Γεχούντι Μενουχίν

Αμερικανός βιολιστής και διευθυντής ορχήστρας

Ο Γεχούντι Μενουχίν, βαρόνος Μενουχίν (εβραϊκά: Yehudi Menuhin, 22 Απριλίου 191612 Μαρτίου 1999), μέλος του Τάγματος της Αξίας, ιππότης-διοικητής του Τάγματος της Βρετανικής αυτοκρατορίας, ήταν Αμερικανός βιολονίστας και διευθυντής κλασικής ορχήστρας.

Γεχούντι Μενουχίν
Όνομα στη
μητρική γλώσσα
Yehudi Menuhin (Αγγλικά)
Γέννηση22  Απριλίου 1916[1][2][3]
Νέα Υόρκη[4][5][6]
Θάνατος12  Μαρτίου 1999[1][3][7]
Βερολίνο[8][6]
Αιτία θανάτουβρογχίτιδα
ΚατοικίαΠαρίσι (από 1927)[9]
Χώρα πολιτογράφησηςΗνωμένες Πολιτείες Αμερικής[10]
Ηνωμένο Βασίλειο (από 1985)
Ελβετία (από 1970)
ΣπουδέςSan Francisco Conservatory of Music
Ιδιότηταδιευθυντής ορχήστρας[11], πολιτικός[12], αυτοβιογράφος, μουσικός της τζαζ και βιολονίστας[13][11]
ΣύζυγοςDiana Gould (1947–1999)[14] και Nola Ruby Nicholas (από 1938)[14]
ΤέκναZamira Menuhin[15], Krov Nicholas Menuhin[15], Gerard Menuhin[15] και Jeremy Menuhin[15]
ΓονείςMoshe Menuhin[15] και Marutha Sher[15]
Όργαναβιολί
Είδος τέχνηςκλασική μουσική
ΒραβεύσειςΜέγας Αξιωματικός της Λεγεώνας της Τιμής, Ιππότης του Εθνικού Τάγματος της Τιμής, Τάγμα της Αξίας του Ηνωμένου Βασιλείου, Ταξιάρχης του Τάγματος της Βρετανικής Αυτοκρατορίας, Βραβείο Τζαβαχαρλάλ Νεχρού (1968), Μετάλλιο Έρνστ Ρόιτερ (1980), Μουσικό βραβείο της πόλης του Ντούισμπουργκ (1992), βραβείο ειρήνης των γερμανικών εκδοτικών οίκων (14  Οκτωβρίου 1979)[16], Βραβείο Πριγκίπισσα της Αστουρίας για την ομόνοια (1997), Μουσικό βραβείο Λέονι Σόνινγκ (1972), βραβείο Γκλεν Γκουλντ, Gramophone Award for Lifetime Achievement (1996), Ότο Χαν Μετάλλιο Ειρήνης (1997)[17], χρυσό μετάλλιο της Βασιλικής Φιλαρμονικής Εταιρείας (1962), Βραβείο Κένεντι, Buber-Rosenzweig-Medal (1989), Moses-Mendelssohn-Preis (1986)[18], μετάλλιο Άλμπερτ (1981), Brahms-Preis (17  Ιουλίου 1990)[19], Ernst von Siemens Music Prize (1984)[20], Hans von Bülow Medal (1979)[21], Μεγαλόσταυρος 1ης κλάσης του Τάγματος της Αξίας της Ομοσπονδιακής Δημοκρατίας της Γερμανίας (1997), επίτιμο διδακτορικό του Πανεπιστημίου της Βαλένθια (1999)[22], Εταίρος της Ακαδημίας Σανγκίτ Νατάκ, Μεγάλοςσταυρός του Στρατιωτικού Τάγματος του Αγίου Ιακώβου του Ξίφους[23], Μεγαλόσταυρος του Τάγματος Πολιτικής Αξίας της Ισπανίας (1995)[24], επίτιμος διδάκτωρ του Ελεύθερου Πανεπιστημίου Βρυξελλών (1999)[25], Αστέρι στη Λεωφόρο της Δόξας του Χόλιγουντ[26], βραβείο Βολφ για τις τέχνες (1991), Διοικητής του Τάγματος των Τεχνών και των Γραμμάτων[27], Kulturpreis der deutschen Freimaurer (1982), Walter Willson Cobbett Medal (1959) και Honorary doctorate from the Sorbonne University Paris (14  Φεβρουαρίου 1976)[28]
ΙστοσελίδαΕπίσημος ιστότοπος
Υπογραφή
Commons page Σχετικά πολυμέσα

Γεννήθηκε στη Νέα Υόρκη από Ρωσοεβραίους μετανάστες. Διετέλεσε αρχικά μαθητής του Πέρσιγκερ, του Αδόλφου Μπους και του Ενέσκου. Είχε πολύ πρώιμη εξέλιξη, με αποτέλεσμα να χαρακτηριστεί «παιδί θαύμα». Σε ηλικία μόλις 7 ετών ήταν το «πρώτο βιολί» στη συμφωνική ορχήστρα του Σαν Φρανσίσκο. Το 1927 πήγε με τους γονείς του στη Χάβρη και από το 1929 αρχίζει να ερμηνεύει έργα των μεγάλων κλασικών Γιόχαν Σεμπάστιαν Μπαχ και Λούντβιχ βαν Μπετόβεν υπό τη διεύθυνση ορχήστρας του Βάλτερ. Ακολουθεί τότε μια αλματώδης καλλιτεχνική εξέλιξη οπότε αναδείχθηκε από τους μεγαλύτερους δεξιοτέχνες στο είδος του. Το 1959 εγκαθίσταται μόνιμα στην Αγγλία όπου και ίδρυσε την περίφημη «Σχολή Γεχούντι Μενουχίν». Έδωσε πολλές διαλέξεις και διηύθυνε συμφωνικές ορχήστρες περισσότερο από 40 χρόνια. Το 1964 επισκέφτηκε την Αθήνα.[29]

Περί το τέλος της ζωής του υπήρξε οπαδός της ειρήνης στη Μέση Ανατολή. Η αγαπημένη του φράση «κάθε γέννα πρέπει να τη σφραγίζει ένας θάνατος» παραμένει μέχρι σήμερα διφορούμενη, ιδιαίτερα όταν εκλαμβάνεται σε αναφορά διαφορετικών εθνοτήτων.

Ο Γεχούντι Μενουχίν πέθανε στις 12 Μαρτίου 1999 στο Βερολίνο από καρδιακό επεισόδιο.

Παραπομπές

Επεξεργασία
  1. 1,0 1,1 Εθνική Βιβλιοθήκη της Γερμανίας: (Γερμανικά) Gemeinsame Normdatei. Ανακτήθηκε στις 26  Απριλίου 2014.
  2. (Αγγλικά) Internet Movie Database. nm0579903. Ανακτήθηκε στις 21  Ιουλίου 2015.
  3. 3,0 3,1 (Αγγλικά) SNAC. w60c4t1h. Ανακτήθηκε στις 9  Οκτωβρίου 2017.
  4. Εθνική Βιβλιοθήκη της Γερμανίας: (Γερμανικά) Gemeinsame Normdatei. Ανακτήθηκε στις 11  Δεκεμβρίου 2014.
  5. «Большая советская энциклопедия» (Ρωσικά) Η Μεγάλη Ρωσική Εγκυκλοπαίδεια. Μόσχα. 1969. Ανακτήθηκε στις 28  Σεπτεμβρίου 2015.
  6. 6,0 6,1 Ιστορικό Αρχείο Ρικόρντι. 12758. Ανακτήθηκε στις 3  Δεκεμβρίου 2020.
  7. (Αγγλικά) Find A Grave. 23277. Ανακτήθηκε στις 9  Οκτωβρίου 2017.
  8. Εθνική Βιβλιοθήκη της Γερμανίας: (Γερμανικά) Gemeinsame Normdatei. Ανακτήθηκε στις 31  Δεκεμβρίου 2014.
  9. yehudi-menuhin.
  10. LIBRIS. 18  Σεπτεμβρίου 2012. libris.kb.se/katalogisering/wt79b5jf3bpb7s8. Ανακτήθηκε στις 24  Αυγούστου 2018.
  11. 11,0 11,1 The Fine Art Archive. cs.isabart.org/person/79108. Ανακτήθηκε στις 1  Απριλίου 2021.
  12. (Αγγλικά) Hansard 1803–2005. mr-yehudi-menuhin. Ανακτήθηκε στις 22  Απριλίου 2022.
  13. Ανακτήθηκε στις 14  Ιουνίου 2019.
  14. 14,0 14,1 p19161.htm#i191603. Ανακτήθηκε στις 7  Αυγούστου 2020.
  15. 15,0 15,1 15,2 15,3 15,4 15,5 15,6 15,7 Darryl Roger Lundy: (Αγγλικά) The Peerage.
  16. www.friedenspreis-des-deutschen-buchhandels.de/alle-preistraeger-seit-1950/1970-1979/yehudi-menuhiin.
  17. dgvn.berlin/2017/03/01/verleihung-der-otto-hahn-friedensmedaille/. Ανακτήθηκε στις 28  Απριλίου 2019.
  18. «Moses-Mendelssohn-Preis des Landes Berlin - Preisträgerinnen und Preisträger 1980 bis 2020». Ανακτήθηκε στις 17  Ιουλίου 2022. σελ. 1.
  19. brahms-sh.de/preistrager/.
  20. www.evs-musikstiftung.ch/en/prize/prize/archive/prize-winner-archive.html.
  21. Ανακτήθηκε στις 19  Νοεμβρίου 2018.
  22. www.uv.es/uvweb/rectorado/es/premios-distinciones/doctores-honoris-causa/doctores-honoris-causa-siglo-xx/fecha-investidura/acto-investidura-doctor-honoris-causa-del-excm-sr-dr-lord-yehudi-menuhin-1285872205498/Honoris.html?id=1285878680919.
  23. www.ordens.presidencia.pt?idc=154.
  24. BOE-A-1995-27918.
  25. cavavub.be/nl/eredoctoraten.
  26. Ανακτήθηκε στις 6  Ιουνίου 2021.
  27. Ανακτήθηκε στις 23  Φεβρουαρίου 2022.
  28. «MM. EDWARD HEATH ET YEHUDI MENUHIN DOCTEURS "HONORIS CAUSA" DE PARIS-SORBONNE» (Γαλλικά) Societe Editrice Du Monde. Παρίσι. 16  Φεβρουαρίου 1976. σελ. 7.
  29. Ιστορικό Λεύκωμα 1964, εκδ. Η Καθημερινή (1997), σελ. 152