Τύχη της Γαλλίας

Η Τύχη της Γαλλίας (γαλλικός τίτλος: Fortune de France) είναι σειρά ιστορικών μυθιστορημάτων του Ρομπέρ Μερλ. Το λογοτεχνικό έργο περιλαμβάνει συνολικά 13 τόμους που δημοσιεύθηκαν από το 1977 έως το 2003. Η σειρά έχει ιστορικό υπόβαθρο την ιστορία της Γαλλίας του 16ου και 17ου αιώνα.

Τύχη της Γαλλίας

Πρώτος τόμος, 1977
Συγγραφέας	Ρομπέρ Μερλ
Τίτλος	Fortune de France
Γλώσσα	γαλλικά
Ημερομηνία δημοσίευσης	1977
Μορφή	μυθιστόρημα
δεδομένα ()

Περιγραφή

Η μυθιστορηματική σειρά είναι μια ιστορική τοιχογραφία που εκτείνεται από το 1547 έως το 1661, εστιάζοντας στους Θρησκευτικούς πολέμους της Γαλλίας κατά τον 16ο και 17ο αιώνα.

Αποτελείται από δύο μέρη. Αφηγητής στο πρώτο μέρος, τα έξι πρώτα μυθιστορήματα, είναι ο φανταστικός χαρακτήρας Πιέρ ντε Σιοράκ, Ουγενότος γιατρός, γόνος ευγενούς οικογένειας του Περιγκόρ. Ο γιος του Πιέρ-Εμμανυέλ είναι ο αφηγητής του δεύτερου μέρους, οι υπόλοιποι επτά τόμοι. Στην εξέλιξη των περιπετειών τους, οι αφηγητές συναντούν πολλά σημαντικά ιστορικά πρόσωπα και γίνονται μάρτυρες ιστορικών γεγονότων, όπως ο γάμος του Ερρίκου βασιλιά της Ναβάρρας με τη Μαργαρίτα της Γαλλίας, η σφαγή του Αγίου Βαρθολομαίου, η δολοφονία του Ερρίκου Γ' της Γαλλίας, η βασιλεία του Λουδοβίκου ΙΓ΄και άλλων σελίδων της ιστορίας της Γαλλίας. Η γλώσσα του έργου περιλαμβάνει στοιχεία της γλώσσας της εποχής, είναι κατανοητή όμως στον σύγχρονο αναγνώστη.

Οι δεκατρείς τόμοι της σειράς, πλούσιοι σε χαρακτήρες και περιπέτειες, γνώρισαν μεγάλη εμπορική επιτυχία με περισσότερες από 5 εκατομμύρια πωλήσεις. Ο συγγραφέας Ρομπέρ Μερλ έχει αποκληθεί από τους κριτικούς επανειλημμένα «Αλέξανδρος Δουμάς του 20ού αιώνα».

Τα μυθιστορήματα

Πρώτο μέρος

1. Τύχη της Γαλλίας. Στο πρώτο μυθιστόρημα, στην αρχή των Θρησκευτικών πολέμων στους οποίους βυθίστηκε η Γαλλία μετά τον θάνατο του Φραγκίσκου Α΄ το 1547, ο βετεράνος στρατιωτικός Ζαν ντε Σιοράκ εγκαθίσταται στο κάστρο του Μεσπές στο Περιγκόρ, περιοχή της Γαλλίας μακριά από την επιρροή του βασιλιά. Ένθερμος βασιλικός αλλά αφοσιωμένος Ουγενότος, συγκεντρώνει μια πιστή κοινότητα γύρω του, αλλά αντιμετωπίζει προβλήματα, καθώς οι θρησκευτικές αναταραχές, η φτώχεια και η πείνα απειλούν τη ζωή των ανθρώπων του και σπρώχνουν τη Γαλλία στο χάος. Σ' αυτήν την κατεστραμμένη χώρα, έρμαιο της δυστυχίας, των ληστών, της πανώλης, του μίσους, μεγαλώνει τον γιο του, τον νεαρό Πιερ ντε Σιοράκ, ήρωα και αφηγητή του μυθιστορήματος, οι περιπέτειες του οποίου είναι στενά συνυφασμένες κατά καιρούς με την ιστορική πραγματικότητα. Μέσα στο έργο αναβιώνει μια ολόκληρη εποχή με τους αγρότες, τους πρίγκιπες, τους στρατιωτικούς, τους ιερωμένους, την ανθρώπινη φύση και τις σκληρότητες. Είναι μια εποχή που γεννιέται το αίτημα για ανεκτικότητα και ειρήνη, απηχώντας την κραυγή αγανάκτησης και ελπίδας του Μισέλ ντε Λ'Οπιτάλ: «Δεν θα δούμε την Τύχη της Γαλλίας να υψώνεται;»

2. Στα πράσινα χρόνια μας. 1563-1567: τέσσερα χρόνια ειρήνης μεταξύ Καθολικών και Ουγενότων στη Γαλλία. Εύθραυστη ειρήνη, ο Πιερ ντε Σιοράκ και ο αδελφός του Σαμψών αποστέλλονται από τον πατέρα τους για σπουδές ιατρικής στο Μονπελιέ. Έτσι, οι δύο Ουγενότοι αδελφοί με τον υπηρέτη τους ταξιδεύουν στους μεγάλους δρόμους του βασιλείου της Γαλλίας και στη συνέχεια βρίσκονται ανάμεσα στους γιατρούς και τους φαρμακοποιούς της Ιατρικής Σχολής του Πανεπιστημίου του Μονπελιέ, διάσημης σε όλη την Ευρώπη. Νυχτερινές ανατομίες, μαγεία, έρωτες με μεγάλες κυρίες αλλά και εταίρες, συναναστροφή με άθεους κ.λ. Και μετά πάλι ο εμφύλιος, οι σφαγές, η φυγή. Ιστορικό και συγχρόνως πικαρέσκο ​​μυθιστόρημα, περιλαμβάνει ατελείωτες περιπέτειες του αφηγητή, σε μια εποχή που ο θάνατος και η καθημερινή φρίκη δεν εμποδίζουν τη δίψα για γνώση ούτε την πνευματική ευθυμία, ιδιαίτερα προσφιλή στον Ραμπελαί, στην οποία κυριαρχεί η ζωντάνια της Αναγέννησης.

Νύχτα του Αγίου Βαρθολομαίου, Πρωινό στις πύλες του Λούβρου, πίνακας του Εντουάρ Ντεμπά - Πονσάν,19ος αιώνας. Διακρίνεται στα μαύρα η Αικατερίνη των Μεδίκων.

3. Παρίσι καλή μου πόλη. Μια μονομαχία αναγκάζει τον Πιερ ντε Σιοράκ να εγκαταλείψει το Μονπελιέ των ιατρικών του σπουδών και φθάνει στην πρωτεύουσα για να ζητήσει χάρη από τον βασιλιά. Περιγράφει, έτσι, το Παρίσι του 1572. Η εύνοια του Καρόλου Θ΄ της Γαλλίας προς τον ηγέτη των Ουγενότων Γκασπάρ ντε Κολινί, ο «διαβόητος γάμος» της καθολικής Μαργκό με τον Ερρίκο της Ναβάρρας σκανδάλισαν την κοινή γνώμη. Το μίσος μεταξύ των δύο στρατοπέδων βρίσκεται στο αποκορύφωμα. Ο Πιερ ντε Σιοράκ ανακαλύπτει τον κόσμο των στενών δρόμων, των απλών ανθρώπων, των εργατών και των τεχνιτών και στη συνέχεια το παλάτι του Λούβρου, τους πρίγκιπες, τις μεγάλες κυρίες, τους στρατιώτες και τους άρχοντες - στρατιωτικούς... Μέχρι την τρομερή νύχτα της σφαγής του Αγίου Βαρθολομαίου που θα τη ζήσει από κοντά, καταφέρνοντας όμως να δραπετεύσει.

4. Ιδού ο Πρίγκιπας. 1572-1588: Τα χρόνια περιγράφονται ως «θυελλώδη και ανησυχητικά», Καθολικοί και Ουγενότοι συνεχίζουν τον αλληλοσπαραγμό. Φεύγοντας ξανά από το κάστρο του Περιγκόρ όπου είχε καταφύγει, ο Ουγενότος Πιερ ντε Σιοράκ επιστρέφει στο Παρίσι όπου γίνεται γιατρός του Ερρίκου Γ' και στη συνέχεια έμπιστος μυστικός του πράκτορας. Ο Πιερ ανακαλύπτει, κατά τη διάρκεια επικίνδυνων αποστολών, τους κινδύνους που απειλούν το βασίλειο, τη στιγμή που ο φιλόδοξος Φίλιππος Β' της Ισπανίας συμμαχεί και εξοπλίζει εναντίον του βασιλιά της Γαλλίας τον Ερρίκο δούκα του Γκιζ, αρχηγό της Καθολικής Ένωσης.

Η είσοδος του Ερρίκου Δ΄στο Παρίσι (1594)

5. Ο Βίαιος Έρωτας. Η σύγκρουση μαίνεται μεταξύ εκείνων που, όπως ο Καθολικός Ερρίκος Γ' επιθυμούν τη συνύπαρξη των δύο Εκκλησιών, και της Καθολικής Ένωσης, που συντηρείται από ισπανικό χρυσάφι και το μόνο που ονειρεύεται είναι να κάψει τους αιρετικούς στην πυρά. Με τον θάνατο του Ερρίκου Γ', η Γαλλία βλέπει να ανατέλλει το άστρο του Ουγενότου Ερρίκου της Ναβάρρας, του μελλοντικού Ερρίκου Δ'. Ο Πιερ ντε Σιοράκ πολεμά στον στρατό του πριν γίνει ξανά μυστικός πράκτορας για επικίνδυνες αποστολές στο Παρίσι πέφτοντας στα χέρια της Καθολικής Ένωσης. Με φρενήρεις ρυθμούς, παρουσιάζεται η είσοδος του βασιλιά Ερρίκου Δ΄ στην πρωτεύουσα.

6. Η επιλογή της ημέρας. Δεν αρκεί που έχει πάρει την εξουσία: αν ο Ερρίκος Δ' θέλει να «ανυψώσει την τύχη της Γαλλίας», πρέπει πρώτα να εδραιώσει τον θρόνο του και να ειρηνεύσει το βασίλειο. Ο Πιερ ντε Σιοράκ γίνεται εραστής μιας μεγάλης κυρίας της Αυλής και του ανατίθενται αποστολές άλλοτε πολεμικές, άλλοτε διπλωματικές, συχνά μυστικές: μεταφορά κεφαλαίων ή έρευνα για δολοπλοκίες των Ιησουιτών... Στη Ρώμη, συμμετέχει στις λεπτές ίντριγκες του Βατικανού για την άφεση του βασιλιά. Στην Ισπανία, βλέπει τον ευσεβή Φίλιππο Β' να πεθαίνει το 1598 στο βασιλικό ανάκτορο του Εσκοριάλ.

7. Η μεταστροφή. 1598. Υπογράφεται το έδικτο της Νάντης. Ωστόσο, η Γαλλία δεν ειρηνεύεται, η θρησκευτική μισαλλοδοξία ξαναγεννιέται αλλά η βασιλική αυλή διασκεδάζει: γιορτές, γλέντια, τζόγος και έρωτες. Ο γιος του Πιερ ντε Σιοράκ, ο Πιέρ-Εμμανυέλ κάνει την εμφάνισή του στον χορό της δούκισσας του Γκιζ, ενώ ο Ερρίκος Δ', σε διάσταση με τη βασίλισσα, εξαπατημένος από τις ερωμένες του και προδομένος από τους υπουργούς του, ακολουθεί διπλό αγώνα: ενάντια στον φανατικό καθολικισμό και ενάντια στις ηγεμονικές φιλοδοξίες των Αψβούργων της Ισπανίας.

Δεύτερο μέρος

8. Ο Ανήλικος Βασιλιάς. 1610. Ο Ερρίκος Δ' δολοφονείται από τον φανατικό καθολικό Ραβαγιάκ. Ο Λουδοβίκος ΙΓ' είναι μόλις 9 ετών και η μητέρα του Μαρία των Μεδίκων σκοπεύει να διατηρήσει την εξουσία για όσο το δυνατόν περισσότερο, προς όφελος των Φλωρεντινών Κονσίνι. Ο ιππότης Πιέρ-Εμμανυέλ ντε Σιοράκ, παιδικός φίλος και έμπιστος του βασιλιά, γίνεται μάρτυρας των επτά ετών κατά τα οποία ο ανήλικος βασιλιάς, τον οποίο υπηρετεί με απόλυτη αφοσίωση, θα αναπτύξει κρυφά το δίκτυό του, θα μάθει για τις υποθέσεις του βασιλείου, μέχρι το πραξικόπημα που θα του δώσει τον θρόνο.

9. Τα τριαντάφυλλα της ζωής. «Α, κύριε!, είμαι βασιλιάς!». Έτσι σχολιάζει νηφάλια το 1617 ο 16χρονος Λουδοβίκος ΙΓ' την εξόντωση του Κοντσίνο Κοντσίνι και της συζύγου του Λεονόρα Ντόρι, παντοδύναμων προστατευόμενων της μητέρας του Μαρίας των Μεδίκων, την οποία εξορίζει. Ωστόσο, πρέπει ακόμη να δώσει σκληρές μάχες για να ενισχύσει την εξουσία του, μπροστά σε κάθε είδους απειλές: ανυπακοή των Μεγάλων αρχόντων, εξέγερση των Ουγενότων, ανικανότητα ή διαφθορά των υπουργών... Για τον Πιέρ-Εμμανυέλ ντε Σιοράκ, στενό φίλο του βασιλιά, είναι η ώρα της ανταμοιβής: λαμβάνει τον τίτλο του κόμη ντ'Ορμπιέ. Στη συνέχεια ταξιδεύει στα κτήματά του και ανακαλύπτει την αξιολύπητη κατάσταση των αγροτών και εργατών που κατακλύζονται από φόρους, μακριά από τη λαμπρή ζωή της αυλής. Εν τω μεταξύ, εμφανίζεται στο προσκήνιο ο καρδινάλιος Ρισελιέ, του οποίου η πολιτική ιδιοφυΐα ανησυχεί ακόμη και τον ίδιο τον βασιλιά.

10. Το Κρίνο και η Πορφύρα. Απρίλιος 1624 - Οκτώβριος 1627. Τρία χρόνια με πολλά γεγονότα: είσοδος του Ρισελιέ στο Βασιλικό Συμβούλιο, αδιάκοποι πόλεμοι κατά των Ουγενότων. Στη βασιλική αυλή οι ίντριγκες πολλαπλασιάζονται: Η Άννα της Αυστρίας συνωμοτεί με τον Κύριο, τον αδελφό του βασιλιά, εναντίον του συζύγου της. Η εξεγερμένη αριστοκρατία στρέφεται κατά του Ρισελιέ. Οι επαναστάτες τιμωρούνται με εξορίες, φυλακίσεις, αποκεφαλισμούς. Αρχίζει η πολιορκία της Λα Ροσέλ. Το βασιλικό κράτος επιβάλλεται ενάντια σε όλες τις προβλέψεις, μέσω της συνεννόησης και συνεργασίας που αναπτύχθηκε σταδιακά μεταξύ του νεαρού βασιλιά και του υπουργού του Ρισελιέ. Έχοντας γίνει κόμης του Ορμπιέ, ο Πιέρ-Εμμανυέλ ντε Σιοράκ, πράκτορας και έμπιστος του Λουδοβίκου ΙΓ΄, συχνάζει στους πιο διαφορετικούς κύκλους ανάλογα με τις αποστολές του: συναναστρέφεται με αυλικούς, αγρότες, ξενοδόχους, ναύτες, γνωρίζει τόσες ερωτικές περιπέτειες όσες και πολιτικές ίντριγκες, παρουσιάζοντας μια πιστή και ζωντανή αναπαράσταση της εποχής του.

Ο Λουδοβίκος ΙΓ' και ο Ρισελιέ στην πολιορκία της Λα Ροσέλ

11. Η Δόξα και οι Κίνδυνοι. Η κατάληψη της Λα Ροσέλ το 1628 από τον Λουδοβίκο ΙΓ' και τον Ρισελιέ είναι ένα σημαντικό γεγονός. Η τελευταία πράξη των συγκρούσεων μεταξύ Καθολικών και Ουγενότων, σηματοδοτεί το τέλος των αγγλικών επεμβάσεων στη Γαλλία. Εσωτερικά, ενισχύει το κράτος, κύρια φιλοδοξία του καρδινάλιου-υπουργού. Ο κόμης ντ'Ορμπιέ (ο αφηγητής Πιέρ-Εμμανυέλ ντε Σιοράκ, φίλος του βασιλιά από την παιδική του ηλικία στον οποίο ο βασιλιάς απονέμει και τον τίτλο του δούκα) αφηγείται σε πρώτο πρόσωπο αυτή την πολιορκία που διαρκεί ένα χρόνο, της οποίας βασικό στοιχείο είναι το τεράστιο ανάχωμα που κλείνοντας τον κόλπο, απαγορεύει κάθε βοήθεια στην πόλη. Στα μεσοδιαστήματα των λεπτών και επικίνδυνων αποστολών του - μία τον φέρνει μέσα στην πολιορκημένη πόλη - ο πιστός υπηρέτης του βασιλιά δεν ξεχνά τις ερωτικές του περιπέτειες που αφηγείται με τη συνηθισμένη του αισιοδοξία.

12. Συνωμοσίες και Καβάλα. Μετά την τρομερή πολιορκία της Λα Ροσέλ, ο Λουδοβίκος ΙΓ' και ο Ρισελιέ ελπίζουν ότι έχουν τελειώσει με την εξέγερση των Προτεσταντών και ότι έχουν αποκαταστήσει την ειρήνη στο βασίλειο. Όσο για τον αφηγητή δούκα ντ'Ορμπιέ, λαχταράει ακόμη περισσότερο να ξεκουραστεί καθώς έχει μόλις παντρευτεί. Ωστόσο, τα τρία χρόνια που ακολουθούν περιλαμβάνουν τους μεγαλύτερους κινδύνους: οι δραστηριότητες των Αψβούργων στην ιταλική χερσόνησο, οι ταραχές στις πόλεις της νότιας Γαλλίας, οι συνωμοσίες των Μεγάλων αρχόντων του βασιλείου, με την ενθάρρυνση του αδελφού του βασιλιά δούκα της Ορλεάνης Γκαστόν, εναντίον παντοδύναμου καρδινάλιου... Ακόμη χειρότερα: η ίδια η βασίλισσα-μητέρα Μαρία των Μεδίκων συνωμοτεί εναντίον του γιου της.

13. Το ξίφος και οι έρωτες. Οι εξεγέρσεις κατά του Λουδοβίκου ΙΓ' και του Ρισελιέ πολλαπλασιάζονται, υποστηριζόμενες κρυφά από τον αδελφό του βασιλιά Γκαστόν και την ίδια τη βασίλισσα Άννα της Αυστρίας. Το 1631, ο στρατάρχης ντε Μαριγιάκ και ο δούκας Ερρίκος Β΄ του Μονμορανσύ συμμετέχουν σε νέα συνομωσία, συλλαμβάνονται και εκτελούνται τον επόμενο χρόνο. Τριάντα χρόνια αργότερα, στις 9 Μαρτίου 1661, ο πρωθυπουργός καρδινάλιος Μαζαρέν πεθαίνει στο κάστρο της Βενσέν. Την επόμενη μέρα, ο Λουδοβίκος ΙΔ', 23 ετών, συγκεντρώνει τους πρίγκιπες, τους δούκες και τους υπουργούς του, για να τους ανακοινώσει ότι από εδώ και πέρα ​​θα κυβερνά ο ίδιος τη Γαλλία. Μεταξύ αυτών των δύο ημερομηνιών μεσολαβούν πολλά συνταρακτικά γεγονότα - η σύγκρουση με την Ισπανία, η προδοσία του μαρκήσιου Σεν-Μαρ, η εξέγερση της Σφενδόνης - τα οποία διηγείται ο ήρωας και αφηγητής δούκας ντ'Ορμπιέ.

Ανάλυση και σχόλια

Το πρώτο μυθιστόρημα, Τύχη της Γαλλίας, εκδόθηκε το 1977 όταν ο Ρομπέρ Μερλ ήταν σχεδόν 70 ετών και το τελευταίο κυκλοφόρησε το 2003 όταν ήταν 95 ετών. Ο Μερλ έγραψε τον πρώτο τόμο χωρίς να σχεδιάζει τη συνέχεια, αλλά συνέχισε τη σειρά καθώς «οι αναγνώστες απαιτούσαν τη συνέχεια». Ο συγγραφέας πέθανε το 2004.

Ο συγγραφέας ήθελε να προσεγγίσει όσο το δυνατόν περισσότερο τη γλώσσα που μιλούσαν την εποχή που εξελίσσονταν οι περιπέτειες, το κατάφερε βασισμένος ιδιαίτερα στα Ημερολόγια του Πιέρ ντε Λ'Ετουάλ και με σημαντική προσωπική έρευνα. Ένα γλωσσάρι στο τέλος κάθε τόμου υποδεικνύει τη μετάφραση ορισμένων όρων.

Ο Ρομπέρ Μερλ έδωσε μεγάλη σημασία στην ιστορική ακρίβεια των ιστοριών του. Δεν ήθελε τα μυθιστορήματά του να συνδέονται με αυτά του Αλέξανδρου Δουμά ή του Βίκτωρα Ουγκώ, για παράδειγμα, των οποίων τα έργα εκτιμούσε μεν αλλά δεν είχαν, σύμφωνα με τον ίδιο, καμία ιστορική αξία. Ένιωθε πιο κοντά στον Γκυστάβ Φλωμπέρ, συγγραφέα του Σαλαμπό.

Ο Ρομπέρ Μερλ δεν συμπαθούσε την εποχή του Λουδοβίκου ΙΔ' και είχε ανακοινώσει ότι δεν θα έγραφε ιστορίες που διαδραματίζονταν υπό τη βασιλεία του. Κατά σύμπτωση, ο τελευταίος τόμος τελειώνει το 1661, τη χρονιά του θανάτου του καρδινάλιου Μαζαρέν, όταν ο βασιλιάς, σε ηλικία 23 ετών, πρόκειται να αρχίσει την προσωπική του βασιλεία. Ο συγγραφέας πέθανε λίγο μετά τη δημοσίευση του τελευταίου έργου.

Χαρακτηριστική είναι η εξέλιξη του έργου από τη σκοπιά του αφηγητή. Στον πρώτο τόμο, το σκηνικό είναι η αγροτική ζωή, οι κοινωνιολογικές παρατηρήσεις είναι πολλές, συχνά περιγράφεται η ζωή των χαμηλότερων τάξεων και ο Προτεσταντισμός παρουσιάζεται υπό πολύ ευνοϊκό πρίσμα. Οι επόμενοι δύο τόμοι διαδραματίζονται σε αστικό περιβάλλον (στο Μονπελιέ και μετά στο Παρίσι). Κεντρικός χαρακτήρας είναι ο Πιερ, οι περιγραφές της καθημερινότητας είναι πάντα πολλές. Στη συνέχεια, ο Πιερ φτάνει στους υψηλότερους κύκλους, και συναναστρέφεται τους ισχυρούς. Το μυθιστόρημα γίνεται έτσι μια ευκαιρία να αναφερθούν σημαντικά ιστορικά γεγονότα, να απεικονιστούν γνωστοί χαρακτήρες. Η καθημερινή ζωή των Γάλλων στα τέλη του 16ου αιώνα δεν αναφέρεται πλέον. Ο Καθολικισμός αναφέρεται συχνότερα από τον Προτεσταντισμό και από μια αρκετά ουδέτερη οπτική γωνία. Από τον έβδομο τόμο, όπου ο κύριος χαρακτήρας είναι ο γιος Πιέρ-Εμμανυέλ, το σκηνικό είναι η ζωή της βασιλικής αυλής και το θρησκευτικό ζήτημα εξαφανίζεται σταδιακά. Για αυτόν, που είναι και ο αφηγητής, είναι φυσικό να είναι Καθολικός.

Τίτλοι

• 1977: Fortune de France - Τύχη της Γαλλίας
• 1979: En nos vertes années - Στα πράσινα χρόνια μας
• 1980: Paris ma bonne ville - Παρίσι καλή μου πόλη
• 1982: Le Prince que voilà - Ιδού ο Πρίγκιπας
• 1983: La Violente Amour - Ο Βίαιος Έρωτας
• 1985: La Pique du jour - Η επιλογή της ημέρας
• 1991: La Volte des vertugadins - Η μεταστροφή
• 1993: L'Enfant-Roi - Ο Ανήλικος Βασιλιάς
• 1995: Les Roses de la vie - Τα τριαντάφυλλα της ζωής
• 1997: Le Lys et la Pourpre - Το Κρίνο και η Πορφύρα
• 1999: La Gloire et les Périls - Η Δόξα και οι Κίνδυνοι
• 2001: Complots et Cabales - Συνωμοσίες και Καβάλα
• 2003: Le Glaive et les Amours - Το ξίφος και οι έρωτες

Βραβεία

• Το 2003, ο Ρομπέρ Μερλ βραβεύτηκε με το βραβείο Ζαν Ζιονό για το τελευταίο μυθιστόρημα και για το σύνολο του έργου του.