Αχλάδα Ηρακλείου

οικισμός της Ελλάδας

Συντεταγμένες: 35°23′43″N 24°59′31″E / 35.39528°N 24.99194°E / 35.39528; 24.99194

Η Αχλάδα είναι χωριό και έδρα ομώνυμης κοινότητας του Δήμου Μαλεβιζίου στην Περιφεριακή Ενότητα Ηρακλείου της Κρήτης. Ανήκε στην Επαρχία Μαλεβιζίου του νομού Ηρακλείου της Κρήτης. Είναι κτισμένη σε απόσταση 23 χιλιομέτρων ΒΔ του Ηρακλείου σε υψόμετρο 300 μέτρων. Σύμφωνα με τα στοιχεία της απογραφής του 2011, ο πληθυσμός του χωριού ανέρχεται στους 57 μόνιμους κατοίκους[1] οι οποίοι είναι ως επί το πλείστον αγρότες και κτηνοτρόφοι[2].

Αχλάδα
Άποψη Αχλάδας
Αχλάδα is located in Greece
Αχλάδα
Αχλάδα
Διοίκηση
ΧώραΕλλάδα
Αποκεντρωμένη ΔιοίκησηΚρήτης
ΠεριφέρειαΚρήτης
Περιφερειακή ΕνότηταΗρακλείου
Δημοτική ΕνότηταΓαζίου
Δημοτική ΚοινότηταΑχλάδας
Γεωγραφία
Γεωγραφικό διαμέρισμαΚρήτη
ΝομόςΗρακλείου
Υψόμετρο300 μέτρα
Έκταση21,87 km²
Πληθυσμός
Μόνιμος229
Έτος απογραφής2021
Πληροφορίες
Ταχ. κώδικας715 00

Ονομασία

Επεξεργασία

Σύμφωνα με την τοπική παράδοση ο οικισμός έλαβε την ονομασία του από μια μεγάλη άγρια αχλαδιά που συνάντησε ένα ανδρόγυνο το οποίο κυνηγημένο, κρύφτηκε στην ευρύτερη περιοχή[2]. Αναφέρεται ως Achladha σε βενετικά έγγραφα του 1630 ενώ λίγα χρόνια αργότερα (1671) αναφέρεται σε οθωμανική απογραφή ως Ahlada[3].

Ιστορικά στοιχεία

Επεξεργασία

Κατά την περίοδο της βενετοκρατίας η Αχλάδα ήταν φέουδο της οικογένειας Μοδινού ενώ αργότερα, σύμφωνα με την απογραφή που πραγματοποιήθηκε από τους Οθωμανούς το 1671 - δύο χρόνια μετά την κατάληψη της Κρήτης από τα οθωμανικά στρατεύματα - υπαγόταν στην επαρχία Μαλεβιζίου[3].

Σύμφωνα με την ανεπίσημη μέτρηση που συνέταξε το 1875 ο υποπρόξενος της Ρωσίας, Ιωάννης Μιτσοτάκης, στην Αχλάδα κατοικούσαν 60 οικογένειες, ο πληθυσμός των οποίων ανερχόταν σε περίπου 300 άτομα[4]. Μερικά χρόνια αργότερα, η επίσημη οθωμανική απογραφή του 1881 βρήκε στον οικισμό 347 κατοίκους (168 άνδρες και 179 γυναίκες), όλους χριστιανικού θρησκεύματος[5] ενώ το 1894, σύμφωνα με εκτίμηση του αξιωματικού του ελληνικού στρατού Νικόστρατου Καλομενόπουλου, στο χωριό ζούσαν 80 ελληνικές οικογένειες[6]. Το 1900, η απογραφή που διενεργήθηκε από την Κρητική Πολιτεία βρήκε στην Αχλάδα 429 κατοίκους εκ των οποίων οι τέσσερις ήταν μουσουλμάνοι[7]. Σύμφωνα με τα στοιχεία της απογραφής που πραγματοποιήθηκε το 1913 από το ελληνικό κράτος, στο χωριό κατοικούσαν 476 άτομα[8].

Στις αρχές της δεκαετίας του 1960 η Αχλάδα συμπεριλαμβανόταν μεταξύ των κυριότερων καπνοπαραγωγικών περιοχών της Κρήτης[9]. Κατά τις τελευταίες δεκαετίες παρατηρείται σημαντική μείωση του πληθυσμού της Αχλάδας, γεγονός που οφείλεται στην μετοίκηση των κατοίκων προς γειτονικούς οικισμούς όπως η Αγία Πελαγία και η Λυγαριά[2].

Αξιοθέατα

Επεξεργασία

Κύρια αξιοθέατα της Αχλάδας είναι ο ιερός ναός του Αγίου Ιωάννη, του οποίου η ίδρυση ανάγεται στην περίοδο της βενετικής κυριαρχίας και οι πέτρινες κρήνες στη βόρεια πλευρά του χωριού, η παλαιότερη από αυτές κατασκευάστηκε το 1746 ενώ η πιο πρόσφατη στις αρχές του 20ού αιώνα[2].

Απογραφές Πληθυσμού

Επεξεργασία
Απογραφή 1881 1900 1913 1928 1940 1951 1961 1971 1981 1991 2001 2011
Πληθυσμός 347 429 476 472 519 486 508 406 355 230 119 57

Διοικητικά στοιχεία

Επεξεργασία

Ως οικισμός αναφέρεται επίσημα το 1925 με το ΦΕΚ 27Α - 31/01/1925 να προσαρτάται στην τότε κοινότητα Ρογδιάς με το ΦΕΚ 356Α - 14/11/1925 να ορίζεται έδρα της ομώνυμης νεοϊδρυθείσας κοινότητας.[10] Σύμφωνα με το σχέδιο Καλλικράτης και την τροποποίησή του Κλεισθένης Ι μαζί με τους οικισμούς: Αγία Πελαγία, Αμμούδι, Λυγαριά, Μαδές, Μονοναυτής και Ξηρόκαμπος αποτελούν την κοινότητα Αχλάδας που υπάγεται στη δημοτική ενότητα Γαζίου του Δήμου Μαλεβιζίου και σύμφωνα την απογραφή του 2011 έχει πληθυσμό 57 κατοίκους[11].

Δείτε επίσης

Επεξεργασία

Παραπομπές

Επεξεργασία
  1. «Αχλάδα (η) Δήμου Μαλεβιζίου Τοπική Κοινότητα Αχλάδας. Ηράκλειο – Κρήτη». dhmos.gr. Δήμοι, πόλεις και χωριά Ελλάδας. Ανακτήθηκε στις 7 Οκτωβρίου 2016. [νεκρός σύνδεσμος]
  2. 2,0 2,1 2,2 2,3 «Αχλάδα - Αγία Πελαγία». silogosgaziou.gr. Πολιτιστικός Σύλλογος Γαζίου. Ανακτήθηκε στις 7 Οκτωβρίου 2016. 
  3. 3,0 3,1 Στεργίου Γ. Σπανάκη, Πόλεις και χωριά της Κρήτης στο πέρασμα των αιώνων, εκδόσεις Δετοράκης, 1991, Α΄ τόμος, σελ. 168.
  4. Κρήτης Ανθρωπογεωγραφία, Ένθετο εφημερίδας Πατρίς Ηρακλείου, μέρος δεύτερο, Φεβρουάριος 2008, σελ. 121.
  5. Κρήτης Ανθρωπογεωγραφία, Β΄, 2008, σελ. 132.
  6. Κρήτης Ανθρωπογεωγραφία, Β΄, 2008, σελ. 143.
  7. Κρήτης Ανθρωπογεωγραφία, Β΄, 2008, σελ. 168.
  8. Βασίλειον της Ελλάδος. Υπουργείον Εθνικής Οικονομίας, Διεύθυνσις Στατιστικής,Απαρίθμησις των κατοίκων των νέων επαρχιών της Ελλάδος του έτους 1913, Εν Αθήναις, 1915, σ. 80.
  9. Νικολάου Χρ. Σέττα, Αγροτική ανάπτυξις της Κρήτης, Αρχείον Οικονομικών και Κοινωνικών Επιστημών, έτος 43ον, τεύχος Α΄ (Ιανουάριος - Μάρτιος), 1963, σελ. 138.
  10. «ΕΕΤΑΑ-Διοικητικές Μεταβολές των Οικισμών». www.eetaa.gr. Ανακτήθηκε στις 24 Σεπτεμβρίου 2022. 
  11. «ΦΕΚ αποτελεσμάτων ΜΟΝΙΜΟΥ πληθυσμού Αρχειοθετήθηκε 2021-10-04 στο Wayback Machine.», σελ. 10865 (σελ. 391 του pdf)

Βιβλιογραφία

Επεξεργασία