Σάσσαρι
Συντεταγμένες: 40°43′39″N 8°33′34″E / 40.72750°N 8.55944°E
Το Σάσσαρι (ιταλικά: Sassari, λατινικά: Sassaris, σαρδηνιακά: Tàtari) είναι η δεύτερη μεγαλύτερη πόλη της Σαρδηνίας, έχει έκταση 239,3 τετραγωνικά χιλιόμετρα, πληθυσμό 127.525 κατοίκους και συνολικό Αστικό πληθυσμό 222.000 κατοίκους.[1][2][3] Είναι πρωτεύουσα της Ιταλικής επαρχίας του Σάσσαρι, μία από τις παλαιότερες πόλεις του νησιού και περιέχει πολλές καλλιτεχνικές κατασκευές.
| Σάσσαρι | |
|---|---|
| Città di Sassari | |
 | |
| Διοικητικές πληροφορίες | |
| Χώρα |  Ιταλία |
| Περιφέρεια | Σαρδηνία |
| Επαρχία | Σάσσαρι |
| Άλλες πληροφορίες | |
| Ταχυδρομικός κώδικας | 07100 |
| Ζώνη ώρας | UTC+1 |
| Τοποθεσία | |
  Σάσσαρι | |
_-_until_2016.svg) | |
| Επίσημος ιστότοπος | |
_attorno_al_monumento.JPG)
Από την εποχή που ιδρύθηκε τον 12ο αιώνα κυβερνήθηκε από τη "Δικαιοδοσία του Τόρρες", την Πίζα, τη Δημοκρατία της Γένοβας το Στέμμα της Αραγωνίας και την Ισπανία, όλοι είχαν σημαντική συμβολή στην πολιτιστική του κληρονομιά. Τα σημαντικότερα έργα τέχνης είναι τα ανάκτορα, το πηγάδι του Ροσέλλο και πολλά κτίρια σε νεοκλασική Ιταλική αρχιτεκτονική.[4] Το Σάσσαρι είναι η δεύτερη μεγαλύτερη πόλη της Σαρδηνίας και ο πέμπτος μεγαλύτερος Δήμος στην Ιταλία με έκταση 547 τετραγωνικά χιλιόμετρα, είναι σημαντικό εμπορικό, τουριστικό, καλλιτεχνικό και πολιτικό κέντρο.[5] Η οικονομία της πόλης στηρίζεται στον τουρισμό, στο εμπόριο, τις κατασκευές, στα φαρμακευτικά και στα πετρελαϊκά προϊόντα.[5]
Γεωγραφία
ΕπεξεργασίαΤο Σάσσαρι βρίσκεται στο βορειοδυτικό τμήμα της Σαρδηνίας σε υψόμετρο 225 μέτρα πάνω από την επιφάνεια της θάλασσας, η περιοχή του βρίσκεται ανάμεσα στον κόλπο της Αζινάρα και στην πεδιάδα του Νούρρα. Η περιοχή περιείχε μεγάλες εκτάσεις από ελαιώνες, τον 19ο αιώνα αντικαταστάθηκαν από βελανιδιές και άλλα Μεσογειακά δέντρα, η πυκνοκατοικημένη πεδιάδα της Νούρρα στα ανατολικά ανεβάζει τον πληθυσμό της ευρύτερης επαρχίας στους 275.000 κατοίκους. Η μεγάλη αφθονία νερού, οι 400 πηγές και τα αρτεσιανά πηγάδια βοήθησαν σημαντικά στην ανάπτυξη της γεωργίας. Οι τοπογραφικές έρευνες έδειξαν ότι το κλίμα του Σάσσαρι είναι το πέμπτο καλύτερο στον πλανήτη.[6]
Ιστορία
ΕπεξεργασίαΑρχαιότητα
ΕπεξεργασίαΗ περιοχή του Σάσσαρι κατοικήθηκε συνεχώς από τη Νεολιθική εποχή και ολόκληρη Αρχαιότητα, τη Νουραγική εποχή και στην Αρχαία Ρώμη με διαφορετικούς πολιτισμούς. Πολλά αρχαιολογικά ευρήματα έχουν βρεθεί γύρω από την πόλη όπως μία κλιμακωτή προϊστορική πυραμίδα, μεγάλος αριθμός από Νουραγικές μεγαλιθικές κατασκευές, τα ερείπια ενός Ρωμαϊκού υδραγωγείου και τα ερείπια μιας Ρωμαϊκής βίλας κάτω από τον Καθεδρικό ναό του Σαν Νίκολας. Η σημαντικότερη ανακάλυψη είναι ένα προϊστορικό ανθρωπομορφικό απολίθωμα ηλικίας 8.500.000 ετών. Η εποχή που δημιουργήθηκε η πόλη παραμένει αδιευκρίνιστη, σύμφωνα με την παράδοση ιδρύθηκε από τους κατοίκους του Ρωμαϊκού λιμανιού Πόρτο Τόρρες, τον 9ο -10ο αιώνα, όταν επιτέθηκαν οι Σαρακηνοί μετακινήθηκαν στο εσωτερικό του νησιού. Το Σάσσαρι αναπτύχθηκε με την ένωση πολλών γειτονικών χωριών, η πρώτη αναφορά σαν ενιαίος οικισμός φαίνεται σε ένα έγγραφο στο μοναστήρι του Αγίου Πέτρου στο Σίλκι, εμφανίζεται ένας άντρας με το όνομα "Γεώργιος του Σάσσαρι".
Κυριαρχία της Γένοβας
Επεξεργασία
Η Δημοκρατία της Γένοβας κατέλαβε το Σάσσαρι (1166), ακολούθησε τον 13ο αιώνα μεγάλο κύμα μετανάστευσης αφού ήταν η πιο δημοφιλής πόλη στον βορά της Σαρδηνίας και η πρωτεύουσα της "Δικαιοδοσίας του Τόρρες". Μετά τη δολοφονία του τελευταίου κυβερνήτη Μισέλ Ζάντσε (1275) η "Δικαιοδοσία του Τόρρες" υποτάχθηκε στην Πίζα σαν ημιανεξάρτητο κράτος. Οι Γενοβέζοι νίκησαν τους Πιζανούς στη "μάχη της Μελόρια" (1284) και το Σάσσαρι μαζί με τη "Δικαιοδοσία του Τόρρες" πέρασε στα χέρια τους. Το Σάσσαρι έγινε η μοναδική πόλη - κράτος που υπήρχε στη Σαρδηνία την εποχή της Αναγέννησης με δικούς του νόμους σαν σύμμαχος της Γένοβας, οι Γενοβέζοι ήταν αρκετά ικανοποιημένοι που επανήλθε γρήγορα στα χέρια τους από την Πίζα. Τα διατάγματα του 1316 δείχνουν ότι οι ποινές για τα αδικήματα στο κράτος του Σάσσαρι ήταν επιεικέστατα σε αντίθεση με τη μεγάλη αυστηρότητα που επικρατούσε στις ποινές τον Μεσαίωνα.
Ισπανική κυριαρχία
Επεξεργασία
Η Δημοκρατία του Σάσσαρι υποτάχθηκε στον Βασιλιά της Αραγωνίας (1323), παρέμεινε στα χέρια του τις επόμενες δεκαετίες αν και επαναστάτησε τρεις φορές. Οι επαναστάσεις σταμάτησαν όταν ο Αλφόνσος Ε΄ της Αραγωνίας ανακήρυξε την πόλη "Βασιλικό κάστρο" που την κυβερνούσε απ'ευθείας ο ίδιος, με αυτό τον τρόπο είχε απαλλαγή από τους φεουδαρχικούς φόρους. Η εξέλιξη αυτή έκανε το Σάσσαρι την πιο δημοφιλή πόλη του Μεσαίωνα στη Σαρδηνία, η Γένοβα προσπάθησε να ανακτήσει την πόλη αλλά απέτυχε. Το Σάσσαρι κατακτήθηκε από τον Μπανκαλεόνε Ντόρια και τον Μαριάνο Ε΄ τους ανεξάρτητους βασιλείς της "Δικαιοδοσίας της Αρμπορέα" (1391) και έγινε η τελευταία πρωτεύουσα της Δικαιοδοσίας. Η πόλη πουλήθηκε μαζί με όλες τις υπόλοιπες περιοχές του νησιού στο Στέμμα της Αραγωνίας (1420) με 100.000 φιορίνια (1420), όταν ενώθηκε το Στέμμα της Αραγωνίας με το Στέμμα της Καστίλης (1479) κυβερνήθηκε από την Ισπανική αυτοκρατορία. Η πόλη πέρασε στη συνέχεια μεγάλη περίοδο κρίσης με παρακμή του εμπορίου, επιδρομές Σαρακηνών, πολιτική διαφθορά, τη λεηλασία του Σάσσαρι από τους Γάλλους (1527) και δύο μεγάλες επιδημίες πανώλης (1528, 1652). Οι Ιησουίτες ίδρυσαν το πρώτο Πανεπιστήμιο του Σάσσαρι (1562) και στην πόλη εισήχθη ο Αναγεννησιακός ουμανισμός με πολλούς καλλιτέχνες Μανιαριστές και μέλη της Φλαμανδικής σχολής.
Βασίλειο της Ιταλίας
Επεξεργασία
Μετά από μια σύντομη περίοδο υπό Αυστριακή κυριαρχία (1708 - 1717) η πόλη ενώθηκε με την υπόλοιπη Σαρδηνία και το Πεδεμόντιο στο Βασίλειο της Σαρδηνίας με έδρα το Τορίνο (1720 - 1861). Η πόλη εξεγέρθηκε υπό την ηγεσία του Τζιοβάνι Μαρία Ανγκίου εναντίον του Οίκου της Σαβοΐας (1795). Το βασίλειο της Σαρδηνίας με έδρα το Πεδεμόντιο άλλαξε το όνομα του σε Βασίλειο της Ιταλίας (1861), η πόλη του Σάσσαρι έγινε τμήμα του νέου βασιλείου. Τα Μεσαιωνικά τείχη κατεδαφίστηκαν ύστερα από έξι αιώνες (1836) για να επεκταθεί ή πόλη με νέα οικοδομικά τετράγωνα στα πρότυπα της πρωτεύουσας Τορίνο. Το Σάσσαρι έγινε μεγάλο εμπορικό κέντρο το δεύτερο μεγαλύτερο σε ολόκληρη την Ιταλία σε παραγωγή δέρματος, ο γηγενής επιχειρηματίας Τζιοβάνι Αντόνιο Σάννα (1819 - 1975) αγόρασε τα ορυχεία του Μοντεβέτσιο (1848) και έγινε ο τρίτος πλουσιότερος άντρας στην Ιταλία. Η πρώτη σιδηροδρομική γραμμή εγκαινιάστηκε στο Σάσσαρι το 1872. Το παλιό Αραγωνέζικο κάστρο κατεδαφίστηκε (1877), στη θέση του οικοδομήθηκε το "Καζέρμα Λα Μαρμόρ" στην περιοχή που είναι γνωστή σήμερα σαν η "Ταξιαρχία του Σάσσαρι", ιδρύθηκε από Σαρδηνούς στρατιώτες (1915). Ο αστικός ιστός της πόλης επεκτάθηκε στα τέλη του 19ου αιώνα στον λόφο του Καπουτσίνο νότια της πόλης με τους καλλιτεχνικούς ρυθμούς Αρ Νουβό, Αρ Ντεκό και άλλα νέα Σαρδηνιακά κινήματα που έμειναν γνωστά σαν "Βιβλιοθήκη του Σάσσαρι".
20ος αιώνας
ΕπεξεργασίαΌταν ανέβηκε στην εξουσία ο Φασισμός η πόλη είχε 50.000 κατοίκους, επεκτάθηκε με νέες συνοικίες που οικοδομήθηκαν με το Ρασιοναλιστικό αρχιτεκτονικό κίνημα, την ίδια εποχή έκλεισε η επαναστατική εφημερίδα "Λα Νουόβα Σαρντένια". Όταν ξέσπασε ο Β΄ Παγκόσμιος Πόλεμος οι Σύμμαχοι επιχείρησαν τρεις φορές να καταστρέψουν την πόλη με βομβαρδισμό αλλά απέτυχαν, μονάχα ο σιδηροδρομικός σταθμός υπέστη μικρές φθορές. Το Σάσσαρι είναι σήμερα το σημαντικότερο εμπορικό, διοικητικό και ιστορικό κέντρο στη βόρεια Σαρδηνία.
Παραπομπές
Επεξεργασία- ↑ Στοιχεία από το Ιταλικό Ινστιτούτο Στατιστικής Istat.
- ↑ «Αρχειοθετημένο αντίγραφο». Αρχειοθετήθηκε από το πρωτότυπο στις 26 Ιουνίου 2017. Ανακτήθηκε στις 7 Απριλίου 2019.
- ↑ http://appsso.eurostat.ec.europa.eu/nui/show.do?dataset=urb_lpop1&lang=en
- ↑ https://www.sardegnaturismo.it/index.php?xsl=126&s=2&v=9&c=3242&na=1&n=10&t=1
- ↑ 5,0 5,1 «Αρχειοθετημένο αντίγραφο». Αρχειοθετήθηκε από το πρωτότυπο στις 30 Ιανουαρίου 2019. Ανακτήθηκε στις 7 Απριλίου 2019.
- ↑ https://www.tandfonline.com/toc/vwws20/current
Εξωτερικοί σύνδεσμοι
Επεξεργασία- Ο τουρισμός στη Σαρδηνία
- Δήμος του Σάσσαρι
- ISTAT Αρχειοθετήθηκε 2017-06-26 στο Wayback Machine.
- EUROSTAT
- Το κλίμα στην Ιταλία
- Απογραφή 1 Ιανουαρίου 2018 Αρχειοθετήθηκε 2019-06-30 στο Wayback Machine.