Χορός

Ο χορός είναι μορφή καλλιτεχνικής και αθλητικής έκφρασης η οποία γενικά αναφέρεται στην δυνατότητα εκφρασης συναισθημάτων κλπ.μέσω της κίνησης του σώματος, συνήθως ρυθμική και σύμφωνη με τη μουσική. Είναι ένας τρόπος επικοινωνίας μέσω του σώματος .

Ελληνικός χορός, χαλκογραφία του Pierre Augustin Guys από το βιβλίο "Voyage litteraire de la Grece...", Παρίσι 1783

Ο χορός ως μια πολυδιάστατη τέχνηΕπεξεργασία

Η τέχνη του χορού αποτελεί μία από τις σημαντικότερες παραστατικές τέχνες, ενώ συγχρόνως είναι μια μη τυποποιημένη διαδικασία σωματοποιημένης, βιωματικής μάθησης, όπου οι εκπαιδευόμενοι συμμετέχουν με το σώμα τους. Μαθαίνουν είτε μέσα από συγκεκριμένες κινήσεις και οδηγίες, δημιουργώντας μια χορευτική κίνηση, ή σύνθεση, είτε αξιοποιώντας περισσότερο ελεύθερα μοτίβα κίνησης, όπως ο αυτοσχεδιασμός. Στη βιωματική, πολυδιάστατη αυτή διαδικασία, ενεργοποιείται η ανθρώπινη σκέψη και μέσω της ανθρώπινης δράσης, αφομοιώνεται η μαθησιακή εμπειρία και έκφραση και μεταφράζεται σε κίνηση^[1]. Άρα, η τέχνη του χορού εκφράζει το «σκέπτεσθαι και αισθάνεσθαι κινητικά», μέσα από συγκεκριμένη εκμάθηση τεχνικών, που στόχο έχουν να πλάσουν και να ωθήσουν το σώμα να πράξει και να εξωτερικεύσει αυτό που η σκέψη και το συναίσθημα θέλουν να εκφράσουν. Αν θέλαμε να δώσουμε ένα ορισμό του τι είναι χορευτής, θα μπορούσαμε να πούμε ότι είναι ένα άτομο αθλούμενο, για το οποίο ο χορός γίνεται σταδιακά κομμάτι του τρόπου ζωής. Είναι λοιπόν ένας αθλητής, ο οποίος αθλείται, ανακαλύπτοντας και βελτιώνοντας το ταλέντο του, τις δεξιότητές και τις τεχνικές του, αλλά παράλληλα να μαθαίνει να εκφράζεται και να επικοινωνεί μέσα από το χορό. Αθλείται βάσει 12 συγκεκριμένων τεχνικών χορού, ανάλογα με το είδος του χορού που ασχολείται. Εκπαιδεύεται σε ατομικό, ή ομαδικό επίπεδο, με τη συνεργασία και την εποπτεία του χοροδιδασκάλου του. Άρα χρησιμοποιεί το χορό, όχι μόνο ως ψυχαγωγία, αλλά άθληση και κατά συνέπεια ως μια νέα πηγή γνώσης ^[2].

Μέσα από το έργο σημαντικών αρχαίων και σύγχρονων χορευτών και χορογράφων, βλέπουμε ότι η τέχνη του χορού δεν θα μπορούσε να έχει αυτή τη σημαντική εξέλιξη στην πορεία της από τους αρχαίους χρόνους έως σήμερα, αν δεν αλληλεπιδρούσε με τέχνες όπως η μουσική, το θέατρο, ακόμη και η ποίηση. Ο χορός ιδιαίτερα βασίζεται στο μεγαλύτερο ποσοστό στην τέχνη της μουσικής, κατά συνέπεια δεν μπορεί να υπάρξει χωρίς τη σύμπραξή της. Επίσης όλες οι κινήσεις των χορευτών εκφράζουν παραστατικά τα συναισθήματά τους, τα μηνύματα που θέλουν να περάσουν μέσα από το χορό τους, οπότε η θεατρικότητα στο χορό αποτελεί βασικό ζητούμενο ^[1].

Άρα η τέχνη του χορού ανήκει σε ένα «όλον», το οποίο καλούνται οι χορευτές να δουλέψουν ατομικά και ομαδικά, σε όποιο επίπεδο και να βρίσκονται. Είναι μια τέχνη πολυδιάστατη που δεν λειτουργεί με «στεγανά», αντίθετα υιοθετεί τεχνικές και συστατικά άλλων τεχνών, προκειμένου να δημιουργηθεί και να δημιουργήσει.

Είδη χορώνΕπεξεργασία

Μπαλέτο
Σύχρονος Χορός
Ντίσκο
Οριεντάλ

Μοντέρνοι ΧοροίΕπεξεργασία

Street LatinΕπεξεργασία

Latin IndernationalΕπεξεργασία

Latin AmericanΕπεξεργασία

Latin BallroomΕπεξεργασία

Ο Χορός στην ΕλλάδαΕπεξεργασία

Ο χορός στην Αρχαία ΕλλάδαΕπεξεργασία

Ο χορός στην Αρχαία Ελλάδα συνδέονταν άρρηκτα με άλλες τέχνες όπως η ποίηση, η μουσική και το θέατρο. Η έκφραση αυτής της σωματικής και λεκτικής δράσης των χορευτών, πραγματοποιούνταν μέσω της όρχησης, η οποία αποτελούσε ένα είδος εναλλακτικής μορφής τέχνης, συνδυαζόμενης με άλλες τέχνες ^[1]. Η όρχηση αποτελούσε ένα είδος σωματικής χορευτικής δραστηριότητας, η οποία δημιουργείτο μέσα από το συνδυασμό ποίησης, μουσικής και κίνησης. Αποτέλεσε τη βάση του ελληνικού λαϊκού και παραδοσιακού χορού.