Βικιπαίδεια

Σύγκρουση στον πράσινο βάλτο

γουέστερν του Τζορτζ Κοσμάτου (1993)

Η Σύγκρουση στον πράσινο βάλτο (αγγλικά: Tombstone‎‎) είναι αμερικανική ταινία γουέστερν του 1993 σε σκηνοθεσία Τζωρτζ Κοσμάτου και σενάριο Κέβιν Ζαρ (ο οποίος ήταν ο αρχικός σκηνοθέτης, αλλά αντικαταστάθηκε νωρίς στην παραγωγή. [8]) Πρωταγωνιστούν οι Κερτ Ράσελ και Βαλ Κίλμερ, με τους Σαμ Έλλιοτ, Μπιλ Πάξτον, Πάουερς Μπουθ, Μάικλ Μπιν και Ντάνα Ντελάνι σε υποστηρικτικούς ρόλους, καθώς και σε ρόλο αφηγητή τον Ρόμπερτ Μίτσαμ.

Σύγκρουση στον πράσινο βάλτο
(Tombstone)
ΣκηνοθεσίαΤζωρτζ Κοσμάτος[1][2] και Κέβιν Ζαρ[1]
ΠαραγωγήΤζέιμς Τζακς και Σον Ντάνιελ
ΣενάριοΚέβιν Ζαρ
ΠρωταγωνιστέςΚερτ Ράσελ[2][3][4], Βαλ Κίλμερ[4][5], Σαμ Έλιοτ[4], Μπιλ Πάξτον[4], Πάουερς Μπουθ[4], Μάικλ Μπιν[4][5], Τσάρλτον Ίστον[4], Τζέισον Πρίστλυ[4], Στίβεν Λανγκ[4], Τόμας Χέιντεν Τσερτς[4], Ντάνα Ντελάνι[4], Μπίλι Ζέιν[4], Ρόμπερτ Μίτσαμ[4], Μπίλι Μπομπ Θόρντον[4], Μπακ Τέιλορ[4], Ντάνα Γουίλερ Νίκολσον[4], Φρανκ Σταλόνε[4], Χάρι Κάρεϊ Τζούνιορ, Τζοάνα Πάκουλα, Τζον Τένεϊ[4], Μάικλ Ρούκερ[4], Πόλα Μάλκομσον[4], Τέρι Ο' Κουιν[4], Τόμας Αράνα[4], Ρόμπερτ Τζον Μπερκ[6], Τζον Κορμπέτ[6], Pedro Armendáriz Jr.[6], Πολ Μπεν-Βίκτορ[6], Κρίστοφερ Μίτσαμ[6], Μπρους Χάμπτον[6], Σέσιλ Χόφμαν, Λίζα Κόλινς, Τζον Φίλμπιν, Peter Sherayko και Wyatt Earp III
ΜουσικήBruce Broughton
ΤραγούδιBruce Broughton
ΦωτογραφίαΟυίλιαμ Α. Φρέικερ
ΜοντάζFrank J. Urioste
Εταιρεία παραγωγήςCinergi Pictures και Hollywood Pictures
ΔιανομήWalt Disney Studios Motion Pictures και Netflix
Πρώτη προβολή24  Δεκεμβρίου 1993 (Ηνωμένες Πολιτείες Αμερικής) και 17  Φεβρουαρίου 1994 (Γερμανία)[7]
Διάρκεια130 λεπτά
ΠροέλευσηΗνωμένες Πολιτείες Αμερικής
ΓλώσσαΑγγλικά
δεδομένα (π • σ • ε )

Η ταινία βασίζεται ελεύθερα σε πραγματικά γεγονότα που έλαβαν χώρα τη δεκαετία του 1880 στο Τομπστόουν της Αριζόνα, συμπεριλαμβανομένου της Μονομαχίας στο ΟΚ Κόραλ και του Earp Vendetta Ride . Απεικονίζει αρκετούς παράνομους και αξιωματούχους της επιβολής του νόμου, όπως ο Γουάιτ Ερπ, ο Γουίλιαμ Μπρόσιους, ο Τζόνι Ρίνγκο και ο Ντοκ Χόλιντεϊ. Η Σύγκρουση στον πράσινο βάλτο κυκλοφόρησε από την Hollywood Pictures σε ευρεία κυκλοφορία στις Ηνωμένες Πολιτείες στις 25 Δεκεμβρίου 1993, με εισπράξεις 73,2 εκατομμυρίων δολαρίων παγκοσμίως. Η ταινία σημείωσε μεγάλη επιτυχία και στο είδος γουέστερν κατατάσσεται στην 16η θέση στη λίστα με τις ταινίες με τις υψηλότερες εισπράξεις από το 1979. Έξι μήνες αργότερα, η ταινία Wyatt Earp με παρόμοιο θέμα κυκλοφόρησε με πολύ μικρότερη εμπορική επιτυχία. [9] Η κριτική αποδοχή ήταν γενικά θετική, με την υποκριτική, τη σκηνοθεσία και την ιστορία να λαμβάνουν επαίνους. Ιδιαίτερος έπαινος απέσπασε η αξιομνημόνευτη ερμηνεία του Βαλ Κίλμερ ως σκληροτράχηλου Ντοκ Χόλιντει, ο οποίος έλαβε διάφορα βραβεία και υποψηφιότητες παρόλο που δεν είχε υποψηφιότητα για Όσκαρ. Η ταινία έχει γίνει καλτ κλασική από την κυκλοφορία της. [10]

Η ταινία αναφέρεται στον Γουάιτ Ερπ, έναν συνταξιούχο αξιωματικό της επιβολής του νόμου με αξιοσημείωτη φήμη, ο οποίος ξανασμίγει με τους αδελφούς του, Βίρτζιλ και Μόργκαν στο Τούσον της Αριζόνα, όπου τολμούν να κατευθυνθούν προς το Τομπστόουν για να εγκατασταθούν. Εκεί σε ένα σαλούν θα έχουν την πρώτη τους συνάντηση με τους Καουμπόηδες.

Πλοκή Επεξεργασία

Το 1879, μέλη μιας συμμορίας παράνομων που ήταν γνωστοί ως Καουμπόηδες, με επικεφαλής τον Γουίλιαμ Μπρόσιους, φτάνουν σε μια πόλη του Μεξικού και διακόπτουν τον γάμο ενός τοπικού αστυνομικού. Στη συνέχεια προχωρούν στη σφαγή των συγκεντρωμένων αστυνομικών ως αντίποινα για τη δολοφονία δύο μελών της συμμορία τους. Λίγο πριν την σφαγή, ένας τοπικός ιερέας τους προειδοποιεί ότι οι πράξεις δολοφονίας και αγριότητας τους θα βρουν εκδίκηση, αναφέροντας τον βιβλικό τέταρτο καβαλάρη.

Ο Γουάιτ Ερπ, ένας συνταξιούχος σερίφης με αξιοσημείωτη φήμη, ξανασμίγει με τους αδελφούς του Βίρτζιλ και Μόργκαν στο Τούσον της Αριζόνα, όπου αποφασίζουν να κατευθυνθούν προς το Tombstone για να εγκατασταθούν. Εκεί συναντούν τον μακροχρόνιο φίλο του Γουάιτ, Ντοκ Χολιντέι, ο οποίος αναζητά ανακούφιση στο ξηρό κλίμα από την επιδείνωση της φυματίωσης του. Η Ζοζεφίν Μάρκους και ο κύριος Φάμπιαν είναι επίσης νεοφερμένοι με έναν περιοδεύοντα θεατρικό θίασο. Εν τω μεταξύ, η σύζυγος του Γουάιτ, Μάτι Μπλέιλοκ, εξαρτάται από το λαύδανο. Ο Γουάιτ και τα αδέρφια του αρχίζουν να επωφελούνται από ένα μερίδιο σε μια εμπορία τυχερών παιχνιδιών σε ένα σαλούν όταν έχουν την πρώτη τους συνάντηση με τους Καουμπόηδες.

Καθώς οι εντάσεις αυξάνονται, ο Γουάιτ πιέζεται να βοηθήσει να απαλλαγεί η πόλη από τους Καουμπόηδες, αν και δεν είναι πλέον σερίφης. Ο Μπιλ αρχίζει να πυροβολεί στον ουρανό μετά από μια επίσκεψη σε ένα άντρο οπίου όπου ο μάρσαλ Φρεντ Γουάιτ του ζητά να παραδώσει τα όπλα του. Αντίθετα, ο Μπιλ πυροβολεί τον στρατάρχη και τον κρατά βίαια ο Γουάιτ. Η σύλληψη του Μπιλ εξοργίζει τον Άικ Κλάντον και τους άλλους Καουμπόηδες. Ο Μπιλ δικάζεται αλλά κρίνεται αθώος λόγω έλλειψης μαρτύρων. Ο Βίρτζιλ, μη μπορώντας να ανεχθεί την ανομία, γίνεται ο νέος μάρσαλ και επιβάλλει την απαγόρευση των όπλων εντός των ορίων της πόλης. Αυτό οδηγεί σε μια συμπλοκή με πυροβολισμούς στο ΟΚ Κόραλ, στην οποία σκοτώνονται ο Μπίλι Κλάντον και οι αδερφοί Μακ Λούρι. Ο Βίρτζιλ και ο Μόργκαν τραυματίζονται και η πίστη του σερίφη της κομητείας Τζόνι Μπέχαν με τους Καουμπόης γίνεται ξεκάθαρη. Ως αντίποινα για τους θανάτους των Καουμπόηδων, τα αδέρφια του Γουάιτ δέχονται ενέδρα. Ο Μόργκαν σκοτώνεται, ενώ ο Βέρτζιλ μένει ανάπηρος. Ένας απελπισμένος Γουάιτ και η οικογένειά του αφήνουν το Τομπστόουν και επιβιβάζονται σε ένα τρένο, με τον Αικ Κλάντον και τον Φρανκ Στίλγουελ που είναι κοντά τους, να ετοιμάζονται να τους κάνουν ενέδρα. Ο Γουάιτ βλέπει ότι η οικογένειά του φεύγει με ασφάλεια και στη συνέχεια εκπλήσσει τους δολοφόνους. Σκοτώνει τον Στίλγουελ αλλά αφήνει τον Κλάντον να ζήσει για να στείλει ένα μήνυμα: Ο Γουάιατ ανακοινώνει ότι είναι Μάρσαλ των ΗΠΑ και ότι σκοπεύει να σκοτώσει όποιον άντρα δει να φοράει κόκκινο φύλλο. Ο Γουάιτ, ο Ντοκ, ένας μετανιωμένος κάουμποϋ ονόματι Σέρμαν ΜακΜάστερς, ο Τέξας Τζακ Βερμίλιον και ο Τζακ Τζόνσον σχηματίζουν μια ομάδα για να αναζητήσουν εκδίκηση.

Ο Γουάιτ και η ομάδα του πέφτουν σε ενέδρα σε ένα παραποτάμιο δάσος από τους Καουμπόηδες. Ο Γουάιτ μπαίνει στον κολπίσκο, επιζώντας από θαύμα από τα εχθρικά πυρά και σκοτώνει τον Μπιλ μαζί με πολλούς από τους άντρες του. Ο δεύτερος στην εξουσία του, Τζόνι Ρίνγκο γίνεται ο νέος επικεφαλής των Καουμπόηδων. Όταν η υγεία του Ντοκ επιδεινώνεται, η ομάδα φιλοξενείται από τον Χένρι Χούκερ στο ράντσο του. Ο Ρίνγκο παρασύρει τον ΜακΜάστερς στο άντρο των Καουμπόηδων με το πρόσχημα της συζήτησης και στη συνέχεια στέλνει έναν αγγελιοφόρο (σέρνοντας το πτώμα του ΜακΜάστερς) να πει στον Γουάιτ ότι θέλει μια αναμέτρηση για τον τερματισμό των εχθροπραξιών. Ο Γουάιτ συμφωνεί. Ο Γουιάτ ξεκινά για την αναμέτρηση, χωρίς να γνωρίζει ότι ο Ντοκ έχει ήδη φτάσει στη σκηνή. Ο Ντοκ αντιμετωπίζει έναν έκπληκτο Ρίνγκο, ο οποίος περίμενε τον Γουάιτ, και τον προκαλεί σε μια μονομαχία για να τελειώσει το «παιχνίδι» τους, το οποίο ο Ρίνγκο αποδέχεται (ο Ντοκ και ο Ρίνγκο είχαν ήδη μερικές αντιπαραθέσεις στο Tombstone που τελικά διαλύθηκαν). Ο Γουάιατ τρέχει όταν ακούει έναν πυροβολισμό, μόνο για να συναντήσει τον Ντοκ, ο οποίος σκότωσε τον Ρίνγκο. Στη συνέχεια πιέζουν για να ολοκληρώσουν το έργο τους για την εξάλειψη των Καουμπόηδων, αν και ο Κλάντον ξεφεύγει από την εκδίκησή τους αποκηρύσσοντας το κόκκινο φύλλο του. Ο Ντοκ στέλνεται σε ένα σανατόριο στο Κολοράντο, όπου πεθαίνει από την ασθένειά του. Μετά από παρότρυνση του Ντοκ, ο Γουάιτ ψάχνει τη Ζοζεφίν για να ξεκινήσει μια νέα ζωή.

Διανομή ρόλων Επεξεργασία

Παραγωγή Επεξεργασία

Η ταινία γυρίστηκε κυρίως σε τοποθεσίες στην Αριζόνα. Τα γυρίσματα ξεκίνησαν τον Μάιο του 1993. Η ταινία ήταν η πρώτη δουλειά του σεναριογράφου Κέβιν Ζαρ ως σκηνοθέτης, ο οποίος, αποτυγχάνοντας να πάρει τα απαραίτητα πλάνα έμεινε πίσω από το πρόγραμμα των γυρισμάτων. Ένα μήνα μετά τα γυρίσματα, απολύθηκε από τον παραγωγό Άντριου Βάιντα και αντικαταστάθηκε από τον Τζορτζ Π. Κοσμάτο. Ο Μάικλ Μπιν, στενός φίλος του Ζαρ σκέφτηκε να τα παρατήσει. Ο Μπιν θυμήθηκε ότι αισθάνεται ότι ο (σκηνοθέτης) Κοσμάτος «...δεν είχε κατανόηση ή εκτίμηση για το σενάριο». [11] Μέχρι την άφιξη του Κοσμάτου, όμως, όλοι οι ηθοποιοί έμειναν στα γυρίσματα. [12] Ο νέος σκηνοθέτης έφερε μια απαιτητική, σκληρή ευαισθησία στο πλατό, η οποία οδήγησε σε συγκρούσεις με ορισμένα από τα μέλη του συνεργείου (κυρίως με τον κινηματογραφιστή Γουίλιαμ Φράκερ). Εν τω μεταξύ, ο Κερτ Ρ'ασελ συνεργάστηκε γρήγορα με τον παραγωγό Τζέιμς Τζακς για να μειώσει το τεράστιο σενάριο του Ζαρ, διαγράφοντας δευτερεύουσες πλοκές και δίνοντας έμφαση στη σχέση μεταξύ Γουάιτ Ερπ και Ντοκ Χολιντέι. [13]

Ο Ράσελ δήλωσε ότι ήταν αυτός και όχι ο Κοσμάτος που σκηνοθέτησε την ταινία, καθώς η αποχώρηση του Ζαρ ήταν αίτημα του στούντιο. [14] Ο Ράσελ δήλωσε ότι ο Κοσμάτος εισήχθη ως «σκηνοθέτης φάντασμα» επειδή ο Ράσελ δεν ήθελε να γίνει γνωστό ότι σκηνοθέτησε. [14] Ο συμπρωταγωνιστής Βαλ Κίλμερ έχει υποστηρίξει τις δηλώσεις του Ράσελ ότι εργάστηκε σκληρά στα παρασκήνια και δήλωσε ότι ο Ράσελ «ουσιαστικά» σκηνοθέτησε την ταινία, αλλά δεν ανέφερε ότι ο Ράσελ έκανε την πραγματική σκηνοθεσία. [15] Ο Μπιν δήλωσε ότι ο Ράσελ δεν τον σκηνοθέτησε ποτέ προσωπικά. [16]

Ο Κοσμάτος επικεντρώθηκε σε ακριβείς ιστορικές λεπτομέρειες, συμπεριλαμβανομένων των κοστουμιών, των σκηνικών, των εθίμων και των σκηνικών, για να τους δώσει αυθεντικότητα. Όλα τα μουστάκια της ταινίας ήταν αληθινά. Ο Κίλμερ εξασκήθηκε για μεγάλο χρονικό διάστημα στην ταχύτητά του στο πιστόλι και έδωσε στον χαρακτήρα του μια ευγενική νότια προφορά. Δύο τοποθεσίες χρησιμοποιήθηκαν για να κάνουν την πόλη Τομπστόουν να φαίνεται μεγαλύτερη. Η σκηνή στην οποία ο Γουάιτ Ερπ πετά έναν καταχρηστικό έμπορο καρτών (Μπίλι Μπομπ Θόρντον) έξω από ένα σαλούν ήταν για να δείξει ότι ο Ερπ ήταν ένας άνθρωπος που χρησιμοποιούσε ψυχολογία για να εκφοβίσει. Οι διάλογοι του Θόρτον στη σκηνή ήταν διαφημιστικές, καθώς του είπαν μόνο να "είναι νταής". [17]

Κυκλοφορία Επεξεργασία

Οικιακά μέσα Επεξεργασία

Μετά την κινηματογραφική της κυκλοφορία στους κινηματογράφους, η ταινία κυκλοφόρησε σε μορφή βίντεο VHS στις 11 Νοεμβρίου 1994. [18] Η έκδοση ευρείας οθόνης Code Region 1 της ταινίας κυκλοφόρησε σε DVD στις Ηνωμένες Πολιτείες στις 2 Δεκεμβρίου 1997. Τα ειδικά χαρακτηριστικά του DVD περιλαμβάνουν μόνο αυθεντικά κινηματογραφικά τρέιλερ. [19] Το σκηνοθετικό κομμάτι της ταινίας κυκλοφόρησε επίσης επίσημα σε DVD στις 15 Ιανουαρίου 2002. Η έκδοση DVD περιλαμβάνει ένα σετ δύο δίσκων και περιλαμβάνει το χαρακτηριστικό "The Making of Tombstone " σε τρία μέρη. Άλλα χαρακτηριστικά περιλαμβάνουν ένα ηχητικό σχολιασμό του σκηνοθέτη Τζορτζ Π. Κοσμάτου, ένα διαδραστικό χρονοδιάγραμμα, τα πρωτότυπα σενάρια του σκηνοθέτη για τη σειρά OK Corral, το Tombstone "Epitaph" - μια πραγματική έρευνα εφημερίδας, το χαρακτηριστικό DVD-ROM "Faro at the Oriental: Game of Chance», και έναν συλλεκτικό χάρτη του Τομπστόουν . [20] Αυτή η έκδοση DVD έχει επίσης πιστοποίηση THX και διαθέτει κομμάτι ήχου DTS 5.1. [21]

Η έκδοση ευρείας οθόνης Blu-ray Disc υψηλής ευκρίνειας του κινηματογραφικού μέρους κυκλοφόρησε στις 27 Απριλίου 2010, με τη δημιουργία του Tombstone, των αυθεντικών σεναριών του σκηνοθέτη, των τρέιλερ και των τηλεοπτικών σποτ. [22] Διατίθεται επίσης μια συμπληρωματική επιλογή προβολής για την ταινία σε μορφή πολυμέσων βίντεο κατ' απαίτηση . [23]

Υποδοχή Επεξεργασία

Box office Επεξεργασία

Το Tombstone έκανε πρεμιέρα στις κινηματογραφικές αίθουσες έξι μήνες πριν από το Wyatt Earp του Λόρενς Κάσνταν, στις 24 Δεκεμβρίου 1993, σε ευρεία κυκλοφορία σε όλες τις Ηνωμένες Πολιτείες. Κατά τη διάρκεια του πρώτου Σαββατοκύριακου, η ταινία άνοιξε στην τρίτη θέση στο αμερικανικό box office πίσω από το The Pelican Brief και την Κυρία Ντάουτφαϊερ, με εισπράξεις 6.454.752 $ σε 1.504 τοποθεσίες. [24] [25] Τα έσοδα της ταινίας αυξήθηκαν κατά 35% τη δεύτερη εβδομάδα κυκλοφορίας της, κερδίζοντας 8.720.255 δολάρια. Για το συγκεκριμένο Σαββατοκύριακο, η ταινία παρέμεινε στην τρίτη θέση, η οποία προβλήθηκε σε 1.955 αίθουσες. Η ταινία συνέχισε να κέρδισε 56.505.065 δολάρια σε συνολικές πωλήσεις εισιτηρίων στις Ηνωμένες Πολιτείες και τον Καναδά. [24] Κατατάσσεται στην 20η θέση από όλες τις ταινίες που κυκλοφόρησαν το 1993. [26] Σε διεθνές επίπεδο, συγκέντρωσε 16,7 εκατομμύρια δολάρια σε παγκόσμιο σύνολο 73,2 εκατομμύριων δολαρίων.

Κριτικές Επεξεργασία

Ο ιστότοπος συλλογής κριτικών Rotten Tomatoes δίνει βαθμολογία 74 % θετικής έγκρισης βασισμένες σε 46 κριτικές, με μέσο όρο βαθμολογίας 6,30/10. Η κριτική συναίνεση του ιστότοπου αναφέρει: "Εάν αναζητάτε ένα κομψό, μοντέρνο γουέστερν με μια στιβαρή ιστορία και ένα καλά επιλεγμένο καστ, το Tombstone είναι το ιδανικό." [27] Μετά την κινηματογραφική του κυκλοφορία το 1993, το Tombstone ονομάστηκε "ένα από τα 5 καλύτερα γουέστερν που έγιναν ποτέ" από το True West Magazine . Η ταινία ονομάστηκε επίσης "Ένα από τα 10 καλύτερα της χρονιάς!" από το KCOP-TV στο Λος Άντζελες της Καλιφόρνια. [28]

Οι κριτικοί κινηματογράφου Τζιν Σίσκελ και Ρότζερ Ίμπερτ αρχικά πίστευαν ότι θα έπρεπε να χάσουν την αναθεώρηση της ταινίας, καθώς δεν μπορούσαν να δουν μια προβολή, [29] αλλά όπως εξήγησε ο Ίμπερτ, «... ένα περίεργο πράγμα άρχισε να συμβαίνει. Ο κόσμος άρχισε να μου λέει ότι τους άρεσε πολύ η ερμηνεία του Βαλ Κίλμερ στο Tombstone και το άκουγα αυτό όπου κι αν πήγαινα. Όταν το ακούς αυτό μία ή δύο φορές, είναι ενδιαφέρον, όταν το ακούς καμιά δεκαριά φορές, είναι τάση. Και όταν διαβάσεις ότι ο Μπιλ Κλίντον λάτρευε την ερμηνεία, σκέφτηκες ότι θα προλάβεις να δεις καλύτερα την ταινία». Τελικά, ο Ίμπερτ συνέστησε την ταινία ενώ ο Σίσκελ όχι. [30]

Ο Ιμπερτ θα αναφερόταν αργότερα στο Tombstone σε μελλοντικές κριτικές, συγκρίνοντάς το ευνοϊκά με το Wyatt Earp του Κέβιν Κόστνερ και, στην κριτική του για τον Wild Bill, ξεχωρίζοντας την ερμνηνεία του Βαλ Κίλμερ ως "το οριστικό σαλούν καουμπόηδων της εποχής μας». [31] [32] Στην κριτική του για το Dark Blue του Κερτ Ράσελ, δήλωσε: «Κάθε φορά που βλέπω τον Ράσελ ή τον Κίλμερ σε έναν ρόλο, θυμάμαι το γουέστερν τους, που χάθηκε στις διακοπές του τέλους του έτους και δεν πήρε ποτέ την αναγνώριση που του άξιζε ." [33]

Μπολιασμένα σε αυτό το παραδοσιακό πλαίσιο, οι διαλογιστικές πτυχές της ταινίας είναι γενικά πολύ αυτοσυνείδητες για να χωρέσουν άνετα. Ειδικά όταν η ταινία προσπαθεί να φανταστεί έναν πιο φωτισμένο ρόλο για τις γυναίκες στην Άγρια Δύση, το σενάριο αρχίζει να ζορίζεται.
—Στίβεν Χόλντεν, The New York Times [34]

Σε μια μικτή κριτική, ο Τσικ Χικς που γράφει στο Deseret News είπε, «εκτός από τη σκηνή κλοπής των Ράσελ και Βαλ Κίλμερ, ο άρρωστος, αλκοολικός Ντοκ Χολιντέι, υπάρχουν τόσοι πολλοί χαρακτήρες που έρχονται και φεύγουν, χωρίς κανένας από αυτούς να λαμβάνει επαρκή χρόνο στην οθόνη και γίνεται δύσκολο να τα παρακολουθείς όλα». Αλλά σχολίασε, «μερικές πολύ διασκεδαστικές στιγμές εδώ, με τον Ράσελ να βγάζει αξέχαστες σκληρές ατάκες». Συνολικά, ένιωθε, «Από τους δικούς του όρους, με κάποιες μειωμένες προσδοκίες, οι δυτικοί οπαδοί θα διασκεδάσουν». [35] Ο Emanuel Levy του Variety πίστευε ότι η ταινία ήταν μια "σκληρή αλλά με απαλή καρδιά ιστορία" που ήταν "διασκεδαστική με έναν εκτεταμένο, παλιομοδίτικο τρόπο". Σχετικά με τον διάλογο του σεναριογράφου Ζαρ, σημείωσε: «Παρά την έλλειψη συναισθηματικού κέντρου και αφηγηματικής εστίασης, το σενάριό του περιέχει αρκετές υποπλοκές και πολύχρωμους χαρακτήρες για να ζωντανέψει την ταινία και να την κάνει τελικά μια διασκεδαστική, αν όχι εντελώς συναρπαστική εμπειρία». Ξεχώρισε επίσης τον Βαλ Κίλμερ ως τον ηθοποιό που ξεχώρισε. [36] Η ταινία δεν ήταν χωρίς τους επικριτές της. Ο Τζέιμς Μπεραρντινέλι που γράφει για το ReelViews έδωσε μια αρνητική κριτική, θυμίζοντας πώς σκέφτηκε: «Το πρώτο μισό του Tombstone δεν είναι παράδειγμα εξαιρετικής κινηματογραφικής παραγωγής, αλλά είναι συναρπαστικό. Υπάρχει ένα αίσθημα αυξανόμενου αναπόφευκτου καθώς τα γεγονότα ολοκληρώνονται με τη συμπλοκή στο OK Corral. Οι μελοδραματικές «σοβαρές» στιγμές περιορίζονται στο ελάχιστο, και οι διάφορες μονομαχίες χορογραφούνται με στυλ και ένταση. Στη συνέχεια, στα δέκα λεπτά της μίας ώρας, η συμμορία Κλάντον και οι Ερπς αποχωρούν. Από εκεί και πέρα, τα πράγματα χειροτερεύουν σταδιακά. Όχι μόνο η τελευταία ώρα είναι αντικλιματική, αλλά είναι βαρετή. Πάρα πολλές σκηνές περιλαμβάνουν μεγάλα τμήματα διαλόγου με κακό σενάριο και, σε ορισμένες περιπτώσεις, το κίνητρο των χαρακτήρων γίνεται ασαφές. Το πιστολίδι είναι περισσότερο επαναλαμβανόμενο παρά συναρπαστικό. Το αποτέλεσμα—ένα λιθόστρωτο από ανόητες γραμμές διαλόγου—δεν λειτουργεί καλά." [37]

Ο Στίβεν Χόλντεν, γράφοντας στους New York Times, είδε την ταινία ως «ένα ευρύχωρο γουέστερν με πολλές σύγχρονες πινελιές, η πόλη της Αριζόνα και η τοποθεσία του θρυλικού OK Corral έχει ένα θορυβώδες, αυθόρμητο μεγαλείο που την κάνει άμεσο πρόδρομο του Λας Βέγκας». Εξέφρασε την ικανοποίησή του για τους υποστηρικτικούς ρόλους λέγοντας: «[η] πιο σύγχρονη ψυχολογική πινελιά είναι η απεικόνιση της Ζοζεφίν (Ντελάνι), της πλανόδιου ηθοποιού την οποία ο Γουάιτ Ερπ ερωτεύεται με την πρώτη ματιά, ως την πιο χαλαρά και άνετα απελευθερωμένη γυναίκα που πάτησε ποτέ το πόδι της στην Αριζόνα του 1880». [34] Ο κριτικός Λουί Μπλακ που έγραψε για το The Austin Chronicle, θεώρησε το γουέστερν ως ένα "μπέρδεμα" και ότι υπήρχαν "δύο ή τρεις προκαταρκτικές κορυφώσεις, αλλά καμία κορύφωση. Οι αξίες του είναι καπιταλιστικές παρά επαναστατικές, κάτι που είναι εντάξει αν είναι μεταφορικό παρά κυριολεκτικό. Ακόμα χειρότερα, όσο κι αν αυτοί οι ηθοποιοί παλεύουν ηρωικά να επικεντρώθουν στην ταινία, ο σκηνοθέτης τη διασπά με μεγαλύτερη επιτυχία." [38] Ο Οουεν Γκλέιμπερμαν του Entertainment Weekly έδωσε στην ταινία βαθμολογία C−, χαρακτηρίζοντάς την "παράδοξα διογκωμένη" σε "διάρκεια 135 λεπτών". Παρατήρησε ότι η ταινία είναι ένα "τρίωρο τραχύ μοντάζ που έχει περικοπεί σε ελαφρώς πιο κοντό τραχύ μοντάζ " με το μόνο που συγκρατεί την ταινία ενωμένη είναι "ο μαχισμός του Κερτ Ράσελ". Ο συγγραφέας Τζεοφ Άντριου του Time Out σχολίασε, "Ο Κίλμερ κάνει ένα εκπληκτικά αποτελεσματικό Χόλιντεϊ". Αναγνώρισε αρνητικά ότι υπήρχε «μια λανθασμένη ρομαντική υποπλοκή και το τέλος μάλλον εκτυλίσσεται» αλλά τελικά συμφώνησε ότι η ταινία ήταν ψυχαγωγική». [39] Ο Ρίτσαρντ Χάρινγκτον της Washington Post τόνισε τα μειονεκτήματα της ταινίας δηλώνοντας ότι «πάρα πολλά δαχτυλίδια είναι κούφια. Εκ των υστέρων, δεν συμβαίνουν πολλά και λίγα φαίνεται να είναι δικαιολογημένα. Υπάρχουν τόσες πολλές απραγματοποίητες σχέσεις που σχεδόν ελπίζετε να εξαργυρωθούν σε μια μεγαλύτερη έκδοση βίντεο. Αυτό δεν ικανοποιεί και δεν εκπληρώνει» [40] Εναλλακτικά, ωστόσο, ο αρθρογράφος Μπομπ Μπλουμ του Journal & Courier παρατήρησε ανοιχτά ότι η ταινία "Μπορεί να μην είναι ιστορικά ακριβής, αλλά προσφέρει μεγάλο χτύπημα για τα λεφτά". Ολοκλήρωσε λέγοντας ότι ήταν «ένα σκληρό, ένοχο γουέστερν». [41]

Αν και η ερμηνεία του Βαλ Κίλμερ ως Ντοκ Χολιντέι επαινέστηκε, δεν έλαβε υποψηφιότητα για το Όσκαρ Β΄ Ανδρικού Ρόλου . Ωστόσο ήταν υποψήφιος για την Καλύτερη Ανδρική Ερμηνεία και τον Πιο επιθυμητό άνδρα στα MTV Movie Awards. [42]

Παραπομπές Επεξεργασία

  1. ↑ 1,0 1,1 www.imdb.com/title/tt0108358/. Ανακτήθηκε στις 11  Απριλίου 2016.
  2. ↑ 2,0 2,1 www.the-numbers.com/movie/Tombstone. Ανακτήθηκε στις 11  Απριλίου 2016.
  3. ↑ www.filmaffinity.com/en/film783331.html. Ανακτήθηκε στις 11  Απριλίου 2016.
  4. ↑ 4,00 4,01 4,02 4,03 4,04 4,05 4,06 4,07 4,08 4,09 4,10 4,11 4,12 4,13 4,14 4,15 4,16 4,17 4,18 4,19 4,20 4,21 www.imdb.com/title/tt0108358/fullcredits. Ανακτήθηκε στις 11  Απριλίου 2016.
  5. ↑ 5,0 5,1 www.allocine.fr/film/fichefilm_gen_cfilm=9352.html. Ανακτήθηκε στις 11  Απριλίου 2016.
  6. ↑ 6,0 6,1 6,2 6,3 6,4 6,5 (Τσεχικά) Česko-Slovenská filmová databáze. 2001.
  7. ↑ (Αγγλικά) Internet Movie Database. www.imdb.com/title/tt0108358/releaseinfo. Ανακτήθηκε στις 14  Απριλίου 2017.
  8. ↑ Oliver, Myrna (27 Απριλίου 2005). «George P. Cosmatos, 64; Director Was Known for Saving Troubled Projects». Los Angeles Times. Αρχειοθετήθηκε από το πρωτότυπο στις 21 Ιανουαρίου 2012. Ανακτήθηκε στις 15 Μαρτίου 2011. 
  9. ↑ «Genres Western 1979–present». Box Office Mojo. Αρχειοθετήθηκε από το πρωτότυπο στις 2 Μαρτίου 2011. Ανακτήθηκε στις 15 Μαρτίου 2011. 
  10. ↑ Spangenberger, Phil. «Tombstone 25—A Western Classic's Reunion». True West Magazine. True West Publishing. Αρχειοθετήθηκε από το πρωτότυπο στις 27 Μαρτίου 2019. Ανακτήθηκε στις 27 Μαρτίου 2019. 
  11. ↑ Biehn, Michael· Anderson, Jim. «Shooting Tombstone». Αρχειοθετήθηκε από το πρωτότυπο στις 31 Ιανουαρίου 2021. Ανακτήθηκε στις 23 Απριλίου 2020. 
  12. ↑ Priestley, Jason (May 6, 2014).
  13. ↑ «SHOOT FIRST (ASK QUESTIONS LATER)». ew.com. Αρχειοθετήθηκε από το πρωτότυπο στις 14 Σεπτεμβρίου 2018. Ανακτήθηκε στις 30 Σεπτεμβρίου 2018. 
  14. ↑ 14,0 14,1 «The Western Godfather». True West. Αρχειοθετήθηκε από το πρωτότυπο στις 2 Ιουλίου 2020. Ανακτήθηκε στις 9 Ιουλίου 2020. 
  15. ↑ Parker, Ryan (11 Αυγούστου 2017). «Val Kilmer Says Kurt Russell Essentially Directed 'Tombstone'». The Hollywood Reporter. Αρχειοθετήθηκε από το πρωτότυπο στις 9 Ιουλίου 2020. Ανακτήθηκε στις 9 Ιουλίου 2020. 
  16. ↑ Couch, Aaron (2 Αυγούστου 2019). «"Everything Had to Go Right": What Happened to 'Terminator' Star Michael Biehn». The Hollywood Reporter (στα Αγγλικά). Ανακτήθηκε στις 1 Ιουλίου 2022. 
  17. ↑ Cosmatos, George P. et al.
  18. ↑ Tombstone VHS Format. 
  19. ↑ «Tombstone DVD». Video.com. Αρχειοθετήθηκε από το πρωτότυπο στις 4 Δεκεμβρίου 2010. Ανακτήθηκε στις 15 Μαρτίου 2011. 
  20. ↑ «Tombstone Vista Series DVD». Video.com. Αρχειοθετήθηκε από το πρωτότυπο στις 4 Δεκεμβρίου 2010. Ανακτήθηκε στις 15 Μαρτίου 2011. 
  21. ↑ «DVD Reviews - Tombstone - Director's Cut & Original Versions». 
  22. ↑ «Tombstone Widescreen Blu-ray». Barnes & Noble. Αρχειοθετήθηκε από το πρωτότυπο στις 7 Ιουλίου 2011. Ανακτήθηκε στις 15 Μαρτίου 2011. 
  23. ↑ «Tombstone: VOD Format». Amazon. Αρχειοθετήθηκε από το πρωτότυπο στις 19 Σεπτεμβρίου 2015. Ανακτήθηκε στις 15 Μαρτίου 2011. 
  24. ↑ 24,0 24,1 «Tombstone». Box Office Mojo. Αρχειοθετήθηκε από το πρωτότυπο στις 7 Ιουνίου 2011. Ανακτήθηκε στις 15 Μαρτίου 2011. 
  25. ↑ «December 24–26, 1993 Weekend». Box Office Mojo. Αρχειοθετήθηκε από το πρωτότυπο στις 8 Ιουλίου 2011. Ανακτήθηκε στις 15 Μαρτίου 2011. 
  26. ↑ «1993 Domestic Grosses». Box Office Mojo. Αρχειοθετήθηκε από το πρωτότυπο στις 2 Μαρτίου 2011. Ανακτήθηκε στις 15 Μαρτίου 2011. 
  27. ↑ «Tombstone». Rotten Tomatoes. Αρχειοθετήθηκε από το πρωτότυπο στις 5 Ιουνίου 2020. Ανακτήθηκε στις 7 Ιουνίου 2018. 
  28. ↑ «Tombstone – DVD Acclaim». Video.com. Αρχειοθετήθηκε από το πρωτότυπο στις 11 Ιουλίου 2011. Ανακτήθηκε στις 15 Μαρτίου 2011. 
  29. ↑ Kedrosky, Paul (January 1, 1996). «Everyone's a Critic» (στα αγγλικά). Wired. ISSN 1059-1028. https://www.wired.com/1996/01/ebert/. Ανακτήθηκε στις July 1, 2022. 
  30. ↑ «At the Movies | My Father the Hero/Ace Ventura: Pet Detective/Romeo Is Bleeding/Gunmen/Tombstone». Siskel and Ebert Movie Reviews. 5 Φεβρουαρίου 1994. Ανακτήθηκε στις 1 Ιουλίου 2022. Timestamp 14:19 
  31. ↑ Ebert, Roger (June 24, 1994). «Wyatt Earp». Chicago Sun-Times. Αρχειοθετήθηκε από το πρωτότυπο στις February 7, 2021. https://web.archive.org/web/20210207194437/https://www.rogerebert.com/reviews/wyatt-earp-1994. Ανακτήθηκε στις July 1, 2022. 
  32. ↑ Ebert, Roger (December 1, 1995). «Wild Bill». Chicago Sun-Times. Αρχειοθετήθηκε από το πρωτότυπο στις February 7, 2021. https://web.archive.org/web/20210207020729/https://www.rogerebert.com/reviews/wild-bill-1995. 
  33. ↑ Ebert, Roger (21 Φεβρουαρίου 2003). «Dark Blue». Chicago Sun-Times. Αρχειοθετήθηκε από το πρωτότυπο στις 6 Φεβρουαρίου 2021. Ανακτήθηκε στις 1 Ιουλίου 2022. 
  34. ↑ 34,0 34,1 Holden, Stephen (December 24, 1993). «A Fractious Old West in a Modern Moral Universe». The New York Times. Αρχειοθετήθηκε από το πρωτότυπο στις August 10, 2011. https://web.archive.org/web/20110810225757/http://movies.nytimes.com/movie/review?res=9906E7DD1E3AF937A15751C1A965958260. Ανακτήθηκε στις March 17, 2011. 
  35. ↑ Hicks, Chris (December 27, 1993). «Film review: Tombstone». Deseret News. https://www.deseret.com/1993/12/28/20088806/film-review-tombstone. Ανακτήθηκε στις March 17, 2022. 
  36. ↑ Levy, Emanuel (December 22, 1993). «Tombstone». Variety. Αρχειοθετήθηκε από το πρωτότυπο στις November 8, 2012. https://web.archive.org/web/20121108185632/http://www.variety.com/review/VE1117902180?refcatid=31. Ανακτήθηκε στις March 17, 2022. 
  37. ↑ Berardinelli, James (25 Δεκεμβρίου 1993). «Review: Tombstone». ReelViews. Αρχειοθετήθηκε από το πρωτότυπο στις 24 Φεβρουαρίου 2021. Ανακτήθηκε στις 17 Μαρτίου 2011. 
  38. ↑ Black, Louis (31 Δεκεμβρίου 1993). «Movie Review: Tombstone». Austin Chronicle (στα Αγγλικά). Αρχειοθετήθηκε από το πρωτότυπο στις 29 Ιουνίου 2011. Ανακτήθηκε στις 17 Μαρτίου 2011. 
  39. ↑ Andrew, Geoff (1993). «Tombstone». Time Out. Αρχειοθετήθηκε από το πρωτότυπο στις October 19, 2012. https://web.archive.org/web/20121019003540/http://www.timeout.com/film/reviews/79541/tombstone.html. Ανακτήθηκε στις March 17, 2011. 
  40. ↑ Harrington, Richard (December 25, 1993). «'Tombstone' (R)». The Washington Post. Αρχειοθετήθηκε από το πρωτότυπο στις January 2, 2019. https://web.archive.org/web/20190102074840/http://www.washingtonpost.com/wp-srv/style/longterm/movies/videos/tombstonerharrington_a0ab9f.htm. Ανακτήθηκε στις March 17, 2011. 
  41. ↑ Bloom, Bob (September 20, 2003).
  42. ↑ Sandler, Adam (19 Απριλίου 1994). «MTV Movie Awards noms announced». Variety. Ανακτήθηκε στις 1 Σεπτεμβρίου 2022. 

Εξωτερικοί σύνδεσμοι Επεξεργασία


Ανακτήθηκε από "https://el.wikipedia.org/w/index.php?title=Σύγκρουση_στον_πράσινο_βάλτο&oldid=10341946"