Γκυ Β΄ ντε Λα Ρος

(Ανακατεύθυνση από Γκυ Β' ντε λα Ρος)

Ο Γκυ Β΄ ντε Λα Ρος ή Γουίδων Β΄ ντε Λα Ρος (12805 Οκτωβρίου 1308) ήταν ο τελευταίος Δούκας των Αθηνών από τον Οίκο ντε Λα Ρος (1287 - 1308) και Ανδεγαυός Βάϊλος του Πριγκιπάτου της Αχαΐας (1307 - 1308). Ο Γκυ Β΄ ήταν γιος και διάδοχος του Γουλιέλμου Α' ντε Λα Ρος και της Ελένης Αγγελίνας Κομνηνής κόρης του ηγεμόνα της Θεσσαλίας Ιωάννη Α΄ Δούκα.[1] Διαδέχθηκε τον πατέρα του την εποχή που το Δουκάτο των Αθηνών είχε ξεπεράσει το πριγκιπάτο της Αχαΐας σε πλούτο, δύναμη και ισχύ.[2]

Γκυ Β΄ ντε λα Ρος
Γενικές πληροφορίες
Γέννηση1279
Θάνατος5  Οκτωβρίου 1308
Αιτία θανάτουκαρκίνος
Συνθήκες θανάτουφυσικά αίτια
Πληροφορίες ασχολίας
Ιδιότητααριστοκράτης
Οικογένεια
ΣύζυγοςΜατθίλδη του Αινώ
ΓονείςΓουλιέλμος ντε λα Ρος και Ελένη Αγγελίνα Κομνηνή
ΟικογένειαΟίκος ντε Λα Ρος
Αξιώματα και βραβεύσεις
Αξίωμαduke of Athens (1287–1308)
Θυρεός
Commons page Σχετικά πολυμέσα

Δούκας των Αθηνών Επεξεργασία

Όταν πέθανε ο πατέρας του τον διαδέχτηκε αλλά επειδή ήταν ανήλικος ανέλαβε την αντιβασιλεία η μητέρα του έως το 1294, η Ελένη Αγγελίνα Κομνηνή πιέστηκε τον Δεκέμβριο του 1289 να δηλώσει υποταγή στην Ισαβέλλα Α΄ της Αχαΐας. Η μητέρα του παντρεύτηκε σε δεύτερο γάμο τον Ούγο του Μπριέν που έγινε Βάϊλος του δουκάτου των Αθηνών.[3] Κατά την ημερομηνία της ενηλικίωσής του Γκυ Β΄ έγινε τελετή στην Θήβα όπου χρίστηκε και ιππότης. Όταν ενηλικιώθηκε (1296) δήλωσε υποταγή στην Ισαβέλλα και τον σύζυγο της Φλωρέντιο της Αχαΐας, αρραβωνιάστηκε κατόπιν την κόρη τους Ματθίλδη του Αινώ (1299). Ο Κάρολος Β΄ της Νεαπόλεως διαμαρτυρήθηκε επειδή έκλεισε ο γάμος χωρίς την άδεια του αλλά ο Πάπας Βονιφάτιος Η΄ με παρέμβαση του έδωσε την άδεια να προχωρήσει ο γάμος, πήρε προίκα την καστελανία της Καλαμάτας. Ο Γκυ Β΄ έδωσε νέο όρκο υποτέλειας στην Ισαβέλλα Α΄ και τον δεύτερο σύζυγο της Φίλιππο Α΄ του Πεδεμοντίου (1301).

Πόλεμος με τον Θωμά Κομνηνό Δούκα Επεξεργασία

 
Ασημένιο νόμισμα του Γκυ Β΄ ντε Λα Ρος κομμένο στην Θήβα

Την ίδια εποχή ορίσθηκε κηδεμόνας του νέου ηγεμόνα της Θεσσαλίας Ιωάννη Β΄ Δούκα, πρώτου εξαδέλφου του από την πλευρά της μητέρας του που ήταν ανήλικος. Αμέσως μετά επιτέθηκε στην Θεσσαλία για να υποστηρίξει τον ξάδελφο του που δέχτηκε επίθεση από τον δεσπότη της Ηπείρου Θωμά Κομνηνό Δούκα και την μητέρα του Άννα Παλαιολογίνα Καντακουζηνή που εισέβαλε και κατέλαβε το κάστρο του Φαναριού. Ο άρχοντας των Θηβών Νικόλαος Γ΄ του Σαιντ-Ομέρ συμμάχησε με τον Γκυ, συγκέντρωσαν 400 ιππείς και πεζούς και επιτέθηκαν στο κάστρο, πέτυχαν μεγάλη νίκη αναγκάζοντας την Άννα να του παραδώσει πίσω το κάστρο αλλά και να του καταβάλει πολεμική αποζημίωση. Οι σύμμαχοι συνέχισαν την λεηλασία των υπόλοιπων Ελληνικών περιοχών, έφτασαν μέχρι την Θεσσαλονίκη που ζούσε η αυτοκράτειρα Γιολάντα του Μομφερράτου και τους ανάγκασε να οπισθοχωρήσουν.

Διοίκηση Επεξεργασία

 
Η επιτύμβια πλάκα του Γκυ Β' στη μονή Δαφνίου

Ο Γκυ έμενε και κυβερνούσε κυρίως τα πρώτα χρόνια στην Θήβα και σπανίως στην Αθήνα αλλά όταν πήρε την καστελανία της Καλαμάτας πέρναγε αρκετό καιρό και εκεί. Στους Κιστερκιανούς μοναχούς της μονής του Μπελβώ της Βουργουνδίας στους οποίους έδειχνε μεγάλη ευλάβεια έδωσε τη Μονή Δαφνίου. Εκεί ετάφη όταν απεβίωσε άκληρος το 1308. Ο Φίλιππος Α΄ του Τάραντα τον διόρισε "Βάϊλο του Πριγκιπάτου της Αχαΐας" στην θέση του συμμάχου του Νικολάου Γ΄ του Σαιντ-Ομέρ (1307), κυβέρνησε καλά αλλά μόνο έναν χρόνο μέχρι τον θάνατο του (5 Οκτωβρίου 1308).[4]

Θάνατος Επεξεργασία

Ο Γκυ Β΄ πέθανε πρόωρα σε ηλικία 28 ετών , έμεινε γνωστός για την ιπποτική του συμπεριφορά και διοίκηση χαρακτηριστικό γνώρισμα σε όλες τις Φραγκοκρατούμενες αυλές στην Ελλάδα. Απεβίωσε άκληρος και τάφηκε στον οικογενειακό τάφο στη Μονή Δαφνίου χαρακτηριστικό του το ότι ήταν βαθιά θρησκευόμενος.[5] Με τον θάνατο του ο Οίκος ντε Λα Ρος ξεκληρίστηκε, πολλοί υποψήφιοι μνηστήρες εμφανίστηκαν τελικά για το δουκάτο αλλά το Κοινοβούλιο των Αθηνών όρισε διάδοχο του τον Γκωτιέ Ε΄ του Μπριέν. Η άνοδος του Γκωτιέ στο θρόνο του δουκάτου, έφερε αντιδράσεις. Η μεγαλύτερη αδελφή του Γκυ Σταματίνα ντε λα Ρος συγκέντρωσε στρατό με σκοπό την ανατροπή του Γκωτιέ από το θρόνο, αλλά μάταια. Η ισχυρή αυτή γυναίκα δεν έπαψε να δημιουργεί προβλήματα στον Οίκο ντε Μπριέν μέχρι το θάνατό της.

Παραπομπές Επεξεργασία

  1. The Latins in Greece and the Aegean from the Fourth Crusade to the End of the Middle Ages, K. M. Setton, The Cambridge Medieval History:Vol IV, The Byzantine Empire, ed. J.M Hussey, D.M. Nicol and G. Cowan, (Cambridge University Press, 1966), 410-411.
  2. The Latins in Greece and the Aegean from the Fourth Crusade to the End of the Middle Ages, K. M. Setton, The Cambridge Medieval History:Vol IV, The Byzantine Empire, ed. J.M Hussey, D.M. Nicol and G. Cowan, (Cambridge University Press, 1966), 410-411.
  3. The Latins in Greece and the Aegean from the Fourth Crusade to the End of the Middle Ages, K. M. Setton, The Cambridge Medieval History:Vol IV, The Byzantine Empire, ed. J.M Hussey, D.M. Nicol and G. Cowan, (Cambridge University Press, 1966), 410-411.
  4. The Latins in Greece and the Aegean from the Fourth Crusade to the End of the Middle Ages, K. M. Setton, The Cambridge Medieval History:Vol IV, The Byzantine Empire, ed. J.M Hussey, D.M. Nicol and G. Cowan, (Cambridge University Press, 1966), 410-411.
  5. The Latins in Greece and the Aegean from the Fourth Crusade to the End of the Middle Ages, K. M. Setton, The Cambridge Medieval History:Vol IV, The Byzantine Empire, ed. J.M Hussey, D.M. Nicol and G. Cowan, (Cambridge University Press, 1966), 410-411.

Πηγές Επεξεργασία

Γκυ Β΄ ντε Λα Ρος
Γέννηση: 1280 Θάνατος: 5 Οκτωβρίου 1308
Βασιλικοί τίτλοι
Προκάτοχος
Γουλιέλμος ντε Λα Ρος
Δούκας των Αθηνών
 

1287 - 1308
Διάδοχος
Γκωτιέ Ε΄ του Μπριέν
Λόρδος του Άργους και του Ναυπλίου
 

1287 - 1308
Προκάτοχος
Νικόλαος Γ΄ του Σαιντ-Ομέρ
Ανδεγαυός Βάϊλος του Πριγκιπάτου της Αχαΐας
 

1307 - 1308
Διάδοχος
Μπερτίν Βισκόντι