412 Ελιζαμπέτα

αστεροειδής της Κύριας Ζώνης Αστεροειδών

Η Ελιζαμπέτα (Elisabetha) είναι μεγάλος σκουρόχρωμος αστεροειδής της Κύριας Ζώνης Αστεροειδών με απόλυτο μέγεθος (όπως ορίζεται για το Ηλιακό Σύστημα) 9,0. Ανακαλύφθηκε το 1896 από τον Γερμανό αστρονόμο Μαξ Βολφ, που παρατηρούσε από τη Χαϊδελβέργη και της έδωσε το όνομα της μητέρας του.

412 Ελιζαμπέτα
Ανακάλυψη
Ανακαλύφθηκε απόΜαξ Βολφ
Ημ/νία ανακάλυψης7 Ιανουαρίου 1896
Ονομασίες
1896 CK
Τροχιακά χαρακτηριστικά
Εποχή 30 Ιανουαρίου 2005 (Ι.Η. (JD) 2453400,5)
Αφήλιο2,875 AU (430,2 εκατομ. km)
Περιήλιο2,652 AU (396,7 εκατομ. km)
Ημιάξονας τροχιάς
2,764 AU (413,4 εκατομ. km)
Εκκεντρότητα0,040
1678,05
176,55°
Κλίση13,775°
106,58°
= 94,88°
Απόλυτο μέγεθος (H)
9,19[1]

Φυσικά χαρακτηριστικά Επεξεργασία

Η διάμετρος της Ελιζαμπέτας υπολογίσθηκε σε 91 χιλιόμετρα (από δεδομένα του IRAS), ενώ η μάζα της εκτιμάται σε 788 τρισεκατομμύρια τόνους για μέση πυκνότητα 2 gr/cm³. Ο φασματικός τύπος της είναι άγνωστος, ενώ το άλβεδό της είναι 0,054 (από δεδομένα του IRAS). Η Ελιζαμπέτα περιστρέφεται γύρω από τον εαυτό της μία φορά κάθε 19 ώρες και 40 λεπτά, μία αρκετά αργή περιστροφή για αστεροειδή. Η μέση θερμοκρασία στην επιφάνειά της εκτιμάται σε 100 ως 105 περίπου βαθμούς Κελσίου κάτω από το μηδέν.

Παραπομπές Επεξεργασία

  1. 1,0 1,1 1,2 JPL Small-Body Database. ssd.jpl.nasa.gov/tools/sbdb_lookup.html#/?sstr=20000412. Ανακτήθηκε στις 24  Ιανουαρίου 2024.

Εξωτερικοί σύνδεσμοι Επεξεργασία