Γκότφριντ φον Στράσμπουργκ

Γερμανός ποιητής του Μεσαίωνα

Ο Γκότφριντ φον Στράσμπουργκ (γερμανικά: Gottfried von Strassburg, πέθανε γύρω στο 1215) ήταν ένας από τους σημαντικότερους γερμανόφωνους ποιητές του Μεσαίωνα. Το κύριο έργο του είναι ο Τριστάνος, διασκευή του κελτικού θρύλου του Τριστάνου και της Ιζόλδης, που πιθανότατα συνέθεσε στις αρχές του 13ου αιώνα, έργο στο οποίο βασίστηκε ο Βάγκνερ για την όπερα Τριστάνος και Ιζόλδη (1865). [6]

Γκότφριντ φον Στράσμπουργκ
Γενικές πληροφορίες
Όνομα στη
μητρική γλώσσα
Gottfried von Strassburg (Γερμανικά)
Γέννηση1180[1]
Στρασβούργο[2]
Θάνατος1215[3][1]
Χώρα πολιτογράφησηςΓερμανία
Εκπαίδευση και γλώσσες
Ομιλούμενες γλώσσεςΓερμανικά
Πληροφορίες ασχολίας
Ιδιότηταminnesänger
ποιητής
συνθέτης
συγγραφέας[4]
Αξιοσημείωτο έργοTristan
Lieder
Περίοδος ακμής12ος αιώνας[5] - 13ος αιώνας[5]
Commons page Σχετικά πολυμέσα

Έζησε στα τέλη του 12ου και στις αρχές του 13ου αιώνα και ήταν σύγχρονος των Χάρτμαν φον Άουε, Βόλφραμ φον Έσενμπαχ και Βάλτερ φον ντερ Φόγκελβαϊντ.

Βιογραφικά στοιχεία

Επεξεργασία

Εκτός από την καταγωγή ή τη στενή σχέση του με την Αλσατία, τίποτε δεν είναι γνωστό για τη ζωή του και οι μόνες πληροφορίες προέρχονται από αναφορές σ' αυτόν στα έργα άλλων ποιητών και συμπεράσματα από το δικό του έργο. Φαίνεται ότι ήταν άνθρωπος από οικογένεια που κατείχε σημαντική θέση στη γενέτειρά του, το Στρασβούργο αλλά δεδομένου ότι αναφέρεται πάντα στα γερμανικά ως Meister (δάσκαλος) και όχι ως Herr (κύριος), πιθανότατα δεν ήταν ιππότης.[7]

Η εξοικείωσή του με τη λατινική λογοτεχνία και τη ρητορική θεωρία υποδηλώνει κάποιον που είχε αποκτήσει υψηλό επίπεδο μοναστικής μόρφωσης. Το έργο του δείχνει επίσης λεπτομερείς τεχνικές γνώσεις μουσικής και κυνηγιού, πολύ περισσότερο από τα έργα των συγχρόνων του. Φαίνεται να έχει επηρεαστεί από τα γραπτά των σύγχρονων Χριστιανών μυστικιστών, ιδιαίτερα του Βερνάρδου του Κλαιρβώ. Χαρακτηριστικό του ύφους του είναι η επιδέξια χρήση της ειρωνείας.[8]

Ο Γκότφριντ φον Στράσμπουργκ είναι ο συγγραφέας της αυλικής μυθιστορίας της μέσης άνω γερμανικής Τριστάνος, μια διασκευή του κελτικού θρύλου του Τριστάνου και της Ιζόλδης του 12ου αιώνα. Το έργο έμεινε ημιτελές, προφανώς λόγω του θανάτου του. Η πρώτη γερμανική διασκευή ήταν ο Τριστάν του Άιλχαρτ φον Όμπεργκ (περ. 1170), αλλά ο Γκόντφριντ βασίστηκε στο παλαιογαλλικό έργο του 1170 Τριστάνος ​​του Τομά της Βρετάνης, στο οποίο αντικατέστησε την απλή παράθεση γεγονότων με ζωντανές και λεπτομερείς περιγραφές. [9]Προερχόμενος από την αστική τάξη, ένας μορφωμένος λαϊκός, ο ποιητής γοητεύτηκε όχι τόσο από την ιδεολογία του ιπποτισμού με τη μυστικιστική συγχώνευση της φεουδαρχικής πίστης με την υπηρεσία στον Θεό, αλλά από τον εκλεπτυσμένο και εξιδανικευμένο τρόπο ζωής του ιππότη, την ιπποτική «ευγένεια». Στην αφήγησή του το κέντρο βάρους δεν βρίσκεται στις εξαιρετικές περιπέτειες, αλλά στην ανάλυση των χαρακτήρων και στην απεικόνιση των πιο λεπτών αποχρώσεων του εκκολαπτόμενου στη Γερμανία θριαμβευτικού γήινου αυλικού έρωτα. Το έργο του θεωρείται ένα από τα μεγάλα αφηγηματικά αριστουργήματα της γερμανικής λογοτεχνίας του Μεσαίωνα και ενέπνευσε μεταγενέστερους ποιητές του Μεσαίωνα όσο και συγγραφείς, συνθέτες και καλλιτέχνες του 19ου και 20ού αιώνα - ιδιαίτερα την όπερα Τριστάνος και Ιζόλδη (1865) του Βάγκνερ. [10]Συνέθεσε επίσης έναν μικρό αριθμό σωζόμενων ερωτικών τραγουδιών.[7]

Ο Γκότφριντ του Στρασβούργου εμφανίζεται σε μετάλλιο στην πρόσοψη της Εθνικής και Πανεπιστημιακής Βιβλιοθήκης του Στρασβούργου, που ιδρύθηκε κατά την προσάρτηση της Αλσατίας στη Γερμανία το 1871.[11]

Παραπομπές

Επεξεργασία