Σκουρτού Αιτωλοακαρνανίας
Συντεταγμένες: 38°38′29.44″N 21°10′55.58″E / 38.6415111°N 21.1821056°E
H Σκουρτού είναι ημιορεινό χωριό στο Ξηρόμερο της περιφερειακής ενότητας Αιτωλοακαρνανίας σε υψόμετρο 190 μέτρα[2].
| Σκουρτού | |
|---|---|
| Διοίκηση | |
| Χώρα | Ελλάδα[1] |
| Περιφέρεια | Δυτικής Ελλάδας |
| Δήμος | Ξηρομέρου |
| Δημοτική Ενότητα | Αστακού |
| Γεωγραφία | |
| Γεωγραφικό διαμέρισμα | Στερεάς Ελλάδας |
| Νομός | Αιτωλοακαρνανίας |
| Υψόμετρο | 190 |
| Πληροφορίες | |
| Ταχ. κώδικας | 30009 |
| Τηλ. κωδικός | +30 26460 |
Γεωγραφία Επεξεργασία
Η Σκουρτού βρίσκεται δυτικά της λίμνης Οζερός σε απόσταση 18,5 χλμ. ΒΔ. από τον Αστακό και 30 χλμ Δ. από το Αγρίνιο. Είναι κτισμένη στους πρόποδες του κάστρου των Δηριέων από το οποίο σώζονται τα τείχη, οι πύλες της αρχαίας πόλης και τα αρχαία πηγάδια που ονομάζονται "δίδυμα". Το κάστρο θεωρείται μία απ τις παλαιότερες οχυρώσεις της Ακαρνανίας[3].
Ιερά Μονή Λιγοβιτσίου
Το μοναστήρι βρίσκεται βορειοανατολικά του χωριού, προς τη λίμνη και εξωτερικά έχει φρουριακή μορφή. Το καθολικό του είναι τρίκλιτος σταυροειδής ναός με τρούλο αφιερωμένος στην Κοίμηση της Θεοτόκου. Από εντοιχισμένη πλάκα που υπάρχει χρονολογείται στα 1737. Την περίοδο της Επανάστασης του 1821 έπαιξε σημαντικό ρόλο στην περιοχή και χρησίμευε ως έδρα των στρατηγείων του Γεώργιου Καραϊσκάκη και του Αλέξανδρου Μαυροκορδάτου. Το 1833, την εποχή της βασιλείας του Όθωνα μετά από διάταγμά του η περιουσία του (όπως και πολλών άλλων μοναστηριών) εκποιήθηκε και διασκορπίστηκε, ακολουθώντας έτσι περίοδος παρακμής και εγκατάλειψης. Το 1983 ξεκίνησε αποκατάσταση - ανακαίνιση του μοναστηριού, αγιογράφηση του καθολικού, κατασκευή πολλών βοηθητικών χώρων και επαναλειτουργίας του ως γυναικεία μονή.
Βελανιδόδασος Ξηρομέρου
Ανατολικά και νότια του χωριού βρίσκεται το Βελανιδόδασος Ξηρομέρου που θεωρείται το πιο συγκροτημένο δάσος βελανιδιάς (Quercus macrolepis) στην Ελλάδα και έχει χαρακτηριστεί ως τοπίο ιδιαίτερου φυσικού κάλους - ΤΙΦΚ. Πρόκειται για την λοφώδη ασβεστολιθική περιοχή μεταξύ των χωριών Σκουρτού, Πρόδρομος, Στρογγυλοβούνι, Παλαιομάνινα, Ρίγανη, Γουριώτισσα και της λίμνης Οζερού[4].
Έχουν καταγραφεί βελανιδιές με ηλικία μέχρι 800 ετών και σύμφωνα με το Τμήμα Διαχείρισης Περιβάλλοντος και Φυσικών Πόρων του Πανεπιστημίου Ιωαννίνων καταγράφτηκαν στην περιοχή 256 γηγενή φυτά με περισσότερο σπάνια και ενδιαφέροντα είδη αποικίες της παιώνιας (Paeonia mascula russoi) και ποικιλία από άγριες ορχιδέες που περιλαμβάνουν την Ophrys reinholdii και την Ophrys helenae[5].
Διοικητικά Επεξεργασία
Ως οικισμός αναφέρεται το 1836 να προσαρτάται στον τότε δήμο Μαραθιάς και εν συνεχεία στο δήμο Αστακού. Το 1912 με το ΦΕΚ 261Α - 31/08/1912 αποσπάται από το δήμο Αστακού και ορίζεται έδρα της κοινότητας Σκουρτούς[6]. Σύμφωνα με το σχέδιο Καλλικράτης, αποτελεί τη τοπική κοινότητα Σκουρτούς που υπάγεται στη δημοτική ενότητα Αστακού του Δήμου Ξηρομέρου και σύμφωνα με την απογραφή του 2011 έχει πληθυσμό 228 κατοίκους[7].
Εξωτερικοί σύνδεσμοι Επεξεργασία
Παραπομπές Επεξεργασία
- ↑ (Ελληνικά) Βάση δεδομένων της Ελληνικής Στατιστικής Αρχής.
- ↑ Εγκυκλοπαίδεια "Πάπυρος Λαρούς Μπριτάννικα". Αμαρούσιον Αττικής. 1990. σελ. 171, τομ. 31.
- ↑ «Σκουρτού». www.dimosxiromerou.gr. Ανακτήθηκε στις 10 Ιουλίου 2019.
- ↑ «NatureBank - Τοπίο (ΤΙΦΚ) - Δάσος Βαλανιδιάς Σκουρτού-Παλιομάνινας». filotis.itia.ntua.gr. Ανακτήθηκε στις 10 Ιουλίου 2019.
- ↑ «Βελανιδόδασος Ξηρομέρου | Δάση | Φύση | Ν. Αιτωλοακαρνανίας | Περιοχές | WonderGreece.gr». http://www.wondergreece.gr/. Ανακτήθηκε στις 10 Ιουλίου 2019. Εξωτερικός σύνδεσμος στο
|website=(βοήθεια) - ↑ «Διοικητικές Μεταβολές Οικισμών». ΕΕΤΑΑ. Ανακτήθηκε στις 9 Ιουλίου 2019.
- ↑ «ΦΕΚ αποτελεσμάτων ΜΟΝΙΜΟΥ πληθυσμού Απογραφής 2011», σελ. 10725 (σελ. 251 του pdf)