Βικιπαίδεια

Ένιο Μορικόνε

Ιταλός συνθέτης
(Ανακατεύθυνση από Έννιο Μορικόνε)

Ο Ένιο Μορικόνε (Ennio Morricone, 10 Νοεμβρίου 1928 - 6 Ιουλίου 2020[22]) ήταν Ιταλός και μεγάλος συνθέτης, ενορχηστρωτής, μαέστρος και πρώην τρομπετίστας, ο οποίος έχει γράψει μουσική για περισσότερες από 500 ταινίες και τηλεοπτικές σειρές, καθώς και σύγχρονα έργα κλασικής μουσικής. Η καριέρα του περιλαμβάνει ένα ευρύ φάσμα ειδών μουσικής σύνθεσης, καθιστώντας τον έναν από τους πιο πολύπλευρους, παραγωγικούς και με επιρροή συνθέτες μουσικής για ταινίες όλων των εποχών.[23][24] Η μουσική του Μορικόνε έχει χρησιμοποιηθεί σε περισσότερες από 60 βραβευμένες ταινίες.

Έννιο Μορρικόνε
Όνομα στη
μητρική γλώσσα		Ennio Morricone (Ιταλικά)
ΨευδώνυμοDan Savio και Leo Nichols
Γέννηση10  Νοεμβρίου 1928[1][2][3]
Ρώμη[4]
Θάνατος6  Ιουλίου 2020[5][6][7]
Ρώμη[8]
Αιτία θανάτουμηριαίο κάταγμα[9]
Συνθήκες θανάτουφυσικά αίτια[9][10]
Τόπος ταφήςCimitero Laurentino
ΚατοικίαΡώμη
Χώρα πολιτογράφησηςΙταλία
ΣπουδέςΕθνική Ακαδημία της Αγίας Καικιλίας
Ιδιότηταδιευθυντής ορχήστρας, πιανίστας, συνθέτης μουσικών θεμάτων για κινηματογραφικές ταινίες[11], ενορχηστρωτής, συνθέτης[12], τρομπετίστας[13], μουσικός παραγωγός[13] και μουσικός[14]
ΣύζυγοςMaria Travia
ΤέκναΑντρέα Μορικόνε και Giovanni Morricone
ΓονείςMario Morricone
Όργαναπιάνο και τρομπέτα[15]
Είδος τέχνηςκινηματογραφική μουσική
Σημαντικά έργαIl buono, il brutto, il cattivo και Once Upon a Time in the West
ΒραβεύσειςΙππότης της Λεγεώνας της Τιμής (12  Μαρτίου 2009), Χρυσό μετάλλιο του Τάγματος της Αξίας για τον πολιτισμό και την τέχνη (25  Φεβρουαρίου 2000)[16], Αργυρή κορδέλα καλύτερης μουσικής σε ταινία (1965, 1970, 1972, 1985, 1988, 2000, 2001, 2007 και 2013)[17][18], Ειδικό Βραβείο Επιτροπής Γκράμι (2014), Όσκαρ Καλύτερης Πρωτότυπης Μουσικής (2014), μετάλλιο Artis Bohemiae Amicis (12  Φεβρουαρίου 2015), Leopard of Honour (1989), Ιππότης του Μεγαλόσταυρου του Τάγματος της τιμής της Ιταλικής Δημοκρατίας (27  Δεκεμβρίου 2017), βραβείο Ευρωπαϊκής Ακαδημίας Κινηματογράφου Συνολικής προσφοράς (1999)[19], Ευρωπαϊκό Βραβείο Κινηματογράφου για τον καλύτερο συνθέτη (2013)[20], Βραβεία Grammy, Βραβείο Πριγκίπισσα της Αστουρίας για τις τέχνες (2020), Order of the Rising Sun, 4th class, Αστέρι στη Λεωφόρο της Δόξας του Χόλιγουντ[21], Premio Cinearti La chioma di Berenice, Τιμητικό Όσκαρ και Camille Awards
ΙστοσελίδαΕπίσημος ιστότοπος
Υπογραφή
Commons page Σχετικά πολυμέσα
δεδομένα (π • σ • ε )

Ο Μορικόνε γεννήθηκε στη Ρώμη και από 1946 έχει συνθέσει περισσότερα από 100 κλασσικά κομμάτια. Στο τέλος της δεκαετίας του 1950, υπηρέτησε ως επιτυχημένος ενορχηστρωτής στούντιο για την RCA. Ενορχήστρωσε πάνω από 500 τραγούδια και συνεργάστηκε με μουσικούς όπως οι Πωλ Άνκα, Μάριο Λάντσα, Ντομένικο Μοντούνιο, [25] Τσετ Μπέικερ, και η Μίνα. Όμως, ο Μορικόνε έγινε παγκοσμίως γνωστός συνθέτοντας μουσική (την περίοδο 1960-75) για ιταλικά γουέστερν από σκηνοθέτες όπως ο Σέρτζιο Λεόνε, Ντούτσιο Τέσαρι και Σέρτζιο Κορμπούτσι, όπως η Τριλογία των δολαρίων (Για μια χούφτα δολάρια, Μονομαχία στο Ελ Πάσο και Ο καλός, ο κακός και ο άσχημος).

Κατά τη διάρκεια των δεκαετιών του 1960 και 1970, ο Μορικόνε συνέθεσε μουσική για πολλά είδη ταινιών, από κωμωδίες μέχρι δράμα, θρίλερ και ιστορικές ταινίες. Αρκετές από τις συνθέσεις του γνώρισαν εμπορική επιτυχία, όπως το The Ecstasy of Gold, μουσικό θέμα της ταινίας Ο καλός, ο κακός και ο άσχημος, το A Man with Harmonica, το Here's to You, το οποίο ερμηνεύθηκε από την Τζόαν Μπαέζ, και το Chi Mai. Ανάμεσα στο 1964 και το 1980, ο Μορικόνε ήταν επίσης τρομπετίστας (συνέθεσε το διάσημο κονσέρτο τρομπέτας Ut αφιερωμένο στον τρομπετίστα φίλο του Μάουρο Μάουρ) και συν-συνθέτης στο αβάν-γκαρντ συγκρότημα ελεύθερου αυτοσχεδιασμού Il Gruppo. Έγραψε το επίσημο τραγούδι για το Παγκόσμιο Κύπελλο Ποδοσφαίρου 1978.

Από το τέλος της δεκαετίας του 1970, ο Μορικόνε διακρίθηκε στο Χόλιγουντ, συνθέτοντας μουσική για Αμερικανούς σκηνοθέτες, όπως οι Τζον Κάρπεντερ, Μπράιαν ντε Πάλμα, Μπάρι Λέβινσον, Μάικ Νίκολς και Όλιβερ Στόουν. Ο Μορικόνε συνέθεσε μουσική για αρκετές ταινίες που κέρδισαν Όσκαρ, όπως τα Days of Heaven, The Mission, Οι αδιάφθοροι, Σινεμά ο Παράδεισος και Μπάγκσι. Ο Μορικόνε συνεργάστηκε επίσης με τον Ιταλό σκηνοθέτη Τζουζέπε Τορνατόρε. Στον 21ο αιώνα, η μουσική του Μορικόνε ξαναχρησιμοποιήθηκε στην τηλεόραση και σε ταινίες όπως αυτές του Κουέντιν Ταραντίνο: Kill Bill (2003), Death Proof (2007), Άδωξοι μπάσταρδη (2009) και Django: Ο τιμωρός (2012).

Το 2007, ο Μορικόνε παρέλαβε το τιμητικό Όσκαρ «για την μαγευτική και πολυπρόσωπη συνεισφορά του στην τέχνη της μουσικής για ταινίες». Είχε προταθεί για άλλα πέντε Όσκαρ την περίοδο 1979-2001. Επίσης παρέλαβε και το Όσκαρ Καλύτερης Πρωτότυπης Μουσικής το 2016 για τη μουσική της ταινίας Μισητοί 8. Ο Μορικόνε έχει κερδίσει τρία βραβεία Γκράμι, τρεις Χρυσές Σφαίρες, έξι BAFTA, δύο Βραβεία Ευρωπαϊκού Κινηματογράφου, ένα τιμητικό Χρυσό Λέοντα και ένα Πολικό Μουσικό Βραβείο.

Απεβίωσε στις 6 Ιουλίου του 2020, σε ηλικία 91 ετών, σε νοσοκομείο της Ιταλίας, όπου είχε βρεθεί μετά από πτώση, που του προκάλεσε κάταγμα στο ισχίο.

Παραπομπές

Επεξεργασία
  1. ↑ Εθνική Βιβλιοθήκη της Γερμανίας: (Γερμανικά) Gemeinsame Normdatei. Ανακτήθηκε στις 9  Απριλίου 2014.
  2. ↑ (Αγγλικά) SNAC. w61p1qp2. Ανακτήθηκε στις 9  Οκτωβρίου 2017.
  3. ↑ (Αγγλικά) Discogs. 15900. Ανακτήθηκε στις 9  Οκτωβρίου 2017.
  4. ↑ Εθνική Βιβλιοθήκη της Γερμανίας: (Γερμανικά) Gemeinsame Normdatei. Ανακτήθηκε στις 10  Δεκεμβρίου 2014.
  5. ↑ www.lefigaro.fr/musique/le-compositeur-ennio-morricone-fidele-collaborateur-de-sergio-leone-est-mort-20200706.
  6. ↑ www.lavanguardia.com/cultura/20200706/482146286629/ennio-morricone-muere-compositor-roma-91-anos.html.
  7. ↑ «Gran Enciclopèdia Catalana» (Καταλανικά) Grup Enciclopèdia. 0044496.
  8. ↑ www.reuters.com/article/people-morricone/italian-composer-ennio-morricone-dies-report-idUSR1N2CT01N.
  9. ↑ 9,0 9,1 www.ilsecoloxix.it/cultura-e-spettacoli/2020/07/06/news/e-morto-ennio-morricone-aveva-91-anni-la-musica-ha-scritto-la-storia-del-cinema-1.39050039.
  10. ↑ www.unionesarda.it/articolo/cultura/2020/07/06/addio-a-ennio-morricone-morto-in-ospedale-dopo-una-caduta-8-1036545.html.
  11. ↑ «Ennio Morricone: Oscar-winning Italian film composer dies aged 91». (Αγγλικά) BBC News Online. 6  Ιουλίου 2020.
  12. ↑ «Ennio Morricone Was More Than Just a Great Film Composer». (Αγγλικά) The New York Times. The New York Times Company, A. G. Sulzberger. Μανχάταν. 8  Ιουλίου 2020. Ανακτήθηκε στις 3  Σεπτεμβρίου 2022.
  13. ↑ 13,0 13,1 Τσεχική Εθνική Βάση Δεδομένων Καθιερωμένων Όρων. xx0002135. Ανακτήθηκε στις 15  Δεκεμβρίου 2022.
  14. ↑ Τσεχική Εθνική Βάση Δεδομένων Καθιερωμένων Όρων. xx0002135. Ανακτήθηκε στις 17  Νοεμβρίου 2024.
  15. ↑ «Vale Ennio Morricone: a master composer with breathtaking musical range». The Conversation. 7  Ιουλίου 2020. Ανακτήθηκε στις 3  Σεπτεμβρίου 2022.
  16. ↑ «Dettaglio decorato». (Ιταλικά) Presidency of the Italian Republic. Ανακτήθηκε στις 25  Δεκεμβρίου 2013.
  17. ↑ Ανακτήθηκε στις 25  Δεκεμβρίου 2013.
  18. ↑ «Nastri d'Argento». (Ιταλικά) Italian National Syndicate of Film Journalists. Ανακτήθηκε στις 25  Δεκεμβρίου 2013.
  19. ↑ www.europeanfilmacademy.org/European-Film-Awards-Winners-1999.74.0.html. Ανακτήθηκε στις 13  Δεκεμβρίου 2019.
  20. ↑ www.europeanfilmacademy.org/2013.393.0.html. Ανακτήθηκε στις 19  Ιανουαρίου 2020.
  21. ↑ Ανακτήθηκε στις 6  Ιουνίου 2021.
  22. ↑ «Πέθανε ο Ennio Morricone». NewsIT. 6 Ιουλίου 2020. 
  23. ↑ Γιώργος Χαρωνίτης Μορικόνε, ο συνθέτης των 600 έργων Καθημερινή (21.09.2008)
  24. ↑ «Italian composer Morricone scores honorary Oscar». Reuters.com. 23 Φεβρουαρίου 2007. Αρχειοθετήθηκε από το πρωτότυπο στις 15 Οκτωβρίου 2015. Ανακτήθηκε στις 22 Σεπτεμβρίου 2013. 
  25. ↑ Τρούσας, Φώντας (11 Δεκεμβρίου 2022). «Ένιο Μορικόνε: Το οριστικό βιβλίο για τον μεγάλο μαέστρο τώρα και στα ελληνικά». LiFO. Ανακτήθηκε στις 4 Απριλίου 2023. 

Εξωτερικοί σύνδεσμοι

Επεξεργασία
 
Ο Ένιο Μορικόνε με τον φίλο και συνεργάτη του τρομπετίστα Mauro Maur στην ιστορική αίθουσα ηχογράφησης "Forum Studios" στη Ρώμη
Ανακτήθηκε από "https://el.wikipedia.org/w/index.php?title=Ένιο_Μορικόνε&oldid=10870109"