ. 21,42 γραμ., 32 χλστ.

Όταν μια νέα περιοχή αφομοιονόταν στην Ρωμαϊκή Αυτοκρατορία, η συνέχιση των προϋπαρχόντων τοπικών νομισμάτων συχνά επιτρεπόταν ως κάτι επωφελές. Επίσης, στις νέες αποικίες συχνά δινόταν εξουσία να κόβουν χάλκινα νομίσματα. Τα νομίσματα των επαρχιών αυτά χρησιμοποιήθηκαν κυρίως από τους εντόπιους κατοίκους μόνο για το τοπικό εμπόριο, καθώς οι αξίες τους ήταν συνήθως πολύ χαμηλότερες από αυτές των ρωμαϊκών αυτοκρατορικών νομισμάτων.

Χαρακτηριστικά

Επεξεργασία
 
Χάλκινο 218-222, εμπρός όψη: ο Ελεγάβαλος, επιγρ.: IMP CAES M AV ANTONINVS AVG. Πίσω: ζεύγος βοών, λάβαρο με επιγρ. LEG III GAL, κοχύλι, επιγρ.: SEPTIM TYRO COLO. Τύρος, 9,19 γραμ., 24 χλστ.
 
Χάλκινο 235-238. Εμπρός όψη: Ο Μαξιμίνος Θραξ, επιγρ.: AΥT. K[ΑΙCΑΡ] Γ[ΑΙΟC] IOΥ[ΛΙΟC] OΥH[ΡΟC] MAΞIMEINOC, Π Π εκατέρωθεν. Πίσω: ο Πάρις κάθεται σε βράχο κρατώντας μήλο και λαγοβόλο ράβδο, αριστερά η Αθηνά, δεξιά η Αφροδίτη και η Ήρα, επιγρ.: ΤΑΡCΟΥ ΜΗΤΠΟΠ ΑΜΚ Β. 23,56 γραμ., 36 χλστ.

Τα νομίσματα της επαρχίας εκδίδονταν σε άργυρο, κράμα billon και χαλκό, και ποτέ χρυσά. Η πλειοψηφία ήταν από χαλκό. Τα αργυρά και τα billon νομίσματα ήταν πιο συνηθισμένα στις ανατολικές περιοχές της Αυτοκρατορίας, ιδιαίτερα την Αλεξάνδρεια. Γενικά, η έκδοση των αργυρών νομισμάτων ελεγχόταν από τη Ρώμη. Αυτό έδωσε στην αυτοκρατορική κυβέρνηση ένα μέτρο ελέγχου και επιρροής σε όλη την Αυτοκρατορία. Μερικά νομίσματα που κυκλοφορούσαν στα ανατολικά μέρη της Αυτοκρατορίας, πιθανόν να είχαν κοπεί στο νομισματοκοπείο της Ρώμης.

Μέχρι το 210 π.Χ. η Ρώμη έλεγχε όλες τις ελληνικές πόλεις στην περιοχή της Μεγάλης Ελλάδας. Στις αρχές του επόμενου αιώνα, η Ρωμαϊκή επιρροή στην ελληνική νομίσματα παρατηρείται σαφώς. Τόσο η εικονογραφία, όσο και το στυλ των νομισμάτων, είχαν αλλάξει. Τα ελληνικά νομίσματα από αυτή την περίοδο μπορούν να ταξινομηθούν ως τα πρώτα παραδείγματα των ρωμαϊκών επαρχιακών νομισμάτων. [1]

Υπήρχαν πάνω από 600 επαρχιακά νομίσματα στην αυτοκρατορική εποχή. [2] Τα νομίσματα βρίσκονταν σε όλη την Αυτοκρατορία, με ιδιαίτερη συγκέντρωση στα ανατολικά τμήματα της Αυτοκρατορίας.

Οι μεγάλες επαρχιακές πόλεις, όπως η Κόρινθος ή η Αντιόχεια, είχαν τις δικές τους δυνατότητες κοπής. Μερικά νομισματοκοπεία έκοβαν μόνο για την πόλη τους (πχ Βιμινάκιον), ενώ άλλα έκοβαν νομίσματα για ολόκληρη επαρχία (π.χ. Moισία). Υπάρχουν αρκετές πόλεις που είναι γνωστές μόνο από τα νομίσματά τους, καθώς δεν υπάρχει καμία ιστορική αναφορά σε αυτές.

Βλέπε επίσης

Επεξεργασία

Αναφορές

Επεξεργασία
  1. Wayne G. Sayles (Ιουλίου 2003). Ancient Coin Collecting. F+W Media, Inc. σελ. 21. ISBN 0-87349-515-2. 
  2. Sear, David R. (1982). Greek imperial coins and their values : the local coinages of the Roman Empire. London, Beverly Hills, Calif.: Seaby ; Distributed by Numismatic Fine Arts. ISBN 978-0-900652-59-2. 

Εξωτερικές συνδέσεις

Επεξεργασία