Αλκάθαρ της Σεγόβια
| Το λήμμα δεν περιέχει πηγές ή αυτές που περιέχει δεν επαρκούν. |
To Αλκάθαρ της Σεγόβια (Alcázar de Segovia) είναι κάστρο το οποίο βρίσκεται στην παλαιά πόλη της Σεγόβια, Ισπανία. Υψώνεται πάνω σε ένα απόκρημνο βράχο πάνω από τη συμβολή δύο ποταμών που πηγάζουν στα Σιέρρα Γουαδαρράμα. Είναι ένα από τα πιο χαρακτηριστικά κάστρα-παλάτια στην Ισπανία εξαιτίας του σχήματός του, το οποίο μοιάζει με την πλώρη ενός πλοίου. Το Αλκάθαρ αρχικά κατασκευάστηκε τον 12ο αιώνα ως οχυρό, αλλά έκτοτε μετατράπηκε σε βασιλικό ανάκτορο, φυλακή, κολλέγιο βασιλικού πυροβολικού και στρατιωτική ακαδημία. Σήμερα χρησιμοποιείται ως μουσείο και κτίριο φύλαξης στρατιωτικών αρχείων.
Ιστορία Επεξεργασία
Το Αλκάθαρ της Σεγόβια, όπως και πολλές άλλες οχυρώσεις στην Ισπανία, ξεκίνησε ως αραβικό οχυρό, το οποίο με τη σειρά του χτίστηκε πάνω σε ένα ρωμαϊκό οχυρό, από το οποίο όμως σώζονται λίγα δομικά χαρακτηριστικά. Λίγες πέτρες που σώζονται είναι παρόμοιες με αυτές του ρωμαϊκού υδραγωγείου της Σεγόβια.[9] Η πρώτη αναφορά σε αυτό το Αλκάθαρ έγινε το 1120, περίπου 32 χρόνια μετά την ανακατάληψη της πόλης από τους Χριστιανούς (κατά τη διάρκεια της περιόδου στην οποία ο Αλφόνσο ΣΤ΄ του Λεόν και της Καστίλλης ανακατέλαβε εκτάσεις νότια του Ντουέρο μέχρι το Τολέδο και ακόμη πιο μακριά). Το κτίριο αναφέρεται για πρώτη φορά ως Αλκάθαρ το 1155, σε μια επιστολή που ανήκει στο αρχείο του καθεδρικού της Σεγόβια.[10]
Το σχήμα και η μορφή που είχε το Αλκάθαρ μέχρι τη βασιλεία του Αλφόνσο Η΄ (1155-1214) δεν είναι γνωστά, όμως παλαιότερες καταγραφές αναφέρουν ένα ξύλινο φράκτη. Οπότε, είναι πολύ πιθανόν ότι πριν τη βασιλεία του Αλφόνσο Η΄, δεν ήταν κάτι περισσότερο από ένα ξύλινο οχυρό το οποίο κατασκευάστηκε πάνω σε αρχαία ρωμαϊκά θεμέλια. Ο Αλφόνσο Η΄ και η σύζυγός του, Ελεονώρα των Πλανταγενέτων, μετέτρεψαν το Αλκάθαρ σε κύρια κατοικία τους και έγιναν πολλές εργασίες ώστε να ανεγερθούν τα πρώτα τμήματα του πέτρινου οχυρού που βλέπουμε σήμερα.
Το Αλκάθαρ, κατά τη διάρκεια του Μεσαίωνα, παρέμεινε μία από τις αγαπημένες κατοικίες των μοναρχών του βασιλείου της Καστίλης και οχυρό-κλειδί στην άμυνα του βασιλείου. Κατά τη διάρκεια αυτής της περιόδου κατασκευάστηκε το σημερινό κτίριο και το παλάτι επεκτάθηκε σε μεγάλο βαθμό από τους μονάρχες της δυναστείας Τραστάμαρα.
Το 1258, τμήματα του Αλκάθαρ έπρεπε να ξαναχτιστούν από τον βασιλιά Αλφόνσο Ι΄ μετά την κατάρρευση μίας οροφής και λίγο αργότερα, τη μετατροπή της αίθουσας των βασιλέων σε κοινοβούλιο. Όμως, ο άνθρωπος ο οποίος συνεισέφερε περισσότερο απ'όλους στη συνεχιζόμενη κατασκευή του Αλκάθαρ ήταν ο βασιλιάς Ιωάννης Β΄, ο οποίος έκτισε τον «Νέο Πύργο» (πύργος του Ιωάννη Β΄ όπως είναι γνωστός σήμερα).
Το 1474, το Αλκάθαρ έπαιξε σημαντικό ρόλο στην άνοδο της βασίλισσας Ισαβέλλας Α΄ της Καστίλης. Τις 12 Δεκεμβρίου, τα νέα του θανάτου του βασιλιά Ερίκου Δ΄ στη Μαδρίτη έφτασαν στη Σεγόβια και η Ισαβέλλα κρύφτηκε αμέσως εντός των τοιχών του Αλκάθαρ, όπου είχε την υποστήριξη του Ανδρές Καμπρέρα και του συμβουλίου της Σεγόβια. Στέφθηκε την επόμενη μέρα βασίλισσα της Καστίλης και της Λεόν.
Η επόμενη σημαντική ανακαίνιση στο Αλκάθαρ έλαβε χώρα από τον βασιλιά Φίλιππο Β΄, μετά τον γάμο του με την Άννα της Αυστρίας. Πρόστεσε τους μυτερούς οβελούς από σχιστόλιθο ώστε να μοιάζει με τα κάστρα της κεντρικής Ευρώπης. Το 1587, ο αρχιτέκτονας Φρανθίσκο δε Μοράρ ολοκλήρωσε τον κύριο κήπο και το Σχολείο της Τιμής του κάστρου.
Η βασιλική αυλή τελικά μετακινήθηκε στη Μαδρίτη και το Αλκάθαρ τότε μετατράπηκε σε κρατική φυλακή για σχεδόν δύο αιώνες πριν ο βασιλιάς Κάρολος Γ΄ ιδρύσει τη βασιλική σχολή πυροβολικού το 1762. Το κτίριο συνέχισε να στεγάζει τη σχολή για σχεδόν 100 χρόνια, μέχρι τις 6 Μαρτίου 1862, όταν μία φωτιά κατέστρεψε την οροφή του θησαυροφυλακίου, του οπλοστασίου, των κοιτώνων και το πλαίσιο.
Το κτίριο άρχισε να αποκαθίσταται στην αρχική του κατάσταση το 1882. Το 1896, ο βασιλιάς Αλφόνσο ΙΓ΄ διέταξε το Αλκάθαρ να δοθεί στο υπουργείο πολέμου ως στρατιωτική ακαδημία.
Περιγραφή Επεξεργασία
Το κτίριο χωρίζεται σε δύο τμήματα: το εξωτερικό, με την αυλή, την τάφρο με μία ανασηκώμενη γέφυρα και τον πύργο, και τα εσωτερικά δωμάτια, τα οποία περιλαμβάνουν ένα παρεκκλήσι με πολλές αίθουσες για τους ευγενείς (αίθουσα του Θρόνου, της Γαλέρας, του Ανανά, των Βασιλιάδων και άλλες), οι οποίες σήμερα είναι επισκέψιμες.
Η διάταξή του είναι πολύ ανώμαλη και έχει προσαρμοστεί στον λόφο πάνω στον οποίο βρίσκεται. Τονιζεί πολύ όμορφα τον πύργο φύλαξης, ο οποίος έχει τετράγωνο σχήμα με τέσσερις πύργους. Ανεγέρθη από τον βασιλιά Ιωάννη Β΄ και αρχικά χρησιμοποιούταν ως οπλοστάσιο.
Μέσα, οι αίθουσες και τα δωμάτια είναι διακοσμημένα με πολυτελή και όμορφα μουδέχαρ έργα τέχνης. Σήμερα στεγάζει το μουσείο όπλων και τα στρατιωτικά αρχεία της Σεγόβια, τα παλαιότερα ιστορικά αρχεία των ενόπλων δυνάμεων της Ισπανίας.
Εσωτερικά δωμάτια Επεξεργασία
- Σάλα δελ Παλάθιο Βιέχο (Αίθουσα του Παλιού Ανακτόρου)
Η κατασκευή της χρονολογείται από τη βασιλεία του Αλφόνσο Η΄. Σώζονται τα διπλά παράθυρα φωτισμού, καθώς και ο τοίχος που αντιστοιχούσε στον εξωτερικό τοίχο του παλιού παλατιού. Το μουδέχαρ πλαίσιο των παραθύρων προέρχεται από σπίτια του 13ου αιώνα από την κοντινή γειτονιά Κανονχίας. Η διακόσμηση ολοκληρώνεται με γερμανικού τύπου πανοπλίες του 15ου αιώνα.
- Σάλα δε λα Τσιμενέα (Αίθουσα του Τζακιού)
Αντιστοιχεί στη διαρρύθμιση του παλατιού την εποχή του Φίλιππου Β΄. Τα έπιπλα είναι του 16ου αιώνα. Στους τοίχους βρίσκονται πορτραίτα του Φίλιππου Β΄ και του Φιλίππου Γ΄, μια φλαμανδική ταπετσαρία του 16ου αιώνα που απεικονίζει τον γάμο της Παναγίας και μία περίεργη αναπαράσταση του παλαιού Αλκάθαρ και είναι επίσης ορατός ο παλαιός καθεδρικός της Σάντα Μαρία, ο οποίος βρίσκεται στην πλατεία του σημερινού Αλκάθαρ.
- Σάλα δελ Τρόνο ο δελ Σόλιο (Αίθουσα του Θρόνου ή του Ήλιου)
Η πόρτα που ενώνει την Αίθουσα του τζακιού με την αίθουσα του Θρόνου διατηρεί την αρχική μαυριτανική διακόσμηση. Εκεί υπάρχει μία πανοπλία, σαν και αυτή που καταστράφηκε από την πυρκαγιά, η οποία κατασκευάστηκε το 1456. Από κάτω βρίσκεται ένα πλατύ γύψινο διάζωμα που διατηρεί την αρχική του διακόσμηση, παρά την ένταση της φωτιάς.
Οι θρόνοι κάτω από ένα κουβούκλιο με το οικόσημο των «καθολικών μοναρχών» και τη φράση «Tanto monta» είναι έργο των αρχών του αιώνα. Στο τοίχους βρίσκονται πορτραίτα των βασιλέων, τα οποία ζητήθηκαν από τη βασίλισσα Ισαβέλλα Β΄. Το πορτραίτο της Ισαβέλλας έχει την υπογραφή του καλλιτέχνη Κάρλος Μούνιοθ δε Πάμπλος, έργα του οποίου είναι τα παράθυρα που βρίσκονται σε άλλα δωμάτια.
- Σάλα δε λα Γαλέρα (Αίθουσα της Γαλέρας)
Η αίθουσα πήρε το όνομά της από το αρχαίο σκάφος και έχει σχήμα σαν μια αναποδογυρισμένης τρόπιδας. Η αίθουσα κατασκευάστηκε από την Αικατερίνη του Λάνκαστερ το 1412, κατά τη διάρκεια της βασιλείας του γιου της Ιωάννη Β΄ της Καστίλλης. Το γύψινο θύρωμα έχει μουδέχαρ διακόσμηση. Στον ένα τοίχο βρίσκεται ένας πίνακας που απεικονίζει τη στέψη της βασίλισσας Ισαβέλλας της Καστίλης και Λεόν στην εκκλησία του Σαν Μιγκέλ δε Σεγόβια, έργο του Μούνιοθ δε Πάμπλος.
Στα παράθυρα βρίσκονται δύο βιτρώ που αναπαριστούν τον Ερρίκο Γ΄ της Καστίλλης και την οικογένειά του το ένα και το άλλο τον Ερρίκο Β΄ με σκηνές από τον θάνατο των Πέτρο Α΄ και Ιωάννη Β΄.
- Σάλα δε λας Πίνιας (Αίθουσα των Ανανάδων)
Το όνομά του προέρχεται από το μοτίβο διακόσμησης. Στο θύρωμα είναι ορατοί άγγελοι να κρατούν το οικόσημο της Καστίλλης και Λεόν. Το βιτρό στο παράθυρο αναπαριστά τον Αλφόνσο Ζ΄ με την κόρη του Μπερενγκέλα.
- Κάμαρα Ρέγια (Βασιλική Κάμαρα)
Οι τοίχοι της έχουν έργα τέχνης με την οικογενειακή ζωή των Καθολικών Μοναρχών. Το κρεβάτι έχει χρυσοκέντητο σκέπασμα.
- Σάλα δε λος Ρέγιες (Αίθουσα των Βασιλέων)
Ο Φίλιππος Β΄ ανέθεσε στον Ερνάνδο δε Άβιλα να σχεδιάσει αγάλματα των βασιλείων των Αστουριών, του Λεόν και της Καστίλης. Ένας από τους πίνακες στο δωμάτιο είναι πορτραίτο του Φιλίππου Β΄ και τα άλλα δύο είναι πορτρέτων των συζύγων του, Ελισάβετ του Βαλουά και Άννα της Αυστρίας.
- Σάλα δε Κορδόν
To όνομά της προέρχεται από το γεγονός ότι περιβάλλεται από τοίχους, μία μεγάλη δαντέλα και χρυσό. Μέσα σε αυτήν την αίθουσα υπάρχει ένα παρεκκλήσι.
- Σάλα δε Άρμας ο Αρμερία (Αίθουσα των Όπλων ή Οπλοστάσιο)
Το Παλιό Αλκάθαρ στέγαζε το οπλοστάσιο του οίκου της Τραστάμαρα, και ήταν ο πρόδρομος των συλλογών όπλων που θα αποτελούσαν το βασιλικό οπλοστάσιο της Μαδρίτης, το οποίο βρίσκεται στο Βασιλικό Ανάκτορο της Μαδρίτης.[11]
Παραπομπές Επεξεργασία
- ↑ Αλκάθαρ της Σεγόβια.
- ↑ Mudéjar style.
- ↑ www
.google .com /maps /dir /40 .8986456,-4 .0079781 /alcazar+de+segovia /@40 .935697,-4 .1399622,12z /data=!3m1!4b1!4m9!4m8!1m1!4e1!1m5!1m1!1s0xd413ec76553c59f:0x302ba003ff03db33!2m2!1d-4 .1325378!2d40 .9525725. - ↑ 4,0 4,1 4,2 Wiki Loves Monuments monuments database. 13 Νοεμβρίου 2017. tools
.wmflabs .org /heritage /api /api .php?action=search&format=json&srcountry=es&srlang=es&srid=RI-51-0000861. - ↑ www
.culturalheritageonline .com /location-3693 _Alc%C3%A1zar-di-Segovia .php. - ↑ 6,0 6,1 6,2 www
.alcazardesegovia .com /decreto-de-constitucion-del-patronato-1951. - ↑ www
.xn--espaaescultura-tnb .es /es /artistas _creadores /juan _de _herrera .html. - ↑ whc
.unesco .org /es /list /311. - ↑ «Archivo General Militar de Segovia». Ministerio de Defensa de España. Αρχειοθετήθηκε από το πρωτότυπο στις 14 Μαΐου 2014. Ανακτήθηκε στις 12 Οκτωβρίου 2014. Unknown parameter
|obra=ignored (|work=suggested) (βοήθεια) - ↑ «Historia del alcázar». Patronato del Alcázar. Αρχειοθετήθηκε από το πρωτότυπο στις 20 Ιουνίου 2012. Ανακτήθηκε στις 12 Οκτωβρίου 2014.
- ↑ Herrero Fernández-Quesada, María Dolores. Isabel la Católica: Homenaje en el V centenario de su muerte. Madrid. σελ. 68. ISBN 84-9772-667-7. Unknown parameter
|año=ignored (|year=suggested) (βοήθεια); Unknown parameter|editorial=ignored (|publisher=suggested) (βοήθεια)
Εξωτερικοί σύνδεσμοι Επεξεργασία
- Castillos de España (Alcazar de Segovia) Αρχειοθετήθηκε 2015-09-23 στο Wayback Machine.
- Alcázar de Segovia Πληροφορίες και φωτογραφίες.
- Entry in Great Buildings website - Alcázar of Segovia.
- Alcázar of Segovia photos and history