Βικιπαίδεια

Φορτηγό αερίων

Όχημα που χρησιμοποιήθηκε για μαζική δολοφονία, ειδικά στη διάρκεια του Ολοκαυτώματος

Ένα φορτηγό αερίων (ρωσικά: душегубка, dushegubka, κυριολεκτικά «δολοφόνος ψυχών», γερμανικά: Gaswagen) ήταν ένα φορτηγό εξοπλισμένο για χρήση ως κινητός θάλαμος αερίων. Κατά τη διάρκεια του Β' Παγκοσμίου Πολέμου, η Ναζιστική Γερμανία ανέπτυξε και χρησιμοποίησε φορτηγά αερίων σε μεγάλη κλίμακα ως μέθοδο εξόντωσης για τη δολοφονία κρατουμένων ασύλου, Πολωνών, Ρομά, Εβραίων και κρατουμένων στην κατεχόμενη Πολωνία, τη Λευκορωσία, τη Γιουγκοσλαβία, τη Σοβιετική Ένωση και άλλες περιοχές της γερμανοκρατούμενης Ευρώπης.[1]

Καμένο φορτηγό μεταφοράς επίπλων Magirus Deutz κοντά στο στρατόπεδο εξόντωσης Χέλμνο. Ένας τύπος που χρησιμοποίησαν οι Ναζί για ασφυξία, με τους καπνούς εξάτμισης να μεταφέρονται στο σφραγισμένο πίσω διαμέρισμα όπου ήταν κλειδωμένα τα θύματα. Αυτό το συγκεκριμένο φορτηγό δεν είχε τροποποιηθεί, όπως εξηγείται από το Γενικό Σύμβουλο του Γραφείου των Ηνωμένων Πολιτειών για την Εισαγγελία του Άξονα (1946), ωστόσο δίνει μια καλή ιδέα για τη διαδικασία.

Ναζιστική Γερμανία Επεξεργασία

Η χρήση των φορτηγών αερίων από τους Γερμανούς για τη δολοφονία Εβραίων, Πολωνών, Ρομά, ατόμων με ψυχικές ασθένειες και κρατούμενων στις κατεχόμενες περιοχές κατά τη διάρκεια του Β' Παγκοσμίου Πολέμου ξεκίνησε με το Πρόγραμμα Ευθανασίας T-4 το 1939. Αφού πήρε διαταγή να βρει μια κατάλληλη μέθοδος θανάτωσης, το Ινστιτούτο Ιατροδικαστικής Έρευνας της Αστυνομίας ("Kriminaltechnisches Institut der Sicherheitspolizei", συντομογραφία KTI) του Κεντρικού Γραφείου Ασφαλείας του Ράιχ (RSHA) αποφάσισε να ρίξει αέριο στα θύματα με μονοξείδιο του άνθρακα.[2] Τον Οκτώβριο του 1939, οι Ναζί άρχισαν να ρίχνουν αέριο στους φυλακισμένους του Οχυρού VII κοντά στο Πόζναν (τότε Πόσεν). Τα πρώτα θύματα ήταν Πολωνοί και Εβραίοι τρόφιμοι ασύλου για τους ψυχικά ασθενείς.[3] Μάρτυρες αναφέρουν ότι από τον Δεκέμβριο του 1939, κινητοί θάλαμοι αερίων χρησιμοποιήθηκαν για να σκοτώσουν τους κρατούμενους ασύλου στην Πομερανία, την Ανατολική Πρωσία και την Πολωνία.[4] Τα φορτηγά κατασκευάστηκαν για τον Χέρμπερτ Λάνγκε με υποτιθέμενο σκοπό την επιτάχυνση των φόνων. Αντί να μεταφέρουν τα θύματα στους θαλάμους αερίων, οι θάλαμοι αερίων μεταφέρονταν στα θύματα. Πιθανότατα επινοήθηκαν από ειδικούς από το Referat II D του RSHA. Αυτοί οι κινητοί θάλαμοι αερίων λειτουργούσαν σύμφωνα με τις ίδιες αρχές με τους στατικούς θαλάμους αερίων: μέσω ενός λαστιχένιου σωλήνα, ο οδηγός απελευθέρωνε καθαρό CO από χαλύβδινους κυλίνδρους στην αεροστεγή ειδική κατασκευή που είχε σχήμα κουτιού και τοποθετήθηκε στο φορτηγό. Τα φορτηγά έμοιαζαν με κινούμενα φορτηγά ή φορτηγά παράδοσης και είχαν την ετικέτα Kaiser's Kaffee Geschäft («Καφετέρια του Κάισερ») για καμουφλάζ. Δεν ονομάζονταν «φορτηγά αερίων» εκείνη την εποχή, αλλά «Sonder-Wagen», «Spezialwagen» (ειδικά φορτηγά) και «Entlausungswagen» (φορτηγά ξεφωρίασης).[5][4] Ο διοικητής Λάνγκε σκότωσε ασθενείς σε πολλά νοσοκομεία στο Ράιχσγκαου Βάρτελαντ το 1940. Πήγαιναν στα νοσοκομεία, συνέλεξαν ασθενείς, τους φόρτωσαν στα φορτηγά και τους έριχναν αέριο ενώ τους οδήγησαν μακριά.[6] Από τις 21 Μαΐου έως τις 8 Ιουνίου 1940, ο Λάνγκε σκότωσε 1.558 άρρωστους μόνο από το στρατόπεδο συγκέντρωσης Σόλνταου.[7]

Τον Αύγουστο του 1941, ο αρχηγός των SS Χάινριχ Χίμλερ παρακολούθησε μια επίδειξη μαζικών πυροβολισμών Εβραίων στο Μινσκ που οργανώθηκε από τον Άρτουρ Νέμπε, ύστερα από την οποία έκανε εμετό. Ανακτώντας την ψυχραιμία του, ο Χίμλερ αποφάσισε ότι πρέπει να βρεθούν εναλλακτικές μέθοδοι θανάτωσης. Διέταξε τον Νέμπε να ερευνήσει πιο «κατάλληλους» τρόπους δολοφονίας που ήταν λιγότερο αγχωτικοί για τους δολοφόνους. Ο Νέμπε αποφάσισε να πραγματοποιήσει τα πειράματά του δολοφονώντας σοβιετικούς ψυχασθενείς, πρώτα με εκρηκτικά κοντά στο Μινσκ και μετά με καυσαέρια αυτοκινήτων στο Μογκιλιόφ. Τα πειράματα του Νέμπε οδήγησαν στην ανάπτυξη του φορτηγού αερίων. Αυτό το όχημα είχε ήδη χρησιμοποιηθεί το 1940 για τη χορήγηση αερίων σε ψυχασθενείς της Ανατολικής Πρωσίας και της Πομερανίας στο στρατόπεδο συγκέντρωσης Σόλνταου.

Τα φορτηγά αερίων χρησιμοποιήθηκαν, ειδικά στο στρατόπεδο εξόντωσης του Χέλμνο, έως ότου αναπτυχθούν οι θάλαμοι αερίων ως μια πιο αποτελεσματική μέθοδος για τη θανάτωση μεγάλου αριθμού ανθρώπων. Δύο τύποι φορτηγών αερίων χρησιμοποιήθηκαν από τις Einsatzgruppen στην Ανατολή. Το Opel-Blitz, που ζύγιζε 3,5 τόνους και το μεγαλύτερο Saurerwagen, που ζύγιζε 7 τόνους.[8] Στο Βελιγράδι, το φορτηγό αερίων ήταν γνωστό ως «Dušegupka» και στα κατεχόμενα εδάφη της ΕΣΣΔ ως «душегубка» (dushegubka, κυριολεκτικά »δολοφόνος ψυχών» ή «εξολοθρευτής»). Τα SS χρησιμοποίησαν τους ευφημισμούς Sonderwagen, Spezialwagen ή S-wagen («ειδικό όχημα») για τα φορτηγά.[9] Τα φορτηγά αερίων σχεδιάστηκαν ειδικά για να κατευθύνουν θανατηφόρα καυσαέρια μέσω μεταλλικών σωλήνων στους αεροστεγείς θαλάμους, όπου τα θύματα είχαν στοιβαχθεί με τη βία μέχρι να γεμίσουν πλήρως. Στις περισσότερες περιπτώσεις, τα θύματα πάθαιναν ασφυξία και δηλητηριαζόντουσαν από το μονοξείδιο του άνθρακα και άλλες τοξίνες στα καυσαέρια, καθώς τα φορτηγά τους μετέφεραν σε φρεσκοσκαμμένους λάκκους ή χαράδρες για μαζική ταφή.

Η χρήση φορτηγών αερίων είχε δύο μειονεκτήματα:

  1. Ήταν αργή - μερικά θύματα χρειαζόντουσαν είκοσι λεπτά για να πεθάνουν.
  2. Δεν ήταν ήσυχη - οι οδηγοί μπορούσαν να ακούσουν τις κραυγές των θυμάτων, τις οποίες έβρισκαν αποσπαστικές και ενοχλητικές.

Μέχρι τον Ιούνιο του 1942, ο κύριος παραγωγός φορτηγών αερίων, η Gaubschat Fahrzeugwerke GmbH, είχε παραδώσει 20 φορτηγά σε δύο μοντέλα (για 30–50 και 70–100 άτομα) στην Einsatzgruppen, από τα 30 που είχαν παραγγελθεί από αυτήν την εταιρεία. Ούτε ένα φορτηγό αερίων δεν είχε σωθεί στο τέλος του πολέμου. Η ύπαρξη φορτηγών αερίων ήρθε στο φως το 1943, κατά τη διάρκεια της δίκης των συνεργατών των Ναζί που είχαν εμπλακεί στη θανάτωση με αέρια περίπου 30 έως 60 πολιτών στο Κρασνοντάρ. Στις 21 και 22 Αυγούστου 1942, μέλη της Ζόντερκομαντο (ειδική μονάδα) 10α της Einsatzgruppe (κινητή μονάδα δολοφονίας) D, υποστηριζόμενη από τοπικούς βοηθούς, δολοφόνησε περίπου 2.000 Εβραίους. Μεταξύ 30 και 60 Εβραίων συνελήφθησαν στη συνέχεια και έπαθαν ασφυξία σε φορτηγά αερίων. Επιπλέον, οι δυνάμεις κατοχής σκότωσαν χιλιάδες πολίτες, συμπεριλαμβανομένων ασθενών και Ρομά κατά τη διάρκεια των πογκρόμ. Πολλά από τα θύματα, ειδικά οι ασθενείς, δολοφονήθηκαν στα φορτηγά που έφερε η Einsatzgruppe D κατά τη διάρκεια αυτής της περιόδου.[10] Ο συνολικός αριθμός φορτηγών αερίων είναι άγνωστος.[11]

Τα φορτηγά αερίων συζητούνται εκτενώς σε μερικές από τις συνεντεύξεις στην ταινία του Κλοντ Λανζμάν, Shoah.

Σοβιετική Ένωση Επεξεργασία

Κατά τη διάρκεια της Μεγάλης Εκκαθάρισης στη Σοβιετική Ένωση, ο αξιωματικός του NKVD, Ισάι Ντ. Μπεργκ, χρησιμοποίησε ένα ειδικά προσαρμοσμένο αεροστεγές φορτηγό για τη χορήγηση θανατηφόρου αερίου σε κρατούμενους σε πειραματική βάση. Οι κρατούμενοι χορηγήθηκαν αέριο στο δρόμο για το πεδίο βολής Μπούτοβο, ένα ψεύτικο πεδίο βολής, όπου το NKVD εκτέλεσε τους κρατούμενους και τους έθαψε. Σύμφωνα με μαρτυρία που δόθηκε από τον αξιωματικό του NKVD Νικολάι Χαριτόνοφ το 1956, ο Ισάι Μπεργκ είχε καθοριστικό ρόλο στην παραγωγή φορτηγών αερίων.[12] Ο Μπέργκ είχε γίνει επικεφαλής του οικονομικού διοικητικού τμήματος στο NKVD της Μόσχας το καλοκαίρι του 1937. Τον Οκτώβριο του 1937 κατηγορήθηκε για την επίβλεψη του πεδίου βολής του Μπούτοβο. Ο Μπέργκ έπρεπε να προετοιμάσει το Μπούτοβο για τη μαζική εκτέλεση ανθρώπων από τη ευρύτερη Μόσχα και να διασφαλίσει ότι αυτές οι εκτελέσεις θα γίνουν ομαλά. Σύμφωνα με μαρτυρία που δόθηκε από τον Φιοντόρ Τσεσνοκόφ, μέλος της ομάδας εκτέλεσης του Μπεργκ, το 1956 χρησιμοποιήθηκαν φορτηγά, τα οποία ήταν εξοπλισμένα με βαλβίδες μέσω των οποίων το αέριο μπορούσε να κατευθυνθεί μέσα στα οχήματα. Οι ανακρίσεις αποκάλυψαν ότι οι κρατούμενοι ξεγυμνώνονταν, δένονταν, φιμώνονταν και ριχνόντουσαν στα φορτηγά. Η περιουσία τους κλέβονταν. Ο Μπέργκ συνελήφθη στις 3 Αυγούστου 1938 και καταδικάστηκε σε θάνατο επειδή συμμετείχε σε μια «αντεπαναστατική συνωμοσία εντός του NKVD» και εκτελέστηκε στις 3 Μαρτίου 1939.

Η κλίμακα στην οποία χρησιμοποιήθηκαν αυτά τα φορτηγά είναι άγνωστη. Ο συγγραφέας Τόμας Κίζνι υποθέτει ότι ήταν σε χρήση όσο ο Μπεργκ επέβλεπε τις εκτελέσεις (Οκτώβριος 1937 έως 4 Αυγούστου 1938). Παραπέμπει σε αρχαιολογικές ανασκαφές που πραγματοποιήθηκαν το 1997. Στη συνέχεια, εκτάφηκαν 59 πτώματα που πιθανότατα είχαν σκοτωθεί κατά τη διάρκεια της θητείας του Μπέργκ. Μόνο τέσσερα από αυτά τα θύματα πυροβολήθηκαν στο κεφάλι, γεγονός που οδηγεί τον Κίζνι στο συμπέρασμα ότι τουλάχιστον μερικά από αυτά είχαν πεθάνει από αέρια.[12]

Η δημοσιογράφος Γεβγκένια Άλμπατς υποστηρίζει ότι τα φορτηγά αερίων ήταν «σοβιετική εφεύρεση». Ο Κίζνι ονομάζει τον Μπεργκ ως «εφευρέτη».[12] Οι ιστορικοί του Ολοκαυτώματος, όπως ο Χένρι Φρίντλαντερ, υποστηρίζουν ότι οι κινητοί θάλαμοι αερίων εφευρέθηκαν το 1940. Η Κάτριν Ράιχελτ υποστηρίζει πως οι Άλμπερτ Βίντμαν και Άρτουρ Νέμπε ανέπτυξαν τη μέθοδο με την οποία τα ανθρώπινα όντα σκοτώνονταν σε φορτηγά από τα καυσαέρια. Τα ίδια τα φορτηγά τροποποιήθηκαν από τους Βάλτερ Ράουφ, Φρίντριχ Πάντελ και Χάρι Βέντριτ. Ο Ματίας Μπιρ αποκαλεί τα φορτηγά αερίων «ένα ειδικό προϊόν του Τρίτου Ράιχ». Ο Ρόμπερτ Τζελέιτλι επισημαίνει ότι κατά τη διάρκεια ενός προγράμματος ευθανασίας στην κατεχόμενη Πολωνία, οι Ναζί δολοφόνοι επιδίωξαν μια πιο αποτελεσματική και μυστική διαδικασία δολοφονίας και έτσι «εφηύραν το πρώτο φορτηγό αερίων, το οποίο ξεκίνησε να λειτουργεί στο Βάρτεγκαου στις 15 Ιανουαρίου 1940, υπό τον Χέμπερτ Λάνγκε». Σημειώνει επίσης ότι «οι Σοβιετικοί χρησιμοποίησαν μερικές φορές ένα φορτηγό αερίων (dushegubka), όπως στη Μόσχα κατά τη δεκαετία του 1930, αλλά κατά το πόσο εκτεταμένο ήταν αυτό, χρειάζεται περαιτέρω έρευνα. Χρησιμοποίησαν κρεματόρια για να πετάξουν χιλιάδες πτώματα, αλλά δεν είχαν θαλάμους αερίων».

Δείτε επίσης Επεξεργασία

Βιβλιογραφία Επεξεργασία

Παραπομπές Επεξεργασία

  1. ↑ Μπάρτροπ, Πολ Ρ. (2017). «Gas Vans». Στο: Πολ Ρ. Μπάρτροπ. The Holocaust: An Encyclopedia and Document Collection. 1. Σάντα Μπάρμπαρα (Καλιφόρνια): ABC-CLIO. σελ. 234–235. ISBN 978-1-4408-4084-5. 
  2. ↑ Μπιρ 1987, σελ. 405.
  3. ↑ Αλμπέρτι 2006, σελ. 326-327.
  4. ↑ 4,0 4,1 Μπιρ 1987, σελ. 405-406.
  5. ↑ Αλμπέρτι 2006, σελ. 327-328.
  6. ↑ Φρίντλαντερ 1997, σελ. 139.
  7. ↑ Μπιρ 1987, σελ. 406.
  8. ↑ Ερνστ. Κλι· Βίλι Ντρέσεν· Φόλκερ Ρίες (1991). «The gas-vans (3. 'A new and better method of killing had to be found')». The Good Old Days: The Holocaust As Seen by Its Perpetrators and Bystanders. Konecky Konecky. σελ. 69. ISBN 1568521332. Ανακτήθηκε στις 8 Μαΐου 2013. 
  9. ↑ Πάτρικ Μόνταγκ (2012). «The Gas Vans (Appendix I)». Chełmno and the Holocaust: The History of Hitler's First Death Camp. Univ of North Carolina Press. σελ. Appendix I: The Gas Van. ISBN 0807835277. Ανακτήθηκε στις 15 Σεπτεμβρίου 2018. 
  10. ↑ «Krasnodar Gas Wagon Attacks, από το memorialmuseums.org, στα αγγλικά». 2018. Ανακτήθηκε στις 31 Μαΐου 2020. 
  11. ↑ «Gaswagen, από το deathcamps.org, στα γερμανικά». 2006. Ανακτήθηκε στις 6 Οκτωβρίου 2018. 
  12. ↑ 12,0 12,1 12,2 Τόμας Κίζνι, Ντομικίκ Ρουανέτ. La grande terreur en URSS 1937–1938. Lausanne: Éd. Noir sur Blanc, 2013, σελ. 236.

Εξωτερικοί σύνδεσμοι Επεξεργασία

Ανακτήθηκε από "https://el.wikipedia.org/w/index.php?title=Φορτηγό_αερίων&oldid=10518337"