Άνω Βλοχός Αιτωλοακαρνανίας
Συντεταγμένες: 38°38′36″N 21°29′14″E / 38.64333°N 21.48722°E
Ο Άνω Βλοχός είναι ημιορεινό χωριό της Περιφερειακής Ενότητας Αιτωλοακαρνανίας με υψόμετρο 300 μέτρα[2].
| Άνω Βλοχός | |
|---|---|
| Διοίκηση | |
| Χώρα | Ελλάδα[1] |
| Περιφέρεια | Δυτικής Ελλάδας |
| Περιφερειακή Ενότητα | Αιτωλοακαρνανίας |
| Δήμος | Αγρινίου |
| Δημοτική Ενότητα | Θεστιέων |
| Γεωγραφία | |
| Γεωγραφικό διαμέρισμα | Στερεάς Ελλάδας |
| Νομός | Αιτωλοακαρνανίας |
| Υψόμετρο | 300 |
| Πληροφορίες | |
| Ταχ. κώδικας | 301 00 |
| Τηλ. κωδικός | +26410 |
Γεωγραφία - Αξιοθέατα Επεξεργασία
Ο Άνω Βλοχός βρίσκεται στους δυτικούς πρόποδες του όρους Παναιτωλικού, σε απόσταση 13 χλμ. Α.-ΒΑ. (οδηγικά, μέσω Καινούργιο) από το Αγρίνιο. Βόρεια του χωριού, στην κορυφή λόφου με υψόμετρο 688 μέτρα και πανοραμική θέα προς τη λίμνη Τριχωνίδα υπάρχει η ακρόπολη των Θεστιέων η οποία κατοικήθηκε από την Νεολιθική περίοδο και ήταν οχυρωμένη με ισχυρά κυκλώπεια τείχη. Η πόλη έφερε το όνομα του μυθικού βασιλιά Θέστιου, νότια και δυτικά της ακρόπολης υπήρχαν τείχη και διατηρούνται σε όλο το μήκος αρκετοί δόμοι, χωρίς πύργους, ενώ ο πυλώνας που σώζεται είναι παρόμοιος με τον μυκηναϊκό της Τίρυνθας. Την εποχή του Βυζαντίου υπήρξε οχυρό κάστρο, μετά το 1204 πέρασε στη δικαιοδοσία του Δεσποτάτου της Ηπείρου και το 1294 δόθηκε ως προίκα στο Φίλιππο Α΄ του Τάραντα. Το 1450 το κατέλαβαν οι Τούρκοι και στη συνέχεια εγκαταλείφθηκε[3][4].
Στην ίδια περιοχή, σε πλάτωμα κάτω από την ακρόπολη βρίσκεται το μοναστήρι της Παναγίας Βλοχού. Το καθολικό της Κοίμησης της Θεοτόκου, το οποίο είναι απλή μονόχωρη βασιλική (του 18ου αιώνα) είναι διακοσμημένο με περίτεχνη ξυλόγλυπτη οροφή και τέμπλο. Η ίδρυση της μονής χρονολογείται στα τέλη του 12ου και αρχές του 13ου αιώνα και επανιδρύθηκε στα μέσα του 16ου αιώνα σύμφωνα με σιγίλιο του 1563 και του Πατριάρχου Ιωάσαφ του Β΄ (1555-1565) όπου χαρακτηριζόταν ως Σταυροπηγιακή Μονή, δηλαδή υπαγόταν κατευθείαν στο Οικουμενικό Πατριαρχείο. Το 1834 με διάταγμα του Όθωνα η μονή έκλεισε και τα κειμήλιά του πήγαν στη Μονή Προυσού. Από όλα αυτά έχουν διασωθεί ένα Ευαγγέλιο, μια λειψανοθήκη, ένα δισκοπότηρο και η σφραγίδα του Μοναστηριού και φυλάγονται στο Σκευοφυλάκιο της Μονής[4][3]. Στη μονή μαθήτευσε ο Kοσμάς ο Aιτωλός (1714-1779) και ο Ευγένιος Γιαννούλης ο Αιτωλός (17ος αι.)[5].
Αξιόλογο αξιοθέατο είναι το εξωκλήσι της Αγίας Τριάδας, στη διαδρομή από τον Άνω Βλοχό προς τη μονή της Παναγίας Βλοχού[5].
Διοικητικά Επεξεργασία
Ως οικισμός αναφέρεται επίσημα το 1928 να απογράφεται στην τότε κοινότητα Καινουργίου. Σύμφωνα με το πρόγραμμα Καλλικράτης μαζί με το Καινούργιο, τον Κακαβά και τα Καρραίικα αποτελούν την τοπική κοινότητα Καινουργίου που υπάγεται στη δημοτική ενότητα Θεστιέων του Δήμου Αγρινίου και σύμφωνα με την απογραφή 2011 έχει 67 μόνιμους κατοίκους.[6]
Πληθυσμός Επεξεργασία
| Έτος | Πληθυσμός |
|---|---|
| 1991 | 104 |
| 2001 | 87 |
| 2011 | 67 |
| Έτος | Πληθυσμός |
|---|---|
| 1961 | 98 |
| 1971 | 148 |
| 1981 | 135 |
| 1991 | 105 |
| 2001 | 87 |
| 2011 | 66 |
Παραπομπές Επεξεργασία
- ↑ (Ελληνικά) Βάση δεδομένων της Ελληνικής Στατιστικής Αρχής.
- ↑ Εγκυκλοπαίδεια Νέα Δομή. Αθήνα: Τεγόπουλος - Μανιατέας. 1996. σελ. 232, τομ. 4.
- ↑ 3,0 3,1 Παπαθανασίου, Μανώλης. «Κάστρο Βλοχού». Καστρολόγος. Αρχειοθετήθηκε από το πρωτότυπο στις 29 Δεκεμβρίου 2020. Ανακτήθηκε στις 20 Σεπτεμβρίου 2019.
- ↑ 4,0 4,1 «ΔΗΜΟΣ ΑΓΡΙΝΙΟΥ». www.cityofagrinio.gr. Ανακτήθηκε στις 20 Σεπτεμβρίου 2019.[νεκρός σύνδεσμος]
- ↑ 5,0 5,1 «Άνω Βλοχός Προορισμός - Τουριστικές πληροφορίες - Διακοπές Άνω Βλοχός - diakopes.gr». Διακοπές. Αρχειοθετήθηκε από το πρωτότυπο στις 10 Σεπτεμβρίου 2018. Ανακτήθηκε στις 20 Σεπτεμβρίου 2019.
- ↑ «ΦΕΚ αποτελεσμάτων ΜΟΝΙΜΟΥ πληθυσμού απογραφής 2011», σελ. 10709 (σελ. 235 του pdf)
- ↑ https://www.eetaa.gr/metaboles/apografes/apografi_2011_monimos.pdf
- ↑ https://www.eetaa.gr/metaboles/apografes/apografi_2001_monimos.pdf
- ↑ https://www.eetaa.gr/metaboles/apografes/apografi_1991_monimos.pdf
- ↑ ΠΛ 4:397
- ↑ ΠΛΜ 14:438
- ↑ https://www.statistics.gr/2011-census-pop-hous
Πηγές Επεξεργασία
- Εγκυκλοπαίδεια Πάπυρος Λαρούς Μπριτάνικα, 1995, 2006 (ΠΛΜ)
- Εγκυκλοπαίδεια Πάπυρος Λαρούς, 1963 (ΠΛ)