NGC 3077
Ο NGC 3077 είναι μικρός γαλαξίας με ακανόνιστο σχήμα, που προέκυψε από τη διατάραξη ενός ελλειπτικού γαλαξία. Αποτελεί μέλος της Ομάδας του M81 και βρίσκεται στον βόρειο αστερισμό Μεγάλη Άρκτο.
 Φωτογραφία του NGC 3077 από το Διαστημικό Τηλεσκόπιο Χαμπλ. | |
| Παρατηρησιακά Δεδομένα (εποχή J2000) | |
|---|---|
| Αστερισμός | Μεγάλη Άρκτος |
| Ορθή Αναφορά | 10h 03m 19,1s[1] |
| Απόκλιση | +68° 44′ 02″[1] |
| Μετατόπιση στο ερυθρό | 14 ± 4 km/s [1] |
| Απόσταση | 12,8 ± 0,7 εκατομ. έ.φ. (3,9 ± 0,2 Mpc)[2] |
| Τύπος Γαλαξία | I0 pec[1] |
| Φαινόμενη διάμετρος (V) | 5,4΄ × 4,5΄[1] |
| Φαινόμενο μέγεθος (V) | 10,6[1] |
| Άλλες ονομασίες | |
| UGC 5398, PGC 29146 [1] | |
| Δείτε επίσης: Γαλαξίες, Κατάλογος γαλαξιών | |
Χαρακτηριστικά Επεξεργασία
Παρά το ότι μοιάζει αρκετά με ελλειπτικό γαλαξία, ο NGC 3077 είναι ιδιόμορφος για δύο λόγους. Πρώτον, έχει θυσανωτές άκρες και διάσπαρτα νέφη σκόνης, που αποτελούν πιθανώς αποτέλεσμα βαρυτικών αλληλεπιδράσεων με τους μεγαλύτερους γειτονικούς του γαλαξίες, στην περίπτωση αυτή του γαλαξία M82 και του γαλαξία M82. Δεύτερον, έχει έναν πολύ φωτεινό «ενεργό» πυρήνα, κάτι που προκάλεσε την ένταξή του από τον Καρλ Σίφερτ το 1943 στον κατάλογό του γαλαξιών, που είναι γνωστοί σήμερα ως γαλαξίες Σίφερτ. Ωστόσο, ο NGC 3077, παρά το ότι το φάσμα του περιέχει γραμμές εκπομπής, δεν ταξινομείται πλέον σήμερα ως γαλαξίας Σίφερτ.
Ο NGC 3077 ανακαλύφθηκε από τον Ουίλιαμ Χέρσελ στις 8 Νοεμβρίου 1801. Ο Χέρσελ σχολίασε ότι στη βορειοανατολική πλευρά του υπάρχει μια αμυδρή ακτινωτή γραμμή, «που διασπά τη στρογγυλότητα». Ο Ναύαρχος Σμάυθ τον περιέγραψε ως «...ένα στρογγυλό νεφέλωμα της τάξεως των λαμπρών. Είναι χρώματος καθαρού λευκού και λάμπει πολύ περισσότερο στο κέντρο ... ανάμεσα σε αυτούς [τους αστέρες] ο ουρανός είναι έντονα μαύρος και αναδεικνύει το νεφέλωμα σαν να αιωρείται σε έναν απεριόριστο χώρο, σε ασύλληπτη απόσταση».
Μετρήσεις της αποστάσεως Επεξεργασία
Τουλάχιστον δύο διαφορετικές μέθοδοι έχουν εφαρμοσθεί για να μετρηθεί η απόσταση του NGC 3077 από τη Γη. Η μέθοδος των διακυμάνσεων της επιφανειακής λαμπρότητας (SBF) εκτιμά τις αποστάσεις σπειροειδών γαλαξιών με βάση το πόσο κοκκώδης είναι η εμφάνιση του κεντρικού εξογκώματός τους. Η απόσταση του NGC 3077 με χρήση αυτής της μεθόδου υπολογίσθηκε σε 13,2 ± 0,8 εκατομμύρια έτη φωτός (4,0 ± 0,2 Mpc).[3] Αλλά ο NGC 3077 είναι αρκετά κοντά ώστε να μπορεί να εφαρμοσθεί και η μέθοδος του άκρου του κλάδου των ερυθρών γιγάντων (TRGB) για να εκτιμηθεί η απόστασή του. Η ευρεθείσα απόσταση του NGC 3077 από τη Γη με χρήση αυτής της μεθόδου είναι 12,5 ± 1,2 εκατομμύρια έτη φωτός (3,82 ± 0,38 Mpc).[4] Με τον μέσο όρο τους, αυτές οι εκτιμήσεις δίνουν μια μέση εκτίμηση για την απόσταση 12,8 ± 0,7 εκατομμύρια έτη φωτός (3,9 ± 0,3 Mpc).
Παραπομπές Επεξεργασία
- ↑ 1,0 1,1 1,2 1,3 1,4 1,5 1,6 «NASA/IPAC Extragalactic Database». Results for NGC 3077. Ανακτήθηκε στις 13 Δεκεμβρίου 2006.
- ↑ Karachentsev, I.D.; Kashibadze, O.G. (2006). «Masses of the local group and of the M81 group estimated from distortions in the local velocity field». Astrophysics 49 (1): 3-18. doi:. Bibcode: 2006Ap.....49....3K.
- ↑ J.L. Tonry; A. Dressler; J.P. Blakeslee; E.A. Ajhar και άλλοι. (2001). «The SBF Survey of Galaxy Distances. IV. SBF Magnitudes, Colors, and Distances». Astrophysical Journal 546 (2): 681-693. doi:. Bibcode: 2001ApJ...546..681T.
- ↑ I.D. Karachentsev; V.E. Karachentseva; W.K. Hutchmeier; D.I. Makarov (2004). «A Catalog of Neighboring Galaxies». Astronomical Journal 127 (4): 2031-2068. doi:. Bibcode: 2004AJ....127.2031K. https://archive.org/details/sim_astronomical-journal_2004-04_127_4/page/2031.
Πηγές Επεξεργασία
Εξωτερικοί σύνδεσμοι Επεξεργασία
Πολυμέσα σχετικά με το θέμα NGC 3077 στο Wikimedia Commons
