NGC 4030
Συντεταγμένες: 
12h 0m 23.4s, −1° 6′ 2″
Ο NGC 4030 είναι σπειροειδής γαλαξίας[5] ο οποίος απέχει περίπου 64[3] εκατομμύρια έτη φωτός από το Ηλιακό Σύστημα και βρίσκεται στον αστερισμό Παρθένο. Έχει γωνιακή έκταση 4,2' × 3,0', φαινόμενο μέγεθος 10,6 και είναι ορατός με μικρό τηλεσκόπιο ως ένα χαρακτηριστικό πλάτους 3 arcmin, περίπου 4,75° στα νοτιοανατολικά του αστέρα β Παρθένου.[4] Παρατηρούμενος από την Γη ο γαλαξίας έχει κλίση 47,1°.[3] Τον ανακάλυψε ο αστρονόμος Ουίλιαμ Χέρσελ την 1η Ιανουαρίου 1786.
 | |
| Παρατηρησιακά Δεδομένα (εποχή J2000) | |
|---|---|
| Αστερισμός | Παρθένος |
| Ορθή Αναφορά | 12h 00m 23.643s[2] |
| Απόκλιση | –01° 05′ 59.87″[2] |
| Απόσταση | 63.6 ± 4.9 Mly (19.5 ± 1.5 Mpc)[3] |
| Τύπος Γαλαξία | SA(s)bc[3] |
| Φαινόμενη διάμετρος (V) | 3′.8 × 2′.9[4] |
| Φαινόμενο μέγεθος (V) | 10.6[4] |
| Άλλες ονομασίες | |
| PGC 37845, UGC 6993[3] | |
| Δείτε επίσης: Γαλαξίες, Κατάλογος γαλαξιών | |
Ταξινομείται ως SA(s)bc στο σχήμα μορφολογικής ταξινόμησης ντε Βοκουλέρ (De Vaucouleurs).[3] Το εσωτερικό τμήμα του είναι μία σύνθετη δομή με πολλαπλούς βραχίονες, που εξελίσσεται σε ένα συμμετρικό μοτίβο με διπλούς βραχίονες πέρα από 49″ από τον πυτήνα.[5] Η ηλικία της κεντρικής περιοχής εκτιμάται στα δύο δισεκατομμύρια χρόνια,[6] όμως ο πυρήνας είναι ανενεργός.[7]
Το 2007 ανιχνεύθηκε υπερκαινοφανής, ο οποίος ονομάσθηκε SN 2007aa και ήταν τύπου IIP[8] Η θέση του ήταν 68″,5 βόρεια και 60″,8 ανατολικά του γαλαξιακού πυρήνα[9] και πρόγονός του ήταν ένας ερυθρός γίγαντας που είχε 8,5–16,5 φορές την μάζα του Ήλιου.[8]
Παραπομπές Επεξεργασία
- ↑ HAWK-I image of NGC 4030, European Southern Observatory, October 27, 2010, https://www.eso.org/public/images/eso1042e/, ανακτήθηκε στις 2013-07-19
- ↑ 2,0 2,1 Skrutskie, M. F.; Cutri, R. M.; Stiening, R.; Weinberg, M. D.; Schneider, S.; Carpenter, J. M.; Beichman, C.; Capps, R. και άλλοι. (February 2006), «The Two Micron All Sky Survey (2MASS)», The Astronomical Journal 131 (2): 1163–1183, doi:
- ↑ 3,0 3,1 3,2 3,3 3,4 3,5 Crowther, Paul A. (January 2013), «On the association between core-collapse supernovae and Η II regions», Monthly Notices of the Royal Astronomical Society 428 (3): 1927–1943, doi:
- ↑ 4,0 4,1 4,2 O'Meara, Stephen James (2007), Steve O'Meara's Herschel 400 Observing Guide, Cambridge University Press, σελ. 133, ISBN 0521858933, http://books.google.com/books?id=Nyh9fAC_tpIC&pg=PA133
- ↑ 5,0 5,1 Grosbøl, P.; Dottori, H. (June 2012), «Star formation in grand-design, spiral galaxies. Young, massive clusters in the near-infrared», Astronomy & Astrophysics 542: A39, doi:
- ↑ Ocvirk, P.; Peletier, R.; Lançon, A. (December 2008), «Extragalactic archeology in integrated light: A test case with NGC 4030», Astronomische Nachrichten 329: 980–983, doi:
- ↑ Hicks, E. K. S.; Davies, R. I.; Maciejewski, W.; Emsellem, E.; Malkan, M. A.; Dumas, G.; Müller-Sánchez, F.; Rivers, A. (May 2013), «Fueling Active Galactic Nuclei. I. How the Global Characteristics of the Central Kiloparsec of Seyferts Differ from Quiescent Galaxies», The Astrophysical Journal 768 (2): 107, doi:
- ↑ 8,0 8,1 Chornock, Ryan; Filippenko, Alexei V.; Li, Weidong; Silverman, Jeffrey M. (April 2010), «Large Late-Time Asphericities in Three Type IIP Supernovae», The Astrophysical Journal 713 (2): 1363–1375, doi:
- ↑ Folatelli, G.; Gonzalez, S.; Morrell, N. (February 2007), «Supernova 2007aa in NGC 4030», Central Bureau Electronic Telegrams 850: 1
Αναφορές Επεξεργασία
- Δεδομένα για το NGC 4030 στα NGC/IC Database (Αγγλικά), SIMBAD (Αγγλικά), NASA Extragalactic Database (Αγγλικά), SEDS (Αγγλικά) και VizieR Service (Αγγλικά)
- Εικόνες του NGC 4030 στο Aladin (Αγγλικά) και στο SkyView (Αγγλικά)
Εξωτερικοί σύνδεσμοι Επεξεργασία
Πολυμέσα σχετικά με το θέμα NGC 4030 στο Wikimedia Commons- ESO: HAWK-I image of NGC 4030 (engl.)
