Τιερί της Αλσατίας
Ο Τιερί/Θεοδώριχος (γαλλ. Thierry de Flandre, 1099 – 1168) από τον Οίκο της Λωρραίνης (Μετς) ήταν κόμης της Φλάνδρας (1128 – 1168).
| Τιερί της Αλσατίας | |
|---|---|
 | |
| Γενικές πληροφορίες | |
| Όνομα στη μητρική γλώσσα | Thierry d'Alsace (Γαλλικά) |
| Γέννηση | 1100 (περίπου)[1][2] |
| Θάνατος | 17 Ιανουαρίου 1168 Γκραβελίν |
| Τόπος ταφής | Abbaye Notre-Dame du Mont |
| Πληροφορίες ασχολίας | |
| Ιδιότητα | πολιτικός |
| Οικογένεια | |
| Σύζυγος | Swanhilde (έως 1132)[3] Σιβύλλα του Ανζού (από 1134)[4][5] Μαργαρίτα του Κλερμόντ |
| Τέκνα | Λωρέτ της Φλάνδρας Baldwin de Flandre[6] Φίλιππος της Αλσατίας Ματθαίος της Αλσατίας Μαργαρίτα Α΄ της Φλάνδρας Γερτρούδη της Φλάνδρας[6] Matilda de Flandre[6] Πέτρος της Φλάνδρας |
| Γονείς | Θεοδώριχος Β΄ της Λωρραίνης και Γερτρούδη της Φλάνδρας, δούκισσα της Λωρραίνης[4] |
| Αδέλφια | Σίμων Α΄ της Λωρραίνης[4] Ερρίκος της Λωρραίνης[4] Γερτρούδη (Πετρονίλα) της Λωρραίνης[4] Αδελαΐδα του Λουβαίν[4] |
| Οικογένεια | Οίκος της Λωρραίνης |
| Στρατιωτική σταδιοδρομία | |
| Πόλεμοι/μάχες | Β΄ Σταυροφορία και Crusade of Thierry, Count of Flanders |
 Σχετικά πολυμέσα | |
Βιογραφία
ΕπεξεργασίαΉταν ο δευτερότοκος γιος του Θεοδώριχου Β΄ της Λωρραίνης και της Γερτρούδης, κόρης του Ροβέρτου Α΄ κόμη της Φλάνδρας. Συμμετέχοντας σε τέσσερις εκστρατείες στην Ανατολή -όπως η Β΄ Σταυροφορία, η αποτυχημένη πολιορκία της Σαϊζάρ (1157 - 1158) και η επίθεση στην Αίγυπτο (1164)- κέρδισε μια σπάνια φήμη σαν σπουδαίου Σταυροφόρου.
Η διεκδίκηση του Γουλιέλμου Κλίτο
Επεξεργασία
Με τη δολοφονία του εξαδέλφου του Καρόλου Α΄ του Καλού (1127), ο Τιερί απαίτησε την κομητεία της Φλάνδρας ως εγγονός του Ροβέρτου Α΄, αλλά ο Γουλιέλμος Κλίτο με τη βοήθεια του Λουδοβίκου ΣΤ΄ της Γαλλίας σφετερίστηκε τον θρόνο.[7] Οι πολιτικές του Γουλιέλμου, που υποστήριζε την αυτονομία της Φλάνδρας, τον έκαναν μισητό, έτσι στα τέλη του χρόνου η πόλη Μπρυζ, η Γάνδη, η Λιλ και η Σαιντ-Ομέρ κάλεσαν τον Τιερί να αναλάβει την κομητεία. Τότε ο Λουδοβίκος ΣΤ΄ της Γαλλίας διέταξε τον αρχιεπίσκοπο του Ρενς Ραυμόνδο του Μαρτινιέ να αφορίσει τον Τιερί και ξεκίνησε την πολιορκία της Λιλ, όμως αναγκάστηκε να οπισθοχωρήσει, όταν ο θείος τού Γουλιέλμου Κλίτο Ερρίκος Α΄ της Αγγλίας υποστήριξε τον Τιερί.[8] Ωστόσο ο Τιερί ηττήθηκε, δραπέτευσε στο Μπρυζ και μετά πήγε στο Άαλστ, όπου ο Γοδεφρείδος Α΄ του Λουβαίν και ο Λουδοβίκος ΣΤ΄ ξεκίνησαν την πολιορκία του. Η πόλη αλώθηκε, αλλά ο Γουλιέλμος Κλίτο βρέθηκε δολοφονημένος (27 Ιουλίου 1128), έτσι ο Τιερί έγινε ο αναμφισβήτητος διάδοχός του στη Φλάνδρα.
Γάμος με τη Σιβύλλα του Ανζού
ΕπεξεργασίαΟ Τιερί εγκαταστάθηκε στη Γάνδη, αναγνωρίστηκε από όλες τις Φλαμανδικές πόλεις, τους Φλαμανδούς κυρίους και τον βασιλιά Ερρίκο Α΄: του ορκίστηκαν όλοι πίστη. Ο Τιερί έδωσε μετά το 1132 όρκο υποτέλειας στον Λουδοβίκο ΣΤ΄ της Γαλλίας για να κερδίσει την υποστήριξή του απέναντι στον Βαλδουίνο Δ΄ κόμη του Αινώ, τον διεκδικητή του στην κομητεία της Φλάνδρας. Η πρώτη σύζυγός του Σβανχίλδη απεβίωσε αφήνοντας μόνο μία κόρη (1132). Έπειτα ο Τιερί αποφάσισε να προχωρήσει σε δεύτερο γάμο για να αποκτήσει τον διάδοχο. Σε προσκύνημα που έκανε στη συνέχεια στο Σταυροφορικό Βασίλειο της Ιερουσαλήμ, νυμφεύτηκε τη Σίβυλλα, κόρη του Φούλκωνα Ε΄ κόμη του Ανζού από την πρώτη σύζυγό του Ερμενγάρδη του Μαιν και χήρα του Γουλιέλμου Κλίτο· ήταν ένας πολύ σημαντικός γάμος. Αυτό ήταν το πρώτο από τα τέσσερα προσκυνήματα του Τιερί στους Αγίους Τόπους. Έπειτα επέστρεψε στη Φλάνδρα και κατέστειλε επανάσταση του Γοδεφρείδου Γ΄ κόμη του Λουβαίν στην Κάτω Λοθαριγγία.
Β΄ Σταυροφορία
ΕπεξεργασίαΣυμμετείχε στη Β΄ Σταυροφορία (1147), έφτασε στους Αγίους Τόπους μέσω του ποταμού Μαιάνδρου, πολέμησε στη Μάχη της Αττάλειας (1148) και συμμετείχε στο Συμβούλιο της Άκρας που πήρε απόφαση για την αποτυχημένη επίθεση στη Δαμασκό. Η "πολιορκία της Δαμασκού" έγινε υπό την ηγεσία του ετεροθαλούς αδελφού της συζύγου του Βαλδουίνου Γ΄ της Ιερουσαλήμ, συμμετείχαν εκτός από τον ίδιο τον Τιερί ο Λουδοβίκος Ζ΄ της Γαλλίας και ο Κορράδος Γ΄ της Γερμανίας. Οι τοπικοί ευγενείς ωστόσο αρνήθηκαν και προτίμησαν για κυβερνήτη τους τον τοπικό λόρδο της Βηρυτού. Ο Γουλιέλμος της Τύρου γράφει σχετικά με το περιστατικό "οι τοπικοί βαρόνοι προτίμησαν να διατηρήσουν την πόλη της Δαμασκού για τον εαυτό του παρά να την παραδώσουν σε έναν κόμη", το αποτέλεσμα ήταν η διάλυση της πολιορκίας.[9] Ο Γουλιέλμος της Τύρου γράφει επιπλέον ότι πολλοί ιστορικοί χρέωσαν στον Τιερί την αποτυχία της Β΄ Σταυροφορίας αλλά ο ίδιος απέφυγε να το κάνει. Κατά τη διάρκεια της απουσίας του ο αντίπαλός του Βαλδουίνος Δ΄ του Αινώ επιτέθηκε στη Φλάνδρα, λεηλάτησε το Αρτουά, η Σιβύλλα αντέδρασε σφοδρά και λεηλάτησε σε απάντηση το Αινώ. Με την επιστροφή του ο Τιερί εκδικήθηκε (1150) με τη βοήθεια του Ερρίκου Δ΄ του Λουξεμβούργου και του Ερρίκου Β΄, επισκόπου της Λιέγης. Ακολούθησε ειρήνη, σύμφωνα με τους όρους η κόρη του Τιερί Μαργαρίτα Α΄ της Φλάνδρας παντρεύτηκε τον Βαλδουίνο, γιο και διάδοχο του Βαλδουίνου του Κτίστη. Το 1156 ο Τιερί πάντρεψε τον μεγαλύτερο γιο του με την Ελισσάβετ του Βερμαντουά κόρη και διάδοχο του Ραούλ Α΄ του Βερμαντουά.[10]
Επιστροφή στους Αγίους Τόπους
ΕπεξεργασίαΕπέστρεψε στους Αγίους Τόπους με τη σύζυγο του (1156), βοήθησε τον ετεροθαλή αδελφό της Βαλδουίνο Γ΄ στην πολιορκία της Σαϊζάρ αλλά το κάστρο παρέμεινε σε Μουσουλμανικά χέρια λόγω της διαφωνίας του με τον Ραϋνάλδο του Σατιγιόν. Επέστρεψε στη Φλάνδρα χωρίς τη σύζυγο του που παρέμεινε μοναχή στην αυλή του Αγίου Λαζάρου στη Βηθανία. Ο γιος και διάδοχος του Φίλιππος που διοικούσε το δουκάτο κατά τη διάρκεια της απουσίας του παρέμεινε συμβασιλέας μετά την επιστροφή του πατέρα του. Επέστρεψε στους Αγίους Τόπους άλλη μια φορά (1164) για να συνοδεύσει τον Αμωρί Α΄ της Ιερουσαλήμ επίσης ετεροθαλή αδελφό της συζύγου του και μικρότερο αδελφό του Βαλδουίνου Γ΄ όπου παρέμεινε ως το 1166. Μετά την επιστροφή του υιοθέτησε σαν σφραγίδα μια παλάμη με ημερομηνία και ένα στέμμα από δάφνες στην αντίθετη πλευρά. Ο Τιερί της Αλσατίας πέθανε στις 17 Ιανουαρίου 1168 και τάφηκε στο "αββαείο του Γουότεν" ανάμεσα στο Σαιντ-Ομέρ και το Γκραβελίν. Η βασιλεία του ήταν εκσυγχρονισμένη και ειρηνική, έφερε μεγάλη οικονομική και αγροτική ανάπτυξη που διατηρήθηκε πολλούς αιώνες, η μεγάλη εδαφική επέκταση της κομητείας οφείλεται στον ίδιο.
Οικογένεια
ΕπεξεργασίαΜε την πρώτη σύζυγό του Σβανχίλδη (απεβ. 1132) απέκτησε τέκνα:
- Λωρέτ, παντρεύτηκε πρώτα τον Ιβαίν κόμη του Αάλστ, μετά τον Ερρίκο Β΄ δούκα του Λίμπουργκ, έπειτα τον Ραούλ Α΄ των Καπετιδών κόμη του Βερμαντουά και τέλος τον Ερρίκο Δ΄ κόμη του Λουξεμβούργου. Έγινε μοναχή και τελικά απεβίωσε το 1170.[11]
Με τη δεύτερη σύζυγό του Σίβυλλα, κόρη τού Φούλκωνα Ε΄ κόμη τού Ανζού, απέκτησε:[11]
- Φίλιππος 1143-1191, κόμης της Φλάνδρας.[11]
- Ματθαίος π. 1137-1173, κόμης της Βουλώνης.
- Μαργαρίτα Α΄ απεβ. 1194, κόμισσα της Φλάνδρας, παντρεύτηκε πρώτα τον Ραούλ Β΄ των Καπετιδών, κόμη του Βερμαντουά (γιο του Ραούλ Α΄) και έπειτα τον Βαλδουίνο Ε΄ κόμη του Αινώ.[12]
- Γερτρούδη απεβ. 1186, παντρεύτηκε τον Ουμβέρτο Γ΄ κόμη της Σαβοΐας.
- Ματθίλδη, ηγουμένη του αββαείου του Φοντεβρώλ.
- Πέτρος απεβ. 1176, επίσκοπος του Καμπραί.[11]
Πρόγονοι
ΕπεξεργασίαΠαραπομπές
Επεξεργασία- ↑ 1,0 1,1 Εθνική Βιβλιοθήκη της Γερμανίας: (Γερμανικά) Gemeinsame Normdatei. Ανακτήθηκε στις 2 Μαρτίου 2015.
- ↑ 2,0 2,1 «Encyclopædia Britannica» (Αγγλικά) biography/Thierry. Ανακτήθηκε στις 9 Οκτωβρίου 2017.
- ↑ p10252.htm#i102513.
- ↑ 4,0 4,1 4,2 4,3 4,4 4,5 4,6 Charles Cawley: «Medieval Lands». (Αγγλικά) Charles Cawley, "Medieval Lands", 2006-2020. Ανακτήθηκε στις 28 Ιανουαρίου 2016.
- ↑ p10252.htm#i102513. Ανακτήθηκε στις 15 Δεκεμβρίου 2020.
- ↑ 6,0 6,1 6,2 Darryl Roger Lundy: (Αγγλικά) The Peerage.
- ↑ William M. Aird, Robert Curthose, Duke of Normandy: C. 1050-1134, (The Boydell Press, 2008), σ.272
- ↑ William M. Aird, Robert Curthose, Duke of Normandy: C. 1050-1134, (The Boydell Press, 2008), σ. 272
- ↑ Γουλιέλμος της Τύρου, "Ιστορία των Αγίων Τόπων", Βιβλίο 17, σ.7
- ↑ John W. Baldwin, The Government of Philip Augustus: Foundations of French Royal Power in the Middle Ages, (University of California Press, 1986), σ.15
- ↑ 11,0 11,1 11,2 11,3 Gislebertus (of Mons), Chronicle of Hainaut, transl. Laura Napran, (The Boydell Press, 2005), σσ. 46-47
- ↑ Nicholas 1992, σ. 72
Πηγές
Επεξεργασία- Γουλιέλμος της Τύρου, "Ιστορία των Αγίων Τόπων", Βιβλίο 17
- Galbert of Bruges
- Steven Runciman, A History of the Crusades, vol. II: The Kingdom of Jerusalem, Cambridge University Press, 1952.
- Edward Le Glay, Histoire des comtes de Flandre jusqu'à l'avènement de la Maison de Bourgogne, Comptoir des Imprimeurs-unis, Paris, 1853.
- Henri Platelle and Denis Clauzel, Histoire des provinces françaises du Nord, 2. Des principautés à l'empire de Charles Quint (900–1519), Westhoek-Editions Éditions des Beffrois, 1989.
- Georges-Henri Dumont, Histoire de la Belgique, Histoire/le cri, Brusells 1977.
- Cécile and José Douxchamps, Nos dynastes médiévaux, Wepion-Namur 1996, ed. José Douxchamps.
- Nicholas, David M (1992). Medieval Flanders. Routledge.
