Όσκαρ Λουίτζι Σκάλφαρο
Ο Όσκαρ Λουίτζι Σκάλφαρο (ιταλικά: Oscar Luigi Scalfaro), (9 Σεπτεμβρίου 1918 - 29 Ιανουαρίου 2012) ήταν Ιταλός πολιτικός και δικαστής. Διατέλεσε 9ος Πρόεδρος της Ιταλικής Δημοκρατίας από το 1992 έως το 1999, και στη συνέχεια ισόβιος γερουσιαστής. Παλιό μέλος των Χριστιανοδημοκράτων, ανήκε στο κεντροαριστερό Δημοκρατικό κόμμα.
.svg)
Πρώτα χρόνια
ΕπεξεργασίαΟ Σκάλφαρο γεννήθηκε στη Νοβάρα, στις 9 Σεπτεμβρίου 1918,[21] γιος του Γουλιέλμο Μπαρόνε Σκάλφαρο (Νάπολη, 21 Δεκεμβρίου 1888) και της σύζυγου του Ροζάλια Ουσίνο. Μεγάλωσε σε θρησκευτική οικογενειακή ατμόσφαιρα. Έγινε μέλος του συλλόγου Καθολική Δράση (Azione Cattolica) στην ηλικία των 12 ετών και κράτησε το σήμα του στο πέτο του μέχρι το θάνατό του.[22]
Νομική Καριέρα
ΕπεξεργασίαΟ Σκάλφαρο σπούδασε νομική στο Università Cattolica του Μιλάνου και αποφοίτησε στις 30 Ιουλίου 1941. Στις 21 Οκτωβρίου 1942, ξεκίνησε να ασκεί το επαγγέλμα του δικηγόρου. Το 1945, μετά το τέλος του Β' Παγκοσμίου Πολέμου, έγινε εισαγγελέας, και μέχρι σήμερα είναι ο τελευταίος Ιταλός εισαγγελέας που έχει επιβάλει την θανατική ποινή: τον Ιούλιο του ίδιου έτους, μαζί με δύο άλλους δικαστές, ήταν εισαγγελέας στην δίκη εναντίον του πρώην νομάρχη της Νοβάρα, Έρνικο Βεζαλίνι και των στρατιωτικών Αρτούρο Μισιάτο, Ντομένικο Ρίτσι, Σαλβατόρε Σαντόρο, Τζοβάνι Τσένο και Ραφάελε Ινφάντι, κατηγορούμενοι όλοι τους για «συνεργασία με τους Γερμανούς εισβολείς». Μετά από μια τριήμερη συζήτηση, και οι έξι καταδικάστηκαν σε θάνατο. Η ποινή εκτελέστηκε στις 23 Σεπτεμβρίου 1945. Αργότερα, επέβαλε μια ακόμη θανατική ποινή, αλλά στον κατηγορούμενο δόθηκε αμνηστία προτού γίνει η εκτέλεση.
Πολιτική Σταδιοδρομία
ΕπεξεργασίαΤο 1946 εξελέγη στη Συντακτική Συνέλευση και αργότερα το 1948 έγινε αναπληρωτής που εκπροσωπεί την περιφέρεια του Τορίνο. Επανεκλέχθηκε δέκα φορές συνεχόμενα μέχρι το 1992. Μέσα στο κόμμα των Χριστιανοδημοκράτων συνδέθηκε με τη δεξιά πτέρυγα.
Στις 25 Μαΐου 1992, εξελέγη Πρόεδρος της Ιταλικής Δημοκρατίας[23], μετά από αδιέξοδο δύο εβδομάδων από ανεπιτυχείς προσπάθειες επίτευξης συμφωνίας. Η δολοφονία του δικαστή κατά της Μαφίας Τζιοβάνι Φαλκόνε προκάλεσε την εκλογή του. Η εντολή του έληξε τον Μάιο του 1999 και έγινε αυτόματα μέλος της Γερουσίας.
Στις 7 Απριλίου 1994, ο Σκάλφαρο συνδιοργάνωσε την Παπική Συναυλία για τον Εορτασμό της Σοά στο Sala Nervi στην Πόλη του Βατικανού, μαζί με τον Πάπα Ιωάννη Παύλο Β' και τον Ραβίνο της Ρώμης Elio Toaff.
Τα τελευταία χρόνια, ο Σκάλφαρο ήταν ο πρόεδρος της επιτροπής που διεξήγαγε το δημοψήφισμα της 25ης και 26ης Ιουνίου 2006, σχετικά με τη συνταγματική μεταρρύθμιση που είχε ψηφιστεί στο κοινοβούλιο τον προηγούμενο χρόνο από την πρώην κεντροδεξιά πλειοψηφία. Μαζί με όλες τους κεντροαριστερούς (και μερικούς κεντροδεξιούς πολιτικούς), ο Σκάλφαρο το θεώρησε επικίνδυνο για την εθνική ενότητα και για άλλους λόγους. Οι αντίπαλοι της μεταρρύθμισης κέρδισαν μια μεγάλη νίκη στο δημοψήφισμα.
Ο Σκάλφαρο ήταν ο παλαιότερος επιζών πρώην πρόεδρος της Ιταλίας και το δεύτερο παλαιότερο μέλος της Γερουσίας, μετά τη Ρίτα Λέβι Μονταλτσίνι. Κατά συνέπεια ανέλαβε την προσωρινή προεδρία της νεοεκλεγείσας συνέλευσης που ακολούθησε τις γενικές εκλογές του 2006, καθώς η Λέβι Μονταλτσίνι αρνήθηκε το ρόλο λόγω της ηλικίας της. Αυτό τον έκανε έναν από τους τρεις πολιτικούς στην ιστορία της Ιταλίας που προήδρευσε των τριών υψηλότερων πολιτικών αξιωμάτων στην Ιταλική Δημοκρατία: Πρόεδρος της Δημοκρατίας, Πρόεδρος της Γερουσίας και Πρόεδρος της Βουλής των Αντιπροσώπων. Οι άλλοι είναι ο Σάντρο Περτίνι και ο Ένρικο Ντε Νικόλα.
Ένας ένθερμος καθολικός και στο παρελθόν ένας μάλλον συντηρητικός και αντικομμουνιστικός πολιτικός, ο Σκάλφαρο δεν εμπιστεύθηκε πολλά μέλη των Χριστιανοδημοκράτων που ακολούθησαν τη Φόρτσα Ιτάλια, και ήταν συνεχώς απέναντι από τον Σίλβιο Μπερλουσκόνι. Υποστήριξε ανοιχτά τον κεντροαριστερό συνασπισμό, που περιελάμβανε το Δημοκρατικό Κόμμα της Αριστεράς, το οποίο κέρδισε τις εκλογές του 1996 και του 2006. Παρά την ηλικία του, αγωνίστηκε επίσης ενεργά, για την πλευρά "Όχι", στο δημοψήφισμα του Ιουνίου 2006 για μια συνταγματική μεταρρύθμιση. Αυτή η μεταρρύθμιση είχε προταθεί από τον συνασπισμό του Λαού της Ελευθερίας του Μπερλουσκόνι κατά την διάρκεια της διακυβέρνησης του.
Μετά τις κοινοβουλευτικές εκλογές του 2008, του ζητήθηκε και πάλι να προεδρεύει ως πρόεδρος του Προέδρου της Γερουσίας, αφού η Ρίτα Λέβι Μονταλτσίνι αρνήθηκε ξανά τη θέση, αλλά αυτή τη φορά αρνήθηκε επίσης να το κάνει.
Προσωπική ζωή
ΕπεξεργασίαΚατά τη διάρκεια του Δευτέρου Παγκοσμίου Πολέμου, το 1944, ο Σκάλφαρο έχασε τη 20χρονη σύζυγό του Μαρία Ιντσιτάρι, από την οποία απέκτησε μια κόρη, τη Μαριάννα. Δεν παντρεύτηκε ποτέ ξανά.
Τιμές και βραβεία
ΕπεξεργασίαΩς Πρόεδρος της Ιταλικής Δημοκρατίας, ο Σκάλφαρο ήταν επικεφαλής πολλών ιταλικών ταγμάτων από τις 28 Μαΐου 1992 έως τις 15 Μαΐου 1999: το Τάγμα Αξίας της Ιταλικής Δημοκρατίας, το Στρατιωτικό Τάγμα της Ιταλίας, το Τάγμα του Αστέρα της Ιταλικής Αλληλεγγύης, το Τάγμα της Αξίας για την Εργασία και το Τάγμα του Βιτόριο Βενέτο. Προσωπικά, του απονεμήθηκε το Χρυσό Μετάλλιο Αξίας για την Παίδεια, τον Πολιτισμό και την Τέχνη στις 31 Ιουλίου 1973.[24]
Ο Σκάλφαρο έλαβε επίσης πολλές ξένες τιμές:
- Ιππότης της Κυρίαρχης Στρατιωτικής Τάξης της Μάλτας (1950)
- Μεγάλος Σταυρός Τιμής του Επιμελητή και Αφοσίωση της Κυρίαρχης Στρατιωτικής Τάξης της Μάλτας
- Δανία: Ιππότης του Τάγματος του Ελέφαντα (19 Οκτωβρίου 1993)
- Μάλτα: Επίτιμος σύντροφος της τιμής με το κολάρο της εθνικής τάξης της αξίας (16 Νοεμβρίου 1995[25]))
- Σλοβακία: Μεγάλος Σταυρός (ή 1η τάξη) του Τάγματος του Λευκού Διπλού Σταυρού (1997) [7]
- Κροατία: Μεγάλος Σταυρός του Ιππότη του Μεγάλου Τάγματος του Βασιλιά Τόμισλαβ ("Για εξαιρετική συμβολή στην προώθηση της φιλίας και της αναπτυξιακής συνεργασίας μεταξύ της Δημοκρατίας της Κροατίας και της Ιταλικής Δημοκρατίας." (17 Δεκεμβρίου 1997)
- Εσθονία: Περιλαίμιο του Τάγματος του Σταυρού της Τέρρα Μαριάννα
- Λετονία: Ιππότης του Τάγματος των Τριών Αστέρων, Πρώτη Θέση
- Λιθουανία: Μεγάλος Σταυρός του Τάγματος του Μεγάλου Βύτατα (19 Μαΐου 1997)[26]
- Πολωνία: Μεγάλος Σταυρός Ιππότης του Τάγματος του Λευκού Αετού
Παραπομπές
Επεξεργασία- ↑ 1,0 1,1 1,2 Εθνική Βιβλιοθήκη της Γερμανίας: (Γερμανικά) Gemeinsame Normdatei. Ανακτήθηκε στις 9 Απριλίου 2014.
- ↑ 2,0 2,1 2,2 2,3 Εθνική Βιβλιοθήκη της Γαλλίας: (Γαλλικά) καθιερωμένοι όροι της Εθνικής Βιβλιοθήκης της Γαλλίας. 125506109. Ανακτήθηκε στις 10 Οκτωβρίου 2015.
- ↑ 3,0 3,1 (Αγγλικά) Discogs. 5134483. Ανακτήθηκε στις 9 Οκτωβρίου 2017.
- ↑ Εθνική Βιβλιοθήκη της Γερμανίας: (Γερμανικά) Gemeinsame Normdatei. Ανακτήθηκε στις 10 Δεκεμβρίου 2014.
- ↑ «Oscar Luigi Scalfaro». Ανακτήθηκε στις 28 Οκτωβρίου 2012.
- ↑ Εθνική Βιβλιοθήκη της Γερμανίας: (Γερμανικά) Gemeinsame Normdatei. Ανακτήθηκε στις 30 Δεκεμβρίου 2014.
- ↑ 7,0 7,1 (Αγγλικά) Find A Grave.
- ↑ CONOR.SI. 133701219.
- ↑ 9,00 9,01 9,02 9,03 9,04 9,05 9,06 9,07 9,08 9,09 9,10 9,11 60694. Ανακτήθηκε στις 31 Ιανουαρίου 2022.
- ↑ «Narodne novine». (Κροατικά) Narodne novine. 17 Δεκεμβρίου 1997.
- ↑ «Boletín oficial del Estado». (Ισπανικά) Boletín Oficial del Estado. State Agency for the Official State Gazette. 27 Ιουνίου 1997. σελ. 20789.
- ↑ BOE-A-1996-14784.
- ↑ «Postanowienie Prezydenta Rzeczypospolitej Polskiej». 4 Ιουνίου 1996.
- ↑ likumi
.lv /doc .php?id=222256. - ↑ archiv
.prezident .sk /gasparovic /indexbaf8 .html?statne-vyznamenania-udelene-v-rokoch-19931998. - ↑ www
.president .ee /en /estonia /decorations /bearer /57 /oscar-luigi-scalfaro. - ↑ www
.lrp .lt /lt /prezidento-veikla /apdovanojimai /apdovanotu-asmenu-duomenu-baze /27252?sqid=760324efd404ce547319dfffe2699edf83a7d53a. - ↑ www
.muni .cz /o-univerzite /vyznamenani /zlate-medaile-mu?page=9. - ↑ «Resolución N° 907/995. ENTREGA DE MEDALLA DE LA REPUBLICA ORIENTAL DEL URUGUAY. OSCAR LUIGI SCALFARO». National Directorate of Official Printings and Publications. 22 Αυγούστου 1995. Ανακτήθηκε στις 9 Ιουλίου 2020.
- ↑ Antti Matikkala: «Suomen Valkoisen Ruusun ja Suomen Leijonan ritarikunnat» (Φινλανδικά) Edita. Ελσίνκι. 2017. σελ. 498. ISBN-13 978-951-37-7005-1.
- ↑ Page at Senate website (Ιταλικά).
- ↑ Sassoon, Donald (29 January 2012). «Oscar Luigi Scalfaro obituary». The Guardian. https://www.theguardian.com/world/2012/jan/29/oscar-luigi-scalfaro. Ανακτήθηκε στις 22 December 2012.
- ↑ Povoledo, Elisabetta (30 January 2012). «OBITUARY; Oscar Luigi Scalfaro, 93; Led Italy at Turbulent Time». The New York Times: σελ. 21. https://www.nytimes.com/2012/01/30/world/europe/oscar-luigi-scalfaro-ex-president-of-italy-is-dead.html.
- ↑ «Dettaglio decorato» (στα Ιταλικά). Presidency of the Italian Republic. Ανακτήθηκε στις 12 Δεκεμβρίου 2013.
- ↑ Prime Minister of Malta Website, Honorary Appointments to the National Order of Merit Αρχειοθετήθηκε 7 October 2011 στο Wayback Machine.
- ↑ Lithuanian Presidency Αρχειοθετήθηκε 2014-04-19 στο Wayback Machine., Lithuanian Orders searching form