Ford Scorpio
Το Ford Scorpio ήταν ένα μεσαίο πολυτελές αυτοκίνητο της κατηγορίας E, που κατασκευάστηκε από τη γερμανική πλευρά της αυτοκινητοβιομηχανίας Ford, από τις 1 Νοεμβρίου 1985 έως τις 31 Ιουλίου 1998, σε δύο γενιές. Κατά την περίοδο παραγωγής του, ήταν το μεγαλύτερο και πολυτελέστερο μοντέλο στην παλέτα της Ford Ευρώπης. Αντικατέστησε το Ford Granada.
| Ford Scorpio | |
|---|---|
 | |
| Σύνοψη | |
| Κατασκευαστής |  Ford Motor Company |
| Παραγωγή | Νοέμβριος 1985 — Ιούλιος 1998 |
| Αμάξωμα και σασί | |
| Κατηγορία | Μεσαίο πολυτελές αυτοκίνητο |
Πρώτη γενιά Επεξεργασία
| Ford Scorpio πρώτης γενιάς | |
|---|---|
  | |
| Σύνοψη | |
| Παραγωγή | Νοέμβριος 1985 — 1994 |
| Συναρμολόγηση | Κολωνία, Γερμανία |
| Σχεδιαστής | Uwe Bahnsen και James Kelly |
| Αμάξωμα και σασί | |
| Αμάξωμα | 5-πορτο hatchback 4-πορτο sedan 5-πορτο station wagon |
| Διαμόρφωση | Κινητήρας μπροστά, πίσω κίνηση / τετρακίνηση |
| Πλατφόρμα | Ford DE-1 platform |
| Σύστημα κίνησης | |
| Κινητήρας | Βενζίνη: 1.8 λίτρα I4 (4-κύλινδρος σε σειρά) 8V (8-βάλβιδος) 2.0 λίτρα I4 8V 2.0 λίτρα I4 16V 2.4 λίτρα V6 12V 2.8 λίτρα V6 12V 2.9 λίτρα V6 12V 2.9 λίτρα V6 (Cosworth) 24V Ντίζελ: 2.5 λίτρα I4 8V με ή χωρίς turbo |
| Μετάδοση | 5-τάχυτο μηχανικό κιβώτιο 4-τάχυτο αυτόματο κιβώτιο |
| Χωρητικότητα καυσίμου | 70 λίτρα |
| Διαστάσεις | |
| Μεταξόνιο | 2.761 χιλιοστά |
| Μήκος | 4.630 χιλιοστά (hatchback) 4.745 χιλιοστά (sedan και station wagon) |
| Πλάτος | 1.760 χιλιοστά |
| Ύψος | 1.450 χιλιοστά |
| Κενό Βάρος | 1.200 - 1.475 κιλά |
| Χρονολόγιο | |
| Προηγούμενο μοντέλο | Ford Granada |
Η πρώτη γενιά του μοντέλου εξελίχθηκε υπό τον κωδικό «DE-1» επειδή είχε σκοπό τις ευρωπαϊκές κατηγορίες μεγέθους D και E, ενώ βασίστηκε σε μεγάλο βαθμό στο αμέσως μικρότερο Ford Sierra (της μεσαίας κατηγορίας D), καθώς χρησιμοποίησε μια μακρύτερη εκδοχή της πλατφόρμας του. Επίσης, ακολούθησε μια περαιτέρω σχεδιαστική εξέλιξη της σχεδιαστικής φιλοσοφίας του Sierra και της τρίτης γενιάς του Ford Escort (της μικρομεσαίας κατηγορίας C).
Το τελικό Scorpio μπήκε στη μαζική παραγωγή στις 1 Νοεμβρίου 1985 και λίγο μετά κέρδισε τον τίτλο του Ευρωπαϊκού Αυτοκινήτου της Χρονιάς για το 1986. Μάλιστα είχε εξ αρχής στάνταρ σύστημα αντιμπλοκαρίσματος τροχών (ABS) σε όλες τις εκδόσεις του και έγινε έτσι το πρώτο στην ιστορία αυτοκίνητο μαζικής παραγωγής που είχε στάνταρ ABS σε όλο το σύνολο των εκδόσεών του, μια παράμετρος που φαίνεται ότι έπαιξε καθοριστικό ρόλο στη νίκη αυτή.[1] Απέσπασε θετικά σχόλια από τον Τύπο και το κοινό για τους μεγάλους εσωτερικούς χώρους του, ιδίως για τους πίσω επιβάτες, καθώς και για την άκρως ελκυστική και φουτουριστική για τα τότε δεδομένα αισθητική του, που είχε διαμορφωθεί από τους Uwe Bahnsen και James Kelly.
Αρχικά το μοντέλο κυκλοφόρησε μόνο σε 5-πορτη εκδοχή hatchback, αν και σύντομα η Ford διαπίστωσε ότι η στρατηγική αυτή ήταν λανθασμένη και, σταδιακά, τη διόρθωσε με την προσθήκη 2 επιπρόσθετων εκδοχών αμαξώματος, οι οποίες και αναφέρονται παρακάτω.
Ειδικότερα στο Ηνωμένο Βασίλειο και στην Ιρλανδία, η πρώτη γενιά του Scorpio διατήρησε την ονομασία του προκατόχου και κυκλοφόρησε ως Ford Granada τρίτης γενιάς, ενώ η ονομασία Scorpio υιοθετήθηκε μόλις με την εισαγωγή της δεύτερης γενιάς του Scorpio.
-
Ford Scorpio hatchback του 1989 - 1992 (μετά την πρώτη ανανέωση). -
Ford Scorpio sedan 2.9i Ghia του 1989 - 1992 / μπροστά. -
Ford Scorpio sedan 2.9i Ghia του 1989 - 1992 / πίσω.
Ανανέωση του 1992 Επεξεργασία
Διατηρήθηκε στην αρχική του μορφή έως τις 29 Φεβρουαρίου 1992 στην παραγωγή, αν και είχε προηγηθεί μια μικρή ανανέωση τον Δεκέμβριο του 1989, όταν και προστέθηκε μια 4-πορτη σεντάν εκδοχή. Μια πιο έντονη ανανέωση μπήκε στην παραγωγή και κυκλοφόρησε στην αγορά τον Μάρτιο του 1992 και τότε, ταυτόχρονα, προστέθηκε στην παλέτα των εκδόσεων και μια 5-πορτη εκδοχή station wagon.
Το καλοκαίρι του 1993, για τη σεζόν (model year) του 1994 το μοντέλο απέκτησε και στάνταρ 2 μπροστινούς αερόσακους, αν και σε κάποιες χώρες αυτός του συνοδηγού χρεωνόταν έξτρα, κάτι που συνέβη και στη δεύτερη γενιά του Scorpio. Ένα μελανό σημείο όμως, τόσο της πρώτης γενιάς, όσο και της δεύτερης (καθώς βασίστηκε στο ίδιο σασί με την πρώτη), ήταν ότι το Scorpio υπήρξε το τελευταίο μοντέλο της ευρωπαϊκής Ford όπου το ντεπόζιτο καυσίμων ήταν στο πίσω άκρο του αμαξώματος (και μάλιστα καταλαμβάνοντας ολόκληρο τον χώρο κάτω από την «ουρά») αντί στο κέντρο του αμαξώματος, έχοντας έτσι εξαιρετικά υψηλό κίνδυνο έκρηξης και εκδήλωσης πυρκαγιάς μετά από οπίσθια πρόσκρουση (ο ίδιος επίσης κίνδυνος υφίσταται και στο αμέσως μικρότερο της τότε εποχής Ford Sierra, καθώς το Scorpio χρησιμοποίησε μια μακρύτερη εκδοχή της πλατφόρμας του).
Η παραγωγή της πρώτης γενιάς συνεχίστηκε έως το καλοκαίρι του 1994.
Merkur Scorpio Επεξεργασία
.jpg)
Επίσης, το αρχικό Scorpio κυκλοφόρησε στη Βόρεια Αμερική από τα μέσα του 1987, ως Merkur Scorpio, σε κάποιες επιλεγμένες αντιπροσωπείες Lincoln - Mercury, τις σεζόν του 1988 και του 1989. Ωστόσο, η εκδοχή αυτή δεν γνώρισε αξιόλογη απήχηση στην αμερικανική αγορά, με αποτέλεσμα την οριστική διακοπή της το 1989 (ένας ακόμα λόγος ήταν ότι, λόγω της αμερικανικής νομοθεσίας, θα έπρεπε να καθιερωθεί στάνταρ αερόσακος οδηγού από τη σεζόν του 1990 και διαπιστώθηκε τότε ότι κάτι τέτοιο θα ήταν πρακτικώς ανέφικτο), ενώ μαζί με τη διακοπή της, η Ford Βόρειας Αμερικής απέσυρε και την βραχύβια εταιρεία Merkur. Για την ιστορία, η εταιρεία αυτή είχε προσφέρει μόνο 2 μοντέλα, το Merkur Scorpio (1987 - 1989) και το λίγο μικρότερο Merkur XR4Ti (1984 - 1989) που ήταν μια 3-πορτη hatchback εκδοχή του ευρωπαϊκού μοντέλου υψηλών επιδόσεων Ford Sierra XR4i.
Όλα τα Merkur Scorpio συνδυάστηκαν με τον κινητήρα βενζίνης Cologne 2.9 λίτρων V6. Η συντριπτική πλειοψηφία των αντιτύπων στις ΗΠΑ έφερε το 4-τάχυτο αυτόματο κιβώτιο A4LD και ένας μικρός αριθμός το 5-τάχυτο χειροκίνητο κιβώτιο T-9, ενώ στον Καναδά όλα ανεξαιρέτως τα Merkur Scorpio προσφέρθηκαν αποκλειστικά με το 4-τάχυτο αυτόματο κιβώτιο.
Δεύτερη γενιά Επεξεργασία
| Ford Scorpio δεύτερης γενιάς | |
|---|---|
  | |
| Σύνοψη | |
| Παραγωγή | Οκτώβριος 1994 — Ιούλιος 1998 |
| Συναρμολόγηση | Κολωνία, Γερμανία |
| Αμάξωμα και σασί | |
| Αμάξωμα | 4-πορτο sedan 5-πορτο station wagon |
| Διαμόρφωση | Κινητήρας μπροστά, πίσω κίνηση |
| Πλατφόρμα | Ford DE-1 platform |
| Σύστημα κίνησης | |
| Κινητήρας | Βενζίνη: 2.0 λίτρα I4 8V 2.0 λίτρα I4 16V 2.3 λίτρα I4 16V 2.9 λίτρα V6 12V 2.9 λίτρα V6 (Cosworth) 24V Ντίζελ: 2.5 λίτρα I4 SCD TD |
| Μετάδοση | 5-τάχυτο μηχανικό κιβώτιο 4-τάχυτο αυτόματο κιβώτιο |
| Χωρητικότητα καυσίμου | 70 λίτρα |
| Διαστάσεις | |
| Μεταξόνιο | 2.770 χιλιοστά |
| Μήκος | Sedan : 4.825 χιλιοστά Station wagon : 4.826 χιλιοστά |
| Πλάτος | 1.760 χιλιοστά |
| Ύψος | Sedan : 1.388 χιλιοστά Station wagon : 1.442 χιλιοστά |
| Κενό Βάρος | 1.435 - 1.595 κιλά |
Η δεύτερη γενιά του Ford Scorpio παρουσιάστηκε στο Σαλόνι Αυτοκινήτου του Παρισιού στις 1 Οκτωβρίου 1994 και μπήκε στη μαζική παραγωγή αμέσως μετά, στις 10 Οκτωβρίου 1994.[2] Αυτή την φορά, ήταν διαθέσιμο μόνο σε εκδοχές 4-πορτο σεντάν και 5-πορτο station wagon, καθώς δεν υπήρχε πλέον hatchback έκδοση. Σε μεγάλο βαθμό, είχε βασιστεί στο σασί της πρώτης γενιάς, ενώ και όλοι οι κινητήρες ήταν οι ίδιοι με αυτούς των τελευταίων ετών της πρώτης γενιάς. Από την άλλη, είχαν γίνει πολλές βελτιώσεις στην ανάρτηση (μεταξύ των οποίων, προστέθηκε και σύστημα διατήρησης σταθερού ύψους στην πίσω ανάρτηση των μοντέλων station wagon) και στην οδική συμπεριφορά, ενώ είχε επανασχεδιαστεί πλήρως στο σαλόνι και στην εξωτερική αισθητική, με νέα φώτα, γρίλια και χειρολαβές.
Το ζήτημα της αισθητικής Επεξεργασία
Η εξωτερική εμφάνιση, ωστόσο, αν και είχε εμφανώς έντονες επιδράσεις από τα αμερικανικά Ford (μολονότι δεν κυκλοφόρησε ποτέ στη Βόρεια Αμερική), αυτή την φορά ήταν σκανδαλώδης, καθώς μπροστά έφερε προβολείς βολβοειδείς, περίεργης αισθητικής, και μια κάπως παράξενη γρίλια που μάλιστα δεν «έδενε» αισθητικά με αυτούς, ενώ όλα τα πίσω φώτα σχημάτιζαν μια πολύ λεπτή γραμμή που εφαπτόταν με τον προφυλακτήρα. Αντιθέτως, το station wagon είχε μια εντελώς συμβατική αισθητική εμφάνιση στο πίσω μέρος. Μάλιστα είναι εντυπωσιακό ότι η Ford δεν έδωσε ποτέ στη δημοσιότητα το όνομα του σχεδιαστή, κάτι εξαιρετικά σπάνιο στην ιστορία της παγκόσμιας αυτοκίνησης! Από την άλλη, ισχυρίστηκε τότε ότι το μοντέλο είχε καταφέρει να εκπληρώσει τους στόχους των πωλήσεων που είχε θέσει η εταιρεία, αν και ποτέ δεν ανέφερε ποιοί ήταν αυτοί οι στόχοι. Υπήρξαν, πάντως, κάποιες ανεπίσημες αναφορές ότι ο άγνωστος αυτός σχεδιαστής ήταν «πολύ περήφανος» για αυτή τη δουλειά του.[3]
.jpg)
Παρά την αμφιλεγόμενη αυτή αισθητική, το μοντέλο απέσπασε εξ αρχής εγκωμιαστικά σχόλια από τον Τύπο για το πολυτελές και ευρύχωρο σαλόνι, το κράτημα / οδική συμπεριφορά, καθώς και τις επιδόσεις του. Μεταξύ αυτών, ήταν ο Έντουαρντ Στόμπαρτ (Edward Stobart), όπως και ο Τζέρεμι Κλάρκσον (Jeremy Clarkson) της γνωστής βρετανικής εκπομπής Top Gear, που δήλωσε ότι ήταν «καλοφτιαγμένο, με εξαιρετικά καλό εξοπλισμό και, ως προς το μέγεθός του, με καλό value for money». Όλα αυτά, όμως, επισκιάστηκαν συντριπτικά από τις αρνητικές κριτικές που εισέπραξε από τον Τύπο και, ακόμα περισσότερο, από το ευρύ κοινό για την εξωτερική του εμφάνιση, που θεωρήθηκε ως υπερβολικά άσχημη και, επιπλέον, με τεράστια αναντιστοιχία μεταξύ της μπροστινής και της πίσω αισθητικής.[4][5] Είναι χαρακτηριστικό ότι υπήρξαν τότε έντυπα μέσα που αφιέρωσαν ολόκληρες σελίδες σχετικά με την εξωτερική αισθητική του Ford Scorpio δεύτερης γενιάς, με πλήθος από αρνητικά έως απαξιωτικά σχόλια, θεωρώντας το ως ένα από τα ασχημότερα μοντέλα στη σύγχρονη ιστορία της αυτοκίνησης ή ακόμα και το ασχημότερο όλων, όπως σχολίασαν κάποιοι, καθώς με πολλά ειρωνικά παρατσούκλια, τόσο από τον Τύπο, όσο και από το ευρύ κοινό.
Τελική διακοπή Επεξεργασία
.jpg)
Ως αποτέλεσμα, οι πωλήσεις του εξ αρχής κατέρρευσαν δραματικά και παρά το λίφτινγκ που έγινε τον Σεπτέμβριο του 1997, με πιο σκούρα περιγράμματα γύρω από τα μπροστινά φώτα, λίγο διαφορετική γρίλια και λίγο μεγαλύτερου πλάτους πίσω φώτα (που δεν σχημάτιζαν πλέον ενιαία γραμμή και είχε αφαιρεθεί η μπάρα από χρώμιο πάνω από αυτά), και την προσθήκη πλευρικών αερόσακων την άνοιξη του 1998, οι πωλήσεις συνέχιζαν να είναι πολύ χαμηλές. Τελικώς, η παραγωγή του Scorpio έληξε στις 31 Ιουλίου 1998 και μάλιστα τα τελευταία αντίτυπα πωλήθηκαν με εξαιρετικά μεγάλη δυσκολία. Είναι χαρακτηριστικό ότι ακόμα και μέχρι το έτος 2000 εξακολουθούσαν να υπάρχουν ακόμα αρκετά καινούρια απούλητα Scorpio στις αντιπροσωπείες, με τις συνολικές πωλήσεις της δεύτερης γενιάς να φτάνουν μόλις τα 95.000 αντίτυπα. Αν και αρχικά, ήδη από τα τέλη του 1994 όταν κυκλοφόρησε στην αγορά η δεύτερη γενιά, υπήρχαν σχέδια να εισαχθεί ένα νέο μοντέλο το 1998,[6] τελικώς η ιδέα αυτή ματαιώθηκε.
Ο λόγος ήταν ότι καθώς η Ford εξαγόρασε τις μάρκες πολυτελείας Jaguar το 1990 και Volvo το 1998, αυτές οι εξαγορές πρακτικώς της προσέφεραν άμεση πρόσβαση στην κατηγορία των ευρωπαϊκών πολυτελών αυτοκινήτων χωρίς να χρειάζεται άμεσος αντικαταστάτης του Scorpio.[7] Γενικώς, θεωρήθηκε τότε ότι το Volvo S80 πρώτης γενιάς του 1998 - 2006 και η Jaguar S-Type του 1999 - 2007 ανέλαβαν τον ρόλο των ανεπίσημων διαδόχων του μέσα στον τότε Όμιλο της Ford. Παράλληλα, υπήρξαν φόβοι ότι ενδεχόμενη εισαγωγή ενός αντικαταστάτη του Scorpio από την ίδια την Ford θα δημιουργούσε εσωτερικό ανταγωνισμό μέσα στον Όμιλο, «κλέβοντας» πωλήσεις από τα δύο αυτά πολυτελή μοντέλα.
Αναφορές Επεξεργασία
- ↑ www.caroftheyear.org/winners/1986
- ↑ «Ford Scorpio». Motor Trend. Vol. 47 no. 1. Los Angeles: Petersen Publishing Company. January 1995. p. 18. ISSN 0027-2094.
- ↑ Heffernan, John (13 February 2011). «Clarkson's design flaw». The Times. p. 10.
- ↑ Jeremy Clarkson (2006). «Born to be riled : the collected writings of Jeremy Clarkson». London: Penguin Books. ISBN 0141028998. OCLC 156262556.
- ↑ Eason, Kevin (29 April 1995). «Is this the ugliest car in Britain?». The Times (65254). p. 7.
- ↑ «Ford Scorpio». Motor Trend. Vol. 47 no. 1. Los Angeles: Petersen Publishing Company. January 1995. p. 18. ISSN 0027-2094.
- ↑ «Jaguar S Type 2002 Range Road Test». HonestJohn.co.uk. 3 Ιουλίου 2002. Ανακτήθηκε στις 24 Ιανουαρίου 2014.
Βιβλιογραφία Επεξεργασία
- Oswald, Werner: Deutsche Autos 1945–1990. Bd. 3, Motorbuch Verlag, Stuttgart, ISBN 3-613-02116-1, S. 483–489.
- Kittler, Eberhard: Deutsche Autos seit 1990. Bd. 6, Motorbuch Verlag, Stuttgart 2001, ISBN 3-613-02052-1, S. 73–83.