Σρέμπρνα Γκούρα (Βοεβοδάτο Ελάσσονος Πολωνίας)
Συντεταγμένες: 50°34′33.74″N 16°39′35.68″E / 50.5760389°N 16.6599111°E
Η Σρέμπρνα Γκούρα (πολωνικά: Srebrna Góra, γερμανικά: Silberberg, σημαίνει «Αργυρά Όρη») είναι χωριό στη Γκμίνα Στοσοβίτσε, εντός του Πόβιατ Ζομπκοβίτσε, στο Βοεβοδάτο Κάτω Σιλεσίας της νοτιοδυτικής Πολωνίας.[2]
| Σρέμπρνα Γκούρα | ||
|---|---|---|
 | ||
| ||
  Σρέμπρνα Γκούρα | ||
| Χώρα | Πολωνία | |
| Διοικητική υπαγωγή | Γκμίνα Στοσοβίτσε | |
| Υψόμετρο | 400 μέτρα | |
| Πληθυσμός | 936 (31 Μαρτίου 2021)[1] | |
| Ταχ. κωδ. | 57-215 | |
| Ζώνη ώρας | UTC+01:00 (επίσημη ώρα) UTC+02:00 (θερινή ώρα) | |
 Σχετικά πολυμέσα | ||
Βρίσκεται στη βόρεια πλαγιά των Ορέων της Κουκουβάγιας, περίπου 6 χιλιόμετρα νοτιοδυτικά του Στοσοβίτσε, 11 χιλιόμετρα δυτικά του Ζομπκοβίτσε Σλόνσκιε και 67 χιλιόμετρα νοτιοδυτικά της πρωτεύουσας του βοεβοδάτου, Βρότσουαφ. Το χωριό έχει πληθυσμό περίπου 1.500 κατοίκων.
Ιστορία Επεξεργασία
Ο οικισμός χρονολογείται στις αρχές του 14ου αιώνα. Η περιοχή εξόρυξης αργύρου αναφέρθηκε σε μια πράξη του 1331 που εκδόθηκε από τον Δούκα Μπόλκο Β΄ του Ζιενμπίτσε το 1331, έναν από τους Πολωνούς δούκες της Σιλεσίας στην Κάτω Σιλεσία, υποτελή του Βασίλειου της Βοημίας από το 1336. Ο ίδιος ο οικισμός αναφέρεται το 1417. Βρισκόταν στο Δουκάτο του Ζιεμπίτσε (Munsterberg), ένα από τα νοτιότερα δουκάτα της Κάτω Σιλεσίας, το οποίο δημιουργήθηκε ως αποτέλεσμα του κατακερματισμού της μεσαιωνικής Πολωνίας των Πιαστ, κοντά στα σύνορα με την βοημική Επαρχία Κλάντσκο στο ορεινό πέρασμα δρόμο προς τη Νόβα Ρούντα, και συχνά χτυπήθηκε από στρατιωτικές αντιπαραθέσεις, στην αρχή από τους Πολέμους των Χουσιτών και αργότερα από τον Τριακονταετή Πόλεμο, που άφησε την περιοχή κατεστραμμένη. Παρέμεινε υπό την κυριαρχία των ντόπιων Πολωνών δούκων της δυναστείας των Πιαστ μέχρι το 1428, όταν το δουκάτο πέρασε στους Τσέχους δούκες. Στις δεκαετίες 1470 και 1480, το δουκάτο βρισκόταν υπό την ουγγρική επικυριαρχία, προτού ξαναπέσει υπό την κυριαρχία της Βοημίας το 1490.
Το 1536, το Σίλμπερμπεργκ έλαβε δικαιώματα πόλης και προνόμια εξόρυξης και αφού το Δουκάτο του Ζιεμπίτσε ως ανατρεπόμενο φέουδο είχε περιέλθει στο Στέμμα της Βοημίας, η περιοχή αγοράστηκε από τον Βοήμιο (Τσέχο) αριστοκράτη Γουλιέλμο του Ρόζενμπεργκ το 1581, ο οποίος αγόρασε την πόλη για λόγους κύρους, λόγω του δικαιώματος να κόβει τα δικά της νομίσματα που έχουν συνδεθεί με την πόλη και τα τοπικά ορυχεία αργύρου. Κυβερνήθηκε και πάλι από τους Πιαστ από το 1599 ως μέρος του Δουκάτου της Λεγκνίτσα, όταν πέρασε στον Δούκα Ιωακείμ Φρειδερίκο του Μπζεγκ και τελικά επέστρεψε στη Βοημία μετά το θάνατο του τελευταίου δούκα των Πιαστ, Γεώργιο Γουλιέλμο της Λεγκνίτσα, το 1675.
Με το μεγαλύτερο μέρος της Σιλεσίας, προσαρτήθηκε από τον Βασιλιά Φρειδερίκο Β΄ της Πρωσίας μετά τον Πρώτο Σιλεσικό Πόλεμο το 1742.
Ο Φρειδερίκος Β΄ έχτισε ένα συνοριακό φρούριο του Πρωσικού Στρατού στο Σίλμπερμπεργκ, το οποίο ολοκληρώθηκε το 1778, το οποίο μετά τους Ναπολεόντειους Πολέμους χρησίμευσε ως φυλακή στην προεπαναστατική εποχή του Vormärz. Μεταξύ των κρατουμένων ήταν ο συγγραφέας Φριτς Ρόιτερ, που συνελήφθη εδώ από το 1834 έως το 1837, καθώς και ο εκδότης Βίλχελμ Βολφ. Από το 1871, ο οικισμός ήταν μέρος της Γερμανίας και κατά τη διάρκεια του Β΄ Παγκοσμίου Πολέμου. Το Δεκέμβριο του 1939, οι Γερμανοί ίδρυσαν το στρατόπεδο αιχμαλώτων πολέμου υψίστης ασφαλείας Oflag VIII-B στο φρούριο.[3] Συνολικά περίπου 300 αιχμάλωτοι κρατήθηκαν στο στρατόπεδο από τον Ιανουάριο του 1940 έως τα μέσα του 1941, και σχεδόν όλοι ήταν Πολωνοί αξιωματικοί, συν έναν Γάλλο υπολοχαγό.[3][4] Υπήρχαν κακές συνθήκες υγιεινής, οι αξιωματικοί ήταν υποσιτισμένοι, δεν είχαν την κατάλληλη ιατρική φροντίδα και τρεις αξιωματικοί πέθαναν.[3] Οι Πολωνοί προσπάθησαν να δραπετεύσουν πολλές φορές και στην πιο γνωστή απόπειρα 10 Πολωνοί δραπέτευσαν από το στρατόπεδο τον Μάιο του 1940.[4] 7 δραπέτες συνελήφθησαν σύντομα από τους Γερμανούς, ενώ τρεις έφτασαν από την κατεχόμενη Τσεχία, τη Σλοβακία, την Ουγγαρία, τη Γιουγκοσλαβία, την Ελλάδα και την Τουρκία στην Παλαιστίνη υπό Βρετανική Εντολή,[4] όπου εντάχθηκαν στην Πολωνική Ανεξάρτητη Τυφεκιοφόρο Ταξιαρχία Καρπαθίων.[3] Μετά την ήττα της Γερμανίας στον Β΄ Παγκόσμιο Πόλεμο το 1945, ο οικισμός έγινε και πάλι μέρος της Πολωνίας.
Το Φρούριο της Σρέμπρνα Γκούρα είναι ένα από τα επίσημα εθνικά ιστορικά μνημεία της Πολωνίας (Pomnik historii), όπως ορίστηκε την 1η Μαΐου 2004. Ο κατάλογος του διατηρείται από το Συμβούλιο Εθνικής Κληρονομιάς της Πολωνίας.[5]
Παραπομπές Επεξεργασία
- ↑ bdl
.stat .gov .pl /api /v1 /data /localities /by-unit /030210324042-0855500?var-id=1639616&format=jsonapi. Ανακτήθηκε στις 3 Οκτωβρίου 2022. - ↑ «Κεντρική Στατιστική Υπηρεσία (ΚΣΥ) – Εθνικό Μητρώο Εδαφικής Επιμερισμού Γης» (στα Πολωνικά). 1 Ιουνίου 2008.
- ↑ 3,0 3,1 3,2 3,3 Salwador Pietruszka. «Srebnogórskie więzienie – Oflag VIII B». Przegląd Powiatowy (στα Πολωνικά). Αρχειοθετήθηκε από το πρωτότυπο στις 13 Αυγούστου 2020. Ανακτήθηκε στις 9 Σεπτεμβρίου 2020.
- ↑ 4,0 4,1 4,2 Βόιτσεχ Μπασαουίγκο. «Osiemdziesiąt lat od wielkiej ucieczki». DKL24.pl (στα Πολωνικά). Ανακτήθηκε στις 9 Σεπτεμβρίου 2020.
- ↑ «Srebrna Góra – Twierdza Srebrnogórska, nowożytna warownia górska z XVIII wieku».