Φρανσουά Κριστόφ Κελλερμάν
Ο Φρανσουά Κριστόφ Κελλερμάν (Γαλλικά: François Christophe Kellermann), γεννήθηκε στις 28 Μαΐου 1735 στο Στρασβούργο και πέθανε στις 13 Σεπτεμβρίου 1820 στο Παρίσι, ήταν Γάλλος στρατιωτικός και πολιτικός.
Άρχισε τη στρατιωτική του καριέρα το 1750 και έφτασε στο βαθμό του στρατηγού το 1788. Το 1789, προσχώρησε στις ιδέες της Γαλλικής επανάστασης και ετέθη επικεφαλής του στρατού του Μοζέλα. Μαζί με τον Σαρλ Φρανσουά Ντυμουριέ ήταν οι νικητές της μάχης του Βαλμί (20 Σεπτεμβρίου 1792). Το 1793, διέφυγε την εκτέλεση την τελευταία στιγμή κατά την εποχή της Τρομοκρατίας και στη συνέχεια αποκαταστάθηκε. Κατά τη διάρκεια της Πρώτης Αυτοκρατορίας, προήχθη στο βαθμό του στρατάρχη της αυτοκρατορίας και μπήκε στη Γερουσία. Το 1808, ο Ναπολέων του απένειμε τον τίτλο του δούκα του Βαλμί σε αναγνώριση της νίκης του. Στη συνέχεια, υπηρέτησε υπό τον Λουδοβίκο ΙΗ', ο οποίος του απένειμε τον Μεγαλόσταυρο του Τάγματος του Αγίου Λουδοβίκου και τον ονόμασε κυβερνήτη του Στρασβούργου και Ομότιμο της Γαλλίας.
Συνολικά, συμμετείχε με τα γαλλικά στρατεύματα σε σαράντα τρεις μάχες.
Πρώτα χρόνια Επεξεργασία
Ο Φρανσουά Κριστόφ Κελλερμάν προέρχονταν από σαξονική οικογένεια, η οποία είχε εγκατασταθεί από δύο αιώνες στο Στρασβούργο και ανήκε στην τοπική αριστοκρατία. Ήταν μοναχογιός της οικογένειας που ζούσε στη γαλλική επαρχία της Αλσατίας. Ο πατέρας του ήταν ο Φρανσουά ντε Κελλερμάν, ανώτερος αξιωματούχος επιφορτισμένος με τη διοίκηση της είσπραξης των φόρων και η μητέρα του, η βαρόνη Μαρί Μαντλέν φον Ντιρν.
Στρατιωτική σταδιοδρομία πριν από την Επανάσταση Επεξεργασία
Σε ηλικία δεκαπέντε ετών ο Φρανσουά-Κριστόφ Κελλερμάν μπήκε στον Γαλλικό Στρατό ως μαθητευόμενος εθελοντής σε ένα σύνταγμα πεζικού. Προήχθη σε λοχαγό το 1758 κατά τη διάρκεια του Επταετούς Πολέμου, στον οποίο έλαβε μέρος και διακρίθηκε αιχμαλωτίζοντας 300 εχθρούς, επικεφαλής ενός μικρού αποσπάσματος ιππικού.
Μεταξύ 1770 και 1771 ο Κελλερμάν πολέμησε στην Πολωνία, όπου το 1771 χρίστηκε Ιππότης του Τάγματος του Αγίου Λουδοβίκου για τη δράση του στο Βιστούλα κοντά στην Κρακοβία.
Ακολούθησαν συνεχείς προαγωγές έως το 1788, οπότε και έγινε στρατάρχης, τριάντα έξι χρόνια μετά την είσοδό του στο στρατό, «χάρη στην ευφυΐα και την εκπαίδευσή του».
Αν και πολλοί αξιωματικοί του Ναπολέοντα είχαν υπηρετήσει στον βασιλικό στρατό πριν από την Επανάσταση, ο Κελλερμάν ήταν ο μόνος που είχε φτάσει σε τέτοια ανώτατη θέση υπό το Παλαιό καθεστώς.[11]
Γαλλική επανάσταση Επεξεργασία
Το 1789 ο Κελλερμάν προσχώρησε με ενθουσιασμό στις ιδέες της Γαλλικής Επανάστασης και το 1791 έγινε στρατηγός του στρατού της Αλσατίας. Κατά τη διάρκεια του πολέμου του Πρώτου συνασπισμού, τον Αύγουστο του 1792 στάλθηκε στην Αλσατία ως αρχηγός του στρατού του Μοζέλα τον Αύγουστο του 1792. Στις 20 Σεπτεμβρίου 1792 μαζί με τον στρατηγό Σαρλ Φρανσουά Ντυμουριέ, διοικητή του στρατού του Βορρά, κατάφεραν την πρώτη νίκη κατά των αυστροπρωσικών στρατευμάτων στη μάχη του Βαλμί.[12]
Τον Μάιο του 1793, ο Κελλερμάν κατηγορήθηκε από τον στρατηγό Αντάμ Κυστίν ότι δεν υποστήριξε σωστά τις επιχειρήσεις του στον Ρήνο. Ανακλήθηκε από τα καθήκοντά του αλλά αθωώθηκε από τη Συμβατική στο Παρίσι, και διορίστηκε σύντομα διοικητής των στρατών των Άλπεων και της Ιταλίας, όπου αποδείχθηκε προσεκτικός στρατηγός και εξαιρετικός διοικητής.
Λίγο αργότερα, καθώς συγχρόνως με την εχθρική εισβολή στη Γαλλία είχαν ξεσπάσει οι Ομοσπονδιακές εξεγέρσεις, κλήθηκε να καταστείλει την εξέγερση της Λυών, αλλά λίγο μετά την παράδοση της πόλης, και έχοντας πέσει στη δυσμένεια των επαναστατικών εκπροσώπων σε αποστολή, φυλακίστηκε στο Παρίσι για δεκατρείς μήνες κατά τη διάρκεια της Τρομοκρατίας. Μετά την πτώση του Ροβεσπιέρου (Ιούλιος 1794), αθωώθηκε και επέστρεψε στον στρατό του υπερασπιζόμενος τα νοτιοανατολικά σύνορα εναντίον των Αυστριακών, έως ότου ο στρατός του συγχωνεύτηκε με εκείνον του στρατηγού Ναπολέοντα Βοναπάρτη στην Ιταλία. [13]
Αυτοκρατορία Επεξεργασία
Ο Κελλερμάν ήταν τότε εξήντα δύο ετών, ακόμα σωματικά ακμαίος, αλλά οι νεαροί στρατηγοί που είχαν έρθει στο μέτωπο τα δύο προηγούμενα χρόνια αντιπροσώπευαν το νέο πνεύμα και τη νέα τέχνη του πολέμου και η ενεργή καριέρα του έφτασε στο τέλος.
Όμως, ο ήρωας του Βαλμί δεν ξεχάστηκε ποτέ. Όταν ο Ναπολέων ανέλαβε την εξουσία, ο Κελλερμάν διορίστηκε διαδοχικά γερουσιαστής (1800), πρόεδρος της Γερουσίας (1801), επίτιμος στρατάρχης της Γαλλίας (19 Μαΐου 1804) και έλαβε τον τίτλο του δούκα του Βαλμί (1808).
Στην υπηρεσία του κατά την Πρώτη Γαλλική Αυτοκρατορία, ο Κελλερμάν συμμετείχε στη διοίκηση και την εκπαίδευση του στρατού, ήταν επίσης υπεύθυνος της γραμμής επικοινωνίας και της διοίκησης των εφεδρικών στρατευμάτων και η μακρά και ευρεία εμπειρία του τον έκανε έναν από τους πιο πολύτιμους βοηθούς του Ναπολέοντα.[14]
Το 1814 ψήφισε υπέρ της πτώσης του αυτοκράτορα και ονομάστηκε Ομότιμος της Γαλλίας υπό τη βασιλική κυβέρνηση του Λουδοβίκου ΙΗ'. Μετά τις Εκατό Ημέρες, συμμετείχε στη Βουλή των Ομοτίμων και ψήφισε το κόμμα των Φιλελευθέρων.
Ο στρατάρχης Κελλερμάν πέθανε στο Παρίσι στις 23 Σεπτεμβρίου 1820 και είναι θαμμένος στο κοιμητήριο Περ-Λασαίζ.[15]
Το όνομά του είναι χαραγμένο στην Αψίδα του Θριάμβου στο Παρίσι (Βόρειος πυλώνας, Στήλη 3).
Ο γιος του Φρανσουά Ετιέν ντε Κελλερμάν, 2ος δούκας του Βαλμί, αγωνίστηκε επίσης για τον Ναπολέοντα και προήχθη σε στρατηγό ιππικού μετά τη Μάχη του Μαρένγκο. Ο εγγονός του Κελλερμάν ήταν ο πολιτικός Φρανσουά Κριστόφ Εντμόν ντε Κελλερμάν.
Παραπομπές Επεξεργασία
- ↑ 1,0 1,1 1,2 Εθνική Βιβλιοθήκη της Γερμανίας: (Γερμανικά) Gemeinsame Normdatei. Ανακτήθηκε στις 27 Απριλίου 2014.
- ↑ 2,0 2,1 2,2 Εθνική Βιβλιοθήκη της Γαλλίας: (Γαλλικά) καθιερωμένοι όροι της Εθνικής Βιβλιοθήκης της Γαλλίας. data
.bnf .fr /ark: /12148 /cb12515466r. Ανακτήθηκε στις 10 Οκτωβρίου 2015. - ↑ 3,0 3,1 (Γαλλικά) Βάση δεδομένων Léonore. Υπουργείο Πολιτισμού της Γαλλίας. LH//1396/34. Ανακτήθηκε στις 9 Οκτωβρίου 2017.
- ↑ Εθνική Βιβλιοθήκη της Γερμανίας: (Γερμανικά) Gemeinsame Normdatei. Ανακτήθηκε στις 14 Δεκεμβρίου 2014.
- ↑ (Αγγλικά) Find A Grave. 7810. Ανακτήθηκε στις 9 Οκτωβρίου 2017.
- ↑ «Encyclopædia Britannica» (Αγγλικά) biography/Francois-Christophe-Kellermann-duc-de-Valmy. Ανακτήθηκε στις 9 Οκτωβρίου 2017.
- ↑ Εθνική Βιβλιοθήκη της Γερμανίας: (Γερμανικά) Gemeinsame Normdatei. Ανακτήθηκε στις 31 Δεκεμβρίου 2014.
- ↑ 8,0 8,1 8,2 8,3 C.-P. Arnaud: «Recueil de tombeaux des quatre cimetières de Paris» (Γαλλικά) 1817.
- ↑ 9,0 9,1 Jules Moiroux: «Le cimetière du Père-Lachaise». (Γαλλικά) Le cimetière du Père-Lachaise. Παρίσι. 1908. σελ. 206.
- ↑ 10,0 10,1 Domenico Gabrielli: «Dictionnaire historique du Père-Lachaise» (Γαλλικά) 2002. σελ. 177. ISBN-13 978-2-85917-346-3. ISBN-10 2-85917-346-3.
- ↑ Jean Tulard, Dictionnaire Napoléon , Paris, Arthème Fayard, 1999, 1000 p. (ISBN 2-213-60485-1), « Kellermann ».p. 114
- ↑ . «military.wikia.org/wiki/Battle_of_Valmy».
- ↑ . «Britannica/Kellermann».
- ↑ Chisholm, Hugh, ed. (1911). "Kellermann, François Christophe de". Encyclopædia Britannica. 15 (11th ed.). Cambridge University Press. pp. 718–719.
- ↑ Paul Bauer, Deux siècles d'histoire au Père Lachaise , Mémoire et Documents, 2006, 867 p. (ISBN 978-2-914611-48-0), p. 442-443.