Σουλτάν Γιαχιά
Ο Σουλτάν Γιαχιά ή Ηγεμόνας Γιαχιά (τούρκικα: Şehzade Yahya) (1585 - 1649), ήταν ένας Οθωμανός πρίγκηπας, τρίτος γιος του σουλτάνου Μουράτ Γ΄ και αγωνίστηκε για τον θρόνο της Οθωμανικής Αυτοκρατορίας.
| Σουλτάν Γιαχιά | |
|---|---|
| Γενικές πληροφορίες | |
| Όνομα στη μητρική γλώσσα | شاهزاده يحيى (Οθωμανικά Τουρκικά) |
| Γέννηση | 1585 (allegedly)[1] ή 1589 (allegedly)[2] Νομός Μαγνησίας[3] |
| Θάνατος | 1649 Κότορ |
| Χώρα πολιτογράφησης | Οθωμανική Αυτοκρατορία |
| Πληροφορίες ασχολίας | |
| Ιδιότητα | impostor |
| Οικογένεια | |
| Γονείς | Μουράτ Γ΄ |
| Αδέλφια | Μωάμεθ Γ΄ |
| Το λήμμα δεν περιέχει πηγές ή αυτές που περιέχει δεν επαρκούν. |
Ιστορία Επεξεργασία
Ο Σουλτάν Γιαχιά, γεννήθηκε το 1585 και ήταν γιος του οθωμανού σουλτάνου, Μουράτ Γ΄. Η μητέρα του ήταν η Φουλανέ Χατούν, βυζαντινή πριγκίπισσα απόγονο της Δυναστείας των Κομνηνών της Τραπεζούντας. Όταν ο πατέρας του έγινε σουλτάνος, ακολούθησε το παραδοσιακό έθιμο της δολοφονίας όλων των αδερφών του (που θα ήταν πιθανοί αντίπαλοι για τον θρόνο). Η μητέρα του Γιαχιά, ανησυχούσε ότι κάτι τέτοιο θα συνέβαινε και στον ίδιο, μετά τον θάνατο του πατέρα του. Έτσι έφυγε κρυφά και κατέφυγε πρώτα στην Ελλάδα και έπειτα στη Βουλγαρία. Εκεί, πιθανόν, βαπτίστηκε, σε ένα μοναστήρι, χριστιανός ορθόδοξος, όπου έζησε εκεί για τα επόμενα 8 χρόνια.
Μάχη για τον οθωμανικό θρόνο Επεξεργασία
Τα δύο μεγαλύτερα αδέρφια του πέθαναν και το 1603, δεδομένου ότι ο Γιαχιά είχε διαφύγει από τη χώρα, ο ανηψιός του, Αχμέτ Α΄ (που ήταν ο τέταρτος γιος του Μωάμεθ Γ΄), έγινε σουλτάνος. Ο Γιαχία, πίστευε, πως επειδή ήταν μεγαλύτερος από τον Αχμέτ, έπρεπε ο ίδιος να γίνει σουλτάνος και αφιέρωσε την υπόλοιπη ζωή του για να κατακτήσει τον θρόνο. Ωστόσο η οθωμανική νομοθεσία περί διαδοχής, όριζε ότι δεν έπαιζε ρόλο η ηλικία των διαδόχων, άλλα οι υποψήφιοι έπρεπε να παλέψουν, μέχρι να βγει νικητής.
Από το 1603 και έπειτα, ο Γιαχιά, έκανε πολλά ταξίδια στη βόρεια και δυτική Ευρώπη, για να κερδίσει την υποστήριξη των ηγετών και να κατακτήσει τον θρόνο (ο ίδιος ταξίδεψε στη Φλωρεντία, τη Μαδρίτη, τη Ρώμη, την Κρακοβία, την Αμβέρσα, την Πράγα και άλλες πόλεις). Μεταξύ 1614 και 1617, συνεργάστηκε με ορθόδοξους Σέρβους μοναχούς του Κοσσυφοπέδιου και Ρωμαιοκαθολικούς μοναχούς και τους ηγέτες τους, στο πλαίσιο της στρατηγικής του για την κατάκτηση του θρόνου.Λίγα χρόνια αργότερα, με τη βοήθεια της Ρωσίας και των Κοζάκων της Ουκρανίας, οδήγησε ένα στόλο 130 πλοίων προς την Κωνσταντινούπολη, χωρίς επιτυχία όμως. Πέθανε το 1649 στο Μαυροβούνιο.
Παραπομπές Επεξεργασία
- ↑ 1,0 1,1 «Historical Abstracts». ABC-CLIO. cSZBAQAAIAAJ. σελ. 280.
- ↑ 2,0 2,1 Panteleimon Kulish: Материалы для истории воссоединения Руси d:Q55658722. 1877. σελ. 164.
- ↑ «Uitgaven van het Nederlands Historisch-Archaeologisch Instituut te İstanbul». 1978. TadtAAAAMAAJ. σελ. 320.