Αγία Μαρίνα Στυλίδος Φθιώτιδας
Συντεταγμένες: 38°53′46″N 22°35′01″E / 38.89611°N 22.58361°E Για συνώνυμο οικισμό στη Φθιώτιδα δείτε το λήμμα: Αγία Μαρίνα Λοκρίδος Φθιώτιδας
| Αγία Μαρίνα Στυλίδος | |
|---|---|
 | |
  Αγία Μαρίνα Στυλίδος | |
| Διοίκηση | |
| Χώρα | Ελλάδα |
| Περιφέρεια | Στερεάς Ελλάδας |
| Περιφερειακή Ενότητα | Φθιώτιδας |
| Δήμος | Αμφίκλειας - Ελάτειας |
| Δημοτική Ενότητα | δήμου Στυλίδος |
| Κοινότητα | Αγίας Μαρίνας |
| Γεωγραφία και στατιστική | |
| Γεωγραφικό διαμέρισμα | Στερεά Ελλάδα |
| Νομός | Φθιώτιδας |
| Έκταση | 3,293 (η κοινότητα) χλμ2 |
| Υψόμετρο | 5 |
| Πληθυσμός | 355 (μόνιμος) (2011) |
| Άλλα | |
| Ταχ. κωδ. | 35 300 |
| Τηλ. κωδ. | 22380 |
Η Αγία Μαρίνα είναι χωριό και έδρα ομώνυμης τοπικής κοινότητας, της δημοτικής ενότητας και δήμου Στυλίδος, της περιφερειακής ενότητας (τέως νομού) Φθιώτιδος, στην περιφέρεια Στερεάς Ελλάδας, σύμφωνα με το πρόγραμμα Καλλικράτης. [1][2] Πριν το σχέδιο Καποδίστριας και το πρόγραμμα Καλλικράτης, ανήκε στην επαρχία και νομού Φθιώτιδος, στο γεωγραφικό διαμέρισμα Στερεάς Ελλάδας. [3][4]
ΓεωγραφίαΕπεξεργασία
Η Αγία Μαρίνα είναι παραθαλάσσιο χωριό στο βορειοανατολικό τμήμα του νομού Φθιώτιδας. Βρίσκεται πάνω στον αυτοκινητόδρομο Λαμίας-Στυλίδας, λίγο πριν την Στυλίδα και σε μέσο σταθμικό υψόμετρο 5. Aπέχει περίπου 13 χλμ. Α. της Λαμίας. Η κοινότητα είναι χαρακτηρισμένη ως αγροτικός πεδινός οικισμός, με έκταση 3,293 χμ² (2011). [5][6][3][4][1]
ΠληθυσμόςΕπεξεργασία
| Έτος | Πληθυσμός |
|---|---|
| 1991 | 364 |
| 2001 | 396 |
| 2011 | 355 |
| Έτος | Πληθυσμός |
|---|---|
| 1961 | 294 |
| 1971 | 258 |
| 1981 | 280 |
| 1991 | 377 |
| 2001 | 393 |
| 2011 | 338 |
Διοικητικές μεταβολές μέχρι τον «Καλλικράτη»Επεξεργασία
Ο οικισμός αναγνωρίστηκε το 1835 και υπήχθη διαδοχικά στους τότε νομούς Φωκίδος και Λοκρίδος, Φθιώτιδος και Φωκίδος, και τελικά Φθιώτιδας. Με το ΦΕΚ 244Α - 04/12/1997, αποσπάστηκε από την κοινότητα Αγίας Μαρίνας και προσαρτήθηκε στον δήμο Στυλίδας. [2]
Η μάχη της Αγίας ΜαρίναςΕπεξεργασία
Τον Απρίλιο του 1822, ο Οδυσσέας Ανδρούτσος επικεφαλής 700 ανδρών μαζί με τους Νικηταρά, Δυοβουνιώτη και Υψηλάντη αποβιβάστηκαν στην Αγία Μαρίνα και προσέβαλαν 18.000 Τούρκους στην περιοχή, τους οποίους και καθήλωσαν για 15 ημέρες, μετά και τις ενισχύσεις από τη Μακεδονία υπό τον Αναστάσιο Καρατάσο. Οι έριδες μεταξύ στρατού και πολιτικών δεν επέτρεψαν την αποστολή εφοδίων και το σχέδιο εγκαταλείφθηκε στις 17 Απριλίου (ο Άρειος Πάγος ζητούσε την παραμονή του στρατού, ώστε να δημιουργηθεί σταδιακά παραλιακή δίοδος ανεφοδιασμού προς τους επαναστάτες του Ολύμπου, ενώ ο Ανδρούτσος θεωρούσε ότι αυτό είναι ανέφικτο). Τον Νοέμβριο του ίδιου έτους, ο Ανδρούτσος επανήλθε στην Αγία Μαρίνα και, για να κερδίσει χρόνο, υποσχέθηκε στους Τζελελεντή μπέη και Μουσταφά μπέη Κιαφαζέζη, ότι η Εύβοια και η Στερεά θα δήλωναν υποταγή, εάν τού παραχωρούσαν το αρματολίκι της περιοχής. [3][4][10]
ΑξιοθέαταΕπεξεργασία
- Η φερώνυμη εκκλησία της Αγίας Μαρίνας, κτίσμα του 19ου αιώνα.
- Ο παλαιός σιδηροδρομικός σταθμός
- Η αποβάθρα φορτοεκφόρτωσης των καραβιών. Το πρώτο τμήμα της αποβάθρας είναι μεταλλικό, ενώ το δεύτερο από οπλισμένο σκυρόδεμα. Για την ακρίβεια, η κατασκευαστική BATIGNOLLES, συνεργάτης της οποίας ήταν και ο Άιφελ, είναι η εταιρεία η οποία ξεκίνησε το έργο κατασκευής της προβλήτας το 1892. Την ίδια περίοδο δουλευόταν παράλληλα και το μεγάλο έργο στη Γαλλική πρωτεύουσα.
ΕκδηλώσειςΕπεξεργασία
Το πανηγύρι της εκκλησίας της Αγίας Μαρίνας στις 17 Ιουλίου
ΠαραπομπέςΕπεξεργασία
- ↑ 1,0 1,1 1,2 https://www.statistics.gr/2011-census-pop-hous
- ↑ 2,0 2,1 https://www.eetaa.gr/metaboles/oikmet_details.php?id=14742
- ↑ 3,0 3,1 3,2 3,3 ΠΛ 1:131
- ↑ 4,0 4,1 4,2 4,3 ΠΛΜ 1:387
- ↑ Εκδόσεις «Ελλάδα»
- ↑ Δομή 1:47-8
- ↑ https://www.eetaa.gr/metaboles/apografes/apografi_2011_monimos.pdf
- ↑ https://www.eetaa.gr/metaboles/apografes/apografi_2001_monimos.pdf
- ↑ https://www.eetaa.gr/metaboles/apografes/apografi_1991_monimos.pdf
- ↑ Κόκκινος
- ↑ «Διακοπές», σ. 751
- ↑ http://odysseus.culture.gr/h/2/gh251.jsp?obj_id=19416
- ↑ https://stilida.com/ta3idia-cat/ena-kommati-aifel-agia-marina-f8iwtidas/
ΠηγέςΕπεξεργασία
- Εγκυκλοπαίδεια Πάπυρος Λαρούς Μπριτάννικα, εκδ. 1978, 2006
- Εγκυκλοπαίδεια Πάπυρος Λαρούς, εκδ. 1963
- Δ. Κόκκινου, Ιστορία της Ελληνικής Επαναστάσεως, Β', 512-8
- Εγκυκλοπαίδεια Δομή, εκδ. 2002-4
- Οργανισμός εκδόσεων «Ελλάδα», χάρτες (Βαρελάς)
- Google Earth
- eetaa.gr