Αυτοκρατορική επαρχία
Μία αυτοκρατορική επαρχία, λατιν.: provincia imperatoria ήταν μία ρωμαϊκή επαρχία κατά τη διάρκεια της Ηγεμονίας, όπου ο Ρωμαίος Αυτοκράτορας είχε το μοναδικό δικαίωμα να διορίσει τον κυβερνήτη (απεσταλμένο τού Αυγούστου προς τον πραίτωρα, legatus Augusti pro praetore). Αυτές οι επαρχίες ήταν συχνά οι στρατηγικά τοποθετημένες συνοριακές επαρχίες.
![](http://upload.wikimedia.org/wikipedia/commons/thumb/e/e7/RomanEmpire_117.svg/300px-RomanEmpire_117.svg.png)
Οι επαρχίες ομαδοποιήθηκαν σε αυτοκρατορικές και συγκλητικές επαρχίες λίγο μετά την άνοδο του Αυγούστου.
Οι ακόλουθες επαρχίες ήταν αυτοκρατορικές:
- Αίγυπτος, Ιουδαία, Συρία
- Μεσοποταμία, Ασσυρία, Αρμενία
- Κιλικία, Γαλατία, Θρακία
- Μοισία, Δακία, Δαλματία,
- Παννονία, Νωρικό, Ραιτία
- Κάτω Γερμανία, Άνω Γερμανία, Βρετανία
- Άλπεις Γραίαι και Ποινιναί, Άλπεις Κοττίαι, Άλπεις Μαριτίμαι
- Βελγική Γαλατία, Λουγδουνική Γαλατία, Ακουιτανική Γαλατία
- Ταρρακωνησία (Ισπανία), Λουζιτανία.
Μετά τον Αύγουστο προστέθηκαν οι: Πετραία Αραβία, Καππαδοκία, Λυκία και Παμφυλία, Μαυριτανία και το πελατειακό βασίλειο τού Βοσπόρου. Επίσης χωρίστηκαν σε δύο οι: Μοισία (Άνω και Κάτω), Παννονία (Άνω και Κάτω), Μαυριτανία (Τιγγιτανική, Καισαρική).