Στη γραμμική άλγεβρα, ένας Τριδιαγώνιος πίνακας είναι ένας πίνακας που έχει μη μηδενικά στοιχεία μόνο στην κύρια διαγώνιο, στην υποδιαγώνιο/κατώτερη διαγώνιο (η πρώτη διαγώνιος κάτω από αυτήν) και στην υπερδιαγώνιο/άνω διαγώνιο (η πρώτη διαγώνιος πάνω από την κύρια διαγώνιο). Παραδείγματος χάριν, ο πίνακας είναι τριδιαγώνιος:

Η Ορίζουσα ενός τριδιαγώνιου πίνακα δίνεται από τη συνέχουσα των στοιχείων του.[1]

Ένας ορθογώνιος μετασχηματισμός ενός συμμετρικού (ή ερμητικού) πίνακα σε τριαδική μορφή μπορεί να γίνει με τον αλγόριθμο Λάντζος.

Ιδιότητες

Επεξεργασία

Ένας τριδιαγώνιος πίνακας είναι ένας πίνακας που είναι τόσο ανώτερος όσο και κατώτερος πίνακας Χέσενμπεργκ[2]. Ειδικότερα, ένας τριδιαγώνιος πίνακας είναι ένα άμεσο άθροισμα p πινάκων 1 επί 1 και q πινάκων 2 επί 2, έτσι ώστε p + q/2 = n - η διάσταση του τριδιαγώνου. Αν και ένας γενικός τριδιαγώνιος πίνακας δεν είναι απαραίτητα συμμετρικός ή ερμιτιανός, πολλοί από αυτούς που προκύπτουν κατά την επίλυση προβλημάτων γραμμικής άλγεβρας έχουν μία από αυτές τις ιδιότητες. Επιπλέον, εάν ένας πραγματικός τριδιαγώνιος πίνακας A ικανοποιεί την τιμή ak,k+1 ak+1,k > 0 για όλα τα k, έτσι ώστε τα πρόσημα των εγγραφών του να είναι συμμετρικά, τότε είναι παρόμοιος με έναν Ερμιτιανό πίνακα, μέσω μιας διαγώνιας αλλαγής του πίνακα βάσης. Συνεπώς, οι ιδιοτιμές του είναι πραγματικές. Αν αντικαταστήσουμε την αυστηρή ανισότητα με ak,k+1 ak+1,k ≥ 0, τότε λόγω συνέχειας, οι ιδιοτιμές εξακολουθούν να είναι εγγυημένα πραγματικές, αλλά ο πίνακας δεν χρειάζεται πλέον να είναι παρόμοιος με έναν ερμιτιανό πίνακα[3].

Το σύνολο όλων των τριδιαγώνιων πινάκων n × n σχηματίζει έναν διανυσματικό χώρο 3n-2 διαστάσεων.

Πολλοί αλγόριθμοι γραμμικής άλγεβρας απαιτούν σημαντικά λιγότερη υπολογιστική προσπάθεια όταν εφαρμόζονται σε διαγώνιους πίνακες, και αυτή η βελτίωση συχνά μεταφέρεται και στους τριδιαγώνιους πίνακες.

Ορίζουσα

Επεξεργασία

Η Ορίζουσα ενός τριδιαγώνιου πίνακα A τάξης n μπορεί να υπολογιστεί από μια αναδρομική σχέση τριών όρων..[4] Ας γράψουμεf1 = |a1| = a1 (δηλαδή, f1 είναι η ορίζουσα του πίνακα 1 επί 1 που αποτελείται μόνο από το a1) και έστω

 

Η ακολουθία (fi) ονομάζεται συνέχουσα και ικανοποιεί τη σχέση αναδρομής

 

με αρχικές τιμές f0 = 1 και f−1 = 0. Το κόστος υπολογισμού του καθοριστικού παράγοντα ενός τριδιαγώνιου πίνακα χρησιμοποιώντας αυτόν τον τύπο είναι γραμμικό ως προς το n, ενώ το κόστος είναι κυβικό για έναν γενικό πίνακα.

Αντιστροφή

Επεξεργασία

Ο αντιστρέψιμος πίνακας ενός μη-συνεχούς τριδιαγώνιου πίνακα T

 

Δίνεται από τη σχέση

 

όπου τα θi ικανοποιούν τη σχέση επανάληψης

 

με αρχικές συνθήκες θ0 = 1, θ1 = a1 and the ϕi ικανοποιεί το

 

με αρχικούς όρους ϕn+1 = 1 και ϕn = an.[5][6]

Λύσεις κλειστής μορφής μπορούν να υπολογιστούν για ειδικές περιπτώσεις όπως συμμετρικοί πίνακες με όλα τα διαγώνια και εκτός διαγωνίου στοιχεία ίσα [7] ή πίνακες Τόεπλιτζ[8] και για τη γενική περίπτωση επίσης[9][10].

Κατά κανόνα, ο αντίστροφος ενός τριδιαγώνιου πίνακα είναι ένας ημι-διαχωρίσιμος πίνακας και αντίστροφα[11]. Ο αντίστροφος ενός συμμετρικού τριδιαγώνιου πίνακα μπορεί να γραφεί ως ένας πίνακας ενός ζεύγους (ή αλλιώς γεννήτρια-αντιπροσωπευτικός ημι-διαχωρίσιμος πίνακας) της μορφής[12][13].

 

όπου   με  

Λύση γραμμικού συστήματος

Επεξεργασία

Ένα σύστημα εξισώσεων Ax = b for   μπορεί να επιλυθεί με μια αποτελεσματική μορφή απαλοιφής του Γκάους όταν το A είναι τρισδιάστατο και ονομάζεται αλγόριθμος τρισδιάστατων πινάκων, απαιτώντας O(n) πράξεις[14].

Ιδιοτιμές

Επεξεργασία

Όταν ένας τριδιαγώνιος πίνακας είναι επίσης Τόπλιτζ, υπάρχει μια απλή λύση κλειστής μορφής για τις ιδιοτιμές του, δηλαδή:[15][16]

 

Ένας πραγματικός συμμετρικός τριδιαγώνιος πίνακας έχει πραγματικές ιδιοτιμές και όλες οι ιδιοτιμές είναι διακριτές (απλές) εάν όλα τα εκτός διαγωνίου στοιχεία είναι μη μηδενικά.[17] Υπάρχουν πολυάριθμες μέθοδοι για τον αριθμητικό υπολογισμό των ιδιοτιμών ενός πραγματικού συμμετρικού τριδιαγώνιου πίνακα με αυθαίρετη πεπερασμένη ακρίβεια, που συνήθως απαιτούν   πράξεις για έναν πίνακα μεγέθους  , αν και υπάρχουν γρήγοροι αλγόριθμοι που (χωρίς παράλληλο υπολογισμό) απαιτούν μόνο  .[18]

Παρεμπιπτόντως, ένας μη αναγωγικός συμμετρικός τριδιαγώνιος πίνακας είναι ένας πίνακας που περιέχει μη μηδενικά στοιχεία εκτός διαγωνίου του τριδιαγώνιου, όπου οι ιδιοτιμές είναι διακριτές, ενώ τα ιδιοδιανύσματα είναι μοναδικά μέχρι ένα συντελεστή κλίμακας και είναι αμοιβαία ορθογώνια.[19]

Ομοιότητα με συμμετρικό τριδιαγώνιο πίνακα

Επεξεργασία

Για μη συμμετρικούς ή μη συμμετρικούς τριδιαγώνιους πίνακες μπορεί κανείς να υπολογίσει την ιδιοαποσύνθεση (eigendecomposition)[20] χρησιμοποιώντας έναν μετασχηματισμό ομοιότητας. Δεδομένου ενός πραγματικού τριδιαγώνιου, μη συμμετρικού πίνακα

 

όπου  . Ας υποθέσουμε ότι κάθε γινόμενο των εκτός διαγωνίου εγγραφών είναι ακριβώς θετικό   και ορίστε έναν πίνακα μετασχηματισμού   ως εξής [21]

 

Ο μετασχηματισμός ομοιότητας   δίνει έναν συμμετρικό τρισδιάστατο πίνακα   από:[22][21]

 

Ας σημειωθεί ότι οι   και   έχουν τις ίδιες ιδιοτιμές.

Προγραμματισμός υπολογιστών

Επεξεργασία

Ένας μετασχηματισμός που ανάγει έναν γενικό πίνακα σε μορφή Χέσενμπεργκ θα ανάγει έναν ερμιτιανό πίνακα σε τριδιαγώνια μορφή. Έτσι, πολλοί αλγόριθμοι ιδιοτιμών, όταν εφαρμόζονται σε έναν ερμιτιανό πίνακα, ανάγουν τον ερμιτιανό πίνακα εισόδου σε (συμμετρική πραγματική) τριδιαγώνια μορφή ως πρώτο βήμα[23].

Ένας τριδιαγώνιος πίνακας μπορεί επίσης να αποθηκευτεί πιο αποτελεσματικά από έναν γενικό πίνακα με τη χρήση ενός ειδικού συστήματος αποθήκευσης. Παραδείγματος χάριν, η συσκευασία LAPACK Fortran αποθηκεύει έναν μη συμμετρικό τρισδιάστατο πίνακα τάξης n σε τρεις μονοδιάστατους πίνακες, έναν μήκους n που περιέχει τα διαγώνια στοιχεία και δύο μήκους n − 1 που περιέχουν τα υποδιαγώνια και υπερδιαγώνια στοιχεία.

Εφαρμογές

Επεξεργασία

Η διακριτοποίηση στο χώρο της μονοδιάστατης εξίσωσης διάχυσης ή θερμότητας

 

με σταθερά διακριτοποίησης  . Ο πίνακας είναι τρισδιάστατος με   και  . Σημείωση: εδώ δεν χρησιμοποιούνται συνοριακές συνθήκες.

Δείτε επίσης

Επεξεργασία

Εξωτερικοί σύνδεσμοι

Επεξεργασία

Δημοσιεύσεις

Επεξεργασία

Παραπομπές

Επεξεργασία
  1. Thomas Muir (1960). A treatise on the theory of determinants . Dover Publications. σελίδες 516–525. 
  2. Horn, Roger A.· Johnson, Charles R. (1985). Matrix Analysis. Cambridge University Press. σελ. 28. ISBN 0521386322. 
  3. Horn & Johnson, page 174
  4. El-Mikkawy, M. E. A. (2004). «On the inverse of a general tridiagonal matrix». Applied Mathematics and Computation 150 (3): 669–679. doi:10.1016/S0096-3003(03)00298-4. 
  5. Da Fonseca, C. M. (2007). «On the eigenvalues of some tridiagonal matrices». Journal of Computational and Applied Mathematics 200: 283–286. doi:10.1016/j.cam.2005.08.047. 
  6. Usmani, R. A. (1994). «Inversion of a tridiagonal jacobi matrix». Linear Algebra and its Applications 212-213: 413–414. doi:10.1016/0024-3795(94)90414-6. 
  7. Hu, G. Y.; O'Connell, R. F. (1996). «Analytical inversion of symmetric tridiagonal matrices». Journal of Physics A: Mathematical and General 29 (7): 1511. doi:10.1088/0305-4470/29/7/020. 
  8. Huang, Y.; McColl, W. F. (1997). «Analytical inversion of general tridiagonal matrices». Journal of Physics A: Mathematical and General 30 (22): 7919. doi:10.1088/0305-4470/30/22/026. 
  9. Mallik, R. K. (2001). «The inverse of a tridiagonal matrix». Linear Algebra and its Applications 325: 109–139. doi:10.1016/S0024-3795(00)00262-7. 
  10. Kılıç, E. (2008). «Explicit formula for the inverse of a tridiagonal matrix by backward continued fractions». Applied Mathematics and Computation 197: 345–357. doi:10.1016/j.amc.2007.07.046. 
  11. Raf Vandebril· Marc Van Barel· Nicola Mastronardi (2008). Matrix Computations and Semiseparable Matrices. Volume I: Linear Systems. JHU Press. Theorem 1.38, p. 41. ISBN 978-0-8018-8714-7. 
  12. Meurant, Gerard (1992). «A review on the inverse of symmetric tridiagonal and block tridiagonal matrices». SIAM Journal on Matrix Analysis and Applications 13 (3): 707-728. doi:10.1137/0613045. https://doi.org/10.1137/0613045. 
  13. Bossu, Sebastien (2024). «Tridiagonal and single-pair matrices and the inverse sum of two single-pair matrices». Linear Algebra and its Applications 699: 129-158. doi:10.1016/j.laa.2024.06.018. https://authors.elsevier.com/a/1jOTP5YnCtZEc. 
  14. Golub, Gene H.· Van Loan, Charles F. (1996). Matrix Computations (3rd έκδοση). The Johns Hopkins University Press. ISBN 0-8018-5414-8. 
  15. Noschese, S.; Pasquini, L.; Reichel, L. (2013). «Tridiagonal Toeplitz matrices: Properties and novel applications». Numerical Linear Algebra with Applications 20 (2): 302. doi:10.1002/nla.1811. 
  16. This can also be written as   because  , as is done in: Kulkarni, D.; Schmidt, D.; Tsui, S. K. (1999). «Eigenvalues of tridiagonal pseudo-Toeplitz matrices». Linear Algebra and its Applications 297: 63. doi:10.1016/S0024-3795(99)00114-7. https://hal.archives-ouvertes.fr/hal-01461924/file/KST.pdf. 
  17. Parlett, B.N. (1980). The Symmetric Eigenvalue Problem. Prentice Hall, Inc. 
  18. Coakley, E.S.; Rokhlin, V. (2012). «A fast divide-and-conquer algorithm for computing the spectra of real symmetric tridiagonal matrices». Applied and Computational Harmonic Analysis 34 (3): 379–414. doi:10.1016/j.acha.2012.06.003. 
  19. Dhillon, Inderjit Singh. A New O(n 2 ) Algorithm for the Symmetric Tridiagonal Eigenvalue/Eigenvector Problem (PDF). σελ. 8. 
  20. «Eigendecomposition Explained». Built In (στα Αγγλικά). Ανακτήθηκε στις 27 Ιουλίου 2024. 
  21. 21,0 21,1 Kreer, M. (1994). «Analytic birth-death processes: a Hilbert space approach». Stochastic Processes and their Applications 49 (1): 65–74. doi:10.1016/0304-4149(94)90112-0. 
  22. «www.math.hkbu.edu.hk math lecture» (PDF). 
  23. Eidelman, Yuli; Gohberg, Israel; Gemignani, Luca (2007-01-01). «On the fast reduction of a quasiseparable matrix to Hessenberg and tridiagonal forms» (στα αγγλικά). Linear Algebra and its Applications 420 (1): 86–101. doi:10.1016/j.laa.2006.06.028. ISSN 0024-3795. https://www.sciencedirect.com/science/article/pii/S0024379506003041. 
  • Janko Bračič, Kolobar aritmetičnih funkcij (Ring of arithmetical functions), (Obzornik mat, fiz. 49 (2002) 4, pp. 97–108) (MSC (2000) 11A25)
  • Iwaniec and Kowalski, Analytic number theory, AMS (2004).